Το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας δεν έσωσε 20 εκατομμύρια παιδιά από παράλυση τα τελευταία 36 χρόνια… Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμποδίσουν τον Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ να οριστεί ως επικεφαλής του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS), στα εταιρικά μέσα ενημέρωσης ανατέθηκε να δημοσιεύσουν “ιστορίες” για τον Κένεντι ο οποίος μην υποστηρίζοντας το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, βάζει έτσι εκατομμύρια παιδιά σε κίνδυνο(κατά τα ΜΜΕ).
Στις 13 Δεκεμβρίου, το Fortune δημοσίευσε ένα άρθρο που ισχυριζόταν ότι το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας είναι «ασφαλές και αποτελεσματικό» και χάρη σε αυτό το εμβόλιο, «20 εκατομμύρια άνθρωποι που διαφορετικά θα είχαν παραλύσει από πολιομυελίτιδα περπατούν σήμερα». Αυτή η δήλωση είναι μια κατάφωρη παρανόηση της επιστημονικής βιβλιογραφίας και είναι ένας γελοίος ισχυρισμός που αψηφά τα απλά μαθηματικά.
Έσωσε το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας 20 εκατομμύρια παιδιά από παράλυση;
Ενώ η πολιομυελίτιδα μπορεί να γίνει σοβαρή ασθένεια, ειδικά στην περίπτωση ανοσοκατεσταλμένων παιδιών, ο κίνδυνος παράλυσης είναι σχετικά χαμηλός. Σύμφωνα με τον FDA, μόνο το 0,001% περίπου των λοιμώξεων από ιούς της πολιομυελίτιδας οδηγεί σε παράλυση. Το τελευταίο κρούσμα άγριας πολιομυελίτιδας που αναφέρθηκε στις ΗΠΑ ήταν το 1979, σύμφωνα με το CDC. Οι περισσότερες λοιμώξεις είναι ασυμπτωματικές και μόνο ένα μικρό ποσοστό οδηγεί σε σοβαρή ασθένεια. Αυτό εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ισορροπία μεταξύ των οφελών και των κινδύνων του εμβολίου, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου ο άγριος ιός της πολιομυελίτιδας έχει εξαλειφθεί.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), το 1988 καταγράφηκαν 350.000 περιπτώσεις πολιομυελίτιδας παγκοσμίως, με μία στις 200 λοιμώξεις να οδηγεί σε μη αναστρέψιμη παράλυση. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 1.750 περιπτώσεις παράλυσης εκείνο το έτος. Λαμβάνοντας υπόψη έναν ετήσιο ρυθμό αύξησης του πληθυσμού 1,2%, ο εκτιμώμενος αριθμός των περιπτώσεων παράλυσης μεταξύ 1988 και 2024 θα ήταν περίπου 80.910 – πολύ χαμηλότερος από τον αριθμό των 20 εκατομμυρίων που αναφέρει το Fortune.
Οι ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν δει άγριο κρούσμα πολιομυελίτιδας από το 1979, χρησιμοποιούν αποκλειστικά το αδρανοποιημένο εμβόλιο πολιομυελίτιδας (IPV), το οποίο ενίεται και περιέχει έναν νεκρό ιό πολιομυελίτιδας. Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), το IPV είναι ασφαλές και αποτελεσματικό στην πρόληψη σοβαρών ασθενειών, αλλά δεν σταματά τη μετάδοση ή τη μόλυνση. Αυτό σημαίνει ότι τα εμβολιασμένα άτομα μπορούν ακόμα να μεταφέρουν και να μεταδώσουν τον ιό, ακόμα κι αν δεν αρρωστήσουν. Αυτό σημαίνει ότι τα πρόσφατα εμβολιασμένα άτομα είναι αυτά που ενέχουν κινδύνους για ανοσοκατεσταλμένα άτομα.
Επί του παρόντος, μόνο ένα αυτόνομο προϊόν IPV, το IPOL, έχει άδεια στις ΗΠΑ, που κατασκευάζεται από τη Sanofi. Ωστόσο, έχουν εκφραστεί ανησυχίες για την ασφάλειά του. Μια αναφορά του 2022 προς τον FDA τόνισε ότι το IPOL παράγεται χρησιμοποιώντας γενετικά τροποποιημένα κύτταρα νεφρού πιθήκου, τα οποία θα μπορούσαν να μεταφέρουν ιικούς μολυντές. Η αναφορά επέκρινε επίσης την έλλειψη μακροπρόθεσμων μελετών ασφάλειας, καθώς οι κλινικές δοκιμές παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες μόνο για τρεις ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Παρά αυτές τις ανησυχίες, η FDA δεν έχει ανακαλέσει την έγκρισή της.
Η παγκόσμια προοπτική: OPV και πολιομυελίτιδα που προέρχεται από εμβόλια
Εκτός των ΗΠΑ, το από του στόματος εμβόλιο πολιομυελίτιδας (OPV) χρησιμοποιείται σε εκστρατείες μαζικού εμβολιασμού. Σε αντίθεση με το IPV, το OPV αποτρέπει τη μετάδοση, αλλά ενέχει έναν μοναδικό κίνδυνο: ο εξασθενημένος ιός του εμβολίου μπορεί να μεταλλαχθεί και να προκαλέσει εστίες πολιομυελίτιδας που προέρχεται από το εμβόλιο. Αυτό οδήγησε σε περιπτώσεις στη Γάζα, τη Νέα Υόρκη και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου επτά παιδιά παρέλυσαν το 2023 μετά από έκθεση σε στέλεχος που προέρχεται από εμβόλιο.
Ο ΠΟΥ αναγνωρίζει αυτόν τον κίνδυνο, αλλά συνεχίζει να χρησιμοποιεί το OPV στις παγκόσμιες προσπάθειες εκρίζωσης. Ένα νέο γενετικά τροποποιημένο OPV, το nOPV2, αναπτύχθηκε για τη μείωση αυτού του κινδύνου, αλλά η ανάπτυξή του δεν έχει εξαλείψει εντελώς το πρόβλημα.
Όλα τα εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι γενετικά τροποποιημένα, μια απόκλιση από τα αρχικά εμβόλια που αναπτύχθηκαν από τον Δρ Jonas Salk και τον Dr. Albert Sabin. Το IPOL, για παράδειγμα, παράγεται χρησιμοποιώντας απαθανατισμένα κύτταρα νεφρού πιθήκου, μια διαδικασία που έχει πυροδοτήσει συζητήσεις ηθικής και ασφάλειας. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των τροποποιήσεων δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς.
Το ερώτημα τώρα βρίσκεται στους γονείς: είναι ακόμη απαραίτητο το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας που έχει άδεια στις ΗΠΑ για την προστασία του παιδιού τους; Γιατί χρησιμοποιούνται οι εκστρατείες εμβολίων κατά της πολιομυελίτιδας στο εξωτερικό, εάν χρησιμοποιούν διαφορετική τεχνολογία εμβολίων και οδηγούν σε κρούσματα πολιομυελίτιδας που προέρχονται από εμβόλια;
