Απίστευτα πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη ιδιότητα συμβαίνουν ειδικά στις δυτικές κοινωνίες στις οποίες στις μέρες μας παρατηρείται ένα φρικιαστικό μπορούμε να πούμε φαινόμενο που δεν έχει προηγούμενο στον πλανήτη.. Δυτική κοινωνία ώρα μηδέν: Πληρώνουν στοιχηματίζοντας πόσοι άνθρωποι θα σκοτωθούν στην Ουκρανία και πόσες βόμβες θα βρουν τον στόχο.. Ναι όπως το έγραψα.. Και αυτοί θέλουν να λέγονται άνθρωποι;; Πόσες φορές έχω γίνει γραφικός λέγοντας ότι δεν είμαστε ένα είδος ανθρώπων που κατοικούμε αυτόν τον πλανήτη;; Πόσες φορές έχω πει ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι… άνθρωποι;;; Υπάρχει μεγαλύτερο παράδειγμα από αυτό για να με επιβεβαιώσει;;; Πάμε να δούμε το άρθρο που βρήκαμε στο kanenazori..
γράφει ο Ian Miles Cheong
Μετάφραση: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Από τους φουσκοκέφαλους του Ζελένσκι μέχρι τη χορηγία ζωγραφισμένων βομβών, οι άνθρωποι παρασύρονται στη σύγκρουση ως μια μορφή διεστραμμένης ψυχαγωγίας. Για πολλούς Δυτικούς, η παρακολούθηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία μοιάζει πολύ με την παρακολούθηση ενός θεατρικού αθλήματος. Πρόκειται για μια νοοτροπία που επιδεινώνεται από τον βομβαρδισμό της φιλοουκρανικής προπαγάνδας στα μέσα ενημέρωσης, μέσω της μυθοποίησης φανταστικών ουκρανικών υπερηρώων και της απανθρωποποίησης των Ρώσων – συμπεριλαμβανομένων των αμάχων.
Και τώρα, αυτή η επιείκεια στη βία έχει αποκτήσει ένα νέο επίπεδο, καθώς έχει γίνει σχεδόν σαν ένα διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι στο οποίο οι μακρινοί παρατηρητές μπορούν να γίνουν έμμεσοι συμμετέχοντες στη σύγκρουση.
Όσοι έχουν ενστερνιστεί το αφήγημα, φοράνε με περηφάνια τα χρώματα της μπλε και της κίτρινης ομάδας και επιδίδονται στα εμπορεύματα που προωθούν την ομάδα τους – και όλα αυτά από την ασφάλεια των οθονών τους.
Από τους φουσκοκέφαλους του Zelensky και τις προσαρμοσμένες φιγούρες Lego μέχρι τα αυτοκόλλητα «Saint Javelin», οι κερδοσκόποι του πολέμου (που αυτοαποκαλούνται «εθελοντές», φυσικά) πωλούν τώρα μηνύματα σε βλήματα πυροβολικού που προσγειώνονται σε κατοικημένες γειτονιές στο Donbass, όπως περιγράφει λεπτομερώς η Washington Post.
Οι άνθρωποι μπορούν τώρα να συμμετέχουν στο αιματηρό θέαμα πληρώνοντας χρήματα για να βάλουν τα συνθήματά τους σε βόμβες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη που κατευθύνονται κατά των Ρώσων και του ρωσόφωνου πληθυσμού του Ντονμπάς. Χιλιάδες Δυτικοί που δεν επηρεάζονται άμεσα από τη βία παίζουν ευχαρίστως αυτό το διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι, χρηματοδοτώντας μηνύματα όπως «Hey Ruskie! Ελπίζω να σου αρέσει το ουκρανικό heavy metal», μέχρι το λιγότερο διακριτικό «F**k Russians!», τα οποία η χρηματοδοτούμενη από τη δυτική κυβέρνηση «Kyiv Independent» έχει παραθέσει με χαρά ως παραδείγματα.
Πρόκειται για μια πρακτική που διευκολύνεται με την απανθρωποποίηση κάθε ρωσόφωνου στο Ντονμπάς, αποκαλώντας τον «Ορκ» ή συγκρίνοντας τις ρωσικές δυνάμεις με τις μεσαιωνικές μογγολικές ορδές, υποβοηθούμενη από τη δημιουργία φανταστικών ηρώων όπως το «Φάντασμα του Κιέβου» και τα ουκρανικά στρατεύματα που παραδόθηκαν στο Νησί του Φιδιού – ψευδείς αφηγήσεις που προωθούνται πρόθυμα από τα ταμπλόιντ και τους ζητωκραυγάζοντες όπως ο Αμερικανός βουλευτής Άνταμ Κίνζινγκερ και ο επαγγελματίας ρωσοφοβικός Μάλκολμ Νανς.
Απαιτείται ένα ορισμένο επίπεδο θράσους για να εμπλακείτε τόσο πολύ σε μια σύγκρουση μεταξύ δύο χωρών, εκ των οποίων η μία (αυτή που υποστηρίζετε) πολλοί δεν μπορούσαν να την αναγνωρίσουν ούτε στο χάρτη πριν από έξι μήνες. Εκείνοι που επιδίδονται στην εμπορευματοποίηση του πραγματικού πόνου δεν εύχονται απλώς τον θάνατο ανθρώπων που δεν γνωρίζουν, αλλά πληρώνουν ευχαρίστως για να γίνουν έμμεσοι συμμέτοχοι.
Ένας από τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που είναι υπεύθυνος για την συγγραφή των μηνυμάτων παραδέχεται με προθυμία ότι αξιοποιεί το «μίσος για τους Ρώσους» για να πείσει τους ανθρώπους να πληρώσουν γι’ αυτό.
«Κάποιοι εθελοντές παίρνουν εντολές ακριβώς στην πρώτη γραμμή, γράφοντας μηνύματα σε οβίδες με ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Άλλοι ακολουθούν μια πιο επαγγελματική προσέγγιση, βάφοντας τα βλήματα εκ των προτέρων και παραδίδοντας τα ήδη επώνυμα πυρομαχικά στους στρατιώτες», ανέφερε η εφημερίδα Kyiv Independent.
Πρόκειται για μια επιχείρηση, αν και αιματηρή – η προσθήκη συνθημάτων στα βλήματα πυροβολικού μπορεί να είναι τόσο φθηνή όσο 10 δολάρια για γενικές γραμμές έως και 500 δολάρια για πιο περίτεχνα προσαρμοσμένα σχέδια.
Όσοι πληρώνουν για να γράψουν τα μηνύματά τους στις βόμβες, τους λένε ότι τα χρήματα χρησιμοποιούνται για την αγορά καυσίμων, τροφίμων και πυρομαχικών για τα ουκρανικά στρατεύματα στις γραμμές του μετώπου. Όσο περισσότερο συνεισφέρετε, τόσο πιο επιτυχημένος αισθάνεστε – όχι ότι υπάρχει κάποιος τρόπος να παρακολουθήσετε πού πηγαίνουν τα χρήματά σας.
Το ερώτημα γιατί ο ουκρανικός στρατός χρειάζεται δωρεές, όταν χρηματοδοτείται από τις δυτικές κυβερνήσεις – με τα χρήματα των φορολογουμένων, φυσικά – δεν φαίνεται να περνάει καν από το μυαλό κανενός που έχει εντρυφήσει σε αυτή τη νέα μορφή διαδραστικής ψυχαγωγίας.
Το να γράφεις μηνύματα πάνω σε βόμβες δεν είναι κάτι καινούργιο – είναι μια καλά τεκμηριωμένη πρακτική που εφαρμόζεται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – αλλά η εμπορευματοποίησή της για ένα παγκόσμιο κοινό που παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο την αιματοχυσία είναι μια εντελώς νέα εξέλιξη που κατέστη δυνατή με την άνοδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πρόκειται για ψωμί και τσίρκο για την αστική τάξη του 21ου αιώνα – ανθρώπους που θέλουν να αισθάνονται ότι πετυχαίνουν κάτι, ενώ αγνοούν την κοινωνική κατάρρευση που συμβαίνει γύρω τους.
Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε – όχι, δεν επιτρέπεται να χειροκροτήσετε την αντίπαλη ομάδα. Μην το αμφισβητείτε.
Αν οι Ρώσοι έκαναν παρόμοιες εκστρατείες για να γράψουν «F**k Americans» σε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούσαν οι Ταλιμπάν εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, θα υπήρχαν πιέσεις από το Κογκρέσο για να κηρυχθεί πόλεμος στη Ρωσία και ατελείωτη λαίλαπα στα μέσα ενημέρωσης.
Όσο υπάρχει ζήτηση για ψυχαγωγία, κάποιος θα την παρέχει και οι προπαγανδιστές θα τη δικαιολογούν – άσχετα με το πόσο τρομερό είναι το κόστος για τους αμάχους που δέχονται αυτές τις βόμβες.
Διαβάστε επίσης – Το Περιοδικό Science Συμβαδίζει Τελικά Με Την Επιστήμη 2 Χρόνια Αργότερα…
