Πούτιν: Ένας κοντός Γίγαντας… Ο 22χρονος Βλαντιμίρ Πούτιν το 1975, μετά την ένταξή του στην KGB ως πράκτορας αντικατασκοπείας. Αργότερα μετατέθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όπου εργάστηκε μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989.
Επέστρεψε στη Ρωσία και άρχισε να εργάζεται στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ, πριν εμπλακεί στην πολιτική το 1991 από τον μέντορά του, τον δήμαρχο της Αγίας Πετρούπολης (πρώην Λένινγκραντ) Ανατόλι Σομπτσάκ. Εργάστηκε ως μεσάζων για τον Σομπτσάκ και έλυσε πολλά προβλήματα που σχετίζονταν με οργανωμένα εγκληματικά συνδικάτα.
Ο Σομπτσάκ σύστησε τον Πούτιν στον επιφανή δισεκατομμυριούχο Μπόρις Μπερεζόφσκι. Ο Μπερεζόφσκι είχε μεγάλη επιρροή στο Κρεμλίνο. Είχε συγκεντρώσει την περιουσία του μέσω της λεηλασίας κρατικών περιουσιακών στοιχείων κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, όπως πολλοί ολιγάρχες της εποχής. Όταν ο Σομπτσάκ έχασε τις δημαρχιακές εκλογές το 1996, ο Μπερεζόφσκι πρότεινε τον Πούτιν για επικεφαλής της FSB (διάδοχος της KGB). Ανεβαίνοντας γρήγορα τα σκαλιά της ιεραρχίας, διορίστηκε πρωθυπουργός από τον Μπόρις Γέλτσιν.
Την εποχή του διορισμού του ως πρωθυπουργού, μια ομάδα επιφανών δισεκατομμυριούχων βοηθούσε τον Γέλτσιν να βρει τον διάδοχό του και, συγκεκριμένα, ένα πρόσωπο που θα προστάτευε τα συμφέροντά τους και την κληρονομιά του Γέλτσιν.
Το 1999, σημειώθηκε τρομοκρατική επίθεση από Τσετσένους αντάρτες στη Μόσχα και ο Πούτιν ανέλαβε να επιλύσει το τσετσενικό πρόβλημα. Ο Πούτιν εξαπέλυσε την οργή του Θεού στην Τσετσενία και κέρδισε δημοτικότητα στη Ρωσία.
Η ελίτ των δισεκατομμυριούχων με επικεφαλής τον Μπερεζόφσκι πίστευε ότι ο Πούτιν ήταν ο άνθρωπός τους, ένα πρόσωπο που μπορούσαν να εμπιστευτούν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στη μετα-Γέλτσιν εποχή. Πρότειναν τον Πούτιν στον Γέλτσιν ως διάδοχό του.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1999, ο Γέλτσιν ανακοίνωσε την παραίτησή του και ο Πούτιν ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου. Οι δισεκατομμυριούχοι της ελίτ που πίστευαν ότι ο άνθρωπός τους ήταν στην εξουσία έπεσαν σε μεγάλο λάθος.
Αφού ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας, ο Πούτιν, αηδιασμένος από τις ανεξέλεγκτες λεηλασίες που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και της θητείας του Γέλτσιν, κυνήγησε τους ολιγάρχες.
Ακόμα μεθυσμένοι από την επιρροή και την εξουσία της εποχής Γέλτσιν, οι ολιγάρχες προσπάθησαν να αντισταθούν στη νέα τάξη του Πούτιν. Αυτό αποδείχθηκε καταστροφικό λάθος, για το οποίο πλήρωσαν ακριβά.
Εκείνη την εποχή, ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ρωσίας και διηύθυνε τη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία, τη Γιούκος, η οποία είχε χτιστεί από λεηλατημένα κρατικά περιουσιακά στοιχεία. Ο Χοντορκόφσκι και η κλίκα των ολιγαρχών του δεν ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τους νέους κανόνες. Είχαν συνηθίσει να θέτουν οι ίδιοι τους κανόνες.
Ο Πούτιν έβαλε τον Χοντορκόφσκι και τον συνεργάτη του Πλάτωνα Λεμπεντέφ στη φυλακή, και στη συνέχεια το κράτος απαλλοτρίωσε την πετρελαϊκή εταιρεία Γιούκος. Οι υπόλοιποι δισεκατομμυριούχοι, όπως ο Μπερεζόφσκι, εγκατέλειψαν τη Ρωσία. Ο νέος σερίφης είχε φτάσει στην πόλη.
Ο Μπερεζόφσκι εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου αργότερα αυτοκτόνησε το 2013, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Πούτιν.
Ο Χοντορκόφσκι πέρασε πάνω από 10 χρόνια στη φυλακή και μετά την αποφυλάκισή του, έφυγε από τη Ρωσία.
Υπάρχει ένα διάσημο βίντεο του Πούτιν το 2009, όπου αντιμετωπίζει τον δισεκατομμυριούχο Ολέγκ Ντεριπάσκα, ο οποίος είχε κλείσει τα εργοστάσιά του και αρνιόταν να πληρώσει τους εργάτες. Ο Πούτιν ανάγκασε τον Ντεριπάσκα να υπογράψει δέσμευση να ανοίξει τα εργοστάσια και να πληρώσει τους εργάτες.
Η στιγμή αυτή συμβόλιζε για άλλη μια φορά την εξουσία του κράτους έναντι των ολιγαρχών, οι οποίοι για πολύ καιρό έκαναν ό,τι ήθελαν. Ο Πούτιν τους έδειξε ότι κανείς δεν ήταν υπεράνω του κράτους.
Όπως λένε, τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
