Μετά τον Covid: Δώδεκα Προκλήσεις για έναν Συντετριμμένο Κόσμο.. Υπάρχουν εκατοντάδες υπηρεσίες και εκατομμύρια υπάλληλοι βαθιάς πολιτείας που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και ωστόσο ασκούν τεράστια εξουσία στις ζωές μας. Δεν υπάρχει τίποτα για αυτούς τους θεσμούς στο Σύνταγμα. Αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε την ανθρωπότητα, έχουμε δουλειά να κάνουμε. Το επείγον δεν μπορεί να είναι υπερβολικό. Διακυβεύονται πάρα πολλά. Η ανοικοδόμηση απαιτεί όλες μας τις προσπάθειες.
του Τζέφρι Α. Τάκερ | Ινστιτούτο Brownstone
Πριν από τρία χρόνια, στα βάθη των lockdowns, έγινε φανερό ότι χρειαζόμασταν απεγνωσμένα ένα νέο κίνημα πολιτών με διαφορετική εστίαση. Οι επικρατούσες ιδεολογικές μορφές απλώς δεν προσαρμόστηκαν στο τεράστιο εξωγενές σοκ στο σύστημα που συνεπαγόταν το lockdown. Ήταν απροσδόκητο, ειδικά υπό το πρόσχημα της δημόσιας υγείας.
Κάθε ουσιαστική ελευθερία δέχτηκε επίθεση. Η αυταρχική/ολοκληρωτική κυβέρνηση σαρώνει τη χώρα και τον κόσμο, και σχεδόν ολόκληρη η τάξη των διανοούμενων είπε: αυτό είναι εντάξει. Και έτσι πρότεινα μια απάντηση:
Αυτό το κίνημα, είτε λέγεται anti-lockdown είτε απλός φιλελευθερισμός, πρέπει να απορρίψει την κακία και τον καταναγκασμό αυτής της τρέχουσας στιγμής στην αμερικανική ζωή. Πρέπει να αντιμετωπίσει τη βαρβαρότητα των lockdowns. Χρειάζεται να μιλά και να ενεργεί με ανθρώπινη κατανόηση και υψηλό σεβασμό για την κοινωνική λειτουργία υπό την ελευθερία και την ελπίδα για το μέλλον που τη συνοδεύει. Οι εχθροί της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποκαλύφθηκαν για να τους δει ο κόσμος. Ας υπάρξει δικαιοσύνη. Διακυβεύεται η ευημερία όλων μας.
Και στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε ένα τέτοιο κίνημα. Ήταν ευρύ. Έχει ξεπεράσει τις ιδεολογικές και ταξικές περιχαρακώσεις του παρελθόντος. Αναπτύχθηκε σε πολυπλοκότητα και στρατηγική με την πάροδο του χρόνου. Η αντίσταση έγινε διεθνής. Πολέμησε για να ξεφύγει από τη λογοκρισία και την ντροπή. Τα πεδία της μάχης ήταν ποικίλα και περιεκτικά, από τα επιστημονικά περιοδικά στη δημοσιογραφία έως τις σκληροπυρηνικές εξεγέρσεις στο δρόμο, όπως η διαμαρτυρία των φορτηγατζήδων .
Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Οι εντολές εμβολίων και τα διαβατήρια έχουν νικηθεί. Το δικαίωμα διεθνών ταξιδιών έχει αποκατασταθεί. Οι δηλώσεις έκτακτης ανάγκης έχουν επιτραπεί να λήξουν (ακόμα και αν οι εξουσίες εξακολουθούν να ισχύουν). Επιστρέψαμε στο να προσποιούμαστε ότι οι άνθρωποι και όχι οι Faucis του κόσμου είναι επικεφαλής.
Δεν υπήρξε όμως δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπάλληλοι που μας το έκαναν αυτό είναι στα σκοινιά. Πολλοί έχουν παραιτηθεί. Άλλοι κρύβονται. Σπάνιο είναι σήμερα το δημόσιο πρόσωπο που είναι διατεθειμένο να ανήκει σε αυτό που συνέβη. Και αυτές τις μέρες, σχεδόν κανείς δεν υπερασπίζεται τον ισχυρισμό ότι η δεσποτική απάντηση πέτυχε κάτι όσον αφορά τη δημόσια υγεία.
Το Κογκρέσο πραγματοποιεί ακροάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας και αυτό είναι υπέροχο. Όμως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν τους καλύπτουν. Ένας βάναυσος πληθυσμός δεν θέλει να ξαναδείτε το τραύμα. Υπήρξε και πιθανότατα δεν θα υπάρξει καμία πραγματική λογοδοσία, πολύ περισσότερο μια Νυρεμβέργη 2.0.
Έχουμε μείνει με έναν τεράστιο αριθμό ζητημάτων που απομένουν από το παρελθόν και νέα που δεν περιμέναμε ποτέ. Όλα αυτά απαιτούν συνεχή ιδεολογική προσαρμογή και κινητοποίηση πολιτών. Είναι μια θλιβερή αλήθεια γιατί οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι και αποθαρρημένοι και περισσότερο από έτοιμοι για κανονική ζωή ξανά. Αλλά δεν μπορούμε απλώς να ευχηθούμε τις άσχημες αλήθειες που υπάρχουν γύρω μας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διοικητικές γραφειοκρατίες θα κλείνουν ξανά με το ίδιο ή νέο πρόσχημα. Ναι, θα αντιμετωπίσουν περισσότερη αντίθεση την επόμενη φορά και η εμπιστοσύνη στη σοφία τους έχει πέσει από τον γκρεμό. Αλλά η απάντηση της πανδημίας τους παρείχε επίσης νέες εξουσίες επιτήρησης, επιβολής και ηγεμονίας. Ο επιστημονισμός που οδήγησε την ανταπόκριση ενημερώνει όλα όσα κάνουν. Έτσι, την επόμενη φορά, θα είναι πιο δύσκολο να τους συγκρατήσετε.
Παρακάτω είναι μερικά εναπομείναντα και νέα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια.
1. Τεχνική επιτήρηση και λογοκρισία
Η Big Tech παρακολουθείτο πριν από την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά ο σχεδόν στρατιωτικός νόμος της περιόδου εδραίωσε την εξουσία της κυβέρνησης στα ιδιωτικά δεδομένα. Τα αρχεία του Twitter έχουν αποδείξει τον τεράστιο ρόλο που έπαιξε το αστυνομικό κράτος στη λογοκρισία της επιστήμης και κάθε άποψης που έρχεται σε αντίθεση με τις προτεραιότητες του καθεστώτος.
Οι ομάδες του Facebook καταργήθηκαν. Οι λογαριασμοί LinkedIn και Twitter απαγορεύτηκαν. Ακόμη και τα αποτελέσματα αναζήτησης Google παίχτηκαν. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο όσοι από εμάς στην αντίσταση δυσκολευόμασταν να βρεθούμε από την αρχή.
Όταν απαίτησαν κοινωνική απόσταση, ήθελαν κάτι περισσότερο από τον ανθρώπινο διαχωρισμό των έξι ποδιών. Ήθελαν να σταματήσουν τη συγκρότηση κάθε σοβαρής αντίστασης. Μας ήθελαν όλους απομονωμένους, αποπροσανατολισμένους και, επομένως, εύκολους στον έλεγχο. Ως αποτέλεσμα, τα εργαλεία που κάποτε πιστεύαμε ότι είχαν σχεδιαστεί για περισσότερη ανθρώπινη σύνδεση χρησιμοποιήθηκαν για να μας κρατήσουν χώρια.
Ναι, υπάρχουν πολλές αγωγές σε εξέλιξη που αμφισβητούν αυτήν την πρακτική ως παραβίαση των δικαιωμάτων της Πρώτης Τροποποίησης. Η ανακάλυψη του δικαστηρίου έχει δημιουργήσει πολλές χιλιάδες σελίδες και οι αποφάσεις φαίνεται πιθανό να φτάσουν στη σωστή θέση.
Αλλά εδώ είναι τι είναι τρομακτικό. Εάν αυτές οι δικαστικές προκλήσεις αποτελούσαν πραγματικά μεγάλη απειλή για την πρακτική, δεν θα απέφευγαν τη λογοκρισία οι κύριες κοινωνικές πλατφόρμες αυτή τη στιγμή; Δεν είναι. Το YouTube είναι ο βασιλιάς των καταργήσεων. Το Instagram, το LinkedIn και το Facebook κάνουν το ίδιο.
Μόνο το Twitter απελευθερώθηκε σχετικά μόλις ανέλαβε ο Έλον Μασκ. Αλλά ο νέος του Διευθύνων Σύμβουλος είναι υπέρμαχος της μετριοπάθειας περιεχομένου κατόπιν εντολής των διαφημιζόμενων που ελπίζει να προσελκύσει πίσω στην πλατφόρμα. Φαίνεται ότι η πλατφόρμα επιστρέφει όπως ήταν, ίσως όχι με την ίδια ένταση αλλά με τις ίδιες δυνατότητες. Σε κάθε περίπτωση, η τροχιά δεν κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Θεσμοθετείται η λογοκρισία και η παρακολούθηση.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απέδωσαν απίστευτα κατά τη διάρκεια ολόκληρου του φιάσκου, απειλώντας τους αντιφρονούντες, ενισχύοντας τα ψέματα και επευφημώντας τον καταναγκασμό. Δεν έχουν γίνει παραδοχές αδικημάτων. Χρειαζόμαστε όλες τις νέες πηγές ειδήσεων.
2. Χρήματα και Τράπεζες
Η Federal Reserve ήταν απαραίτητη για να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση της πανδημίας. Ήταν έτοιμο να αποκομίσει χρήματα από κάθε δολάριο που ξόδεψε το Κογκρέσο για να επιδοτήσει τα lockdown και να ενισχύσει τις δαπάνες ολόκληρου του ηγεμόνα της δημόσιας υγείας. Ήταν τόσο σημαντικό που στις 15 Μαρτίου 2020 – δύο ημέρες μετά την κήρυξη έκτακτης ανάγκης και μία ημέρα πριν από τα διατάγματα του lockdown της κυβέρνησης Τραμπ – ουσιαστικά εξάλειψε πλήρως τις απαιτήσεις αποθεματικών για τις τράπεζες. Με άλλα λόγια, κατήργησε μια βασική κανονιστική πρακτική που είχε περιορίσει τη δημιουργία χρήματος για περισσότερα από 100 χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν ένα τυπογραφικό ξεφάντωμα 6,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η τραπεζική κρίση που προκλήθηκε από δραματικά αυξημένα επιτόκια –μια πολιτική που έχει σχεδιαστεί για να σταματήσει τις πληθωριστικές συνέπειες της προσαρμογής του καθεστώτος Covid από τη Fed– έχει αποσταθεροποιήσει τις περιφερειακές τράπεζες και τις κεντρικές τραπεζικές εργασίες. Στο παρασκήνιο βρίσκεται η δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης Μπάιντεν να μεταρρυθμίσει ολόκληρο το σύστημα χρησιμοποιώντας ένα ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας που δημιουργεί μια διαδρομή για ένα κοινωνικό πιστωτικό σύστημα καθολικού ελέγχου, τύπου Κίνας.
Η μόνη λύση είναι τα καλά χρήματα, αλλά μέρα με τη μέρα ξεπερνάμε. Οι ικανοί υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων υπέρ της ελευθερίας είναι ελάχιστοι. Οι οικονομολόγοι απέτυχαν σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια του lockdown να μιλήσουν για την πειθαρχία και τις γνώσεις τους. Τώρα είναι τόσο αιχμάλωτοι όσο κάθε άλλο επάγγελμα.
3. Επιχειρηματική Επιχείρηση
Η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν ένα τεράστιο όφελος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τις εταιρείες τεχνολογίας και μέσων ενημέρωσης, και μια καταστροφή για τις μικρές επιχειρήσεις. Η άμεση ανησυχία μου τις πρώτες ημέρες των lockdown αφορούσε επενδύσεις σε τέτοιες επιχειρήσεις: γιατί κάποιος να ξεκινήσει μια επιχείρηση εάν μπορεί να κλείσει με κυβερνητικό διάταγμα; Δεν υπήρξε καμία αποζημίωση για τις απώλειες και καμία προσπάθεια επανόρθωσης. Μια ύφεση θα δημιουργήσει ακόμη περισσότερες προκλήσεις.
Μια σημαντική ώθηση για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα ήταν η ρυθμιστική μεταρρύθμιση και η δικαστική μεταρρύθμιση, αλλά το σημερινό πολιτικό περιβάλλον δεν δέχεται σχεδόν καμία συζήτηση για αυτά τα κρίσιμα θέματα. Όλες οι ενέργειες των στρατευμάτων σοκ της Ουάσιγκτον δαπανώνται τώρα για να επινοήσουν τρόπους για περισσότερη ρύθμιση, λιγότερη οικονομική ανάπτυξη, υψηλότερο επιχειρηματικό κόστος και περισσότερες παρεμβάσεις. Στις μεγάλες επιχειρήσεις αρέσει αυτό, αλλά είναι καταστροφικό για τη μεσαία τάξη.
Οι πρωταθλητές της ελεύθερης επιχείρησης πρέπει να καταλάβουν ότι ο σκοπός τους έχει αποκλίνει μαζικά από το ενδιαφέρον των μεγάλων επιχειρήσεων, οι οποίες δεν ήταν ποτέ περισσότερο ενωμένοι με τη μεγάλη κυβέρνηση σε μια εκστρατεία μονοπωλίου και καρτελοποίησης της βιομηχανίας. Οι συμπαιγνίες αυτού του είδους είναι πλέον ο κανόνας. Το σύστημα έχει πολλά κοινά με τον κορπορατισμό του Μεσοπολέμου που αργότερα ονομάστηκε φασισμός.
4. Ρυθμιστική σύλληψη
Πολλοί από εμάς έχουμε ενδελεχή εκπαίδευση σχετικά με την επιρροή των κακών παραγόντων στον ιδιωτικό τομέα έναντι των κρατικών υπηρεσιών. Η περιστρεφόμενη πόρτα είναι ο κύριος τρόπος που κάνουν τις επιχειρήσεις τους. Ο FDA ξεκίνησε τα εμβόλια με σφράγιση από καουτσούκ ακόμη και μετά από τις δημόσιες αντιρρήσεις των κορυφαίων ειδικών του. Το CDC έδωσε συστάσεις που ήταν ουσιαστικά ανακοινώσεις τύπου βασισμένες στη βιομηχανία.
Το ίδιο ισχύει για το σύνολο του ρυθμιστικού κράτους. Δεν είναι πλέον δυνατό να διακρίνει κανείς ποιο είναι το χέρι και ποιο το γάντι: κυβέρνηση ή μεγάλη επιχείρηση. Αυτό ισχύει για κάθε τμήμα της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της πολεμικής μηχανής που λειτουργεί κατ’ εντολή των κατασκευαστών πυρομαχικών.
Η SEC διευθύνεται από τη βιομηχανία κινητών αξιών. Το Τμήμα Εργασίας καταλαμβάνεται από τα εργατικά συνδικάτα. Το HUD είναι αιχμάλωτο των κατασκευαστών κατοικιών. Το Υπουργείο Γεωργίας κυβερνά κατόπιν εντολής μεγάλων γεωργικών συμφερόντων, ενώ εμποδίζει την πρόσβαση στις αγορές για τους ντόπιους αγρότες και κτηνοτρόφους. Και ούτω καθεξής.
Έχουμε συμβιβαστεί ακόμα με αυτό στα αριστερά ή στα δεξιά; Οι ελευθεριακοί έχουν αντιμετωπίσει αυτό; Υποψιάζομαι ότι όχι. Αυτή η πραγματικότητα έχει ανακατατάξει μαζικά την πολιτική διάταξη. Έχουμε αφήσει τελείως τη διαύγεια της δεκαετίας του 1980 και μπήκαμε σε έναν νέο κόσμο σοβαρής πολυπλοκότητας και διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα.
5. Δημόσια Υγεία
Οι γραφειοκρατίες δημόσιας υγείας ανέλαβαν το 2020 και τι παραμέλησαν περισσότερο; Δημόσια υγεία. Μας έκαναν να μένουμε μέσα όταν χρειαζόμασταν ήλιο. Έκλεισαν τα γυμναστήρια όταν χρειαζόμασταν άσκηση. Έκλεισαν τα κέντρα απεξάρτησης και τις ομάδες σε μια περίοδο μαζικής κατάχρησης ουσιών. Εμπόδισαν τη διανομή φαρμάκων που είχαν επαναχρησιμοποιηθεί για τα οποία οι γιατροί ακόμη και εκείνη την εποχή γνώριζαν ότι ήταν αποτελεσματικά για λοιμώξεις του αναπνευστικού. Ακόμη και τα βασικά αντιβιοτικά έχασαν τη λάμψη τους στην εντολή να περιμένουμε το εμβόλιο. Και μαζί όλες αυτές οι ενέργειες ενίσχυσαν ένα πρόβλημα πολύ πιο τεράστιο από τη λοιμώδη νόσο: τις χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της παχυσαρκίας.
Τι γίνεται με την υγεία; Είναι σε κρίση. Η αμερικανική διατροφή πρέπει να αλλάξει. Αυτό με τη σειρά του συνδέεται με τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας. Πρέπει όλοι να μάθουμε ότι δεν μπορεί να λυθεί κάθε πρόβλημα υγείας με ένα φάρμακο. Πράγματι, ισχύει το αντίθετο: μια κοινωνία πλημμυρισμένη από λάδι φιδιού που εγκρίνεται από την κυβέρνηση είναι ουσιαστικά δηλητηριασμένη. Η δηλητηρίαση του σώματος πρέπει να σταματήσει. Η μόνη διέξοδος είναι ο παλιομοδίτικος τρόπος: καθαρός αέρας, ηλιοφάνεια, υγιεινή διατροφή και καθημερινή άσκηση. Ακούγεται σαν κλισέ αλλά είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Απαραίτητες είναι επίσης οι πραγματικές και όχι οι δέσμιες αγορές. Τα συστήματά μας παροχής ιατρικών υπηρεσιών πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικά με τους γιατρούς στους οποίους παρέχεται η ελευθερία να ασκούν ξανά το επάγγελμα. Το σύστημα ασφάλισης εξυπηρετεί κυρίως τη βιομηχανία και όχι τους πελάτες. Όλα αυτά ζητούν ριζικές μεταρρυθμίσεις. Όσο για το FDA και το CDC, η μεταρρύθμιση απλά δεν αρκεί. Πρέπει να ισοπεδωθούν με νέα συστήματα να πάρουν τη θέση τους.
Επιπλέον, κατά την περίοδο της πανδημίας παρατηρούμε πώς η δημόσια υγεία έγινε δούρειος ίππος για τον στρατιωτικό νόμο. Από όσο μπορώ να πω, αυτό παραμένει αλήθεια και σήμερα. Το πρόβλημα εδώ είναι βαθύ και τρομακτικό, ειδικά αφού σχεδόν οποιοδήποτε κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό πρόβλημα μπορεί να αποδοθεί ως ζήτημα υγείας.
6. Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
Τα δημόσια σχολεία έκλεισαν σε ορισμένα σημεία για έως και δύο χρόνια. Η κυβέρνηση εξανάγκασε να κλείσουν πολλά ιδιωτικά σχολεία. Η εκπαίδευση στο σπίτι έγινε υποχρεωτική καθώς έκλεισαν και οι παιδικοί σταθμοί. Αυτό διέκοψε μαζικά τις εργασιακές και εκπαιδευτικές συνήθειες των οικογενειών, αλλά τώρα εκατομμύρια αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Αυτό ισχύει για τα πανεπιστήμια και τα κολέγια που πρόδωσαν φοιτητές πρώτα με lockdown και μετά με εντολές μάσκας και εμβολίων.
Πρέπει να υπάρχει καλύτερος τρόπος. Και η αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών πρέπει να ανοίξει για να επιτρέψει έναν καλύτερο τρόπο. Ο παλιός τρόπος απέτυχε και τώρα εξαντλείται από εμπιστοσύνη, ενέργεια και πόρους, παρόλο που το χρέος των φοιτητών έχει εκτιναχθεί σε απίστευτα επίπεδα και τα δημόσια ιδρύματα δεν είναι πλέον ελκυστικά μέρη για εργασία. Το όνειρο της καθολικής εκπαίδευσης σκοτώθηκε από τους πιο παθιασμένους πρωταθλητές του.
Κι όμως, νέοι θεσμοί παίρνουν τη θέση τους. Πρέπει. Στη διαδικασία της αναψυχής έχει έρθει μια νέα και πολύ ευπρόσδεκτη έμφαση στα Κλασικά, τα βασικά και τα γνήσια εκπαιδευτικά βασικά. Δυστυχώς η μετάβαση θα αφήσει πολλούς ανθρώπους. Οι μαθητές είναι ήδη δύο χρόνια πίσω στη μάθηση, χάρη στα σκληρά κλεισίματα.
7. Το Βαθύ Κράτος
Οι Αμερικανοί είχαν συνειδητοποιήσει αόριστα αυτό το πράγμα που ονομάζεται βαθιά κατάσταση πριν από την απάντηση της πανδημίας, αλλά η ίδια η εμπειρία το απέδειξε. Δημοκρατία δεν υπήρχε. Ήμασταν στο έλεος των γραφειοκρατών και των αποφάσεων τους. Τα δικαστήρια δεν εντάχθηκαν. Όταν τελικά το έκαναν, οι γραφειοκράτες απώθησαν και είπαν ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους ελέγχει.
Υπάρχουν εκατοντάδες υπηρεσίες και εκατομμύρια υπάλληλοι βαθιάς πολιτείας που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και ωστόσο ασκούν τεράστια εξουσία στις ζωές μας. Δεν υπάρχει τίποτα για αυτούς τους θεσμούς στο Σύνταγμα. Το γραφειοκρατικό κράτος είναι ένας τέταρτος κλάδος της κυβέρνησης όταν υποτίθεται ότι υπάρχουν μόνο τρεις. Τα πλοκάμια από την Ουάσιγκτον εκτείνονται όχι μόνο σε κάθε πολιτεία και πόλη αλλά σε όλο τον κόσμο.
Όλο αυτό το πρόβλημα ξεκίνησε το 1880 αλλά επιδεινώθηκε μαζικά στον μεταπολεμικό κόσμο και στη συνέχεια συσπειρώθηκε στην ηγεμονία του 21ου αιώνα. Πρέπει οπωσδήποτε να διαλυθεί ή, τουλάχιστον, να λογοδοτήσει από εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού. Αυτό το σημείο είναι προφανώς πολύ σημαντικό για το κατεστημένο. Η κατάργηση του εκτελεστικού διατάγματος που επαναταξινόμησε πολλούς διοικητικούς υπαλλήλους κατά βούληση ( Πρόγραμμα ΣΤ ) ήταν μια από τις πρώτες πράξεις που καταργήθηκαν από την κυβέρνηση Μπάιντεν.
8. Έγκλημα και πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του lockdown, τα τροχαία ατυχήματα επιδεινώθηκαν μαζικά και παρέμειναν έτσι. Τα δεδομένα δεν είναι ακόμη διαθέσιμα, αλλά είναι βέβαιο ότι αντικατοπτρίζουν ρεκόρ ατυχημάτων και θανάτων. Γιατί μπορεί να είναι έτσι; Μίλησα με έναν οδηγό της Uber που εξήγησε ότι η οδήγηση έγινε και παρέμεινε χώρος έκφρασης της ανθρώπινης βούλησης όταν έκλεισαν οι δρόμοι μας για την άσκηση ελεύθερης βούλησης. Προσθέστε θυμό και κατάχρηση ουσιών σε αυτό και θα έχετε την καταστροφή στα χέρια σας.
Τα lockdown κατέστρεψαν τη ζωή και αμβλύνανε την ηθική συνείδηση. Εάν η κυβέρνηση μπορεί να τα κάνει όλα αυτά σε εμάς, γιατί να μην τα κάνουμε ο ένας στον άλλον; Μετά από αυτή την εμπειρία, οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον την επαρκή ενσυναίσθηση για να νοιάζονται για την ευημερία των άλλων. Οι άνθρωποι σταμάτησαν να έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους και στη συνέχεια οι μάσκες κατέστησαν αδύνατες ακόμη και βασικές μη λεκτικές ενδείξεις. Η ίδια η επικοινωνία περιορίστηκε στα πιο βασικά της στοιχεία.
Τα αποτελέσματα άρχισαν να γίνονται εμφανή με τις εντελώς δίκαιες διαμαρτυρίες που μετατράπηκαν σε βίαιες ταραχές σε ορισμένα σημεία το καλοκαίρι του 2020. Το κύμα εγκληματικότητας δεν έχει υποχωρήσει από τότε. Οι πόλεις ανέχονται τώρα ένα επίπεδο μικροκλοπής που θα ήταν αδιανόητο μόλις πριν από δέκα χρόνια. Οι αστυνομικοί δεν νοιάζονται πλέον και οι πολίτες γενικά δείχνουν πολύ λιγότερο σεβασμό για την ιδιοκτησία και το πρόσωπο από ό,τι στο παρελθόν.
Όταν η κυβέρνηση γίνεται ανήθικη με την ευλογία όλων των επιβλητικών υψών στην κοινωνία, στέλνει ένα μήνυμα σε όλους τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, η αντίδραση της πανδημίας απελευθέρωσε μια μορφή ηθικού μηδενισμού και απέσυρε τις κοινότητες από την ανθρώπινη σύνδεση μεταξύ τους. Ο αναγκαστικός ανθρώπινος χωρισμός ήταν κακός για την ψυχή, και αυτή η εμπλοκή σε αδικήματα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη και η σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας είναι σύμπτωμα αυτής της απώλειας ορθολογισμού και ηθικής. Θυμηθείτε ότι ο ίδιος ο Πούτιν πέρασε τουλάχιστον ένα χρόνο σε lockdown, απομονωμένος από την πραγματικότητα και τη σωματική επαφή, αρκετός για να οδηγήσει έναν ήδη μεθυσμένο από την εξουσία ολιγάρχη σε μια παραληρηματική κατάσταση. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τον Μπάιντεν με την αλόγιστη χρηματοδότηση του ουκρανικού καθεστώτος. Η σύγκρουση αυτών των ηγετών έχει γίνει μια αποκαλυπτική επιδίωξη χωρίς διπλωματική σοφία, εμποτισμένη με σχεδόν μεσσιανικό φανατισμό. Το ίδιο και για τις γκαλερί φυστικιών που στρατολογήθηκαν για να ζητωκραυγάσουν τη μία ή την άλλη πλευρά. Η κοινή λογική έχει καταπατηθεί καθώς η χρηματοδότηση ανατινάζεται, περισσότερες περιουσίες καταστρέφονται και χάνονται ζωές.
9. Μετανάστευση
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί που ξεκίνησαν το 2020 κράτησαν το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού κλεισμένο στις κατοικίες των εθνικών κρατών για χρόνια, ακόμη και εκείνους που ζούσαν σε νησιά που ήταν καταφύγια. Το δικαίωμα επίσκεψης στις ΗΠΑ για τους «μη εμβολιασμένους» έληξε μόλις στις 11 Μαΐου 2023.
Η αιχμαλωσία των ανθρώπων έχει επίσης οδηγήσει σε μια απελπισμένη επιθυμία να φύγουν και να βρουν ένα νέο σπίτι. Οι τεράστιες δημογραφικές αλλαγές στον πληθυσμό των ΗΠΑ, από τις πολιτείες του lockdown σε ανοιχτές πολιτείες, αντικατοπτρίζονται και διεθνώς. Με τεράστιους πληθυσμούς σε κίνηση, τα κράτη αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν με τις μεταναστευτικές πολιτικές για τις οποίες δεν υπάρχει πολιτική συναίνεση.
Αυτό το πρόβλημα φουντώνει αυτή τη στιγμή στα νότια σύνορα των ΗΠΑ, οδηγώντας σε τρομερό θυμό που έχει μετατραπεί σε μεγάλη λαϊκιστική αντίδραση υπό την εντύπωση ότι η χώρα υφίσταται εισβολή. Αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει καλά για κανέναν. Η απάντηση πρέπει να είναι μια ορθολογική και ανθρώπινη πολιτική μετανάστευσης που μπορεί να διαχωρίσει κατά κάποιο τρόπο τα δικαιώματα των εργαζομένων από τα δικαιώματα ψήφου, αλλά οι ΗΠΑ δεν είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα όπως έχουν ήδη τα περισσότερα έθνη στον κόσμο. Ως αποτέλεσμα, κάνουμε εναλλαγή μεταξύ νομικού περιορισμού και συνοριακού χάους.
10. Shattered Lives
Το τραύμα των τελευταίων τριών ετών έχει συντρίψει τη σταθερότητα εκατομμυρίων οικογενειών και κοινοτήτων. Τα ζευγάρια διχάστηκαν από ταξιδιωτικούς περιορισμούς αλλά και εσωτερικές διαφωνίες για τα εμβόλια. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να παρευρεθούν στις κηδείες των γονιών τους και τα ζευγάρια έκαναν γάμους στο Zoom. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν θλιβερούς θανάτους όχι από Covid αλλά από αναπνευστήρες, απόγνωση, αυτοκτονίες και εμβόλια.
Οι ψηφιακοί εθισμοί διαφόρων ειδών διέλυσαν την οικογενειακή πίστη. Περίεργες νέες μορφές έμφυλης δυσφορίας έχουν εξαπολυθεί και αυτή την περίοδο, και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Πολλοί γονείς ζουν συντετριμμένοι με ενοχές για τα παιδιά τους που έχουν τραυματιστεί από το εμβόλιο.
Οι τέχνες γνώρισαν συντρίμμια, καταστρέφοντας καριέρες που χρειάστηκαν μια ζωή για να χτιστούν. Πώς μπορούμε να έχουμε έναν αληθινό πολιτισμό χωρίς τις τέχνες; Χωρίς αυτούς, έχουμε υποβιβαστεί στο καθεστώς των θηριωδών.
Πολλές μικρές κοινότητες είχαν διαταραχθεί η ρουτίνα τους καθώς διαλύθηκαν οι ενώσεις πολιτών. Κάθε άτομο το βίωσε αυτό με διαφορετικούς τρόπους: το τοπικό συγκρότημα διαλύθηκε λόγω της χρήσης μάσκας, το κλαμπ της γέφυρας σταμάτησε να συναντιέται για τα εμβόλια, η θρησκευτική κοινότητα εξαντλήθηκε σε καβγάδες για την κοινωνική απόσταση και ούτω καθεξής. Υπάρχει άφθονος θυμός παντού σε κοινή θέα.
Αυτές είναι συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφή, ειδικά όταν συνοδεύεται από οικονομική κρίση. Είναι πυριτιδαποθήκη.
11. Η Ιστορία
Τεράστιες προσπάθειες από την πλευρά των συγγραφέων Brownstone δαπανώνται για να γίνει σωστή η ιστορία αυτού. Πότε ακριβώς εξαπλώθηκε ο Covid; Πότε έμαθαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι; Πότε αποτυπώθηκε η απάντηση και ποιος συμμετείχε; Ποιος αποφάσισε να μεταβιβάσει την εξουσία στο κράτος ασφαλείας; Ποια εργαλεία χρησιμοποίησε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να εξαναγκάσει τις πολιτείες; Γιατί η παραμέληση της φυσικής ανοσίας; Πώς τα επαναχρησιμοποιημένα φάρμακα καταργήθηκαν και γιατί;
Υπάρχουν χιλιάδες ερωτήσεις, πολλές από τις οποίες απεικονίζονται στο ανεξάρτητο έγγραφο του Ομίλου Norfolk που υποστήριξε ο Brownstone. Απαιτούνται επιτροπές σε κάθε έθνος, πολιτεία, πόλη και κομητεία. Χρειαζόμαστε απαντήσεις. Ανακαλύψαμε πολλά χαρακτηριστικά της ανταπόκρισης και την αλήθεια για τις αλήθειες και τις στρατηγικές, αλλά έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Το κατεστημένο είναι ότι ενώ έγιναν λάθη, η επιστήμη είναι δύσκολη και οι υπάλληλοι έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν σε πραγματικό χρόνο. Αυτό είναι απόλυτη σήψη. Δεν είχε νόημα για ολόκληρο το καθεστώς, και όποιος είχε λίγη γνώση το γνώριζε αυτό και γνώριζε επίσης την καταστροφή που θα προκαλούσε. Γιατί ακριβώς οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να τυφλωθούν; Ποιες ήταν οι δυνάμεις πίσω από τον θρόνο;
Πρέπει να το κάνουμε σωστά και η πρόκληση εντείνεται από την υποχρεωτική μυστικότητα όλων των βασικών παικτών. Ωστόσο, αν δεν ανακαλυφθεί και δεν ειπωθεί η ιστορία, θα κολλήσουμε με την προπαγανδιστική εκδοχή των γεγονότων, και αυτό εξυπηρετεί μόνο συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ούτε μπορούμε να βασιστούμε σε ιστορικούς του καθεστώτος για να αποκαλύψουμε αλήθειες που δεν κολακεύουν.
Γι’ αυτό γενιές θα θέτουν το μεγάλο ερώτημα: πώς θα μπορούσαν να έχουν διαλύσει τόσο ανόητα τον πολιτισμό τόσο γρήγορα και κάτω από τόσο λεπτή προσποίηση; Πρέπει να έχουμε τις απαντήσεις.
12. Η δύναμη ως εργαλείο πολιτικής
Η ώθηση ολόκληρου του πληθυσμού σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο δράσης και πεποίθησης ήταν η βασική αρχή της απάντησης στον Covid. Ήταν χειρότερο από το να σε φέρονται σαν εργαστηριακοί αρουραίοι: τουλάχιστον οι επιστήμονες δεν προσπαθούν να ελέγξουν τι σκέφτονται οι αρουραίοι. Ήταν το απόλυτο και παγκόσμιο πείραμα στην κοινωνική διαχείριση υπό το πρόσχημα της επιστήμης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Brownstone ιδρύθηκε με ένα ιδανικό που προέκυψε από την εμπειρία της πολιτικής πανδημίας: «μια κοινωνία που δίνει την υψηλότερη αξία στην εθελοντική αλληλεπίδραση ατόμων και ομάδων, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τη χρήση βίας και βίας, συμπεριλαμβανομένης αυτής που ασκείται από το κοινό ή ιδιωτικές αρχές».
Το να το πετύχουμε αυτό είναι καθήκον μας, αλλά τα εμπόδια είναι τεράστια. Ο Σιδερένιος Νόμος του Φιλελευθερισμού που διατυπώθηκε από τον Βρετανό κοινωνιολόγο Ralph Miliband λέει ότι όλες οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες από τις φιλελεύθερες δημοκρατίες εξυπηρετούν τελικά το συμφέρον της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, παρά του γενικού πληθυσμού. Αυτή ήταν σίγουρα η εμπειρία στη ζωή μας.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό κίνημα. Χρειαζόμαστε ένα μαζικό πολιτιστικό και πνευματικό κίνημα που να υποστηρίζει ένα νέο ιδανικό. Κατά κάποιο τρόπο, ωστόσο, δεν είναι πραγματικά ένα νέο ιδανικό. Είναι η τροχιά της ιδέας της ανθρώπινης προόδου για πολλές εκατοντάδες χρόνια που χρονολογείται από τη Magna Carta. Αυτή η ώθηση ήταν για επιβλητέα όρια στην εξουσία και τα θεμελιώδη δικαιώματα του λαού. Το όλο θέμα της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης ήταν να το εγγυηθεί ως ζωντανή πραγματικότητα.
Όλα αυτά μεταφέρθηκαν στις επευφημίες όλων των ελίτ, καταλήγοντας σε θρυμματισμένες ζωές και σε παγκόσμια απώλεια εμπιστοσύνης. Πριν συμβεί αυτό, πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποίησαν ποτέ πόσο σημαντική είναι πραγματικά η ελευθερία για μια καλά βιωμένη ζωή και την οικοδόμηση μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Ούτε ξέραμε πόσο εύθραυστο είναι πραγματικά ο πολιτισμός.
Τώρα ξέρουμε. Αν θέλουμε να το επαναφέρουμε, έχουμε δουλειά να κάνουμε. Το επείγον δεν μπορεί να είναι υπερβολικό. Διακυβεύονται πάρα πολλά για να αγνοήσουμε οποιοδήποτε από τα παραπάνω. Η ανοικοδόμηση απαιτεί όλες μας τις προσπάθειες.
