Δεν θα πιστεύετε τι περίμενε η Ουκρανία από το ΝΑΤΟ και τι απέκτησε αντ’ αυτού! Εμείς εδώ θα το λέγαμε με την έκφραση “πήρε το τρίτο το μακρύτερο”.. Τώρα θα μου πείτε δεν το περίμενε;;; Μάλλον το περίμενε γιατί όλα είναι στημένα και σκηνοθετημένα καιρό πριν, αλλά εμείς θα σκεφτούμε για την περίπτωση που έπεσε από τα σύννεφα και του την έφεραν κανονικά και με τον ….νόμο..
Πληκτρολογήστε τις αναμνήσεις σας πίσω στη δεκαετία του 1980 – μια εποχή δυναμικού ντυσίματος , χονδροειδών προσωπικών υπολογιστών και της διασκεδαστικής Clara Peller . Το 1984 , η Peller πρωταγωνίστησε σε μια διαφήμιση της Wendy’s που θα γινόταν μια απροσδόκητη αίσθηση της ποπ κουλτούρας . Η Peller, παίζοντας το ρόλο ενός δυσαρεστημένου πελάτη, έλαβε ένα πανύψηλο ψωμάκι με χάμπουργκερ με ένα σχεδόν κωμικά μικροσκοπικό μοσχαρίσιο μπιφτέκι. Σε μια στιγμή που έχει μείνει “ιστορική” κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών, έθεσε την ερώτηση « Πού είναι το βόειο κρέας; “
Μετακινηθείτε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που φιλοξενήθηκε από το Βίλνιους στις 11-12 Ιουλίου και το πνεύμα της Κλάρα Πέλερ φαίνεται να έχει μετενσαρκωθεί σε μια απίθανη φιγούρα: τον Volodymyr Zelensky , τον Πρόεδρο της Ουκρανίας . Πηγαίνοντας στη διήμερη σύνοδο κορυφής, ο Ζελένσκι είχε μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον του έθνους του εντός της συμμαχίας του ΝΑΤΟ . Ωστόσο, αυτό που έλαβε, προς έκπληξη πολλών, ήταν ένα παροιμιώδες « μπέργκερ με τίποτα ».
Η σύνοδος κορυφής υποσχέθηκε να επιδείξει την ενότητα και την αποφασιστικότητα του ΝΑΤΟ ενάντια στη διαφαινόμενη σκιά της Ρωσίας και τη συμμετοχή της στη συνεχιζόμενη ουκρανική σύγκρουση . Οι ψίθυροι για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ γέμισαν τον αέρα, δημιουργώντας μια φορτισμένη ατμόσφαιρα ελπίδας και τρόμου. Ωστόσο, οι ψυχρές πραγματικότητες της διπλωματίας και της διαχείρισης των συγκρούσεων ρίχνουν μακριές σκιές πάνω σε αυτές τις απαισιόδοξες μουρμούρες.
Καθώς προχωρούσαν οι συζητήσεις της συνόδου κορυφής, έγινε φανερό ότι οι ιδεαλιστικές ελπίδες για ένταξη της Ουκρανίας ήταν ανέφικτες, αν όχι εντελώς επικίνδυνες. Η επίκληση του άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ θα είχε θέσει τη συμμαχία σε μια πιθανή πορεία σύγκρουσης με μια πυρηνική Ρωσία . Αυτή η συνειδητοποίηση διέλυσε οποιεσδήποτε άμεσες φιλοδοξίες για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αφήνοντας τον Ζελένσκι και την αντιπροσωπεία του σε μια αξιολύπητη θέση.
Η στρατηγική εργασίας για τη σύνοδο κορυφής ήταν σαφής, αλλά απίστευτα επικίνδυνη: να εξουσιοδοτήσει την Ουκρανία να ξεκινήσει μια τεράστια αντεπίθεση, να σπάσει τις ρωσικές άμυνες και να οδηγήσει στην Αζοφική Θάλασσα . Κόβοντας τη χερσαία γέφυρα μεταξύ Κριμαίας και Ρωσίας, το ΝΑΤΟ ήλπιζε να αναγκάσει τη Ρωσία σε διαπραγματεύσεις, «παγώνοντας» έτσι τη σύγκρουση. Αυτό το στρατηγικό αδιέξοδο θα επέτρεπε, θεωρητικά, η Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ θα εξακολουθούσε να προστατεύεται από μελλοντικές ρωσικές επιθέσεις.
Κατά την προετοιμασία για τη σύνοδο κορυφής, η Ουκρανία είχε δεσμεύσει σημαντικούς πόρους για την επίθεση, αναπτύσσοντας ακόμη και τις νέες ταξιαρχίες επίθεσης που είχαν εκπαιδευτεί από το ΝΑΤΟ . Ωστόσο, τα αποτελέσματα απείχαν πολύ από την αναμενόμενη νίκη. Αντί για μια θριαμβευτική επανάσταση, οι ουκρανικές δυνάμεις υπέστησαν καταστροφικές απώλειες, τόσο σε επίπεδο προσωπικού όσο και σε ό,τι περίφημο όπλο τους παρείχε το ΝΑΤΟ.
Αυτός ο αυστηρός έλεγχος της πραγματικότητας ανάγκασε το ΝΑΤΟ να επαναξιολογήσει την προσέγγισή του ως προς την ένταξη της Ουκρανίας. Αντί για ένα σαφές μονοπάτι για την επαγωγή, το ΝΑΤΟ δήλωσε αόριστα ότι θα απευθύνει πρόσκληση «όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις». Ως πενιχρή παρηγοριά, πρόσφεραν τη δημιουργία ενός Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ουκρανίας , υποσχόμενοι συνεχή υποστήριξη.
Το χάσμα μεταξύ των προσδοκιών και των πραγματικών αποτελεσμάτων της συνόδου κορυφής ήταν εμφανές. Ο Ζελένσκι βρέθηκε σε μια αξιοζήλευτη θέση, φαινομενικά απηχώντας την εμβληματική γραμμή της Κλάρα Πέλερ, « Πού είναι το βοδινό; Οι εκκλήσεις του για απτή υποστήριξη έπεσαν στο κενό καθώς αντιμετώπιζε την πραγματικότητα ενός πεδίου μάχης που καθορίζεται όλο και περισσότερο από τις προηγούμενες δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ.
Η καλοπροαίρετη αλλά τελικά μάταιη στρατηγική υποστήριξης του ΝΑΤΟ τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Στην προσπάθεια να αποτρέψει τη Ρωσία, η συμμαχία είχε άθελά της επιφέρει μια δεινή κατάσταση για την Ουκρανία. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν πιθανό θάνατο και τα οπλοστάσια και τα ταμεία του έθνους εξαντλήθηκαν. Το βόειο κρέας –η ουσιαστική δέσμευση που ήλπιζε η Ουκρανία– απουσίαζε εμφανώς.
Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν φώναξε, δηλώνοντας ότι η Ουκρανία «δεν ήταν έτοιμη για ένταξη στο ΝΑΤΟ» και χαρακτήρισε έναν τέτοιο διάλογο «πρόωρο». Πρότεινε ότι οι συζητήσεις για την ένταξη θα μπορούσαν να γίνουν μόνο μετά την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία. Αυτό ουσιαστικά σήμαινε ότι η Ουκρανία έπρεπε να νικήσει τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης πριν προχωρήσει η διαδικασία ένταξης.
Αυτή η ζοφερή κατάσταση άφησε τον Ζελένσκι, παρόμοιο με έναν πελάτη φαστ φουντ που υποσχέθηκε ένα ζουμερό μπέργκερ, με τίποτα άλλο από ένα μεγάλο, άδειο ψωμάκι. Παρά τη γενναιόδωρη απεικόνισή του ως ενός σύγχρονου Ουίνστον Τσόρτσιλ , η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ τον υποβίβασε λίγο σε ένα θέατρο της παγκόσμιας πολιτικής . Αναγκάστηκε να ρωτήσει, « Πού είναι το βόειο κρέας; “, ο Ζελένσκι βρέθηκε να υποδύεται έναν χαρακτήρα σε μια τραγική όπερα, σε σενάριο από δυνάμεις πέρα από τον έλεγχό του.
Στο τέλος, καθώς παλεύει με το βάρος μιας σύγκρουσης που έχει εξελιχθεί σε πόλεμο φθοράς , πρέπει κανείς να αναρωτηθεί αν η ρητορική ερώτηση της Κλάρα Πέλερ δεν είναι τόσο εφαρμόσιμη σήμερα όσο πριν από δεκαετίες. Αλλά αυτή τη φορά, το στοίχημα δεν αφορά μόνο ένα χάμπουργκερ. Αφορούν την τύχη των εθνών, τις παγκόσμιες συμμαχίες και την ισορροπία δυνάμεων σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό τοπίο . Το ερώτημα παραμένει: Πόσες ακόμη φορές θα μείνουν τα έθνη να ρωτούν, « Πού είναι το βοδινό; “
