Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ – ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ;;; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΤΑΣΦΡΑΓΙΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΨΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΝΗΣΙ;;; ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΕΚΕΙ;;; ΓΙΑΤΙ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ;;; ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΣΕ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΜΙΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΓΝΩΣΗΣ;;;
ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΝΩΣΗ.. ΜΙΑ ΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΕΥΝΟΗΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ ΛΟΓΟΥΣ… ΜΙΑ ΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΤΑΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΝΟΝΤΑΝ ΝΑ ΨΑΞΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ… ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΟΨΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ… ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΟΗΜΩΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ….
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ, ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΘΕΪΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ… ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ… ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΚΛΑΒΩΣΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ, ΕΦΟΣΟΝ ΜΑΣ ΕΠΕΙΣΑΝ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΚΛΑΒΩΣΑΝ… ΟΜΩΣ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ…
Η ΑΡΧΑΙΑ ΤΗΝΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και τις φίλες του ορφικού κύκλου. Είμαι ο Θεμιστοκλής θεσσαλός και σήμερα θα αναφερθώ στην αρχαιά Τήνο και την καταστροφή της μετά από συνέχεις παροτρύνσεις φίλων της σελίδας να αναφερθώ σε αυτό το θέμα.
Πριν ξεκινήσω με μια συνοπτική τοποθέτηση στο θέμα αρχαιά Τήνος πάντα με τα υπάρχοντα στοιχεία και ευρήματα πρέπει να τονίσω κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά εμένα τον ίδιο αλλά και την φιλοσοφική ομάδα του ορφικού κύκλου. Στόχος μας δεν είναι να σπείρουμε την διχόνοια μεταξύ μας. Ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να πιστεύει και να ερευνά ότι θέλει. Εμείς κάνουμε αναρτήσεις σε ότι έχει να κάνει με την αρχαιά μας κληρονομιά σωζόμενη η κατεστραμμένη για να δείξουμε σε όλους τα αποτελέσματα του φανατισμού και της βίας τα οποία όσον αφορά εμάς τους Έλληνες μας πήγαν αιώνες πίσω. Ότι έκαναν οι χριστιανοί του Βυζαντίου και οι βάρβαροι στην αρχαιά μας κληρονομιά είναι καταγεγραμμένο και βαραίνει την δική τους μνήμη. Οι σημερινοί Έλληνες χριστιανοί δεν έχουν ευθύνη για της παλιές αυτές μαύρες σελίδες. Εξαιρώντας βέβαια τον κλήρο.
Οπότε όλοι οι Έλληνες πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Πιστέψτε με μπορούμε να το πράξουμε. Το λάθος το έχουμε γνωρίσει. Καιρός να κάνουμε το σωστό.
Είναι απαραίτητο μερικές φορές να γνωρίζουμε τι έχει γίνει στο παρελθόν όχι για να καταλογίσουμε ευθύνες αλλά για να γνωρίζουμε με ποιον τρόπο καταστράφηκε ότι πολυτιμότερο είχε ο πλανήτης μας από τον μοναδικό αρχαίο ελληνικό μας πολιτισμό την θεογονία και την φιλοσοφία μας.
Ξεκινούμε λοιπόν την αναφορά μας στην αρχαιά Τήνο.
Ένα από τα μεγαλύτερα σημερινά κέντρα της Ορθοδοξίας θεωρείται η Παναγία της Τήνου. Η χριστιανική εκκλησιά που είναι χτισμένη εκεί έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας και τον Αύγουστο το νησί κατακλύζεται από ανθρώπους οι οποίοι μάλιστα ανεβαίνουν με τα γόνατα από το λιμάνι προς την εκκλησία.
Ένα από τα μειονεκτήματα μας ως Έλληνες είναι να πιστεύουμε ότι βλέπουμε και να μην το ψάχνουμε παραπέρα.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι το συγκεκριμένο σημείο έχει μία πολύ ιδιαίτερη γεωδαισία. Λίγοι είναι εκείνοι όμως που γνωρίζουν τι προϋπήρχε πριν το κτίσμα της χριστιανικής εκκλησίας της Τήνου. Ο Ναός της Παναγίας, είναι κτισμένος επάνω στο αρχαίο θέατρο οπού ήταν αφιερωμένο στον θεό των Ελλήνων Διόνυσο. Το επιβλητικό θέατρο δέσποζε στην αρχαιότητα ακριβώς στο συγκεκριμένο σημείο, όπου πολλοί Έλληνες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδος παρακολουθούσαν τις παραστάσεις στο θέατρο του.
Στα προ της έλευσης του χριστιανισμού χρόνια, η Τήνος είχε ακριβώς την ίδια φήμη που έχει σήμερα. Και μάλιστα όχι μόνο σε όλο το Αιγαίο αλλά και από όλα τα μέρη της Μεσογείου έφταναν άνθρωποι για να επισκεφτούν όχι μόνο το θέατρο του Διονύσου αλλά και τον Ναό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην θέση Κιόνια, περίπου τέσσερα χιλιόμετρα από την σημερινή χριστιανική εκκλησιά της Παναγία της Τήνου.
Η ίδρυση και επέκτασή του ναού του θεού Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης ανάγεται στην περίοδο της κυριαρχίας των Μακεδόνων στις Κυκλάδες (4ος π.Χ. αιώνας). Το Ιερό Ποσειδώνα και Αμφιτρίτης απέκτησε πανελλήνια φήμη και με αποκορύφωμα τον 3ο π.Χ. αιώνα, απετέλεσε πόλο έλξης για επισκέπτες, ακόμα και πέρα από τα όρια του Ελλαδικού χώρου, όπως η Κάτω Ιταλία, η Μικρά Ασία και η Αφρική.
Οι τελευταίοι προ χριστιανισμού αιώνες αποτελούν περίοδο οικονομικής ακμής για την αρχαία Τήνο που αντανακλάται στην ανέγερση νέων επιβλητικών κτιρίων στο Ιερό. Ο αρχικός Ναός (τέλη 4ου αι. π.Χ.) ήταν ορθογώνιο οικοδόμημα με δύο εσωτερικούς χώρους, τον πρόναο και τον κυρίως ναό (σηκό).
Στις αρχές του 2ου αι. π.Χ., αντικαθίσταται από μεγαλύτερο ναό δωρικού ρυθμού που στέγαζε τα υπερφυσικά αγάλματα του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, έργα του Αθηναίου γλύπτη Τελεσίνου. Άλλα αξιομνημόνευτα κτίρια του ιερού αποτέλεσαν η κρήνη, το «Άβατον» ή Θεραπευτήριο, ο βωμός, κτίσμα μνημειακών διαστάσεων σε σχήμα Π, η στοά μήκους 170 μέτρων, η «εξέδρα του Ναυσίου.
Οι αρχαίοι επισκέπτες που έφταναν από μακρινούς και κοντινούς τόπους, πρώτα έκαναν μία στάση στο θέατρο του Διονύσου. Εκεί βρισκόταν εκτός από το θέατρο και ένας μικρός βωμός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Λίγο παραδίπλα υπήρχε η «Ιερή Κρήνη της Αμφιτρίτης», όπου όποιος έπινε νερό από αυτήν και έπασχε από μία ασθένεια γινόταν καλά. Η Πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα. Έτσι Ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη ήταν οι θεραπευτές θεοί της Τήνου επίσης στο νησί υπήρχε και Ασκληπιείο εγκοίμησης.
Τόσο οι ναυτικοί όσο και οι απλοί επισκέπτες έφταναν πρώτα στην Τήνο, έπιναν από το θεραπευτικό νερό, πλενόντουσαν με αυτό, επισκέπτονταν μετά τον Ναό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, ειδικότερα οι ναυτικοί ευχαριστούσαν τον Ποσειδώνα και του ζητούσαν να διαφυλάττει τα ταξίδια τους στην θάλασσα. Κατόπιν αναχωρούσαν για την γειτονική Δήλο για να αποδώσουν τιμές στον Θεό Απόλλωνα και συμβολικά έφταναν στο νησί αφού πρώτα είχαν καθαρθεί από τον Ποσειδώνα στην Τήνο.
Κατά την Ρωμαϊκή εποχή οι κατακτητές Ρωμαίοι είχαν αρπάξει από το Ιερό του Ποσειδώνος και της Αμφιτρίτης πολλά και αξιόλογα έργα τέχνης και τα είχαν μεταφέρει στις πατρίδες τους. Κυρίως όμως η καταστροφή είχε αρχίσει από τις αρχές του 4 ου μ.Χ. αιώνα. Με τη λήξη της Ρωμαϊκής Κυριαρχίας η Τήνος είχε υπαχθεί στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και είχε αποτελέσει μαζί με τα άλλα Νησιά Επαρχία του Βυζαντινού Κράτους.
Οι πρώτοι Χριστιανοί που τους διέκρινε φανατισμός για τη νέα Θρησκεία και άσβεστο μίσος προς την παλαιά, είχαν ερημώσει το Ιερό του Ποσειδώνος και της Αμφιτρίτης, το είχαν απογυμνώσει από καθετί που απέβλεπε στη λατρεία των αρχαίων θεών, είχαν συντρίψει και καταστρέψει τους βωμούς και τα αγάλματα.
Ό,τι είχε διασωθεί από τον υπερβολικό φανατισμό των τότε Χριστιανών της Βυζαντινής εποχής κατεστράφη κατά την εποχή της Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας. Σε πολλούς Ορθοδόξους και Καθολικούς Ναούς είναι εντοιχισμένες μαρμάρινες πλάκες εμφανείς η αφανείς, κιονόκρανα, μαρμάρινες στήλες και πολλά άλλα κομμάτια.
Δυστυχώς ακόμη και Κατά την ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού της Παναγίας έχουν χρησιμοποιηθεί πολλά μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη του Ιερού του Ποσειδώνος και της Αμφιτρίτης.
Οι μαύρες σελίδες αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή. Να είστε όλοι και όλες καλά με υγειά ψυχική και σωματική. Στηρίξτε την προσπάθεια του ορφικού κύκλου. Σύντομα θα σας ενημερώσουμε για τις επόμενες δράσεις μας και την πορεία μας προς το όνειρο μας την κατασκευή της φιλοσοφικής ακαδημίας του ορφικού κύκλου.
πηγή – ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΣ
Σήμερα όμως εκείνο το σκεπτικό που κυριαρχεί είναι ότι όλοι οι αρχαίοι Θεοί ήταν «δαίμονες» και για αυτό έπρεπε να εξορκιστεί το κακό. Αυτό πλασάρεται στο «ποίμνιο» και αυτό πιστεύουν και οι σημερινοί πιστοί. Εκείνο όμως που «ξέχασαν» να τους αναφέρουν είναι ότι η λέξη «Δαίμων» στην αρχαία Ελλάδα είχε ένα διαφορετικό νόημα. Ήταν μία χθόνια θεότητα και κατά συνέπεια στον αρχαίο ελληνικό εσωτερισμό αποτελούσε την υλοψυχή του Πλάτωνα.
Δηλαδή την προβολή της αρχέτυπης Ψυχής η οποία είχε ενσαρκωθεί σε ένα χοϊκό (υλικό, φθαρτό σώμα). Ο Δαίμων του ανθρώπου, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ήταν η ενσαρκωμένη Ψυχή, το δε «δαιμόνιον» (π.χ. δαιμόνιον του Σωκράτη) δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αυτό που θεωρούμε εμείς σήμερα «Ανώτερο Εαυτό». Έτσι λοιπόν η νέα εισαγόμενη θρησκεία στον Ελλαδικό χώρο αντικατέστησε την «παλαιά». Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η «παλαιά» δεν ήταν θρησκεία.
Ήταν ένα φιλοσοφικό σύστημα που οδηγούσε τον ήρωα – άνθρωπο στα μονοπάτια της αναζήτησης και του «γνώθι σε αυτόν». Αυτή η αναζήτηση τον έφερνε σε επαφή με τον πραγματικό του εαυτό που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν Δαίμων ή Δαιμόνιο. Η νέα εισαγόμενη θρησκεία και τα παρακλάδια της είχε ακριβώς αυτό τον σκοπό. Να καταστείλει αυτήν την αναζήτηση, να ποιμενοποιήσει περαιτέρω τους ανθρώπους ώστε να μπορέσει να τους καταστήσει μία ελεγχόμενη μάζα.
Τα δε παρακλάδια είναι ακόμα πιο παραπλανητικά διότι εξωτερικά εντάσσονται απέναντι στην νέα θρησκεία εντούτοις ο πυρήνας τους είναι πιο δογματικός από αυτήν. Κατά την δική μου άποψη αυτή η καταστολή δεν ξεκίνησε από την μετά Χριστόν εποχή. Ξεκίνησε τους τελευταίους αιώνες προ Χριστού, όταν ξένα στοιχεία εισήλθαν στον Ελλαδικό χώρο και αλλοίωσαν τα Ολύμπια αρχέτυπα.
Ο κόσμος από τότε προτιμούσε τις «εύκολες λύσεις» και σιγά – σιγά το έδαφος προετοιμάστηκε για να δεχθούν οι άνθρωποι τους «μεγάλους σωτήρες». Το «παιχνίδι» αυτό είναι πανάρχαιο και δοκιμασμένο. Έχει παιχτεί πολλές φορές και έχει αποδώσει καρπούς. Η προετοιμασία του εδάφους για τους «επερχόμενους σωτήρες» δεν είναι φαινόμενο των καιρών μας. Είναι παμπάλαιο. Απλώς κάθε εποχή που εμφανίζεται προσαρμόζεται τα καινούργια δεδομένα.
Έτσι η δημιουργική θεραπευτική αρχή της αρχαίας Τήνου που την εποχή εκείνη εκπροσωπείται από τον Ποσειδώνα και την Αμφιτρίτη αλλά και από τις θεραπευτικές παραστάσεις του Διονύσου αντικαθίσταται από την θαυματουργή Παναγία. Εκείνο που δεν μπορεί να σκεφτεί ή να Δια-νοηθεί ο σημερινός άνθρωπος είναι ότι υπάρχουν πολλά γεωδαιτικά σημεία στον πλανήτη και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα, στα οποία συγκλίνουν διάφορες κοσμικές συντεταγμένες.
Αυτές οι συντεταγμένες επαναφέρουν τον άνθρωπο στην αρχετυπική του κατάσταση, διότι ο πρωταρχικός ρόλος του ανθρώπου δεν ήταν να ζει μέσα στην ασθένεια, στην μεμψιμοιρία ή ακόμα και στην μιζέρια. Ο πρωταρχικός του κοσμικός ρόλος είναι, «φορώντας το όχημα» του φθαρτού σώματος, να βιώσει την εμπειρία της ύλης. Ωστόσο η γεωδαισία δεν αρκεί. Χρειάζεται η καθαρή πρόθεση και η ειλικρινής, ουσιαστική αποδοχή του αρχέτυπου. Ο Λόγος δεν αρκεί όταν δεν συνοδεύεται από πράξη.
Στην αρχαία Ελλάδα γνώριζαν ότι μερικά σημεία του εδάφους μπορούσαν να «φιλοξενήσουν» αυτές τις συντεταγμένες. Τις μυστικές κλείδες αυτών των συντεταγμένων κρατούσαν όλοι οι Ολύμπιοι και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τις φανερώσουν τότε στους ανθρώπους. Όταν αργότερα το «εισαγόμενο στοιχείο» άρχισε να αλλοιώνει, να αντικαθιστά και να κλωνοποιεί τα αρχέτυπα, τότε η Ολύμπια Γνώση αυτή «κρύφτηκε» αλλά δεν εξαφανίστηκε.
Η συνεργασία του μεγάλου Ολύμπιου Θεραπευτή Απόλλωνα μαζί με τον μεγάλο Άρχοντα των Υδάτων Ποσειδώνα εμφανίζεται σε πολλά αρχαία κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας. Ο ένας φωτοσυνθέτει διαμέσου των ηλιακών ακτίνων και ο άλλος θεραπεύει στην Γη διαμέσου των «ρανίδων του ύδατος» στην Γη. Ο Απόλλων εξαγνίζει το θεϊκό Πνεύμα και ο Ποσειδών εξαγνίζει το υλικό Πνεύμα (την προβολή του Πνεύματος που έχει ενσαρκωθεί στην ύλη).
Ας κάνουμε τώρα έναν παραλληλισμό. Ο Ιησούς είναι εκείνος που εξαγνίζει το θεϊκό Πνεύμα και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος κάνει ακριβώς την ίδια εργασία με τον Ποσειδώνα στην Γη διαμέσου του ύδατος με το μυστήριο του βαπτίσματος. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το θεϊκό Πνεύμα γειώνεται στα πεδία της Χθόνας διαμέσου του Ύδατος. Αυτό, οι αρχαίοι ιερείς των ελληνικών Μυστηρίων το ονόμαζαν «Υδάτινον Πυρ» και τοποθετούσαν τον Ποσειδώνα ως υπεύθυνο για την αγκυροβόληση του στα πεδία της ύλης.
Η Παναγία, όχι μόνο της Τήνου, αλλά και όλες οι εικόνες της την εμφανίζουν να κρατάει τον Ιησού αγκαλιά. Η Παναγία ονομάζεται και «κουροτρόφος». Το προσωνύμιο «κουροτρόφος» αποδίδεται αρχικά στην Εκάτη, μία θεά του Φεγγαριού, και αργότερα αποδόθηκε και στην Ολύμπια Άρτεμη. Το μεγαλύτερο αρχαιοελληνικό σύμβολο όμως της «κουροτρόφου» και μάλιστα της μητρικής κουροτρόφου είναι η Μεγάλη Θεά Δήμητρα.
Τα πάντα αντικαταστάθηκαν αφενός και αφετέρου τα ιερατεία φρόντισαν να εντρυφήσουν το μίσος των «νέων ανθρώπων» προς ένα αρχαίο φιλοσοφικό σύστημα το οποίο με Πυθαγόρεια ακρίβεια μπορεί να εξυψώσει, να απελευθερώσει το Πνεύμα οδηγώντας την Ψυχή στην Ουράνια Πατρίδα της.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα την προσοχή σας. Η ανάρτηση αυτή δεν έχει σκοπό να αναπτύξει κανενός είδους κατώτερο υλικό συναίσθημα, όπως το μίσος, ο θυμός κ.τ.λ. Η μεγάλη επιτυχία της ανύψωσης της ανθρώπινης υπόστασης είναι η γνώση του «τι έχει αντικαταστήσει ποιο». Με απλά λόγια, τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια.
Όταν πλησιάζουμε κάτι νέο με γνώση του παλιού τότε μπορούμε να σπάσουμε τα έντεχνα σημερινά κελύφη που σκεπάζουν το αρχέτυπο. Για παράδειγμα όταν πλησιάζουμε την εικόνα της Παναγίας σήμερα και γνωρίζουμε ότι συμβολίζει την θηλυκή δημιουργική αρχετυπική δόνηση, τότε δεν θα βλέπουμε ούτε το ξύλο, ούτε την φωτογραφία. Θα βλέπουμε με τα μάτια της Ψυχής μας την θηλυκή δημιουργική δόνηση που ενυπάρχει εν δυνάμει στους νόμους της φύσης.
Το αρχαίο ελληνικό μυστηριακό φιλοσοφικό σύστημα δεν προδιαθέτει τον άνθρωπο σε χαμηλής δόνησης συναισθήματα. Αν ο άνθρωπος κατανοήσει τι επιμελώς κρύβεται πίσω από ένα σημερινό στοιχείο της ύλης, τότε δεν θα τον ενοχλεί το υλικό πλαίσιο. Επικοινωνεί με τον εσωτερικό πυρήνα, με την αρχέτυπη ποιότητα, και όχι με την ποσότητα που έχει δρομολογηθεί να του παρουσιάζουν στην ύλη ως το υπέρτατο αγαθό.
Με αυτήν την δόνηση ακριβώς προσεγγίζουμε και εμείς κάθε τι νέο που αντικατέστησε το παλαιό. Και είναι ακριβώς αυτή η δόνηση που αφυπνίζει το αρχέτυπο μέσα από το νέο ή το εισαγόμενο. Αν το καλοσκεφτεί κανείς δεν έχουμε άλλη επιλογή, διότι και τα περισσότερα αρχαία κείμενα έχουν αλλοιωθεί και η έκφραση του αρχαιοελληνικού συστήματος σήμερα «δαιμονοποιείται» (με την νέα έννοια της λέξης) και πολλές φορές αφορίζεται.
Κλείνοντας, ας δούμε λίγο την ετυμολογία του ονόματος «Παναγία». Έχουμε λοιπόν δύο συνθετικά. Παν + αγία. Το «αγία» προέρχεται από την λέξη «άγω» που σημαίνει «οδηγώ» αλλά και «μεταφέρω» . Η λέξη «αγωγός» σημαίνει ότι επιτρέπω ή δεν επιτρέπω το πέρασμα της θερμότητας, στο φυσικό πεδίο. Έχουμε λοιπόν το πρώτο συνθετικό «Παν», το οποίο σημαίνει αφενός το «Όλον» αλλά και τον Θεό Πάνα, ο οποίος με τον αυλό του πλέκει και διά-σκορπίζει επάνω στο φυσικό πεδίο την κοσμική ροή. Αυτό λοιπόν το Παν, άγεται (οδηγείται, μεταφέρεται).
Έτσι λοιπόν έχουμε μία θηλυκή αρχή η οποία άγει (οδηγεί, μεταφέρει) στα φυσικά πεδία την κοσμική ροή του Παντός – Πανός. Η θηλυκή αυτή αρχή είναι από μόνη της μία ροή – Ρέα. Μην θεωρείτε ότι η Γνώση είναι κάτι έξω από εμάς. Ενοικεί εντός μας και κάθε γνώση που λαμβάνουμε από έναν εξωγενή παράγοντα (π.χ. ένα βιβλίο, μία διάλεξη) είναι απλώς το μέσον, το ερέθισμα για να αφυπνίσουμε την μνημοσύνη μας.
Θυμηθείτε και κάτι άλλο. Οι Έλληνες Ολύμπιοι Θεοί δεν χρειάζονται γονυκλισίες. Ο Κολοκοτρώνης είπε : «Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε». Τα Ολύμπια αρχέτυπα δεν είναι κάτι έξω από εμάς. Ενοικούν στο dna μας και αναμένουν την αφύπνιση τους.
Διαβάστε: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ
Φωτογραφία από giogio55 από το Pixabay
