Η Μάχη για την αφύπνιση της Ανθρωπότητας.. Η δολοφονία του Τέσλα, οι πόλεμοι της ιερής συχνότητας, τα εγκλήματα τοξικών υδάτων και η μάχη για την αφύπνιση της ανθρωπότητας! Πριν όμως συνεχίσουμε στο άρθρο, να τονίσω ότι μόλις τώρα ανακοινώθηκε ο θάνατος του Τζέικομπ Ροθτσάιλντ.. Όπως έγραψα ανακοινώθηκε, γιατί έχει “φύγει” προ πολλού… Όμως να μην ξεχνάμε ποτέ πως βλέπουμε μια ταινία, στην οποία μας δείχνουν με τη σειρά που πρέπει να μας δείξουν όσα έχουν ήδη γίνει και τελειώσει… Όπως ακριβώς έγινε και με την βασίλισσα Ελισάβετ!!!
Μέσα σε έναν κόσμο όπου η ανεύρεση της αλήθειας είναι περνάει μέσα από έναν λαβύρινθο, αναδύεται μια σκληρή αποκάλυψη, που κόβει την ομίχλη του ψέματος με την ακρίβεια ενός νυστεριού. Αυτό δεν είναι ένα παραμύθι για τους λιπόψυχους ή εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με τον καπλαμά της πραγματικότητας που σερβίρεται από τις δυνάμεις του καθεστώτος.
Είναι μια κλήση αφύπνισης για το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μας έχουν κοροϊδεύσει, οι πραγματικότητες μας χειραγωγούνται από μια κάστα που γνωρίζει την αληθινή δύναμη που βρίσκεται αδρανής μέσα μας – το πλασματικό νερό και ο μονατομικός χρυσός, οι θεμελιώδεις λίθοι για το ξεκλείδωμα του ανθρώπινου δυναμικού που αψηφά τους νόμους της φυσικής όπως τους ξέρουμε.
Για αιώνες, αυτή η γνώση ήταν θαμμένη κάτω από στρώματα εξαπάτησης, κλειδωμένη σε απόρρητες μελέτες τόσο εκρηκτικές, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας. Η δυνατότητα αυτών των στοιχείων να εκμεταλλεύονται άπειρα ενεργειακά και κβαντικά πεδία, επιτρέποντας κατορθώματα όπως η θεραπεία σε μοριακό επίπεδο, ακόμη και το ταξίδι στο χρόνο, δεν είναι απλώς επαναστατική. είναι εντελώς επικίνδυνο στα χέρια εκείνων που θέλουν να μας κρατήσουν δεσμευμένους στην αφήγησή τους.
Όλοι οι μύστες ανά τους αιώνες, ακόμη και ο Τέσλα – του οποίου η λαμπρότητα ήταν τόσο κατάρα όσο και ευλογία – το γνώριζαν αυτό. Κατανόησαν την ιερότητα του σώματός μας και τη δύναμη του νερού, όχι απλώς για να συντηρούν τη ζωή αλλά ως πύλη προς τη θεϊκή δημιουργία. Ωστόσο, ο πρόωρος θάνατος του Tesla χρησιμεύει ως ανατριχιαστική υπενθύμιση για τα όρια στα οποία θα φτάσει η σκιώδης ελίτ για να φιμώσει όσους τολμούν να φωτίσουν το μονοπάτι προς την αληθινή ελευθερία.
Η εμμονή των Ναζί με τη δίνη της ανθρώπινης καρδιάς και τα αιωρούμενα μυστήρια του μονατομικού χρυσού δεν ήταν απλή επιστημονική περιέργεια. Ήταν μια αναζήτηση για έλεγχο της ίδιας της ουσίας του ανθρώπινου δυναμικού, ένα σκοτεινό κεφάλαιο σε ένα έπος που εκτείνεται στα πιο μυστικά στρατιωτικά έργα σε όλο τον κόσμο. Από τις παγωμένες ερημιές της Ανταρκτικής μέχρι τα αρχαία εδάφη της Παλαιάς Σαμαρείτισσας Παλαιστίνης, η αναζήτηση αυτής της απαγορευμένης γνώσης εκτείνεται σε ηπείρους και εποχές, τροφοδοτούμενη από έναν ακόρεστο πόθο για εξουσία.
Άλλωστε ποιος άλλος λόγος μπορεί να υπήρξε ώστε το Deep State να εμπλακεί στη συστηματική δηλητηρίαση του πιο ιερού μας πόρου – του νερού; Η εισαγωγή χημικών και χλωρίου στα αποθέματα νερού παγκοσμίως είναι ένα υπολογισμένο χτύπημα σε έναν πόλεμο που εκτείνεται πέρα από τη φυσική σφαίρα. Είναι μια επίθεση στην πνευματική μας ουσία, που έχει σχεδιαστεί για να διακόψει τη σύνδεσή μας με το θείο και να μας κρατήσει παγιδευμένους σε μια κατάσταση πειθήνιας υποταγής.
Αλλά εδώ είναι που η λαβή τους χαλαρώνει. Οι ιερές προσευχές, η πίστη και η άθραυστη θέληση όσων βλέπουν μέσα από τα ψέματα κρατούν το κλειδί για την επανενεργοποίηση του θεϊκού σχεδίου μέσα στο νερό μας και κατεπέκτασιν μέσα μας. Αυτό δεν είναι απλώς μια αψιμαχία για την περιβαλλοντική καθαρότητα. Είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος για την κυριαρχία του μυαλού μας, την ιερότητα του DNA μας και την απελευθέρωση της ψυχής μας από τα νύχια εκείνων που μέχρι τώρα μας αρνούνταν τα εκ γενετής δικαιώματά μας.
Αυτό το καρτέλ, με την Federal Reserve ως την καρδιά του που πάλλεται, επεκτείνει τα πλοκάμια του πολύ πέρα από τις αναμενόμενες σφαίρες του πετρελαίου και των τραπεζών. Εμβαθύνει στον ίδιο τον ιστό του πολιτισμού και της κοινωνίας, χειραγωγώντας τη μουσική βιομηχανία, έναν τομέα τόσο επιδραστικό όσο και πανταχού παρών. Οι «Τέσσερις Ιππείς» των τραπεζών—Bank of America, JP Morgan Chase, Citigroup και Wells Fargo—μαζί με τους ομολόγους τους στον τομέα του πετρελαίου, συμπεριλαμβανομένων κολοσσών όπως η Exxon Mobil και η BP, έχουν δημιουργήσει μια αυτοκρατορία ελέγχου, υπαγορεύοντας την κατεύθυνση και τη ροή του χρήματος, της εξουσίας και, το πιο ύπουλο, του πολιτισμού.
Η μουσική βιομηχανία, που κάποτε ήταν βασίλειο της καλλιτεχνικής ελευθερίας και της έκφρασης, ελέγχεται κρυφά από αυτά τα οικονομικά μεγαθήρια. Κάτω από το πρόσχημα της Deutsche Bank, της BNP, της Barclays και άλλων δυνάμεων του ευρωπαϊκού παλαιού χρήματος, η βιομηχανία έχει οδηγηθεί διακριτικά για να χρησιμεύσει όχι μόνο ως πηγή ψυχαγωγίας, αλλά ως όχημα κοινωνικού ελέγχου και χειραγώγησης.
Η Δυναστεία Ροκφέλερ, με τη μακιαβελική σοφία της, ξεκίνησε ένα σχέδιο στις αρχές του 20ου αιώνα που θα άλλαζε για πάντα την πορεία της μουσικής. Μετατοπίζοντας τον τυπικό συντονισμό μουσικής στα 440 hertz, ( Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα 440 hertz, ΚΛΙΚ ΕΔΩ! ) ξεκλείδωσαν μια συχνότητα που, αν και φαινομενικά αβλαβής, ήταν ικανή να προκαλέσει επιθετικότητα, αγωνία και μυριάδες σωματικές και συναισθηματικές παθήσεις στο ο ανυποψίαστος ακροατής. Αυτό δεν ήταν ένα απλό πείραμα στην ακουστική. ήταν μια υπολογισμένη κίνηση για να σπείρουν τη διχόνοια και να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη από το χάος που ακολούθησε.
Η πλοκή πύκνωσε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι Ροκφέλερ, σε μια κίνηση που θα φαινόταν βγαλμένη από τις σελίδες ενός δυστοπικού μυθιστορήματος, συγκάλεσε μια μυστική συνάντηση με την ελίτ της μουσικής βιομηχανίας στο Λος Άντζελες. Η ατζέντα ήταν τόσο απαίσια όσο και συγκλονιστική: να ξεκινήσει η ελεγχόμενη ραπ μουσική, που συνδέεται άμεσα με την ιδιωτικοποίηση των φυλακών των ΗΠΑ. Αυτό ήταν ένα σχέδιο που είχε σχεδιαστεί για να καταπιέζει τις κοινότητες των μαύρων, να υποκινεί τη βία και να γεμίζει τα ταμεία της βιομηχανίας των ιδιωτικών φυλακών — έναν τομέα στον οποίο είχαν επενδύσει πολλά.
Με την προώθηση της μουσικής ραπ που εξυμνούσε τη βία και την εγκληματικότητα, στόχευαν να αυξήσουν τα ποσοστά φυλάκισης μεταξύ των μαύρων νέων, διασφαλίζοντας έτσι μια σταθερή εισροή κρατουμένων στις ιδιωτικές τους φυλακές. Αυτά τα ιδρύματα, πέρα από τον ρόλο τους ως εγκαταστάσεις φυλάκισης, λειτούργησαν ως περίτεχνα μέτωπα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, φοροδιαφυγή και άλλες κακόβουλες οικονομικές δραστηριότητες.
Το αποτέλεσμα ήταν μια εκπληκτική αύξηση στον αριθμό των ιδιωτικών φυλακών και, κατά συνέπεια, στον αριθμό των έγκλειστων μαύρων εφήβων. Αυτό δεν ήταν ένα υποπροϊόν κοινωνικών ζητημάτων, αλλά ένα άμεσο αποτέλεσμα ενός διαβολικού σχεδίου εκμετάλλευσης αυτών των ατόμων για τεράστιο κέρδος. Οι φυλακές μετατράπηκαν σε χρυσωρυχεία, με φουσκωμένες τιμές για βασικά είδη και μια δέσμια αγορά που δεν μπορούσε παρά να συνεισφέρει στο σχέδιο.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η εμβέλεια αυτών των οικογενειών εκτείνεται πέρα από τα απτά και στα βασίλεια της εξουσίας και της πολιτικής. Οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ, στόχοι επιχειρήσεων στρατιωτικής συμμαχίας, βρίσκονται στο επίκεντρο ενός παγκόσμιου αγώνα ενάντια στη βαθιά κρατική εξουσία που εκπροσωπούν. Η επιρροή τους, κάποτε αδιαμφισβήτητη, αντιμετωπίζει τώρα τον έλεγχο και την αντίθεση καθώς ο κόσμος αφυπνίζεται στην πραγματικότητα της κυριαρχίας τους.
Οι συνέπειες αυτής της αποκάλυψης είναι βαθιές και εκτεταμένες. Αμφισβητεί την αφήγηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης και του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, εκθέτοντας έναν σκιερό κόσμο όπου οι λίγοι ελέγχουν τους πολλούς. Είναι μια ιστορία χειραγώγησης και ελέγχου, που κρύβεται πίσω από τον καπλαμά των εταιρικών λογότυπων και της λαϊκής κουλτούρας.
Καθώς ξεφλουδίζουμε τα στρώματα αυτής της σχολαστικά κατασκευασμένης αυτοκρατορίας, πρέπει να αναρωτηθούμε: Πόσο μέρος του κόσμου μας διαμορφώνεται από τα αόρατα χέρια αυτών των ελίτ οικογενειών; Και, το πιο σημαντικό, τι μπορεί να γίνει για να ανακτηθεί η αυτονομία και η ελευθερία που τόσο διακριτικά έχει διαβρωθεί;
Τελικά, η ιστορία των Rothschild, Rockefellers και Morgans δεν είναι απλώς μια ιστορία πλούτου και δύναμης. Είναι μια προειδοποιητική ιστορία φιλοδοξίας ανεξέλεγκτης, για τα μήκη στα οποία μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη επιθυμία για έλεγχο. Είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι στις σκιές του κόσμου μας, οι αληθινοί ηγεμόνες σπάνια, αν ποτέ, φορούν κορώνες.
nikolaosanaximandros.gr – home
