Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ! ο αληθινός ιδρυτής του Ισραήλ… Ακολουθεί μια ιστορία που μπορώ να πω πως είναι αποκλειστικότητα, τουλάχιστον όσον αφορά το τι ξέραμε μέχρι τώρα για το Ισραήλ και την ίδρυση του… Όπως επίσης είναι και τροφή για σκέψη, αλλά και έρευνα για όσους θέλουν να το ψάξουν ακόμα πιο βαθιά….
Αν ο Τζέιμς Μπάλφουρ, υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, ήταν αυτός που έδωσε υπόσχεση στο Σιωνιστικό κίνημα να δημιουργήσει μια πατρίδα για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη το 1917, η οποία αργότερα ονομάστηκε «Διακήρυξη Μπαλφούρ», τότε ο πραγματικός ιδρυτής του Ισραήλ είναι ο Σουλτάνος Αμπντούλ. Χαμίντ. Η Παλαιστίνη διοικούνταν και διοικούνταν από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ. Ο Abdul Hamid αντάλλαξε τους Εβραίους για την Παλαιστίνη σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την κατεστραμμένη χώρα του. Αυτό δεν είναι παράξενο για τους Οθωμανούς, καθώς εγκατέλειψαν τη Λιβύη με αντάλλαγμα την ιταλική υποστήριξη, η οποία επέτρεψε στην Ιταλία να καταλάβει και να αποικίσει τη Λιβύη και να λεηλατήσει τον πλούτο της.
Σήμερα, οι οργανώσεις του πολιτικού Ισλάμ και οι θυγατρικές τους προσπαθούν να κρύψουν τα εγκλήματα του σουλτάνου Abdul Hamid, τα αποτελέσματα του οποίου εξακολουθούν να είναι στην Παλαιστίνη και σε πολλές από τις περιοχές που αποικίστηκαν από την Κωνσταντινούπολη. Η προπαγάνδα γύρω από τον Abdul Hamid είναι τόσο μεγάλη που τον απεικονίζει ως έναν από τους σωστά καθοδηγούμενους χαλίφηδες, εκτός από την αφάνεια που τον περιβάλλει στις εσωτερικές πολιτικές του σχέσεις.
Προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο όραμα για έναν άλλον Abdul Hamid, διαφορετικό από το πραγματικό που βρίσκεται στα βιβλία της ιστορίας, οι ισλαμιστές προσδιόρισαν μια ρομαντική φιγούρα, βασισμένη στα αισθήματα των μουσουλμάνων. Κατασκεύασαν ιστορίες, επιτεύγματα και μάχες που δεν είχε δώσει.
Παρουσίασαν την κατασκευή του σιδηροδρόμου από την Κωνσταντινούπολη στη Μεδίνα, τη Χάιφα στην Παλαιστίνη και τη Βαγδάτη στο Ιράκ ως θρησκευτικό επίτευγμα. Χτίστηκε χάρη σε δωρεές Μουσουλμάνων και οι Οθωμανοί δεν πλήρωσαν ούτε ένα σεντ σε αυτό. Ο πραγματικός στόχος ήταν η μεταφορά στρατών και στρατών για τον έλεγχο των ισλαμικών χωρών, εκτός από την εξυπηρέτηση του γερμανικού έργου στην περιοχή. Όσο για την εγκατάλειψη της Παλαιστίνης και την πώλησή της στους Εβραίους, επινόησαν άλλους κατηγόρους και ισχυρίστηκαν ότι αρνήθηκε να την αφήσει. Όσο για το μετάλλιο που δόθηκε στον Χερτζλ, ιδρυτή του Σιωνιστικού κινήματος, το χαρακτήρισαν ως σοφία του Σουλτάνου, τι πλαστογραφία και κατασκευή που δεν αλλάζει την αλήθεια.
Μετά από αυτές τις αποτυχίες και την πυκνή μαυρίλα που κάλυπτε τη βιογραφία του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, τον έκαναν εικόνα του πολιτικού Ισλάμ και σύμβολο της αποκατάστασης του λεγόμενου «Χαλιφάτου». Παρέβλεψαν τη σχέση του με τον επικεφαλής του Σιωνιστικού κινήματος, Χερτζλ. Αυτή η σχέση ξεπέρασε τη φιλία και κατέληξε σε μια συμμαχία μεταξύ του Οθωμανικού Σουλτανάτου και του Σιωνιστικού κινήματος, για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της δομής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οικονομικά και πολιτικά. Αυτή η κατάρρευση οφειλόταν στο διεθνές χρέος που έσπασε την πλάτη του και το μετέτρεψε σε ηττημένο κράτος.
Η σχέση και η φιλία του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ με τον Χερτζλ όχι μόνο είχε ως αποτέλεσμα την αποπληρωμή των χρεών του Σουλτανάτου με αντάλλαγμα την ίδρυση του Ισραήλ, αλλά και την υποστήριξη των Οθωμανών στους Συμμάχους. Αυτή η σχέση περιγράφεται από τον Herzl στα ημερολόγιά του ως εξής: «Ο Abdul Hamid μας υποσχέθηκε ένα ανεξάρτητο εβραϊκό κράτος με αντάλλαγμα την αποπληρωμή των χρεών του». Αυτή η σχέση και η εταιρική σχέση είχαν ως αποτέλεσμα την ίδρυση του Ισραήλ και την περιφρόνηση του δικαιώματος της Παλαιστίνης.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που περιγράφεται ως άρρωστος, ήταν στα χειρότερα της. Το ταμείο χρεοκόπησε. Ο Abdul Hamid βρήκε μόνο τον Herzl για να ζητήσει τη βοήθειά του, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να σώσει το παρακμάζον σουλτανάτο του. Μυστικές διαπραγματεύσεις και αλληλογραφία ξεκίνησαν μεταξύ τους μέχρι που κατέληξαν σε μια φόρμουλα με τίτλο Χρήματα για την Παλαιστίνη. Οι διαπραγματεύσεις για την πώληση της Παλαιστίνης διήρκεσαν 8 χρόνια. Ξεκίνησε το 1896 μ.Χ. και τελείωσε το 1903 μ.Χ. Την περίοδο εκείνη έγιναν 5 επισκέψεις στην Κωνσταντινούπολη.
Αρκετοί ιστορικοί έχουν περιγράψει πώς ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ υποδέχθηκε τον Χερτζλ με καλοσύνη, περιγράφοντάς τον ως ειλικρινή φίλο καθώς του ζήτησε να σώσει τη χώρα του από τη χρεοκοπία.
Ο Herzl στήριξε τις διαπραγματεύσεις του στην επείγουσα ανάγκη των Οθωμανών για χρήματα, προσφέροντας στον Abdul Hamid 20 εκατομμύρια λίρες, κατανεμημένα ως εξής: Δύο εκατομμύρια για τα εδάφη της Παλαιστίνης και 18 εκατομμύρια για το Οθωμανικό Υπουργείο Οικονομικών, με αποτέλεσμα να παραχωρηθεί στους Εβραίους μετανάστες κατ’ εξαίρεση προνόμια και διευκολύνσεις. Ο Χερτζλ επέστρεψε στην Ευρώπη και πραγματοποίησε την Πρώτη Σιωνιστική Διάσκεψη στη Βασιλεία (1897 μ.Χ.), ανακοινώνοντας τους Σιωνιστικούς στόχους του να ιδρύσει μια πατρίδα για τον εβραϊκό λαό υπό την οθωμανική αιγίδα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον γερμανικό ρόλο που εκπροσωπεί ο Γερμανός Κάιζερ Γουλιέλμος Β’. Εκπροσώπησε, με τους Abdul Hamid και Herzl, το τρίγωνο του πολιτικού κινήματος που επιδίωκε την εφαρμογή της συμφωνίας μέχρι την ολοκλήρωσή της. Κατά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του έτους (1898 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη, ο Γουλιέλμος Β’ έδειξε συμπάθεια για τις Σιωνιστικές φιλοδοξίες και οι τρεις έφτασαν να εδραιώσουν τις σχέσεις συνεργασίας μέχρι τη γέννηση της ισραηλινής πατρίδας. Ο Αμπντούλ Χαμίτ δεσμεύτηκε στον Κάιζερ να εφαρμόσει τη συμφωνία το συντομότερο δυνατό, έτσι άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Παλαιστίνης και ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των μεταναστών να απολύσει τον κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ, Ταουφίκ Πασά, ο οποίος προσπάθησε να διαταράξει τις διοικητικές τους διαδικασίες. Ο Abdul Hamid ανέθεσε στον νέο κυβερνήτη να παρέχει γη στους μετανάστες και να καταργήσει τους νόμους που τους περιόριζαν που εκδόθηκαν το έτος (1887 μ.Χ.), έτσι τους απάλλαξε από την ασφάλιση και την απαίτηση περιορισμού της διαμονής για περίοδο 31 ημερών.
Οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν δύο μεθόδους στη διαδικασία αγοράς γης, η πρώτη από τις οποίες είναι: η άμεση συναλλαγή με μεσίτες και Παλαιστίνιους γαιοκτήμονες, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν πρόβλημα να πουλήσουν. Η άλλη μέθοδος: Με την οθωμανική διοίκηση, η οποία χορηγούσε υπηκοότητα σε δεκάδες χιλιάδες Εβραίους μετανάστες, αυτό που τους διευκόλυνε να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία και να τους μεταβιβάσουν την κυριότητα ως Οθωμανών πολιτών. Κατέγραψαν αυτά τα ακίνητα με τα άμεσα ονόματά τους, έτσι ώστε οι Εβραίοι κατάφεραν να αγοράσουν 97 παλαιστινιακά χωριά μεταξύ 1890-1900 μ.Χ., έναντι 7 εκατομμυρίων φράγκων, και οι Οθωμανοί να φροντίσουν αργότερα την εκκένωση τους από τους κατοίκους τους.
Η σχέση του σουλτάνου Abdul Hamid και του Theodor Herzl δεν σταμάτησε στις διαπραγματεύσεις για την Παλαιστίνη, ούτε στην οικονομική ενίσχυση του ταμείου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που τελικά ήταν δωροδοκία με αντάλλαγμα την πώληση της Παλαιστίνης. Ο Σουλτάνος θεωρούσε τον Χερτζλ μεγάλο φίλο και του απένειμε την ύψιστη τιμή, το «Ένδοξο Νισάν». Ήταν σαν να έβγαλε ο Σουλτάνος το οθωμανικό του φέσι και να βάλει το εβραϊκό καπέλο, ή αυτό που οι Εβραίοι αποκαλούν «κιμπά». Όταν ο Χερτζλ έλαβε το Ένδοξο Νισάν, έγραψε, ευχαριστώντας τον Σουλτάνο, τα εξής: «Όταν η Μεγαλειότητά σας είναι στην ευχάριστη θέση να δεχτεί τις υπηρεσίες των Εβραίων, θα χαρούν να θέσουν τις δυνάμεις τους στη διάθεση ενός μεγάλου βασιλιά σαν εσάς».
ΑΚΟΥΣΤΕ: ΤΑ 15 ΛΕΠΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
