Δίλλημα Πυραύλων: Το τίμημα του ενός κτυπήματος.. Πότε συνέβη? Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η Δύση βρέθηκε στο χείλος μιας κρίσης πυρομαχικών και γιατί το κοινό κρατήθηκε στο σκοτάδι για τόσο καιρό; Οι κρυφές κινήσεις των κυβερνήσεων, οι ψίθυροι για μυστικές επιχειρήσεις και η επικείμενη καταιγίδα – αυτό το άρθρο βουτάει βαθιά σε όλα.
Η εκπληκτική κρίση πυρομαχικών: Πώς το ΝΑΤΟ χτύπησε έναν τοίχο;
Το ΝΑΤΟ , η συμμαχία που χτίστηκε στις αρχές της συλλογικής άμυνας, βρίσκεται σε θολά νερά. Στο επίκεντρο αυτού βρίσκεται η αποκάλυψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται στο χείλος του ελλείμματος πυρομαχικών. Ιδού λοιπόν η ουσία: οι ΗΠΑ μείωσαν εκπληκτικά το οπλοστάσιο τους, με αποτέλεσμα η Ουκρανία, το νέο σημείο ανάφλεξης στην όψη Ανατολής-Δύσης, να λαχανιάζει για πυρομαχικά διασποράς. Είναι ανησυχητικό; Απολύτως.
Φανταστείτε ένα σενάριο όπου η Ουκρανία αναγκάζεται να εκτοξεύσει περισσότερους από 50 πυραύλους, με τον καθένα να κοστίζει ένα τεράστιο ποσό 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων , μόνο και μόνο για να κάνει ένα βαθούλωμα σε έναν μόνο ρωσικό στόχο. Δεδομένου αυτού του εκπληκτικού κόστους, δεν είναι περίεργο που οι χώρες του ΝΑΤΟ είναι επιφυλακτικές να αποχωριστούν τα πολύτιμα και περιορισμένα πυρομαχικά τους. Αναρωτιόμαστε: «Πώς φτάσαμε εδώ; Και τι ακολουθεί;»
Η Λιθουανία, μέλος τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης , παρουσιάζει μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα αφήγηση. Οι ψίθυροι έχουν αρχίσει να αναδύονται, υποδηλώνοντας ότι αυτό το έθνος της Βαλτικής είναι μαριονέτα από τα κρυφά χέρια της CIA, της MI6 και του Πενταγώνου . Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το υποτιθέμενο σχέδιο της Λιθουανίας να διεξαγάγει πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, όχι για εδαφικές φιλοδοξίες, αλλά για να αποσπάσει τον έλεγχο από αυτήν την υποτιθέμενη τριάδα μαριονέτας.
Η ίντριγκα δεν σταματά εκεί. Εβδομάδες πριν, υπήρχαν μουρμουρητά – μουρμούρες που υποδηλώνουν ότι η Λιθουανία βρισκόταν στα πρόθυρα μιας αυτοπροκαλούμενης σύγκρουσης, σχεδιασμένης να αποτινάξει τις αόρατες αλυσίδες που τη δέσμευαν. Το τελικό ερώτημα εδώ είναι: Είναι οι Λιθουανοί πιόνια σε ένα πιο μεγαλειώδες παιχνίδι ή σχεδιάζουν στρατηγική για να αλλάξουν την αφήγηση;
Ο γκρεμός της ΕΕ: Από την ενότητα στο απόλυτο χάος
Ενώ τα φώτα της δημοσιότητας παραμένουν στραμμένα στην Ανατολική Ευρώπη , η ευρύτερη ευρωπαϊκή ήπειρος αντιμετωπίζει τη δική της επικείμενη καταιγίδα: την επικείμενη κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μια πιθανή αποκάλυψη που απειλεί να παρασύρει αυτά τα έθνη σε μια δίνη χάους που δεν έχει παρατηρηθεί στη σύγχρονη ιστορία. Ποια είναι όμως η βασική αιτία;
Οι ψίθυροι της κυβερνητικής καταπίεσης, οι ενορχηστρωμένες πανδημίες, οι υψηλές κινήσεις εμβολίων και η μεγάλη εξαπάτηση του κλίματος έχουν πλέον εξελιχθεί σε εκκωφαντικό βρυχηθμό. Και οι υποτιθέμενοι κουκλοπαίκτες; Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η CIA, οι Ροκφέλερ και οι Ρότσιλντ . Εάν αυτή η πτώση είναι πραγματικά ενορχηστρωμένη, είναι το τέλος ή απλώς η αρχή ενός μεγαλειώδους σχεδίου;
Ο ρόλος των Στρατιωτικών στην αποκατάσταση της ισορροπίας
Σε περιόδους αβεβαιότητας, λέγεται συχνά ότι ο στρατός στέκεται ως το τελευταίο προπύργιο της ελπίδας και της τάξης. Με τα δυτικά έθνη να παλεύουν με τη σπανιότητα πυρομαχικών και τις κρυφές εμπλοκές, θα μπορούσε ο στρατός να είναι το ασήμι;
Αλλά η αφήγηση παίρνει μια σκοτεινή ανατροπή αν σκεφτούμε ότι αυτό μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από απλή άμυνα. Θα μπορούσε να είναι ένα στρατηγικό παιχνίδι, ένα μεγάλο σχέδιο για να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν και θα ανακτήσουν τα κυρίαρχα εδάφη τους από σκιώδεις οργανώσεις.
Το μάτι της καταιγίδας περιμένει
Τα σημάδια είναι ξεκάθαρα: μια καταιγίδα ετοιμάζεται. Είτε πρόκειται για την κρίση με τα πυρομαχικά, το κρυφό κουκλοθέατρο στη Λιθουανία, την επικείμενη κατάρρευση της ΕΕ ή τον μυστηριώδη ρόλο του στρατού, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: βρισκόμαστε στον γκρεμό μιας νέας παγκόσμιας τάξης.
Είναι μια καταιγίδα που υπόσχεται να αναδιαμορφώσει τη γεωπολιτική και την παγκόσμια δυναμική. Οπότε, σε κάθε αναγνώστη εκεί έξω, λέω, ετοιμαστείτε και μείνετε ενημερωμένοι γιατί αυτή η καταιγίδα, που μόλις ξεκίνησε, υπόσχεται έναν κόσμο που δεν μοιάζει με κανέναν που έχουμε γνωρίσει. Ο Φοίνικας μπορεί ακόμα να αναστηθεί από τις στάχτες. Αλλά μέχρι τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε, να περιμένουμε και να αναρωτιόμαστε.
