Το βρώμικο οδόσημο του ’74.. Αφορμή για το παρόν άρθρο, αποτέλεσε μια σειρά από μαρτυρίες και βίντεο, σχετικά με την προδοσία της Κύπρου. Είναι συγκλονιστικό να ακούς όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους πρωταγωνιστές του δράματος, να εξιστορούν τον ξεπεσμό του έθνους μας και των κυβερνώντων μας, από το 1974 και μετά.
Γράφει:
Ένας Έλληνας
Επιμέλεια κειμένου:
Πύρινος Λόγιος
Δεχτήκαμε ως σωτήρα με κεριά και ονομάσαμε “εθνάρχη” (από που και ως που;) έναν άνθρωπο που επι των ημερών του έγινε ο Αττίλας 2, και δεν έκανε απολύτως τίποτε για την ανατροπή της κατάστασης και που μάλιστα, τόλμησε να ξεστομίσει το ότι η “Κύπρος κείται μακράν”.
Αφήσαμε τους πραγματικούς ήρωες μόνους τους, τα παλικάρια της ΕΛΔΥΚ, της Κ.Υ.Π(*) και τα ΛΟΚ της 31ης ΜΚ να πολεμήσουν απέναντι σε ένα Σώμα Στρατού και να γράψουν μια ακόμη εποποιία, παρόμοια της τιτανομαχίας του Σαγγάριου και του Κάλαι Γκρότο.
Αντί να αναγνωρίσει μέχρι σήμερα το ελλαδικό κράτος την προσφορά τους και την αποτελεσματικότητα τους, τους κυνήγησε ανελέητα, σαν κατι το ένοχο, που έπρεπε να ξεχαστεί και να μην αναφερθεί ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι ζουν ανάμεσα μας, πρόσφεραν στο ελληνικό κράτος με τη δουλειά τους, ενίσχυσαν την ελληνική κοινωνία με τις οικογένειες τους, αποτέλεσαν φωτεινά παραδείγματα. Αντί αυτών όμως, ηρωοποιήθηκαν οι ανύπαρκτοι “αγωνιστές” του Πολυτεχνείου, που ανταμείφθησαν πλουσιοπάροχα με θέσεις και αξιώματα και ουσιαστικά από τις θέσεις που είχαν, εφάρμοσαν μια αντεθνική πολιτική που κρατάει μέχρι σήμερα.
Για πες μας εσύ κύριε Α/ΓΕΕΘΑ, που το παίζεις αρχιστράτηγος, γεμάτος παράσημα (αλήθεια, που τα κέρδισες;), αυτοί οι άνθρωποι, όσοι είναι ακόμη εν ζωή, που κράτησαν ψηλά την δόξα των ελληνικών όπλων, για να το παίζεις εσυ μέγας και τρανός, δεν δικαιούνται ενα παράσημο; ένα αξιοπρεπές απολυτήριο στρατού που να γράφει οτι πολέμησαν στην Κύπρο και όχι στον εμφύλιο 46-49;
Πώς στέκεσαι μπροστά στους αξιωματικούς και στο στράτευμα και μιλάς για ηθικό όταν δεν πράττει τα αυτονόητα; Τι παράδειγμα δίνεις; Ότι τους έχετε τους στρατιώτες για αναλώσιμους, βορά στον βωμό των πολιτικών παιγνίων και των προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών; Για φρόντισε τα δέοντα και μάλιστα γρήγορα!
Εσυ κυριε διευθυντα της ΕΥΠ,για πες μας:το κλιμακιο της τοτε ΚΥΠ στην κυπρο που λειτουργησε αψογα και υποδειγματικα και ειχε χτισει ενα brandname σοβαρο, γιατι δεν έτυχε καμμιάς αναγνώρισης και παρασημοφόρησης για προσφορά στην πατρίδα; Μήπως γιατι τα τοτε στελεχη ηταν πραγματικά στελέχη με εκπαίδευση και επίπεδο, ενώ τα σημερινά δεν είναι ικανά να γυαλίσουν ούτε τα παπούτσια τους; Και εσύ με τη σειρά σου, τι παράδειγμα δίνεις σε όλους τους υφιστάμενους σου, όταν αγνοείς τους ήρωες-θρύλους και μετα μιλάς για υπακοή στις διαταγές και την υπηρεσία; Για φρόντισε να κανείς κάτι καλό, τιμώντας και εσύ με τη σειρά σου τους συντελεστές εκείνης της εποχής πριν αφήσεις τον συγκεκριμένο θώκο και μάθε απο αυτούς πως ήταν να είσαι πραγματικό στέλεχος μυστικών υπηρεσιών και σε τι επίπεδα είχαν φτάσει, όχι τα χάλια τα σημερινά.
Και μιας και πιάσαμε όλους τους θεσμικούς χαρτογιακάδες, που φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών αλλά και των θέσεων που κατέχουν, μια μόνο ερώτηση, πάγια και διαχρονική:
Τι ακριβώς θα συζητήσετε με την Τουρκία και γιατί τέτοιος διακαής πόθος με την Χάγη;
Μήπως θα συζητήσετε το καθεστώς Ίμβρου Τενέδου, που τόσο βάναυσα καταστρατηγήθηκε, με τις ψυχές και τα βασανιστήρια των εκεί Ελλήνων; Η μήπως τα εγκλήματα πολέμου με τους αγνοούμενους της Κύπρου που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με τα χερια δεμένα και γονατιστοί; Δε νομίζω!
Θα διεκδικήσετε τις περιουσίες των Ελλήνων της Πόλης η την επαναφορά της Αγίας Σοφίας σε εκκλησία; Ούτε αυτό το νομίζω!
Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να εκχώρησετε εθνικά δίκαια στην αρμοδιότητα ενος δικαστηρίου που κινείται απο διεθνή συμφέροντα; Δεν έχετε την παραμικρή αιδω, φιλοτιμο, ανθρωπια;
Καταλαβαίνετε ότι δεν συζητάτε τα δικαιώματα του σπιτιού σας η του χωραφιού σας, αλλά ενος έθνους για να συμπεριφέρεστε με αυτό τον ανέμελο τροπο;
Σοβαρευτείτε όλοι, αναλάβετε τις ευθύνες σας άπαντες, πολιτικοί και στρατιωτικοί, απο τα πιο χαμηλά κλιμάκια μέχρι τα ανώτατα και να ξέρετε οτι αυτή την φορά δεν θα εξαιρεθεί κανείς απο την οργή του λαού. Διαλέξτε! Ή θα είστε Έλληνες αξιωματικοί η ΝΑΤΟικοι,που παραδίδουν Κύπρο, Ιμια και βλεπουν την Κύπρο σαν κουκκίδα στο χάρτη.
Το μόνο πράγμα που συζητάμε με την Τουρκία είναι η επιστροφή Ίμβρου και Τενέδου και Ανατολικής Θράκης στην ελληνική δικαιοδοσία, η επαναφορά της Κύπρου στο καθεστώς του 1960, αποζημιώσεις για τις καταστροφές και θηριωδίες που διαπράχθηκαν απο το 1922 μεχρι το 2024 και επαναφορά της Αγίας Σοφίας στους πνευματικούς και δια κληρονομιάς κατόχους της, δλδ το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αυτά μόνο συζητούν οι Έλληνες….
Οι νενέκοι, οι προσκυνημένοι, αυτοί με τους πρωθυπουργικούς/υπουργικούς θώκους και τα παράσημα και τις διαγώνιες κορδέλες που μόνοι τους βάζουν και αλληλοσυγχαίρονται, συζητούν εις βάρος των εθνικών δικαίων. Διαλέξτε λοιπόν και πράξτε ανάλογα, όπως θα κάνει απαρέγκλιτα και χωρίς καθυστέρηση και το ελληνικό έθνος απέναντι σας, με ο,τι αυτό σημαίνει.
Υ.Γ. Σταθη, σε ευχαριστώ που με έκανες κοινωνό του έπους της Κύπρου και μου έδειξες τι σημαίνει απολυτη προσήλωση, σχεδον θυσία στο καθηκον, ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον Αλέξανδρο Σημαιοφορίδη για τα διδάγματα ελληνικής ανδρείας και ιστορίας, όπως και σε όλους εσάς που ήσασταν εκεί και κερδίσατε την υστεροφημία και την αθανασία μέσω της Ιστορίας.
(*) Σχόλιο από τον Πύρινο Λόγιο
Το κείμενο αυτό, το βρήκα στο ιστολόγιο Triklopodia.gr και θεώρησα ότι έπρεπε να το αναρτήσω, λόγω των ημερών των θλιβερών επετείων της 15ης και της 20ής Ιουλίου 1974. Σαν …προχτές, το ανδρείκελο των αμερικανών δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης, διέταξε την εθνική φρουρά της Κύπρου να ρίξει πραξικοπηματικά τον νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, καταπατώντας βάναυσα τη Συνθήκη του Λονδίνου και τοποθετώντας στη θέση αυτή τον επίσης χουντικό Νίκο Σαμψών, ανοίγοντας ταυτόχρονα – χωρίς να το θέλει, από ηλιθιότητα και μόνο – την Κερκόπορτα στους – ήδη αναμένοντες και έτοιμους για εισβολή – Τούρκους.
Αυτό όμως που ήθελα να τονίσω με το σχόλιο μου αυτό, είναι το γεγονός ότι πράγματι οι σημερινοί Έλληνες, είναι εντελώς απληροφόρητοι για το τι συνέβη πραγματικά εκείνη την περίοδο και είναι έτσι, διότι κανείς εκ των ιθυνόντων, δεν επιθυμούσε να πεί τα πράγματα με το…όνομα τους, δηλαδή την ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ για το έγκλημα.
Η Ιστορία της αλώσεως της Κύπρου, μοιάζει καταπληκτικά με την ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής και των επιπτώσεων που είχε αυτή για την Ελλάδα του 20ού Αιώνα. Και το ζήτημα της Μικρασιατικής Καταστροφής, κατ’εντολήν των Άγγλων ασφαλώς, ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ συμφώνησαν να μη συζητείται για 70 χρόνια και πράγματι, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, είχε αποκλεισθεί ως ειδικό μάθημα, παρά μόνο ως απλή καταγραφή χωρίς λεπτομέρειες.
Η μη καταγραφή των γεγονότων αυτών μέσα από το ακέραιο βλέμμα του Ιστορικού, σκοπό είχε μόνο την παραπληροφόρηση και από τις δύο πλευρές, δηλαδή των Δεξιών και των Κεντοαριστερών, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από το να μεταφέρουν τις ευθύνες στη μια ή στην άλλη πλευρά με σκοπό τον διχασμό (παλιά τέχνη των βενιζελοχουντικών).
ο Φάκελος της Κύπρου, παρά τις εξαγγελίες τόσο από τις κυβερνήσεις Καραμανλή στη μεταπολίτευση, όσο – και ειδικά – από τις κυβερνήσεις Παπανδρεόυ, παρέμεινε ΕΡΜΗΤΙΚΑ κλειστός. Και παρέμεινε τέτοιος, διότι θα αποκαλυπτόταν ο ρόλος των Αμερικανών και ειδικότερα του Κίσσιγκερ, αλλά και των πολιτικών ταγών στην μεταπολεμική περίοδο, κυρίως από τις κυβερνήσεις Κ.Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, οι οποίοι με τους χειρισμούς τους αντί να εξομαλύνουν το πρόβλημα, το επιδείνωναν. Χωρίς φυσικά να εξαιρείται και ο ίδιος ο Αρχ. Μακάριος.
Ο συγγραφέας του κειμένου, ασφαλώς και ΔΕΝ γνωρίζει τον βρώμικο και προδοτικό ρόλο που έπαιξε το κλιμάκιο της Κ.Υ.Π τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Κυρήνεια. Ξέρει λοιπόν την ΜΙΣΗ αλήθεια. Γι αυτό προφανώς εξαίρει και τον…αγώνα των ΚΥΠατζήδων, που στην ουσία δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους και όσοι γλύτωσαν, ζήτησαν άσυλο και φυγαδεύτηκαν από τους Εγγλέζους. Πολύ λίγοι έμειναν, καμμιά δεκαριά για την ακρίβεια, και πολέμησαν δίπλα στους Εθνοφρουρούς. Οπότε, μισές αλήθειες, μισά ψέμματα.
Η Κ.Υ.Π εκεί, ελέγχονταν πλήρως από τον Ιωαννίδη, ήταν το όργανο του και αυτή προετοίμασε το πραξικόπημα με τα ΛΟΚ, τουλάχιστον ένα μήνα νωρίτερα. Τα αφηγείται στο ημερολόγιο του ο ίδιος ο Μακάριος, λίγο πριν την δολοφονική επίθεση που υπέστη και το πραξικόπημα εναντίον του. Επομένως, μόνο ήρωες δεν θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τους ΚΥΠατζήδες, διότι προηγουμένως διενήργησαν ολικώς προδοτικά.
Παρ’ όλα αυτά, το κείμενο του Έλληνα, αντικατοπτρίζει και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες τόσο της γενιάς του ´70, όσο και της σημερινής. Και γι’ αυτόν επίσης τον λόγο, θεώρησα ορθό να το αναρτήσω, υπό την επιμέλεια μου (διόρθωση ορθογραφικών και συντακτικών λαθών).
Περισσότερα για τη δραματική εκείνη περίοδο, σε κάποιο από τα επόμενα άρθρα μου.
Το άρθρο το βρήκαμε ε δ ω
