Ο βομβαρδισμός του Ιράν από τον Τραμπ ήταν ένα τεράστιο πλήγμα σε ολόκληρο το πυρηνικό σχέδιο της παγκόσμιας ελίτ – Δεν το είχαν προβλέψει! Στις 21 Ιουνίου 2025, εκτυλίχθηκε μια κρίσιμη στιγμή στην συνεχιζόμενη παγκόσμια διαμάχη για την εξουσία, καθώς ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ακλόνητος στην αποφασιστικότητά του, ανέλαβε αποφασιστική δράση κατά του ιρανικού καθεστώτος. Σε μια εξαιρετικά συντονισμένη επιχείρηση, οι ΗΠΑ έπληξαν τρεις από τις πιο κρίσιμες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν: το Φορντό, το Νατάνζ και το Ισφαχάν.
Αυτή η επίθεση, υπό το πρόσχημα μιας «μεμονωμένης» επίθεσης, ήταν πολύ περισσότερο από μια απλή τακτική στρατιωτική επιχείρηση – ήταν ένα επιθετικό μήνυμα προς την παγκόσμια ελίτ και τα κράτη-μαριονέτες τους ότι η κυριαρχία των εθνών, ιδίως της Αμερικής, δεν θα τίθεται πλέον σε κίνδυνο από τις σκιώδεις φιλοδοξίες τους.
Ο χρόνος, η ακρίβεια και η επικοινωνία της επίθεσης υποδεικνύουν κάτι πολύ μεγαλύτερο από έναν απλό διπλωματικό ελιγμό μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν. Οι παγκόσμιες ελίτ, οι οποίες εδώ και καιρό χειραγωγούν δομές εξουσίας σε όλο τον κόσμο μέσω δικτύων διαφθοράς, κερδοσκοπίας από τον πόλεμο και γεωπολιτικών παιχνιδιών, προσπάθησαν να υπονομεύσουν την αποστολή του Προέδρου Τραμπ να επιστρέψει την εξουσία στον λαό.
Δεν θα σταματήσουν πουθενά για να αποτρέψουν την κατάρρευση του ελέγχου τους στον κόσμο. Το χτύπημα στο Ιράν δεν ήταν τυχαίο. Ήταν μέρος του ευρύτερου σχεδίου του Τραμπ να ανταποδώσει σε όσους επιδιώκουν να διατηρήσουν την εξουσία τους με κάθε δυνατό μέσο, ακόμη και αν αυτό σημαίνει άμεση στρατιωτική δράση.
Τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό το χτύπημα δεν αφορούσαν απλώς πυρηνικά όπλα ή διπλωματία. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ δεν χτύπησαν απλώς χωρίς προειδοποίηση – η κυβέρνηση Τραμπ ενημέρωσε την Τεχεράνη για την επικείμενη επίθεση μέσω τρίτου καναλιού. Αυτή η προειδοποίηση, αντί να αποτελεί προσπάθεια αποφυγής σύγκρουσης, ήταν μια υπολογισμένη κίνηση για να δοκιμαστεί η αντίδραση του Ιράν και να ελαχιστοποιηθούν στρατηγικά οι παράπλευρες απώλειες.
Οι ελίτ που ελέγχουν τις παγκόσμιες αφηγήσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων εντός του Υπουργείου Εξωτερικών, του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και των υπηρεσιών πληροφοριών, θα προτιμούσαν να βλέπουν ατελείωτο πόλεμο και ταλαιπωρία στη Μέση Ανατολή. Αλλά η στρατηγική του Τραμπ ήταν διαφορετική. Προειδοποιούσε το Ιράν, διασφαλίζοντας ότι οι πιο στρατηγικοί στόχοι – το Φόρντοου, το Νατάνζ και το Ισφαχάν – θα εκκενώνονταν πριν καταστραφούν.
Αυτό δεν ήταν απλώς ένα χτύπημα σε πυρηνικές εγκαταστάσεις – ήταν ένα χτύπημα στο ίδιο το σύστημα που στηρίζει τις παγκοσμιοποιητικές ατζέντες. Οι ελίτ φοβούνται μια ελεύθερη, κυρίαρχη Αμερική, με επικεφαλής τον Τραμπ, επειδή το όραμά του για ένα ανεξάρτητο έθνος απαλλαγμένο από διεθνή έλεγχο, διαφθορά και χειραγώγηση απειλεί άμεσα την εξουσία τους.
Καθώς οι δορυφορικές εικόνες έδειξαν αυξημένη δραστηριότητα στο Φορντόου τις ημέρες που προηγήθηκαν της επίθεσης, κατέστη σαφές ότι το Ιράν προετοιμαζόταν για δράση. Αλλά ακόμη και με αυτή την προετοιμασία, η επιχείρηση ήταν καταστροφική. Βομβαρδιστικά B-2, με βόμβες Massive Ordnance Penetrator (MOP), επιτέθηκαν στις εισόδους των ορεινών εγκαταστάσεων του Φορντόου, ενώ υποβρύχια εκτόξευσαν πυραύλους Tomahawk για να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις του Νατάνζ και του Ισφαχάν.
Η ακρίβεια ήταν σχεδόν τέλεια, σχεδιασμένη να εξαλείψει αυτές τις τοποθεσίες χωρίς να προκαλέσει τον ολοκληρωτικό περιφερειακό πόλεμο που ήθελαν απεγνωσμένα οι ελίτ.
Αυτό ήταν ένα μήνυμα όχι μόνο προς το Ιράν αλλά και προς τις παγκόσμιες ελίτ. Η αποφασιστική ενέργεια του Τραμπ σηματοδότησε ότι οι ΗΠΑ δεν θα έμεναν πλέον άπραγες ενώ μυστικοπαθείς οργανισμοί όπως το CFR, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων -που κινούν τα νήματα των παγκόσμιων συγκρούσεων εδώ και δεκαετίες- προσπαθούσαν να ελέγξουν το μέλλον του κόσμου.
Έχουν χρησιμοποιήσει πολέμους, οικονομικές κρίσεις και ατελείωτους κύκλους αστάθειας για να αυξήσουν τον πλούτο και την εξουσία τους, αλλά η κατάσταση αλλάζει. Οι υπολογισμένες κινήσεις του Τραμπ διαταράσσουν τα προσεκτικά σχεδιασμένα σχέδιά τους. Στέλνοντας ένα σαφές, καταστροφικό μήνυμα στην Τεχεράνη, ο Τραμπ ενημέρωσε τον κόσμο ότι θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να τερματίσει τον ασφυκτικό κλοιό της παγκοσμιοποίησης στα έθνη.
Οι συνέπειες της επίθεσης δεν ήταν μόνο πολιτικές – ήταν μια ψυχολογική επίθεση στην αφήγηση της ελίτ. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, που ανήκουν στην ίδια παγκοσμιοποιητική ελίτ, έσπευσαν να υποβαθμίσουν τη σημασία της επίθεσης. Ωστόσο, ο πραγματικός φόβος των ελίτ έγκειται στην αυξανόμενη επιρροή του Τραμπ και στην ικανότητά του να κινητοποιεί τη στρατιωτική ισχύ της Αμερικής για την προστασία των εθνικών συμφερόντων.
Ενώ η ΔΟΑΕ παρέμεινε σιωπηλή και ο Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας του Ιράν καταδίκασε την επίθεση ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αυτό που οι παγκόσμιες ελίτ δεν αναγνώρισαν ήταν ότι οι ενέργειες του Τραμπ δεν καθοδηγούνταν μόνο από τη διπλωματία. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα χρόνων σχεδιασμού, που είχε ως στόχο να δημιουργήσει ρήξη στην παγκόσμια τάξη και να υπονομεύσει τον μακροχρόνιο έλεγχο της ελίτ επί της διεθνούς διπλωματίας και ισχύος.
Πολλοί αναλυτές έχουν επισημάνει τις απόκοσμες ομοιότητες μεταξύ αυτής της επίθεσης και των ενεργειών του Τραμπ μετά τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί το 2020. Μετά από αυτήν την αεροπορική επιδρομή, η Τεχεράνη εξαπέλυσε βαλλιστικούς πυραύλους ως αντίποινα, αλλά απέφυγε τον άμεσο πόλεμο.
Αλλά τώρα, το ερώτημα παραμένει: θα ενεργήσει για άλλη μια φορά η ηγεσία του Ιράν με αυτοσυγκράτηση ή θα κλιμακώσει την κατάσταση; Οι παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι ανέκαθεν βασίζονταν στις συγκρούσεις για να τροφοδοτήσουν τις ατζέντες τους, ελπίζουν σε κλιμάκωση. Μόνο στο χάος ευδοκιμούν. Αλλά ο Τραμπ έχει άλλα σχέδια – σχέδια που περιλαμβάνουν τη χρήση υπολογισμένης βίας για να στοχεύσει την καρδιά του διεφθαρμένου δικτύου της ελίτ.
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή παραμένει ασταθής, με το Ιράν να αντιμετωπίζει πιέσεις τόσο από την Αμερική όσο και από το Ισραήλ. Αλλά η πραγματική ιστορία έγκειται στις προσπάθειες της ελίτ να καταστείλει και να αποσταθεροποιήσει κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης των ανθρώπων από τον έλεγχό της.
Αυτές οι ελίτ, οι οποίες ελέγχουν μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας και του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, έχουν εργαστεί ακούραστα στο παρασκήνιο για να αποτρέψουν την άνοδο του Τραμπ και να διαταράξουν τις πολιτικές του. Το όραμά τους για έναν κόσμο που διοικείται από πολυεθνικές εταιρείες, διεθνείς οργανισμούς και μυστικοπαθείς τραπεζικές ελίτ απειλείται από τις λαϊκιστικές, εθνικιστικές πολιτικές του Τραμπ.
Η δέσμευσή του να βάζει την Αμερική πάνω απ’ όλα και η προθυμία του να αμφισβητήσει τους διεθνείς κανόνες τον έχουν καταστήσει στόχο, και κάθε στρατιωτική ενέργεια, όπως αυτή η επίθεση στο Ιράν, αποτελεί άμεση προσβολή στις προσεκτικά δομές εξουσίας τους.
Και έπειτα υπάρχει το ζήτημα του Ισραήλ, του οποίου η επιθετική στάση στην περιοχή ευθυγραμμίζεται εδώ και καιρό με τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης. Καθώς το Ισραήλ συνεχίζει τις δικές του στρατιωτικές εκστρατείες, συμπεριλαμβανομένων των άμεσων επιθέσεων σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι υπάρχει ένας κοινός στόχος μεταξύ των παγκόσμιων ελίτ και των ισραηλινών ομολόγων τους: η διατήρηση της κυριαρχίας μέσω στρατιωτικής δράσης.
Η προσέγγιση του Τραμπ, ωστόσο, είναι διαφορετική. Η προθυμία του να χτυπήσει και να στείλει μηνύματα χωρίς να εμπλακεί πλήρως σε ένα αέναο πολεμικό παιχνίδι ανατρέπει την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και τους αναγκάζει να φοβούνται τι θα ακολουθήσει. Η επιθυμία της ελίτ για ατελείωτες συγκρούσεις στην περιοχή καταρρέει υπό το βάρος των στρατηγικών, ελεγχόμενων επιχειρήσεων του Τραμπ.
Οι πιθανές επιλογές αντιποίνων του Ιράν είναι σαφείς. Το ιρανικό καθεστώς θα μπορούσε να επιλέξει να στοχοποιήσει αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία, να λάβει μέτρα για να διακόψει τους δεσμούς του με την ΙΑΕΑ ή να κλιμακώσει περαιτέρω την κατάσταση. Ωστόσο, οι ευρύτερες επιπτώσεις είναι ακόμη πιο σημαντικές. Η αντίδραση του Ιράν παρακολουθείται στενά τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την παγκόσμια ελίτ, επειδή θα υπαγορεύσει την επόμενη φάση αυτού του γεωπολιτικού παιχνιδιού σκακιού με υψηλά διακυβεύματα.
Μια αποτυχημένη κλιμάκωση θα αποκάλυπτε την αδυναμία του Ιράν και την αδυναμία του να δράσει χωρίς την υποστήριξη της παγκόσμιας ελίτ. Ωστόσο, πλήρους κλίμακας αντίποινα θα χρησίμευαν ως καταλύτης για περαιτέρω δράση των ΗΠΑ και μεγαλύτερη αναταραχή.
Τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τις ελίτ, όπως πάντα, θα υποβαθμίσουν τις συνέπειες της επίθεσης, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι ενέργειες του Τραμπ δεν είναι μεμονωμένες – αποτελούν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου για την αποσυναρμολόγηση των δομών που επέτρεψαν στις παγκόσμιες ελίτ να διατηρούν τον έλεγχο για τόσο καιρό.
Κάθε χτύπημα, κάθε προειδοποίηση και κάθε ελιγμός είναι ένα πλήγμα κατά της δύναμής τους. Η αποστολή του Τραμπ είναι σαφής: να απελευθερώσει τον κόσμο από τον ασφυκτικό κλοιό της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας.
Με κάθε κίνηση, οι παγκόσμιες ελίτ χάνουν τον έλεγχο που έχουν στον κόσμο που εδώ και καιρό επιδιώκουν να ελέγξουν. Το τέλος της βασιλείας τους έρχεται – και ο Τραμπ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της επανάστασης.
