Αυτός ο πόλεμος πλησιάζει στο τέλος του… Και μιλάμε βέβαια για τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει το Ισραήλ, το οποίο στο άρθρο θα το αναφέρουμε ως οντότητα… Οι ηγέτες της Δύσης και της κατοχικής οντότητας δεν μπορούν να αρνηθούν ότι αυτός ο πόλεμος, πλησιάζει στο τέλος του στη Λωρίδα της Γάζας, και ότι χωρίς την έκταση της άμεσης εμπλοκής της Δύσης σε αυτόν, εκτός από τη χρηματοδότηση , τον οπλισμό, την κινητοποίηση και την εισαγωγή στόλων, η οντότητα δεν θα μπορούσε να αντέξει μέχρι αυτές τις μέρες.
Κανείς από αυτούς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι συγκέντρωσαν το βάρος τους πολιτικά, διπλωματικά, στρατιωτικά και οικονομικά για να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο που γίνεται σε μια περιοχή μόλις 360 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που ισοδυναμεί με μια μικρή γειτονιά σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη. και ότι το πρώτο χτύπημα σε αυτόν τον πόλεμο την ημέρα του κατακλυσμού του Αλ Άκσα στις 7 Οκτωβρίου 2023, ήταν αρκετό για να ταρακουνήσει τα στοιχεία της δύναμης της οντότητας, που ανάγκασε ολόκληρη τη Δύση να σπεύσει στην περιοχή με τους ηγέτες, τους στρατούς, τα χρήματα και τα όπλα της και να κινητοποιήσει τα μέσα ενημέρωσης και τη διπλωματική της μηχανή για να εξασφαλίσει τα καλύτερα επίπεδα υποστήριξης και βοήθειας για το μέτωπο της οντότητας ενάντια στη Γάζα.
Ο πόλεμος έχει γίνει κορυφαίο θέμα στην ατζέντα πολιτικών, ηγετών, μέσων ενημέρωσης και λαών σε όλο τον κόσμο. Παρά την αραβική και ισλαμική εγκατάλειψη της Γάζας σε επίπεδο κυβερνήσεων και λαών, η Γάζα κατάφερε να κινητοποιήσει συμμάχους για να την υποστηρίξουν σε μέτωπα που πολέμησαν σκληρά και ανελέητα, και υπέστησαν μεγάλες θυσίες, ειδικά στα μέτωπα του Λιβάνου και της Υεμένης, όπου οι Λιβανέζοι ανέλαβαν να τερματίσουν τις δυνατότητες του στρατού κατοχής να διεξάγει πόλεμο εδάφους και τον ανάγκασαν να φτάσει σε κατάπαυση του πυρός χωρίς κέρδη, ενώ αναγνώρισε ότι η αντίσταση θα παραμείνει ένοπλη…
και τι σημαίνει αυτό όσον;; σημαίνει ότι ο υπαρξιακός κίνδυνος για την οντότητα υπάρχει και ότι είναι θέμα χρόνου, όταν όποιος αποδέχεται τη συνύπαρξη στα σύνορα του βορρά δέχεται το ίδιο και στα νότια σύνορα.
Η Υεμένη πέτυχε να αμφισβητήσει την αμερικανική και δυτική ναυτική δύναμη με όλα τα αεροπλανοφόρα, πολεμικά πλοία, αντιτορπιλικά και υποβρύχια και επέβαλε τη θέλησή της παρά τη θέλησή τους, ολοκληρώνοντας τον ναυτικό αποκλεισμό στο λιμάνι του Εϊλάτ μέχρι αυτό να κλείσει. Οι πύραυλοι και τα drones της Υεμένης επιβεβαίωσαν αυτό που είχαν επιβάλει οι πύραυλοι και τα drones του Λιβάνου, όσον αφορά την αδυναμία του Iron Dome με όλες τις προηγμένες τεχνολογίες του και την υποστήριξή του από το αμερικανικό πυραυλικό δίκτυο THAAD.
Έτσι, οι έποικοι συνέχισαν να τρέχουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε καταφύγια, και η ισραηλινή θεωρία ασφάλειας έπεσε… και όλες οι προσπάθειες να απομακρυνθεί η Υεμένη από τη θέση της ως μέτωπο υποστήριξης για τη Γάζα απέτυχαν. Πράγματι, ένας από τους λόγους για να προχωρήσουμε σε συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου ήταν η βεβαιότητα ότι αυτός ήταν ο μόνος διαθέσιμος τρόπος για να απαλλαγούμε από τον δεσμό της Υεμένης και την αμηχανία που προκάλεσε στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.
Οι επιπτώσεις του πολέμου της Γάζας σε παγκόσμιο επίπεδο αντιστάθμισαν την αραβική και ισλαμική αποτυχία, με την εμφάνιση του δυτικού πανεπιστημιακού κινήματος που με τη ζωντάνια και την ξεχωριστή παρουσία του και την ανάπτυξή του προς την έναρξη μιας ιστορικής πολιτιστικής και πνευματικής παλίρροιας, κατάφερε να αποδείξει το δικαίωμα των Παλαιστινίων σε ολόκληρο την Παλαιστινιακή εθνική επικράτεια.
Τα κινήματα του οικονομικού μποϊκοτάζ επεκτάθηκαν και προκάλεσαν δομικές αλλαγές στο δίκτυο σχέσεων μεταξύ μεγάλων παγκόσμιων εταιρειών και της οντότητας. Οι δρόμοι των δυτικών πρωτευουσών γέμισαν με εκατομμύρια που φώναζαν για ελευθερία για την Παλαιστίνη. Ο κόσμος είδε επίσης μια πολιτική και διπλωματική επανατοποθέτηση και την άνοδο ενός κινήματος νομικής ευθύνης απέναντι στα εγκλήματα και τη βαρβαρότητα της οντότητας, παρά τις αμερικανικές απειλές για κυρώσεις.
Οι χώρες διέκοψαν τις σχέσεις τους με την οντότητα, έκλεισαν τις πρεσβείες τους εκεί και απέσυραν τους πρεσβευτές τους από την πρωτεύουσά της. Άλλες χώρες αναγνώρισαν το παλαιστινιακό κράτος και κάποιες άλλες, προσέφυγαν να μηνύσουν την οντότητα ενώπιον διεθνών δικαστηρίων και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κινήθηκε για να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά των ηγετών της οντότητας.
Το παλαιστινιακό ζήτημα επανήλθε στην ακτινοβολία του ως διεθνές, ανθρωπιστικό και νομικό ζήτημα, αλλά και ως στρατηγικό ζήτημα, η λύση του οποίου εξαρτάται από τον τρόπο που αποδέχεται ο παλαιστινιακός λαός, τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και κατά συνέπεια την αγορά ενέργειας και τη σταθερότητα του κόσμου.
Ο οποίος κόσμος δεν είναι πλέον ο ίδιος με το παλαιστινιακό ζήτημα μετά από αυτόν τον πόλεμο, και έτσι η πλημμύρα πέτυχε τους στόχους της, και τα μάτια του κόσμου ήταν στον τρόπο με τον οποίο θα τελείωνε ο πόλεμος, για να καθορίσουν τα ανώτατα όρια της πολιτικής και το πόση αντίσταση οι Παλαιστίνιοι θα κατάφερναν να αντιπαραθέσουν μετά από το πράσινο φως που δόθηκε στην οντότητα να καταστρέψει οτιδήποτε σχετίζεται με τη ζωή στη Γάζα…
και εδώ επιβάλλουν μια συμφωνία που δεν εκτείνεται στα όπλα αντίστασής τους και δεν χορηγεί κατάληψη κάθε ασφάλειας και γεωγραφικών προνομίων στη Λωρίδα της Γάζας και αναγκάζεται να κηρύξει το τέλος του πολέμου και το ταβάνι της καυχησιολογίας των κυβερνώντων της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ για όσα επιτεύχθηκαν στη Γάζα, τον Λίβανο και την Υεμένη θα είναι αυτό
Ο Άντονι Μπλίνκεν είπε για τα επιτεύγματα της Αμερικής και του «Ισραήλ» στον Λίβανο και το ανώτατο όριο αφαιρεί τη Χεζμπολάχ από τα σύνορα και η διακοπή του εφοδιασμού της μέσω της Συρίας, αλλά η δύναμή της παραμένει, και ως εκ τούτου το επίτευγμα, όπως λέει, είναι ότι η Χεζμπολάχ στερήθηκε τη διαμόρφωση μιας τρέχουσας απειλής. Ενώ κάποιοι ανόητοι και ηλίθιοι στον Λίβανο πανηγυρίζουν ότι ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ είναι στο τραπέζι, μιλώντας για την ήττα της αντίστασης και το αναπόφευκτο του αφοπλισμού της αντίστασης. Αυτό που παραμένει πιο σημαντικό είναι αυτό που λένε η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, ότι δηλαδή το θέμα είναι να αποτρέψει την απειλή σήμερα … αλλά τι γίνεται με το αύριο, όταν η οντότητα εμπλακεί σε καμία μελλοντική αναμέτρηση, που έρχεται αναπόφευκτα, και αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο με αυτό που υπέστη σε αυτόν τον πόλεμο και δεν κατάφερε να πετύχει τη νίκη;
Παραληρηματικές ΗΠΑ, ταπεινωμένη ΕΕ, τρομοκρατική Ουκρανία: Βασικά μηνύματα από τη συνέντευξη Τύπου του Λαβρόφ
Η άρνηση της Δύσης να αποδεχθεί τον φθίνοντα ρόλο της οδηγεί την παγκόσμια αστάθεια, δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ πραγματοποιεί ετήσια συνέντευξη Τύπου στη Μόσχα στις 14 Ιανουαρίου 2025. © Sputnik / Kirill Zykov
Οι προσπάθειες της Δύσης να καταστείλει τον ανταγωνισμό και να προστατεύσει την προνομιακή της θέση με οποιοδήποτε κόστος είναι οι κύριοι μοχλοί των διεθνών εντάσεων σήμερα, δήλωσε την Τρίτη ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Ο κορυφαίος Ρώσος διπλωμάτης μίλησε με εγχώριους και διεθνείς δημοσιογράφους στη Μόσχα για να περιγράψει το έργο του τμήματός του τον τελευταίο χρόνο και να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι διπλωμάτες της χώρας.
Ο Λαβρόφ περιέγραψε την πηγή της αντιπαράθεσης μεταξύ της Δύσης και πολλών άλλων εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, ως μια σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους από τη μία πλευρά, οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλουν μια κακώς καθορισμένη «τάξη βασισμένη σε κανόνες» σε άλλες χώρες. έναντι των κομμάτων που σέβονται τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ως το θεμέλιο της παγκόσμιας τάξης που δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ουσιαστικά, η Δύση θέλει να καταστείλει κάθε έθνος που δεν υποτάσσεται στις πολιτικές του ή είναι καλύτερο σε κανέναν τομέα, δήλωσε ο Λαβρόφ.
Η Δύση αυταπατάται για τη νέα πραγματικότητα
Η «συλλογική Δύση» – όπως αποκαλεί η Ρωσία τις ΗΠΑ και τα έθνη που ακολουθούν τις εντολές της Ουάσιγκτον αντί να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα – αυταπατάται ελπίζοντας ότι η κυριαρχία της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο μπορεί να επιβιώσει, είπε ο Λαβρόφ.
«Οποιοσδήποτε υγιής πολιτικός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα τελευταία 30 με 35 χρόνια οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά», υποστήριξε ο διπλωμάτης, προσθέτοντας ότι «η αντίθεση στην επιταγή της Δύσης» έχει πλέον αποκατασταθεί σε νέες οικονομικές δυνάμεις.
Δίκαιο παιχνίδι
Τα διαφωνούντα έθνη, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη πολυπολική παγκόσμια τάξη, είπε ο Λαβρόφ. Θέλουν ένα σύστημα όπου οι παίκτες μπορούν να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε επίπεδο πεδίου και να σέβονται τα συμφέροντα του άλλου, πρόσθεσε.
Οι ΗΠΑ, ωστόσο, υπερασπίζονται ένα σύστημα που τους δίνει ένα αθέμιτο πλεονέκτημα και δεν πτοούνται από τίποτα κάνοντας κάτι τέτοιο, υποστήριξε ο Λαβρόφ. Η Ουάσιγκτον επιβάλλει κυρώσεις «ακόμη και εναντίον των συμμάχων της χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν αρχίζουν να σκέφτονται ότι κάποιος άλλος θα παράγει κάτι φθηνότερο και θα είναι πιο αποτελεσματικός στις διεθνείς αγορές», πρόσθεσε.
Οι μέθοδοι της Ουάσιγκτον δεν μοιάζουν με αυτές του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος στην ΕΣΣΔ, το οποίο «αποφάσιζε τα πάντα μόνο του και απλώς έστειλε τις εντολές του», υποστήριξε ο Λαβρόφ.
Οι ΗΠΑ υποκινούν την τρομοκρατία
Ο Λαβρόφ ανέφερε την αποβιομηχάνιση στην ΕΕ μετά την αποσύνδεση του οικονομικού μπλοκ από τις ρωσικές προμήθειες φθηνής ενέργειας ως παράδειγμα ότι οι ΗΠΑ βλάπτουν τους πιστούς τους για δικό τους όφελος.
«Αυτοί [οι Αμερικανοί] έδωσαν το πράσινο φως για τη διάπραξη τρομοκρατικών επιθέσεων που καταστρέφουν την ενεργειακή ευημερία της ΕΕ και προτρέπουν τους Ουκρανούς πελάτες τώρα να καταργήσουν και τον TurkStream», είπε ο διπλωμάτης.
Οι αγωγοί φυσικού αερίου που κατασκευάστηκαν για να μεταφέρουν ρωσικά καύσιμα κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα στη Γερμανία καταστράφηκαν τον Σεπτέμβριο του 2022 από εκρήξεις. Η Μόσχα λέει ότι οι ΗΠΑ είχαν τα περισσότερα να κερδίσουν από αυτό, καθώς έσφιξαν την ευρωπαϊκή αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου χάρη σε αυτήν.
Οι ερευνητές στην ΕΕ δεν κατάφεραν να ταυτοποιήσουν τον ένοχο, αλλά δημοσιεύματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης ισχυρίστηκαν ότι ο ουκρανικός στρατός ήταν πίσω από τον βομβαρδισμό. Η ήπια αποδοχή της Γερμανίας για τη ζημιά στην οικονομία της αποδεικνύεται από την εικονική σιωπή του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς, είπε ο Λαβρόφ.
Αυτή την εβδομάδα, ο ρωσικός στρατός ανέφερε μια επίθεση ουκρανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους σε σταθμό συμπίεσης, ο οποίος αντλεί αέριο κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα στην Τουρκία και σε πολλά καταναλωτικά έθνη στην Ευρώπη.
Ο Μπάιντεν «χτυπά την πόρτα» καθώς βγαίνει
Τα έθνη που δεν είναι ευθυγραμμισμένα με τη Δύση αντιμετωπίζουν ταπείνωση, όταν προσπαθούν να απευθυνθούν στην Ουάσιγκτον, ισχυρίστηκε ο Λαβρόφ. Επικαλέστηκε τη Σερβία και τις πρόσφατες απαιτήσεις των ΗΠΑ να εκδιώξουν το ρωσικό κεφάλαιο από την ενεργειακή τους βιομηχανία.
Ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ στηρίζονταν στον Ρώσο παραδοσιακό σύμμαχο ήταν αντιπαθητικός, είπε ο υπουργός, χαρακτηρίζοντάς τον ως «σήμα κατατεθέν» της κυβέρνησης του προέδρου Τζο Μπάιντεν.
Ο απερχόμενος Δημοκρατικός φαίνεται να προσπαθεί να «κλείσει την πόρτα» καθώς αποχωρεί από το γραφείο του όσο πιο δυνατά μπορεί για να αποτρέψει τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, Ρεπουμπλικανό, να πλησιάσει διπλωματικά τη Μόσχα, δήλωσε ο Ρώσος υπουργός. Ο Μπαράκ Ομπάμα έπαιξε το ίδιο κόλπο στο τέλος της δεύτερης θητείας του το 2016 με απελάσεις Ρώσων διπλωματών και κατάσχεση ρωσικών διπλωματικών χώρων, υπενθύμισε στο κοινό.
Προσφορά Τραμπ για τη Γροιλανδία
Ο Λαβρόφ κλήθηκε να σχολιάσει την πρόθεση του Τραμπ να αγοράσει τη Γροιλανδία από τη Δανία, πρόταση που η Κοπεγχάγη έχει απορρίψει επιμελώς.
Είπε ότι λαμβάνοντας υπόψη το αυτόνομο καθεστώς του νησιού, οι Γροιλανδοί έχουν εύλογα δικαίωμα στην αυτοδιάθεση σύμφωνα με τον Χάρτη του ΟΗΕ, όπως και άλλοι λαοί. Δεν θα ψήφιζαν απαραιτήτως υπέρ του χωρισμού με τη Δανία και, αν το κάνουν, μπορεί να επιλέξουν την ανεξαρτησία αντί να ενταχθούν στις ΗΠΑ, επεσήμανε ο Λαβρόφ.
Η Ρωσία «άκουσε τις απόψεις των κατοίκων της Κριμαίας, του Ντονμπάς και της Νοβοροσίγια, για να μάθει ποια ήταν η στάση απέναντι στο καθεστώς που ήρθε στην εξουσία με ένα παράνομο πραξικόπημα [στο Κίεβο το 2014]», είπε ο Λαβρόφ, αναφερόμενος στα δημοψηφίσματα. στην οποία οι κάτοικοι των πρώην ουκρανικών περιοχών ψήφισαν για την απόσχιση από την Ουκρανία και την ένταξη στη Ρωσία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Ο Λαβρόφ πρότεινε ότι ο τρέχων πόλεμος αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας θυμίζει προηγούμενες προσπάθειες κατάκτησης της Ρωσίας από ανθρώπους όπως ο Χίτλερ και ο Ναπολέοντας. Ο διπλωμάτης ανέφερε τον πρόσφατο ισχυρισμό του προέδρου Τζο Μπάιντεν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στρατολογήσει με επιτυχία 50 χώρες για να βοηθήσουν την Ουκρανία.
«Στην πραγματικότητα, ο αγώνας είναι εναντίον της Ρωσίας», είπε ο Λαβρόφ, δηλώνοντας ότι υπάρχουν «προφανείς» παραλληλισμοί μεταξύ αυτής της αντιπαράθεσης και των προσπαθειών του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και του Αδόλφου Χίτλερ να καταλάβουν τη Ρωσία αφού έχουν υποτάξει δεκάδες ευρωπαϊκές χώρες.
Τα σχέδια του Τραμπ για την Ουκρανία
Ο Λαβρόφ παρατήρησε ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και τα μέλη της μελλοντικής κυβέρνησής του έχουν επανειλημμένα αναφερθεί στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της σύγκρουσης στην Ουκρανία και στην αναγνώριση της πραγματικότητας επί τόπου όταν συζητούν τρόπους επίλυσης των εχθροπραξιών.
«Το γεγονός ότι η πραγματική κατάσταση στο έδαφος αναφέρεται τώρα πιο συχνά είναι αξιέπαινο», είπε ο διπλωμάτης. Σημείωσε ότι οι δηλώσεις Τραμπ είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που ένας μεγάλος δυτικός ηγέτης παραδέχτηκε ειλικρινά ότι το ΝΑΤΟ είχε επανειλημμένα πει ψέματα όταν υπέγραφε διάφορα έγγραφα με τη Μόσχα για να συνεχίσει να επεκτείνεται προς τα σύνορα της Ρωσίας.
Ο υπουργός πρόσθεσε ότι αν και η Ρωσία δεν έχει λάβει ακόμη συγκεκριμένες πρωτοβουλίες από την αμερικανική πλευρά, θα είναι ανοιχτή στη μελέτη οποιωνδήποτε προτάσεων για επίλυση της σύγκρουσης μόλις αναλάβει ο Τραμπ τα καθήκοντά του αργότερα αυτόν τον μήνα.
Ευρασιατική ασφάλεια
Ο Λαβρόφ δήλωσε ότι σε αντίθεση με άλλες ηπείρους, όπως η Λατινική Αμερική και η Αφρική, η Ευρασία –η μεγαλύτερη, πλουσιότερη και πιο πυκνοκατοικημένη– δεν έχει ένα ενιαίο σώμα για ολόκληρη την επικράτειά της. Αντίθετα, έχει υποπεριφερειακούς οργανισμούς και δομές, αλλά όχι «μια κοινή στέγη που θα μας έφερνε όλους μαζί».
Ο Ρώσος διπλωμάτης εξήγησε ότι αυτή τη στιγμή οργανισμοί όπως ο ΟΑΣΕ, το ΝΑΤΟ και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο βρίσκονται ουσιαστικά υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και δεσμεύονται μόνο για την ευρωατλαντική ασφάλεια.
«Το ΝΑΤΟ και η Ουάσιγκτον, πρώτα και κύρια, θέλουν ολόκληρη η ευρασιατική ήπειρος να είναι μέρος του ευρωατλαντικού μοντέλου» με την πολιτική και στρατιωτική έννοια, είπε ο Λαβρόφ, προτείνοντας ότι η ασφάλεια στην ήπειρο δεν μπορεί να διατηρηθεί σε τέτοιες συνθήκες.
Ο Λαβρόφ πρότεινε ότι η Ευρασία θα πρέπει να συνεχίσει την ανάπτυξή της με βάση τα συμφέροντα των χωρών της ηπείρου και όχι από μια ευρωατλαντική προοπτική. Δήλωσε ότι θα ήταν ωφέλιμο να δημιουργηθεί ένας οργανισμός που να εκπροσωπεί ολόκληρη την ήπειρο.
Καμία Γερμανία στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία
Ο Λαβρόφ ρωτήθηκε ποιος ρόλος θα μπορούσαν να παίξουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και χώρες όπως η Γερμανία στις μελλοντικές ειρηνευτικές συνομιλίες στην Ουκρανία. Ο διπλωμάτης απάντησε ότι «με όλο τον σεβασμό στην ιστορία του γερμανικού λαού», πιστεύει ότι «έχουν ήδη συνεισφέρει μέσω του γραφείου και της διοίκησης της Καγκελαρίου Μέρκελ», αναφερόμενος στις συμφωνίες του Μινσκ που υποτίθεται ότι υποστηρίχθηκε από τη Γερμανία και την κυβέρνηση. Γαλλία.
Οι συμφωνίες σχεδιάστηκαν για να σταματήσουν τις εχθροπραξίες μεταξύ του Κιέβου και των αυτονομιστικών δυνάμεων στο Ντονμπάς που αρνήθηκαν να δεχτούν τις νέες αρχές της Ουκρανίας που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014. Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ήταν μία από τις υπογράφοντες τις συμφωνίες, έχει από τότε δημόσια παραδεχτεί ότι ούτε το Βερολίνο, το Παρίσι ούτε το Κίεβο σκόπευαν ποτέ να τιμήσουν τις συμφωνίες, οι οποίες υπογράφηκαν μόνο για να δώσουν στην Ουκρανία περισσότερο χρόνο να προετοιμαστεί για πόλεμο με τη Ρωσία. .
Ο Λαβρόφ πρόσθεσε ότι ακόμη και σε πρόσφατες ιδιωτικές συνομιλίες με τον Πούτιν, ο σημερινός καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς «δεν έχει πει τίποτα που δεν έχει πει δημόσια κάθε δεύτερη μέρα» και δεν έχει καν αναφέρει τις βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης στην Ουκρανία, όπως οι επιθέσεις στην τη ρωσική γλώσσα και τον λαό.
