Alexander Dugin: Ο δράκος της παγκοσμιοποίησης είναι θανάσιμα πληγωμένος. Το 2024 θα υπάρξει κάτι τρομερό. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από έναν παγκόσμιο πόλεμο!
Ο νο1 Ρώσος διανοούμενος καθηγητής Αλεξάντερ Ντάγκιν διαπιστώνει και προειδοποιεί:
Είναι πολύ πιθανό ότι το 2024, όλες αυτές οι γραμμές ρήξης – πόλεμοι και επαναστάσεις, συγκρούσεις και εξεγέρσεις, κύματα τρομοκρατικών επιθέσεων και νέα εδάφη γενοκτονίας – θα κλιμακωθούν σε κάτι τεράστιο. Το φθίνον κύμα του μονοπολικού κόσμου δίνει ήδη τη θέση του στο ανερχόμενο πολυπολικό. Και αυτό είναι αναπόφευκτο.
Ο δράκος της παγκοσμιοποίησης είναι θανάσιμα πληγωμένος. Είναι όμως γνωστό πόσο επικίνδυνη είναι η αγωνία ενός πληγωμένου δράκου. Η παγκόσμια ελίτ της Δύσης είναι τρελή. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να πιστεύουμε ότι το 2024 θα υπάρξει κάτι τρομερό. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από έναν παγκόσμιο πόλεμο. Σε όλα τα μέτωπα. Αν δεν μπορεί να αποφευχθεί, τότε δεν μένει τίποτα άλλο παρά να τον κερδίσουμε.
Ο Alexander Dugin εμβαθύνει στην περίπλοκη δυναμική ενός ταχέως εξελισσόμενου πολυπολικού κόσμου καθώς μπαίνουμε στο 2024, τονίζοντας τις κομβικές αλλαγές και τις συγκρούσεις που αναδιαμορφώνουν την παγκόσμια γεωπολιτική.
Το κύριο ζήτημα το 2024 παραμένει το ίδιο θεμελιώδες πρόβλημα με πριν: η αντιπαράθεση μεταξύ δύο κυμάτων – το φθίνον κύμα μιας μονοπολικής παγκόσμιας τάξης με την ηγεμονία των ΗΠΑ και τη συλλογική Δύση και το ανερχόμενο κύμα ενός πολυπολικού κόσμου, που ενσωματώνεται στο BRICS-10.
Αυτό το πρόβλημα δεν προέκυψε τώρα, αλλά καθώς η Δύση, έχοντας αποκτήσει σε μια ιστορική στιγμή την εμφάνιση της μοναδικής πλανητικής κυριαρχίας (μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ), αποδείχθηκε ανίκανη να εφαρμόσει την ηγεσία της στην πράξη, νέοι κυρίαρχοι πόλοι άρχισαν να επιβεβαιώνονται – Ρωσία και Κίνα. Άλλοι πόλοι βρίσκονται στην προσέγγιση — η Ινδία, ο ισλαμικός πολιτισμός, η Αφρική και η Λατινική Αμερική. Συνολικά, επτά κέντρα εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της Δύσης. Έξι από αυτούς έχουν ενωθεί στους BRICS, αρχίζοντας να οικοδομούν μια πολυπολική τάξη.
Η Δύση συνεχίζει να προσκολλάται στην ηγεμονία της και επιτίθεται στους πιο επικίνδυνους αντιπάλους της κυριαρχίας της — τη Ρωσία, την Κίνα και τον ισλαμικό κόσμο. Αυτό δεν ξεκίνησε σήμερα αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αλλά η τρέχουσα αντίθεση του πολιτικού παγκόσμιου χάρτη αποκτήθηκε τελικά τα τελευταία χρόνια — ειδικά μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία. Η επιχείρηση έγινε ο πρώτος θερμός πόλεμος του πολυπολικού κόσμου ενάντια στον μονοπολικό.
Μέχρι τότε —ειδικά κατά την πρώτη θητεία του Προέδρου Τραμπ και λόγω της ανόδου του λαϊκισμού στην Ευρώπη— φαινόταν ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί μια άμεση σύγκρουση, ότι η Δύση θα αποδεχόταν ειρηνικά την πολυπολικότητα, προσπαθώντας να αγωνιστεί για μια αξιόλογη θέση στον μετα-παγκοσμιοποιητικό κόσμο . Αυτό εννοούσε ο Τραμπ καλώντας να αποξηρανθεί ο παγκοσμιοποιητικός βάλτος στις ίδιες τις ΗΠΑ. Αλλά μέχρι στιγμής, ο βάλτος κατάφερε να αποστραγγίσει τον ίδιο τον Τραμπ και, κατά τη διάρκεια της πιο βαλτώδης διακυβέρνησης υπό τον Πρόεδρο Μπάιντεν, να εξαπολύσει μια αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία, ρίχνοντας όλες τις δυνάμεις της συλλογικής Δύσης εναντίον της Ρωσίας, του πιο σημαντικού πόλου του πολυπολικού κόσμου.
Το κύριο αποτέλεσμα του 2023 ήταν η διακοπή της ουκρανικής αντεπίθεσης από τη Ρωσία, η οποία για τους παγκοσμιοποιητές ήταν μια αποφασιστική στιγμή στη σύγκρουση. Παρείχαν στην Ουκρανία ολοκληρωμένη βοήθεια, συμπεριλαμβανομένου εκτεταμένου οπλισμού, σημαντικής οικονομικής βοήθειας και σημαντικών πολιτικών, ενημερωτικών και διπλωματικών πόρων. Ωστόσο, όταν η Ρωσία αντιστάθηκε επιτυχώς σε αυτές τις προσπάθειες και άρχισε να προετοιμάζεται για τη δική της επίθεση, έγινε φανερό ότι η εκτεταμένη υποστήριξη που δόθηκε στο καθεστώς του Κιέβου ήταν τελικά μάταιη. Ωστόσο, όσο οι παγκοσμιοποιητές βρίσκονται στην εξουσία στις ΗΠΑ, σκοπεύουν να συνεχίσουν τον πόλεμο. Και, προφανώς, όχι μόνο ως τον τελευταίο Ουκρανό αλλά ως τον τελευταίο παγκοσμιοποιητή.
Στα τέλη του 2023, ωστόσο, άνοιξε ένα δεύτερο μέτωπο στον πόλεμο μεταξύ του μονοπολικού και του πολυπολικού κόσμου. Αυτή τη φορά, η πρωτοπορία της Δύσης στη Μέση Ανατολή, το Κράτος του Ισραήλ, ως απάντηση στην εισβολή της Χαμάς, ξεκίνησε μια συστηματική γενοκτονία του πληθυσμού της Γάζας, αδιαφορώντας πλήρως για οτιδήποτε. Οι ΗΠΑ και η συλλογική Δύση υποστήριξαν πλήρως τις ενέργειες του Τελ Αβίβ, χαράσσοντας έτσι μια νέα γραμμή ρήξης – τη Δύση ενάντια στον ισλαμικό πολιτισμό.
Οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί είχαν ήδη εισέλθει σε αυτόν τον κύκλο στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με αποτέλεσμα την εισβολή στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και στη συνέχεια να υποστηρίξουν ριζοσπάστες ισλαμιστές στη Λιβύη, τη Συρία κ.λπ. Τώρα, η Δύση αντιμετώπισε ξανά τον ισλαμικό κόσμο, με επικεφαλής τους Παλαιστίνιους, τους Χούτι της Υεμένης, τη λιβανική Χεζμπολάχ, αλλά και το Ιράν.
Επιπλέον, στη Δυτική Αφρική, μια άλλη πλατφόρμα για τον αντιαποικιακό αγώνα ενάντια στη μονοπολικότητα και για την πολυπολικότητα, έχει εμφανιστεί μια συμμαχία των πιο αποφασιστικών χωρών — Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Γκαμπόν και Νίγηρας, όπου μια σειρά αντι -έγιναν παγκοσμιοποιητικά πραξικοπήματα. Οπότε και εδώ αναδείχθηκε ένα νέο μέτωπο.
Τελικά, η Βενεζουέλα, με επικεφαλής τον Nicolas Maduro – τον οποίο οι ΗΠΑ προσπάθησαν να αντικαταστήσουν με την μαριονέτα τους, τον Guaido, σε μια κίνηση που κατέληξε σε πλήρη αποτυχία- μπλέχτηκε σε μια εδαφική διαμάχη για την αμφισβητούμενη περιοχή Guyana-Essequibo με τη Βρετανική Γουιάνα, η οποία θεωρείται ως φιλοατλαντικό κράτος-μαριονέτα. Και ο Πρόεδρος της Αργεντινής, Χαβιέ Μιλέι, αν και αρνήθηκε να ενταχθεί στους BRICS, κάλεσε την Αγγλία να επανεξετάσει το θέμα των Μαλβίνων (Φόκλαντ). Έτσι, ένα άλλο μέτωπο αγώνα αναδύεται στη Λατινική Αμερική.
Πλησιάσαμε λοιπόν το νέο έτος, το 2024. Και εδώ όλες οι τάσεις συνεχίστηκαν με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Η ένταση για τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμφίβολα θα συνεχιστεί και τώρα η πρωτοβουλία βρίσκεται στο πλευρό της Ρωσίας.
Επίσης, θα πρέπει να περιμένουμε μια όξυνση της σύγκρουσης γύρω από την Ταϊβάν, όπου οι ΗΠΑ ώθησαν τον αντικινέζο υποψήφιο Lai Qingde στις εκλογές, περαιτέρω κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, συνέχιση των αντιαποικιακών επαναστάσεων στην Αφρική και κλιμάκωση σε καυτή φάση αντιθέσεων στη Λατινική Αμερική.
Στην ίδια τη Δύση, η κρίση εντείνεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Στις ΗΠΑ γίνονται εκλογές φέτος, στις οποίες οι παγκοσμιοποιητές θα αντιμετωπίσουν ένα ισχυρό κύμα Ρεπουμπλικανών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε παρακμή και ανεβαίνει ξανά ένα αντι-ελίτ, αντιφιλελεύθερο κύμα λαϊκιστών — από την αριστερά και τη δεξιά. Υπάρχουν αριστεροί, όπως η Sahra Wagenknecht και το νέο της κόμμα. Η «Κόκκινη Σαχρά» γίνεται σύμβολο της αντιφιλελεύθερης αριστερής Ευρώπης.
Τέτοιοι αριστεροί είναι κατά κύριο λόγο εχθροί του παγκόσμιου κεφαλαίου – σε αντίθεση με τους ψευδοαριστερούς, που αγοράζονται από τον Σόρος, ο οποίος υποστηρίζει πρωτίστως το LGBT, τον ουκρανικό ναζισμό, τη γενοκτονία στη Γάζα και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, και επίσης αγωνίζεται απεγνωσμένα ενάντια στη ρωσική επιρροή, τον Πούτιν και τη Ρωσία. ολόκληρος.
Υπάρχει επίσης μια δεξιά συνιστώσα — πολύ χτυπημένη, αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αντιπροσωπεύει τη δεύτερη πιο σημαντική πολιτική δύναμη. Για παράδειγμα, η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία. Στη Γερμανία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) δυναμώνει. Στην Ιταλία, παρά τη φιλελεύθερη αδυναμία της πρωθυπουργού Giorgia Meloni, το δεξιό μισό της κοινωνίας δεν έχει εξαφανιστεί. Όλος ο δεξιός λαϊκισμός παραμένει ως έχει.
Υπάρχει όμως η παγκοσμιοποιημένη Δύση, που προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ολόκληρη η «Δύση», και υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί αντιπαγκοσμιοποιητές, καθώς και ένα τεράστιο στρώμα δυτικών απλών πολιτών, που αποτελούν τη «σιωπηλή πλειοψηφία». Αυτό είναι το πιο σημαντικό: ο Ευρωπαίος κοινός γενικά δεν καταλαβαίνει τίποτα από την πολιτική. Οι απλοί Ευρωπαίοι και Αμερικανοί απλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις να αλλάξουν φύλο, να ευνουχίσουν βίαια τους μικρούς τους γιους, να παντρευτούν κατσίκες, να φέρουν και να ταΐσουν ακόμη περισσότερους μετανάστες, να φάνε κατσαρίδες, να διαβάσουν προσευχές στην Γκρέτα Τούνμπεργκ τη νύχτα και να βρίζουν τους Ρώσους. Ο δυτικός κοινός, ο μικροαστός, είναι το κύριο στήριγμα του πολυπολικού κόσμου. Είναι ο πυρήνας της πραγματικής Δύσης, όχι η απαίσια παρωδία στην οποία έχει μετατραπεί από τις παγκοσμιοποιητικές φιλελεύθερες ελίτ.
Είναι πολύ πιθανό ότι το 2024, όλες αυτές οι γραμμές ρήξης – πόλεμοι και επαναστάσεις, συγκρούσεις και εξεγέρσεις, κύματα τρομοκρατικών επιθέσεων και νέα εδάφη γενοκτονίας – θα κλιμακωθούν σε κάτι τεράστιο. Το φθίνον κύμα του μονοπολικού κόσμου δίνει ήδη τη θέση του στο ανερχόμενο πολυπολικό. Και αυτό είναι αναπόφευκτο.
Ο δράκος της παγκοσμιοποίησης είναι θανάσιμα πληγωμένος. Είναι όμως γνωστό πόσο επικίνδυνη είναι η αγωνία ενός πληγωμένου δράκου. Η παγκόσμια ελίτ της Δύσης είναι τρελή. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να πιστεύουμε ότι το 2024 θα υπάρξει κάτι τρομερό. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από έναν παγκόσμιο πόλεμο. Σε όλα τα μέτωπα. Αν δεν μπορεί να αποφευχθεί, τότε δεν μένει τίποτα άλλο παρά να το κερδίσουμε.
Πρέπει να σκοτώσουμε τον δράκο για να ελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από τις κακές γοητεύσεις της, ακόμα και την ίδια τη Δύση, που είναι το πρώτο της θύμα. – Φωτογραφία από Deepu Joseph από το Pixabay
