Αυτά που το Βατικανό θα έκανε τα πάντα για να μπορέσει να τα εξαφανίσει.. Αν και το Βατικανό διατυμπανίζει ότι αποτελεί ένα θεοκρατικό ανεξάρτητο κρατίδιο, στην πραγματικότητα αποτελεί μία τέλεια δομημένη εγκληματική οργάνωση.. Και να μην ξεχνάμε είναι ο ένας από τους τρείς πυλώνες της καμπαλικής επικυριαρχίας επάνω στους ανθρώπους, με τους άλλους δυο να είναι η Ουάσιγκτον DC και το London City… Και οι τρεις αυτοί πυλώνες είναι κράτος εν κράτη και διοικούν μέχρι τώρα την ανθρωπότητα… Και οι τρεις όμως θα πέσουν… Το Βατικανό εκτός των άλλων είναι -για όσους μπορούν και θέλουν να δουν- ο αρχηγός όλων των θρησκειών.. Εκεί παίρνονται οι αποφάσεις, εκεί πάρθηκε και η απόφαση για την πανθρησκεία που εκτελέστηκε εφόσον πρώτα υπογράφτηκε στην Αστάνα του Καζακστάν που την προετοίμαζαν ως το άντρο του παγκοσμιοποιητή που θα έφερναν για να διοικήσουν έναν γενοκτονημένο κόσμο…
Και μιας και μιλήσαμε για Καζακστάν, θεωρώ ότι έχετε πάρει χαμπάρι πως και αυτό μας τελείωσε και είναι τώρα υπό την κυριαρχία του Πούτιν και της “παρέας” του. Και όταν μιλάμε για Καζακστάν, μιλάμε για το άντρο του σατανισμού και της παγκοσμιοποίησης. Με την πρωτεύουσα του την Αστανά να προορίζεται ως η πρωτεύουσα της Πανθρησκείας και εννοείτε της καθεστωτικής κυβέρνησης που ήθελαν να στήσουν στον πλανήτη.
Πάει όμως και αυτό το κάστρο των ερπετών. Έπεσε σε μια νύκτα και αυτό και τώρα ελέγχεται από τις φωτεινές δυνάμεις. Όταν ο κόσμος αντιληφθεί τι γινόταν σε αυτές τις περιοχές θα φρίξει. Τελείωσαν όμως τώρα εκεί. Πάπαλα που λέμε….
γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Η ιστορία του Βατικανό, επίσημα ξεκινάει το 1929 με τη Συνθήκη του Λατερανό (σημ. στην ορθή ελληνική γλώσσα, τα ξενικά ονόματα είναι άκλιτα). Αποτελεί μία πόλη – κράτος με συνολική έκταση μόλις 121 στρέμματα και μόνιμο πληθυσμό περίπου 453ων ατόμων. Αρχή και εξουσία του Βατικανό, είναι η Αγία Έδρα της οποίας ηγείται ο εκάστοτε πάπας. Οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί είναι όλοι Καθολικοί κληρικοί διαφόρων καταβολών. Το δε πολίτευμα αποκαλείται «Ενιαία θεοκρατική Καθολική εκλεκτική απόλυτη μοναρχία«! Αποτελεί δε, προστατευόμενο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO!!!
Οι βάσεις για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κρατιδίου, επί της ουσίας έγιναν το 756 μ.Χ. με τη λεγόμενη «δωρεά του Πεπίνου» η οποία επήλθε μετά τη νίκη του βασιλιά των Λομβαρδών Aistulf επί του τελευταίου κατάλοιπου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η δωρεά του Πεπίνου παρείχε τη νομική βάση για τη δημιουργία του Παπικού Κράτους, επεκτείνοντας έτσι τη διαχρονική κυριαρχία των παπών πέρα από το δουκάτο της Ρώμης, αφού προέβλεπε την επίσημη παραχώρηση στον Πάπα των εδαφών που ανήκαν στη Ραβέννα, ακόμη και πόλεις όπως το Φόρλι με την ενδοχώρα τους, τις λομβαρδικές κατακτήσεις στη Ρομάνια και στο Δουκάτο του Σπολέτο και του Μπενεβέντο, καθώς και την Πεντάπολη (τις «πέντε πόλεις» Ρίμινι, Πέζαρο, Φάνο, Σενιγκάλια και Ανκόνα). Το Narni και το Ceccano ήταν πρώην παπικά εδάφη.
Οι Δωρεές έκαναν τον Πάπα για πρώτη φορά κοσμικό ηγεμόνα. Αυτή η λωρίδα επικράτειας εκτεινόταν διαγώνια σε όλη την Ιταλία από τον Τυρρηνικό μέχρι την Αδριατική. Τότε, προκαθήμενος της παπικής εκκλησίας ήταν ο πάπας Στέφανος ο 2ος, ο οποίος αρχικά προσπάθησε μάταια να δωροδοκήσει τον βασιλιά Aistulf.
Πρό του Σχίσματος του 1054, η Εκκλησία της Ρώμης αποτελούσε το ένα από τα 5 Πατριαρχεία (Κωνσταντινουπόλεως, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρώμης και Αλεξανδρείας). Οι αιρετικές κακοδαιμονίες του Πατριαρχείου της Ρώμης (filioque, πρωτεία του πάπα, ο πάπας είναι αντιπρόσωπος του Θεού στη Γη, αλάθητο πάπα κ.α.) οδήγησαν στο οριστικό Σχίσμα των δύο εκκλησιών με τον Πάπα Λέοντα Θ΄και τον Πατριάρχη Μιχαήλ Α΄τον Κηρουλάριο ν’ ανταλλάσσουν μεταξύ τους Αναθέματα. Έκτοτε, η ιστορία της Αγίας Έδρας θυμίζει περισσότερο εγκληματικό φάκελο, παρά θρησκευτικό καταφύγιο.
Ακολουθούν κάποια από τα μυστικά του Βατικανό, που η Αγία Έδρα θα έκανε τα πάντα ώστε να μην είχαν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Η καταδίκη του… νεκρού πάπα
Ο πάπας Φορμόζος, ηγήθηκε της παπικής έδρας από τις 6 Οκτωβρίου 891 έως τον θάνατό του στις 4 Απριλίου 896. Ήταν μία ιδιαίτερα ταραχώδης περίοδος, κατά την οποία ο Φορμόζος πάλευε να κάνει τη Ρώμη ηγέτιδα δύναμη ανάμεσα στις εκκλησίες. Για να το επιτύχει αυτό, έκανε μερικές «υπόγειες» συμμαχίες. Παράλληλα, για να αποδυναμώσει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αρνήθηκε να επαναφέρει όλες τις χειροτονίες που είχε πράξει ο τότε Πατριάρχης Φώτιος Α’ και που είχε ακυρώσει ο προκάτοχός του Στέφανος Ε’.
Φρόντισε αμέσως με την ενθρόνισή του, να αναλάβει ενεργό ρόλο στη γαλλική αυτοκρατορική αντιπαλότητα, παίρνοντας το μέρος του Καρόλου του Απλού, εναντίον του Γκάϊ Γ’ του Σπολέτο, αναζητώντας συμμαχίες ανάμεσα στους εχθρούς του. Για να ενισχύσει τη θέση του, ο Guy ανάγκασε τον Formosus να στέψει τον γιο του Lambert ως συναυτοκράτορα τον Απρίλιο του 892. Το επόμενο έτος, ωστόσο, ο Formosus έπεισε τον Arnulf της Καρινθίας να προχωρήσει στη Ρώμη και να απελευθερώσει την Ιταλία από τον έλεγχο του Guy. Το 894, ο στρατός του Arnulf κατέλαβε όλη τη χώρα βόρεια του ποταμού Πάου. Στις 4 Απριλίου 896, ο Φορμόσος πέθανε. Τον διαδέχθηκε ο Βονιφάτιος ΣΤ’ , του οποίου η παπική εξουσία διήρκεσε μόλις 15 ημέρες.
Το 897, πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος του Cadaver η οποία έμεινε στην ιστορία ως η «Πτωματική Σύνοδος«. Της Συνόδου ηγήθηκε ο πάπας Στέφανος Στ’. Ο Στέφανος κατηγόρησε τον Φορμόζο για ψευδορκία , ότι είχε προσχωρήσει παράνομα στον παπισμό και παράνομα προήδρευσε σε περισσότερες από μία επισκοπές ταυτόχρονα. Έτσι διέταξε την εκταφή του πτώματος του Φορμόζο ώστε να δικαστεί. Για τους τύπους, του ορίστηκε και ένας συνήγορος που ανέλαβε το ρόλο υπεράσπισης του νεκρού πάπα. Τελικά, η Σύνοδος έκρινε ένοχο τον Φορμόζο, ακύρωσε τις χειροτονίες που είχε πράξει και τελικά, ως ένδειξη της ακυρότητας του έκοψαν τα τρία δάχτυλα με τα οποία ευλογούσε. Την τιμωρία ανέλαβε να εκτελέσει ο ίδιος ο Στέφανος.
Η σωρός του Φορμόζο, επέστρεψε προς ενταφιασμό. Όμως το μίσος του Στεφάνου ήταν τέτοιο που ξέθαψε για άλλη μια φορά το πτώμα κι αυτήν τη φορά το πέταξε στον Τίβερη. Το σώμα του εκβράστηκε σε κάποιο σημείο κι εκεί το βρήκαν κάποιοι πιστοί. Ακολούθησαν φήμες ότι το νεκρό σώμα του Φορμόζο έκανε θαύματα, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ο λαός κι ο Στέφανος Στ’ να καθαιρεθεί. Οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου βρήκε φρικτό θάνατο δια στραγγαλισμού.
Το Βατικανό, οι Ναζί και το ολοκαύτωμα
Τον Ιούλιο του 1933, η γερμανική κυβέρνηση σύνηψε συμφωνία με το Βατικανό. Πρόκειται για το Σύμφωνο Reichskonkordat. Η συνθήκη εγγυάται τα δικαιώματα της Καθολικής Εκκλησίας στη Γερμανία. Όταν οι επίσκοποι αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, το άρθρο 16 ορίζει ότι υποχρεούνται να δώσουν όρκο πίστης στον Κυβερνήτη ή τον Πρόεδρο του Γερμανικού Ράιχ που έχει συσταθεί σύμφωνα με το σύνταγμα. Η συνθήκη απαιτεί επίσης από όλους τους κληρικούς να απέχουν από την εργασία σε και για πολιτικά κόμματα.
Πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη των υπογραφών, η Γερμανία άρχισε να καταστρατηγεί τους όρους της συμφωνίας, θέλοντας να μειώσει την ισχύ της παπικής εκκλησίας και να την περιορίσει στα θρησκευτικά της καθήκοντα. Αυτό οδήγησε σε διαμαρτυρίες της παπικής εκκλησίας. Ωστόσο το Reichskonkordat είναι το πιο αμφιλεγόμενο από τα πολλά κονκορδάτα που διαπραγματεύτηκε το Βατικανό κατά τη διάρκεια της ποντικοποίησης του Πίου XI. Η συγκεκριμένη συμφωνία ωστόσο, φέρεται να έχει και κάποιες άλλες πτυχές, αφού φαίνεται να βοήθησε στην άνοδο του Χίτλερ, ενώ παράλληλα φαίνεται να δίνει ηθική νομιμοποίηση στο ναζιστικό καθεστώς.
Κατά τη διάρκεια του β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βατικανό δήλωνε επισήμως ότι παραμένει ουδέτερο. Στην ουσία όμως, ακολούθησε μία τακτική δύο σημείων, πότε υποστηρίζοντας τις δυνάμεις του Άξονα και πότε τις δυνάμεις της Συμμαχίας. Αυτό που καλύπτει η Αγία Έδρα, είναι ότι η στήριξη στις δυνάμεις του Άξονα ήταν στην πραγματικότητα συνεχής. Αυτό φάνηκε με τη λήξη του β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και η παπική εκκλησία βοήθησε πολλούς ναζί να διαφύγουν προς τη λατινική Αμερική, κυρίως στην Αργεντινή και τη Βραζιλία. Κατά τα φαινόμενα, φρόντισε να δώσει στους ναζί φυγάδες νέα έγγραφα, με νέα ονόματα, ώστε να μπορούν να ταξιδέψουν.
Λέγεται επίσης, αν και δεν έχει επισήμως διασταυρωθεί, ότι η καθολική εκκλησία της Γερμανίας, φυγάδευσε τον Χίτλερ στο Βατικανό κι από εκεί μεταφέρθηκε κρυφά στην Ισπανία και κατόπιν στις Καναρίους Νήσους. Εκεί διέμεινε για περίπου δύο μήνες και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με άκρα μυστικότητα στην Αργεντινή, όπου φέρεται να άφησε την τελευταία του πνοή αρκετά χρόνια αργότερα. Αυτό όμως, όπως είπα, δεν έχει επισήμως διασταυρωθεί.
Εκείνο όμως που έχει διασταυρωθεί, είναι η τεράστια περιουσία που αποκόμισε το Βατικανό από το «ολοκαύτωμα». Εκτός από τη βοήθεια που παρείχε στη διαφυγή χιλιάδων Ναζί από την Ευρώπη, το Βατικανό συμμετείχε επίσης στη λαθραία διακίνηση λεηλατημένων από τους Ναζί έργων τέχνης και άλλων περιουσιακών στοιχείων που ανήκαν σε εβραϊκές οικογένειες.
Ο Gerald Posner, ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, λέει ότι ο Bernardino Nogara, ο οικονομικός σύμβουλος του Βατικανό πιστεύεται ότι ήταν ένας από τους κατασκόπους των Ναζί. Πιστεύεται ότι καθιέρωσε ένα τρομακτικό σχέδιο που επέτρεψε στο Βατικανό να επενδύσει χρήματα σε ιταλικές ασφαλιστικές εταιρείες που διατηρούσαν τα περιουσιακά στοιχεία από τα ασφαλιστικά προγράμματα ζωής των δολοφονημένων εβραϊκών οικογενειών. Δεδομένου ότι το Βατικανό ήταν επενδυτής και όχι άμεσος ασφαλιστής, δεν χρειαζόταν να επιστρέψει κανένα από τα χρήματα που έβγαζε χρησιμοποιώντας το σύστημα.
Vatileaks
Τα «Vatileaks», αφορούν έγγραφα που διέρρευσαν από την Αγία Έδρα και οδήγησαν στην παραίτηση του πάπα Βενέδικτου Ιστ’. Στις 17 Μαΐου 2012, με την έκδοση ενός βιβλίου, με τίτλο «Your Holiness: The Secret Papers of Benedict XVI«, στο οποίο ο Ιταλός δημοσιογράφος Gianluigi Nuzzi αναπαρήγαγε δεκάδες επιστολές, σημειώματα και τηλεγραφήματα που διέρρευσαν, πολλά από αυτά μέσα από το γραφείο του Πάπα, ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της παπικής εκκλησίας, που οδήγησαν στην καταστροφή της δημόσιας εικόνας της.
Στην υπόθεση της αποκάλυψης του σκανδάλου φέρονται να εμπλέκονται δύο άτομα που κατείχαν τα πιο νευραλγικά πόστα. Ο επικεφαλής της Τράπεζας του Βατικανού, Έτορε Γκότι Τεντέσκι κι ένας από τους πιο κοντινούς ανθρώπους του ποντίφικα, ο προσωπικός του μπάτλερ, Πάολο Γκαμπριέλε (αριστερά του ποντίφικα στην παραπάνω εικόνα), ο οποίος συνελήφθη με ευαίσθητα έγγραφα στην κατοχή του.
Σύμφωνα με το βιβλίο και τα έγγραφα που διέρρευσαν, φαίνεται πως οι επισκοπές του Βατικανό στις ΗΠΑ έχουν χρεοκοπήσει. Αλλά αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα υπόλοιπα που αποκαλύπτονται. Ένας εκπρόσωπος της ιταλικής δημόσιας τηλεόρασης RAI, φέρεται να πλήρωσε 100.000€ προκειμένου να συναντηθεί με τον Πάπα Βενέδικτο. Οι εξωφρενικές «προσφορές» για μία ακρόαση από τον ποντίφικα, είναι μία πάγια τακτική της Αγίας Έδρας. Αλλά η υπόθεση δε σταματά εκεί. Στα έγγραφα φαίνεται πως η παπική εκκλησία εξεβίαζε συνέχεια τους ομοφυλόφιλους ιερείς της με την αιτιολογία ότι «είχαν παραβιάσει τους όρκους αγαμίας τους».
Αλλά και πάλι η υπόθεση δε σταματάει εκεί. Όπως αποκαλύπτεται η Αγία Έδρα έχει κυρίαρχο ρόλο στην παιδική σεξουαλική κακοποίηση, σε σημείο μάλιστα που είχε εμπλακεί στην περιβόητη υπόθεση «PizzaGate» την οποία όλα τα συστημικά μέσα έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως «θεωρία συνωμοσίας» και «απάτη».
Δεν μπόρεσαν όμως ποτέ να χαρακτηρίσουν ως «θεωρία συνωμοσίας» τις αποκαλύψεις για παιδεραστία που βαραίνουν το Βατικανό. Όπως αναφέρει σε σχετικό της άρθρο η Washington Post:
Το VatiLeaks, όπως έγινε γνωστό το σκάνδαλο, έσυρε τον σκουριασμένο θεσμό στην άγρια εποχή των WikiLeaks. Αποκάλυψε την παγιωμένη αντίθεση της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας στη νεοσύστατη προσπάθεια του Βενέδικτου να διαμορφώσει μια κληρονομιά ως μεταρρυθμιστής με φόντο ένα παγκόσμιο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και τη συνεχή συρρίκνωση του ποιμνίου του.
Σε μεγάλο βαθμό χάθηκαν οι αποκαλύψεις που περιείχαν οι ίδιες οι επιστολές – ιστορίες αντιπαλότητας και προδοσίας, καθώς και ισχυρισμοί για διαφθορά και συστημική δυσλειτουργία. Ο Πάολο Γκαμπριέλε ο οποίος περιγράφεται από όσους τον γνώριζαν ως ντροπαλός και αφοσιωμένος Καθολικός, που ξεκίνησε την καριέρα του στο Βατικανό ως θυρωρός και εργάστηκε για λίγο ως μέλος της οικογένειας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’., πέθανε το 2020, σε ηλικία μόλις 54 ετών και σήμερα μνημονεύεται ως ο «άπιστος μπάτλερ» του Πάπα, παρά το γεγονός ότι έλαβε χάρη και, για το λόγο αυτό, συνέχισε να εργάζεται σε δομές που συνδέονται με την Αγία Έδρα ακόμη και μετά την καταδίκη του.
Ορισμένοι θεωρητικοί συνωμοσίας πιστεύουν ότι τα αρχεία του Βατικανού περιέχουν τη μεγαλύτερη συλλογή πορνογραφίας στον κόσμο. Το Μουσείο Ερωτικής Τέχνης της Κοπεγχάγης επιβεβαιώνει αυτές τις εικασίες.
Η γενοκτονία στη Ρουάντα
Ένας ακόμη εγκληματικός φάκελος έρχεται να προστεθεί στη μαύρη ιστορία της Εγκληματικής Οργάνωσης που αποκαλείται Βατικανό. Η γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994, όπου η παπική εκκλησία συμμετείχε έμπρακτα στη σφαγή 800.000ων Αφρικανών της φυλής των Τούτσι, οι οποίοι ήταν σε πόλεμο με τη φυλή των Χούτου. Όπως σημειώνει η Guardian στις 8 Απριλίου του 2014:
Ο πατέρας Wenceslas Munyeshyaka ήταν διαβόητος κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας 800.000 Τούτσι το 1994, επειδή φορούσε όπλο στο γοφό του και συνεργαζόταν με την πολιτοφυλακή των Χούτου που δολοφόνησε εκατοντάδες ανθρώπους που βρίσκονταν στην εκκλησία του. Δικαστήριο της Ρουάντα καταδίκασε τον ιερέα για γενοκτονία και τον καταδίκασε ερήμην του σε ισόβια κάθειρξη. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα πέρασε χρόνια προσπαθώντας να τον προσαγάγει σε δίκη.
Η περίπτωση αυτή όμως δεν ήταν η μοναδική. Ο πατέρας Athanase Seromba που διέταξε την ισοπέδωση της εκκλησίας του με 2.000 Τούτσι μέσα και έβαλε να εκτελέσουν τους επιζώντες. Μετά την αποκάλυψη αυτή για τον Σερόμπα, η επικεφαλής εισαγγελέας του διεθνούς δικαστηρίου, Κάρλα Ντελ Πόντε, κατηγόρησε το Βατικανό ότι παρεμπόδισε την έκδοσή του σε δίκη. Η Αγία Έδρα της είπε ότι ο ιερέας «έκανε καλά έργα» στην Ιταλία. Ένας ακόμη ιερέας της Ρουάντα που προσλήφθηκε στην Ιταλία αντιμετώπισε κατηγορίες για την επίβλεψη της σφαγής ανάπηρων παιδιών Τούτσι. Επί δύο δεκαετίες, το Βατικανό υποστήριζε ότι, ενώ μεμονωμένοι κληρικοί ήταν ένοχοι για τρομερά εγκλήματα, η εκκλησία ως θεσμός δεν φέρει καμία ευθύνη.
Το 2017, ο πάπας Φραγκίσκος ζήτησε συγγνώμη από το λαό της Ρουάντα για τις εγκληματικές δραστηριότητες των εκπροσώπων της στην αφρικανική χώρα.
Αυτά είναι 4 μόλις από τα εκατοντάδες εγκλήματα του Βατικανό. Εγκλήματα για τα οποία δεν εκδιώχθηκε ποτέ και απολαμβάνει πλήρους αμνηστίας. Ενίοτε «καθαρίζει» με ένα συγγνώμη…
