Είναι δυνατόν μια μεταμόσχευση καρδιάς να αλλάξει την προσωπικότητά σας;.. Η απίστευτη σχέση μεταξύ των ληπτών μοσχευμάτων και των δωρητών τους.. Η συμβατική επιστήμη λέει ότι η μνήμη αποθηκεύεται κυρίως στον εγκέφαλο και στο ανοσοποιητικό σύστημα. Θα μπορούσαν όμως τα όργανά σας να έχουν αναμνήσεις και να επηρεάσουν την προσωπικότητά σας μετά από μια μεταμόσχευση; Αυτό πιστεύουν ορισμένοι επιστήμονες σε μια αμφιλεγόμενη θεωρία που ονομάζεται “συστημική μνήμη”.
Η θεωρία προτείνει ότι όλα τα ζωντανά κύτταρα έχουν ένα σύστημα “μνήμης” και “αποφάσεων” μέσα τους. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα δυναμικά συστήματα αποθηκεύουν πληροφορίες και ενέργεια σε κάποιο βαθμό. Οι επαναλαμβανόμενοι βρόχοι ανάδρασης υπάρχουν σε όλα τα ατομικά, μοριακά και κυτταρικά συστήματα. Ως εκ τούτου, στοιχεία για συστημική μνήμη θα πρέπει να βρεθούν σε αυτά τα συστήματα.
Αυτή η θεωρία έχει εφαρμοστεί σε μια ποικιλία αμφιλεγόμενων και φαινομενικά ανώμαλων παρατηρήσεων στη συμπληρωματική και εναλλακτική ιατρική, συμπεριλαμβανομένης της ομοιοπαθητικής. Αλλά η πιο ενδιαφέρουσα εφαρμογή της συστημικής μνήμης μπορεί να είναι στις μεταμοσχεύσεις οργάνων. Και ειδικά στη μεταμόσχευση καρδιάς..
Η Claire Sylvia βίωσε ανεξήγητες αλλαγές στην προσωπικότητά της, μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς και πνεύμονα στο νοσοκομείο Yale-New Haven το 1988. Παρατήρησε ότι διάφορες συμπεριφορές, συνήθειες και γούστα άλλαξαν μετά την επέμβαση. Είχε ανεξήγητη λαχτάρα για φαγητά που προηγουμένως αντιπαθούσε, όπως τα τηγανητά Chicken Nuggets του Kentucky. Βρήκε τον εαυτό της να τραβιέται προς τα ψυχρά χρώματα και δεν ντύνεται πια με τα έντονα κόκκινα και πορτοκαλί που προτιμούσε. Άρχισε να συμπεριφέρεται με μια επιθετικότητα και ορμητικότητα που δεν ήταν χαρακτηριστικό της, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν παρόμοια με την προσωπικότητα του δωρητή της. Είναι ενδιαφέρον ότι ψήγματα Kentucky Fried Chicken που δεν φαγώθηκαν βρέθηκαν στο σακάκι του νεαρού όταν σκοτώθηκε.
Η Sylvia δημοσίευσε ένα βιβλίο για τις αλλαγές της προσωπικότητάς της και ο συν-συγγραφέας της, William Novak, αναζήτησε απόψεις σχετικά με την αληθοφάνεια της κυτταρικής μνήμης. Σε απάντηση, ο Paul Pearsall πρότεινε ότι τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα θα μπορούσαν ενδεχομένως να μειώσουν το όριο των ασθενών να καταγράφουν τις κυτταρικές μνήμες, που είναι αποθηκευμένες στα μεταμοσχευμένα όργανα. Και ο Gary Schwartz και η Linda Russek πρότειναν ότι η διαδικασία απόρριψης μπορεί όχι μόνο να αντικατοπτρίζει την απόρριψη του υλικού που αποτελείται από τα κύτταρα, αλλά επίσης και τις συστημικές πληροφορίες και την ενέργεια που αποθηκεύονται μέσα στα κύτταρα.
Για να δοκιμάσουν τη θεωρία της συστημικής μνήμης, οι ερευνητές εξέτασαν δέκα αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις ληπτών μοσχευμάτων, που ήταν ανοιχτοί στο να μοιραστούν εμπειρίες προσωπικών αλλαγών μετά τις επεμβάσεις τους. Διαπίστωσαν ότι οι εμπειρίες τους ήταν συνεπείς με την πρόβλεψη της συστημικής μνήμης.
Οι περιπτώσεις είναι οι παρακάτω:
Περίπτωση 1
Ο δωρητής ήταν ένα 18χρονο αγόρι που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο λήπτης ήταν ένα 18χρονο κορίτσι που διαγνώστηκε με ενδοκαρδίτιδα και επακόλουθη καρδιακή ανεπάρκεια. Ο πατέρας του δότη, ψυχίατρος, ανέφερε:
Ο γιος μου έγραφε πάντα ποίηση. Περιμέναμε περισσότερο από ένα χρόνο για να καθαρίσουμε το δωμάτιό του μετά το θάνατό του. Βρήκαμε ένα βιβλίο με ποιήματα που δεν μας είχε δείξει ποτέ και δεν έχουμε πει ποτέ σε κανέναν για αυτά. Ένα από αυτά μας έχει ταρακουνήσει συναισθηματικά και πνευματικά. Μιλούσε για το ότι είδε τον δικό του ξαφνικό θάνατο. Ήταν επίσης μουσικός, και βρήκαμε ένα τραγούδι με τίτλο “Danny, My Heart is Yours”. Τα λόγια είναι για το πώς ένιωσε ο γιος μου ότι ήταν προορισμένος να πεθάνει και να δώσει την καρδιά του σε κάποιον. Είχε αποφασίσει να δωρίσει τα όργανά του όταν ήταν 12 ετών. Νομίζαμε ότι ήταν αρκετά δυνατό, αλλά νομίζαμε ότι μιλούσαν για αυτό στο σχολείο. Όταν συναντήσαμε την παραλήπτη του, ήμασταν τόσο … δεν ξέραμε τι ήταν. Δεν ξέρουμε τώρα. Απλώς δεν ξέρουμε.
Η λήπτρια ανέφερε:
Όταν μου έδειξαν φωτογραφίες του γιου τους, τον ήξερα άμεσα. Θα τον διάλεγα οπουδήποτε. Είναι μέσα μου. Ξέρω ότι είναι μέσα μου και είναι ερωτευμένος μαζί μου. Ήταν πάντα ο εραστής μου, ίσως σε κάποια άλλη στιγμή, κάπου. Πώς μπορούσε να ξέρει χρόνια πριν πεθάνει ότι θα πέθαινε και θα έδινε την καρδιά του σε μένα; Πώς θα ήξερε ότι με λένε Danielle; Και μετά, όταν μου έπαιζαν λίγη από τη μουσική του, μπορούσα να τελειώσω τις φράσεις των τραγουδιών του. Δεν μπορούσα ποτέ να παίξω πριν, αλλά μετά τη μεταμόσχευση μου, άρχισα να αγαπώ τη μουσική. Το ένιωσα στην καρδιά μου. Η καρδιά μου έπρεπε να το παίξει. Είπα στη μαμά μου ότι ήθελα να κάνω μαθήματα κιθάρας, το ίδιο όργανο που έπαιζε ο Paul [ο δωρητής]. Το τραγούδι του είναι μέσα μου. Το νιώθω πολύ το βράδυ και είναι σαν να με τραγουδάει ο Paul.
Ο πατέρας της λήπτριας ανέφερε:
Η κόρη μου ήταν αυτό που λες… κόλαση. Μέχρι να αρρωστήσει, λένε από έναν οδοντίατρο, ήταν η άγρια. Μετά, έγινε αρκετά ήσυχη. Νομίζω ότι ήταν η ασθένειά της, αλλά είπε ότι ένιωθε περισσότερη ενέργεια, όχι λιγότερη. Είπε ότι ήθελε να παίξει ένα όργανο και ήθελε να τραγουδήσει. Όταν έγραψε το πρώτο της τραγούδι, τραγούδησε για τη νέα της καρδιά ως καρδιά του αγαπημένου της. Είπε ότι ο εραστής της είχε έρθει για να της σώσει τη ζωή.
Περίπτωση 2
Ο δωρητής ήταν ένα αγόρι 16 μηνών που πνίγηκε σε μια μπανιέρα. Ο λήπτης ήταν ένα αγόρι 7 μηνών που διαγνώστηκε με τετραλογία Fallot, ένα σύνδρομο που περιλαμβάνει μια οπή στο κοιλιακό διάφραγμα, μετατόπιση της αορτής, πνευμονική στένωση και πάχυνση της δεξιάς κοιλίας. Η μητέρα του δότη, γιατρός, ανέφερε:
Το πρώτο πράγμα είναι ότι δεν μπορούσα να ακούσω την καρδιά του Τζέρι [του γιου της, του δότη]. Το ένιωθα μέσα μου. Όταν ο Carter [ο λήπτης] με είδε για πρώτη φορά, έτρεξε προς το μέρος μου και έσπρωξε τη μύτη του πάνω μου και την έτριψε και την έτριψε. Ήταν ακριβώς αυτό που κάναμε με τον Τζέρι. Η καρδιά του Τζέρι και του Κάρτερ είναι τώρα 5 ετών, αλλά τα μάτια του Κάρτερ ήταν τα μάτια του Τζέρι. Όταν με αγκάλιασε, ένιωθα τον γιο μου. Εννοώ ότι μπορούσα να τον νιώσω, όχι μόνο συμβολικά. Αυτός ήταν εκεί. Ένιωσα την ενέργειά του. Είμαι γιατρός. Είμαι εκπαιδευμένη να είμαι έντονος παρατηρητής και ήμουν πάντα εκ γενετής σκεπτικίστρια. Αλλά αυτό ήταν πραγματικό. Ξέρω ότι οι άνθρωποι θα πουν ότι πρέπει να πιστέψω ότι το πνεύμα του γιου μου είναι ζωντανό και ίσως να το κάνω. Αλλά το ένιωσα. Ο άντρας μου και ο πατέρας μου το ένιωσαν. Και σας το ορκίζομαι και μπορείτε να ρωτήσετε τη μητέρα μου, ο Κάρτερ είπε τα ίδια λόγια σαν μωρό με αυτά που είπε ο Τζέρι. Ο Κάρτερ είναι 6 ετών, αλλά μιλούσε σαν το μωρό Τζέρι και έπαιζε με τη μύτη μου όπως έκανε ο Τζέρι. Μείναμε με την οικογένεια του παραλήπτη εκείνο το βράδυ. Στη μέση της νύχτας, ο Κάρτερ μπήκε και ζήτησε να κοιμηθεί με τον άντρα μου και εμένα. Αγκαλιαστήκαμε μεταξύ μας ακριβώς όπως κάναμε με τον Τζέρι και αρχίσαμε να κλαίμε. Ο Κάρτερ μας είπε να μην κλάψουμε, γιατί ο Τζέρι είπε ότι όλα ήταν εντάξει. Ο σύζυγός μου και εγώ, οι γονείς μας και όσοι γνώριζαν πραγματικά τον Τζέρι δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Η καρδιά του γιου μας περιέχει μεγάλο μέρος του γιου μας και χτυπά στο στήθος του Κάρτερ. Σε κάποιο επίπεδο, ο γιος μας είναι ακόμα ζωντανός.
Η μητέρα του λήπτη ανέφερε:
Είδα τον Κάρτερ να πηγαίνει κοντά της [στην μητέρα του δωρητή]. Δεν το κάνει ποτέ αυτό. Είναι πολύ, πολύ ντροπαλός, αλλά πήγε κοντά της όπως έτρεχε κοντά μου όταν ήταν μωρό. Όταν μου ψιθύρισε “Δεν πειράζει, μαμά”, κατέρρευσα. Την αποκάλεσε μητέρα, ή ίσως ήταν η καρδιά του Τζέρι που μιλούσε. Και κάτι ακόμα που μας ξάφνιασε. Ανακαλύψαμε μιλώντας στη μαμά του Τζέρι, ότι ο Τζέρι είχε ήπια εγκεφαλική παράλυση, κυρίως στην αριστερή του πλευρά. Ο Κάρτερ έχει ακαμψία και λίγο κούνημα στην ίδια πλευρά. Δεν το είχε ποτέ ως μωρό και εμφανίστηκε μόνο μετά τη μεταμόσχευση. Οι γιατροί λένε ότι πιθανότατα έχει να κάνει με την ιατρική του κατάσταση, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχουν περισσότερα.
Κάτι ακόμα για το οποίο θα ήθελα να ξέρετε. Όταν πήγαμε μαζί στην εκκλησία, ο Κάρτερ δεν είχε συναντήσει ποτέ τον πατέρα του Τζέρι. Ήρθαμε αργά και ο μπαμπάς του Τζέρι καθόταν με μια ομάδα ανθρώπων στη μέση της εκκλησίας. Ο Κάρτερ μου άφησε το χέρι και έτρεξε κατευθείαν σε αυτόν τον άντρα. Ανέβηκε στην αγκαλιά του, τον αγκάλιασε και είπε “Μπαμπά”. Ήμασταν έκπληκτοι. Πώς μπορούσε να τον γνωρίζει; Γιατί τον αποκάλεσε μπαμπά; Ποτέ δεν έκανε τέτοια πράγματα. Δεν θα μου άφηνε ποτέ το χέρι στην εκκλησία και δεν θα έτρεχε ποτέ σε έναν ξένο. Όταν τον ρώτησα γιατί το έκανε, είπε ότι δεν το έκανε αυτός. Είπε ότι ο Τζέρι το έκανε και αυτός πήγε μαζί του.
Περίπτωση 3
Ο δότης ήταν μια 24χρονη γυναίκα, θύμα τροχαίου ατυχήματος. Ο λήπτης ήταν ένας 25χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής, που έπασχε από κυστική ίνωση και έλαβε μεταμόσχευση καρδιάς-πνεύμονα. Η αδερφή του δότη ανέφερε:
Η αδερφή μου ήταν ένα πολύ αισθησιακό άτομο. Η μοναδική της αγάπη ήταν η ζωγραφική. Ήταν καθ’ οδόν για την πρώτη της σόλο εμφάνιση σε ένα μικροσκοπικό κατάστημα τέχνης, όταν ένας μεθυσμένος την θέρισε. Είναι ένα λεσβιακό κατάστημα τέχνης που υποστηρίζει γκέι καλλιτέχνες. Η αδερφή μου δεν ήταν πραγματικά πολύ “ανοιχτή” γι ‘αυτό, αλλά ήταν ομοφυλόφιλη. Είπε ότι τα τοπία της ήταν πραγματικά αναπαραστάσεις της μητέρας ή της γυναίκας. Θα κοιτούσε ένα γυμνό μοντέλο γυναίκας και θα ζωγράφιζε ένα τοπίο από αυτό! Φαντάζεσαι; Ήταν προικισμένη.
Ο λήπτης ανέφερε:
Δεν το είπα ποτέ σε κανέναν στην αρχή, αλλά σκέφτηκα ότι το να έχω γυναικεία καρδιά θα με έκανε γκέι. Από την εγχείρησή μου, ήμουν πιο ερεθισμένος από ποτέ και οι γυναίκες φαίνονται απλώς πιο ερωτικές και αισθησιακές, έτσι σκέφτηκα ότι μπορεί να είχα κάνει εσωτερική τρανσέξουαλ χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός μου μου είπε ότι ήταν απλώς η νέα μου ενέργεια και το μίσθωμα ζωής που με έκανε να νιώθω έτσι, αλλά είμαι διαφορετικός. Ξέρω ότι είμαι διαφορετικός. Κάνω έρωτα σαν να ξέρω ακριβώς πώς νιώθει το σώμα της γυναίκας και πώς ανταποκρίνεται – σχεδόν σαν να είναι το σώμα μου. Έχω το ίδιο σώμα, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι έχω τον τρόπο σκέψης μιας γυναίκας για το σεξ τώρα.
Η φίλη του λήπτη ανέφερε:
Είναι πολύ καλύτερος εραστής τώρα. Πριν βέβαια ήταν πιο αδύναμος, αλλά δεν είναι αυτό. Είναι σαν, εννοώ ότι γνωρίζει το σώμα μου τόσο καλά, όσο εγώ. Θέλει να αγκαλιάζει, να κρατιέται και να παίρνει πολύ χρόνο. Πριν ήταν καλός εραστής, αλλά όχι έτσι. Απλώς είναι διαφορετικό. Θέλει να αγκαλιάζεται συνέχεια και να πηγαίνει για ψώνια. Θεέ μου, δεν ήθελε ποτέ να ψωνίσει. Και ξέρεις τι; Κουβαλάει ένα πορτοφόλι τώρα. Το τσαντάκι του! Το βάζει στον ώμο του και το λέει τσάντα του, αλλά είναι τσαντάκι. Το μισεί όταν το λέω αυτό, αλλά το να πηγαίνεις μαζί του στο εμπορικό κέντρο είναι σαν να πηγαίνεις με ένα από τα κορίτσια. Και κάτι ακόμα: του αρέσει να πηγαίνει στα μουσεία. Δεν θα το έκανε ποτέ, απολύτως ποτέ. Τώρα θα πήγαινε κάθε εβδομάδα. Μερικές φορές στέκεται για λεπτά και κοιτάζει έναν πίνακα χωρίς να μιλάει. Λατρεύει τα τοπία και απλώς κοιτάζει επίμονα. Μερικές φορές τον αφήνω εκεί και επιστρέφω αργότερα.
Περίπτωση 4
Ο δωρητής ήταν ένας 17χρονος Αφροαμερικανός φοιτητής, θύμα πυροβολισμών από αυτοκίνητο. Ο λήπτης ήταν ένας 47χρονος Καυκάσιος εργάτης χυτηρίου, ο οποίος διαγνώστηκε με στένωση αορτής. Η μητέρα του δότη ανέφερε:
Ο γιος μας πήγαινε στο μάθημα βιολιού, όταν χτυπήθηκε. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθε η σφαίρα, αλλά τον χτύπησε και έπεσε. Πέθανε ακριβώς εκεί στο δρόμο, αγκαλιάζοντας τη θήκη του βιολιού του. Λάτρευε τη μουσική και οι δάσκαλοί του είπαν ότι είχε κάτι αληθινό μαζί της. Άκουγε μουσική και την έπαιζε στο βιολί του. Νομίζω ότι κάποια μέρα θα ήταν στο Carnegie Hall, αλλά τα άλλα παιδιά πάντα κορόιδευαν τη μουσική που του άρεσε.
Ο λήπτης ανέφερε:
Είμαι πραγματικά λυπημένος για τον τύπο που πέθανε και μου έδωσε την καρδιά του, αλλά πραγματικά έχω πρόβλημα με το γεγονός ότι ήταν μαύρος. Δεν είμαι ρατσιστής, προσέξτε, καθόλου. Οι περισσότεροι φίλοι [μου] στο εργοστάσιο είναι μαύροι. Αλλά η ιδέα ότι υπάρχει μια μαύρη καρδιά σε ένα λευκό σώμα φαίνεται πραγματικά… καλά, δεν ξέρω. Είπα στη γυναίκα μου ότι πίστευα ότι το πέος μου μπορεί να μεγαλώσει σε μέγεθος μαύρου. Λένε ότι οι μαύροι άνδρες έχουν μεγαλύτερα πέη, αλλά δεν ξέρω σίγουρα. Αφού κάνουμε σεξ, μερικές φορές νιώθω ένοχος, επειδή ένας μαύρος έκανε έρωτα με τη γυναίκα μου, αλλά δεν το σκέφτομαι πραγματικά σοβαρά. Μπορώ να σου πω ένα πράγμα όμως. Κάποτε μισούσα την κλασική μουσική, αλλά τώρα τη λατρεύω. Ξέρω λοιπόν ότι δεν είναι η νέα μου καρδιά, γιατί ένας μαύρος από την “γειτονιά” δεν θα ασχολιόταν με αυτό. Τώρα ηρεμεί την καρδιά μου. Την ακούω συνέχεια. Μου αρέσει απίστευτα. Την ακούω συνέχεια. Δεν είπα σε κανένα από τα παιδιά στη γραμμή ότι έχω μαύρη καρδιά, αλλά το σκέφτομαι πολύ.
Η σύζυγος του λήπτη ανέφερε:
Ανησυχούσε περισσότερο από την ιδέα όταν άκουσε ότι ήταν η καρδιά ενός μαύρου. Στην πραγματικότητα με ρώτησε αν μπορούσε να ζητήσει από τον γιατρό μια λευκή καρδιά όταν εμφανιστεί. Δεν είναι ο Archie Bunker, αλλά είναι κοντά σε αυτό. Και θα με σκότωνε αν ήξερε ότι σου το έλεγα, αλλά για πρώτη φορά έχει καλέσει τους μαύρους φίλους του από τη δουλειά. Είναι σαν να μην βλέπει πια το χρώμα τους, παρόλο που μερικές φορές το συζητάει ακόμα. Φαίνεται πιο άνετος με αυτούς τους μαύρους τύπους, αλλά δεν το γνωρίζει. Και κάτι περισσότερο που πρέπει να πω. Με τρελαίνει με την κλασική μουσική. Δεν ξέρει το όνομα ενός κομματιού και δεν το είχε ξανακούσει ποτέ. Τώρα, κάθεται με τις ώρες και το ακούει. Σφυρίζει ακόμη και κομμάτια κλασικής μουσικής που δεν μπορούσε ποτέ να ξέρει. Πώς τα ξέρει; Θα νόμιζες ότι θα του άρεσε η ραπ μουσική ή κάτι τέτοιο, λόγω της μαύρης καρδιάς του.
Περίπτωση 5
Δότρια ήταν μια 19χρονη γυναίκα, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η λήπτρια ήταν μια 29χρονη γυναίκα, που διαγνώστηκε με μυοκαρδιοπάθεια δευτερεύουσα από ενδοκαρδίτιδα. Η μητέρα της δότριας ανέφερε:
Η Σάρα μου ήταν το πιο αγαπησιάρικο κορίτσι. Είχε και λειτουργούσε το δικό της εστιατόριο υγιεινής διατροφής και με επέπληττε συνεχώς ότι δεν ήμουν χορτοφάγος. Ήταν φοβερό παιδί – άγριο, αλλά σπουδαίο. Της άρεσε ο ελεύθερος έρωτας και κάθε λίγους μήνες είχε έναν διαφορετικό άντρα στη ζωή της. Ήταν “τρελή για τους άντρες” από όταν ήταν μικρό κορίτσι και δεν σταμάτησε ποτέ. Ήταν σε θέση να μου γράψει μερικές σημειώσεις όταν πέθαινε. Ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση, αλλά συνέχιζε να λέει πώς μπορούσε να αισθανθεί τον αντίκτυπο του αυτοκινήτου όταν τους χτυπούσε. Είπε ότι το ένιωσε να περνά μέσα από το σώμα της.
Η λήπτρια ανέφερε:
Μπορείτε να το πείτε στους άλλους αν θέλετε, αλλά θα σας κάνει να ακούγεστε τρελοί. Όταν απέκτησα τη νέα μου καρδιά, μου συνέβησαν δύο πράγματα. Πρώτον, σχεδόν κάθε βράδυ και μερικές φορές τώρα, νιώθω πραγματικά το ατύχημα που είχε η δότριά μου. Μπορώ να νιώσω την πρόσκρουση στο στήθος μου. Με χτυπάει, αλλά ο γιατρός μου είπε ότι όλα φαίνονται καλά. Επίσης, σιχαίνομαι το κρέας τώρα. Δεν το αντέχω. Ήμουν ο μεγαλύτερος χρηματοδότης των McDonald’s και τώρα το κρέας με κάνει να κάνω εμετό. Στην πραγματικότητα, όταν το μυρίζω, η καρδιά μου αρχίζει να τρέχει. Αλλά αυτό δεν είναι μεγάλη υπόθεση. Ο γιατρός μου είπε ότι αυτό οφείλεται μόνο στα φάρμακά μου. Δεν μπορούσα να του το πω, αλλά αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι ότι είμαι αρραβωνιασμένη για να παντρευτώ τώρα. Είναι υπέροχος τύπος και αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Το σεξ είναι φοβερό. Το πρόβλημα είναι ότι είμαι γκέι. Τουλάχιστον, νόμιζα ότι ήμουν. Μετά τη μεταμόσχευσή μου, δεν είμαι… Δεν νομίζω πάντως… Είμαι κάπως ημι-ή μπερδεμένη-gay. Οι γυναίκες μου φαίνονται ακόμα ελκυστικές, αλλά ο φίλος μου με ερεθίζει. Οι γυναίκες όχι. Δεν έχω καμία απολύτως επιθυμία να είμαι με γυναίκα. Νομίζω ότι έκανα μεταμόσχευση φύλου.
Ο αδερφός της λήπτριας ανέφερε:
Η Σούζι είναι στρέιτ τώρα. Το εννοώ σοβαρά. Ήταν γκέι και τώρα η νέα της καρδιά την έκανε στρέιτ. Πέταξε όλα της τα βιβλία και τα πράγματα σχετικά με την πολιτική των ομοφυλοφίλων και δεν μιλά πια για αυτό. Ήταν πολύ μαχητική για αυτό πριν. Κρατιέται από τα χέρια και αγκαλιάζεται με τον Στίβεν, όπως κάνει η κοπέλα μου μαζί μου. Μιλάει σαν κορίτσι με τη φίλη μου, όπου πριν έδινε διαλέξεις για τα κακά των σεξιστών ανδρών. Και η αδερφή μου, η βασίλισσα του Big Mac, μισεί το κρέας. Δεν θέλει να μπαίνει καν κρέας στο σπίτι.
Περίπτωση 6
Ο δωρητής ήταν ένα 14χρονο κορίτσι, που τραυματίστηκε σε ατύχημα στη γυμναστική. Ο λήπτης ήταν ένας 47χρονος, που διαγνώστηκε με καλοήθη μύξωμα και μυοκαρδιοπάθεια. Η μητέρα της δότριας ανέφερε:
Κοιτάξτε την [εμφάνιση εικόνας]. Η κόρη μου ήταν η εικόνα της υγείας. Δεν υπήρχε ούτε μια ουγκιά λίπος πάνω της. Ήταν γυμνάστρια και ο προπονητής της μπορούσε να τη σηκώσει πάνω από το κεφάλι του με το ένα χέρι. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη με τη ζωή, που απλώς χοροπηδούσε όλη την ώρα σαν γατάκι. Ωστόσο, είχε κάποιο πρόβλημα με το φαγητό. Παρέλειπε τα γεύματα και, για λίγο, έκανε κάθαρση. Νομίζω ότι θα την έλεγαν λίγο ανορεξική. Την πήγαμε σε θεραπεία γι’ αυτό, αλλά απλά δεν ήταν πολύ του φαγητού. Και είχε αυτό το ανόητο γέλιο όταν ντρεπόταν. Ακουγόταν σαν πουλάκι.
Ο παραλήπτης ανέφερε:
Νιώθω καινούργιος ξανά. Νιώθω σαν έφηβος. Πραγματικά αισθάνομαι ζαλισμένος. Ξέρω ότι είναι απλώς η ενέργεια της νέας καρδιάς, αλλά νιώθω πραγματικά νεότερος από κάθε άποψη, όχι μόνο σωματικά. Βλέπω τον κόσμο έτσι. Είμαι πραγματικά νέος στην καρδιά. Έχω αυτή την ενοχλητική τάση να γελάω, που τρελαίνει τη γυναίκα μου. Και υπάρχει κάτι για το φαγητό. Δεν ξέρω τι είναι. Πεινάω, αλλά αφού φάω, νιώθω συχνά ναυτία και ότι θα με βοηθούσε αν μπορούσα να κάνω εμετό.
Ο αδερφός του λήπτη ανέφερε:
Ο Γκας είναι έφηβος. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Είναι παιδί – ή τουλάχιστον νομίζει ότι είναι παιδί. Ακόμα και όταν κάνουμε μπόουλινγκ, φωνάζει και χοροπηδάει σαν ανόητος. Έχει αυτό το περίεργο γέλιο τώρα. Είναι κοριτσίστικο γέλιο και του το λέμε. Δεν τον νοιάζει. Η όρεξή του δεν επανήλθε ποτέ μετά το χειρουργείο. Έχει ναυτία σχεδόν όλη την ώρα. Μετά το δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών -και του άρεσε- ανέβηκε πάνω και έκανε εμετό. Τον πήγαμε στα επείγοντα, αλλά δεν είχε να κάνει με τη νέα του καρδιά. Είπαν ότι μάλλον ήταν μια αντίδραση σε κάτι στο γεύμα. Κανένας από την υπόλοιπη οικογένεια όμως δεν αρρώστησε. Θα πρέπει να το παρακολουθήσει. Ο γιατρός του ανησυχεί για το βάρος του.
Περίπτωση 7
Δωρητής ήταν ένα 3χρονο κορίτσι, που πνίγηκε στην οικογενειακή πισίνα. Ο λήπτης ήταν ένα αγόρι 9 ετών, που διαγνώστηκε με μυοκαρδίτιδα και διαφραγματικό ελάττωμα. Η μητέρα του λήπτη, που γνώριζε ποια ήταν η δότρια, ανέφερε:
Αυτός [ο λήπτης] δεν γνωρίζει ποια ήταν η δότριά του ή πώς πέθανε. Εμείς ξέρουμε. Πνίγηκε στο σπίτι του φίλου της μητέρας της. Η μητέρα της και ο φίλος της την άφησαν με μια έφηβη μπέιμπι σίτερ, που ήταν στο τηλέφωνο όταν συνέβη. Δεν γνώρισα ποτέ τον πατέρα της, αλλά η μητέρα είπε ότι είχαν ένα πολύ άσχημο διαζύγιο και ότι ο πατέρας δεν είδε ποτέ την κόρη του. Είπε ότι δούλευε πολλές ώρες και ευχόταν να είχε περάσει περισσότερο χρόνο μαζί της. Νομίζω ότι αισθάνεται αρκετά ένοχη για όλα αυτά… ξέρετε και οι δύο δεν εκτιμούσαν την κόρη τους, μέχρι που ήταν πολύ αργά.
Ο λήπτης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε ποιος ήταν ο δότης, ανέφερε:
Της μιλάω καμιά φορά. Την νιώθω εκεί μέσα. Φαίνεται πολύ λυπημένη. Φοβάται πολύ. Της λέω ότι είναι εντάξει, αλλά φοβάται πολύ. Λέει ότι εύχεται οι γονείς να μην πετάνε τα παιδιά τους. Δεν ξέρω γιατί να το έλεγε αυτό.
Η μητέρα του λήπτη ανέφερε περαιτέρω για τον ίδιο:
Λοιπόν, το μόνο πράγμα που παρατηρώ περισσότερο, είναι ότι ο Τζίμι τώρα φοβάται θανάσιμα το νερό. Το λάτρευε πριν. Μένουμε σε μια λίμνη και δεν θέλει να βγει στην πίσω αυλή. Συνεχίζει να κλείνει και να κλειδώνει τις πίσω πόρτες. Λέει ότι φοβάται το νερό και δεν ξέρει γιατί. Δεν θέλει να μιλήσει για αυτό.
Περίπτωση 8
Η δότρια ήταν μια 19χρονη, που υπέστη κάταγμα στον αυχένα στο μάθημα χορού. Η λήπτρια ήταν μια 19χρονη γυναίκα, που είχε διαγνωστεί με μυοκαρδιοπάθεια. Η μητέρα της δότριας ανέφερε:
Γνωρίσαμε την Angela [η λήπτρια] και είναι η εικόνα της κόρης μας. Θα μπορούσαν σχεδόν να είναι δίδυμες. Είναι και τα δύο λαμπερά κορίτσια. Θέλω να πω, η κόρη μου ήταν επίσης λαμπερή. Ήθελε να γίνει ηθοποιός, αλλά πιστεύαμε ότι είχε πάρα πολλές ακαδημαϊκές δυνατότητες γι’ αυτό. Ο πατέρας της είναι γιατρός και ήθελε πολύ να ακολουθήσει τα βήματά του.
Ο πατέρας της δότριας ανέφερε:
Η Stacy [η κόρη του, η δότρια] ήταν εξαιρετικά λαμπερή. Είναι τόσο τραγικό. Θα είχε γίνει μια εξαιρετική γιατρός, αλλά ήθελε να χορεύει και να τραγουδά. Έτσι πέθανε. Έπεσε στο μάθημα χορού. Πάντα μαλώναμε με καλή διάθεση για το πόσο απογοητευμένος θα ήμουν αν πήγαινε στο Χόλιγουντ, αντί στο Χάρβαρντ. Ελπίζω να ήξερε ότι ήθελα απλώς να είναι ευτυχισμένη.
Η λήπτρια ανέφερε:
Την σκέφτομαι σαν αδερφή μου. Νομίζω ότι πρέπει να ήμασταν αδερφές σε μια προηγούμενη ζωή. Ξέρω μόνο ότι η δότριά μου ήταν ένα κορίτσι της ηλικίας μου, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Της μιλάω το βράδυ ή όταν είμαι λυπημένη. Την νιώθω να μου απαντάει. Το νιώθω στο στήθος μου. Βάζω το αριστερό μου χέρι εκεί και το πατάω με το δεξί. Είναι σαν να μπορώ να συνδεθώ μαζί της. Μερικές φορές φαίνεται λυπημένη. Νομίζω ότι ήθελε να γίνει νοσοκόμα ή κάτι τέτοιο, αλλά άλλες φορές ήταν σαν να ήθελε να είναι στο Μπρόντγουεϊ. Νομίζω ότι ήθελε περισσότερο να είναι στο Μπρόντγουεϊ. Θέλω να γίνω νοσοκόμα, αλλά θα μπορούσα να γίνω και γιατρός. Ελπίζω να είναι ευτυχισμένη, γιατί θα είναι πάντα ο άγγελός μου, η αδερφή μου στο στήθος μου. Κουβαλάω τον άγγελό μου μαζί μου παντού.
Η μητέρα της λήπτριας ανέφερε:
Μπορούμε μερικές φορές να την ακούσουμε να μιλάει στην καρδιά της. Είναι σαν ένα πράγμα “Αγαπητό ημερολόγιο”. Βάζει το χέρι της στο στήθος της και μιλά με όποιον πιστεύει ότι είναι ο δωρητής της. Κάποτε, τη βρήκαμε να κρατά ένα στηθοσκόπιο στο στήθος της, για να προσπαθήσει να ακούσει τη νέα της καρδιά. Νομίζω ότι το κάνει ακόμα μερικές φορές. Και το μόνο άλλο είναι ότι θέλει πολύ να πάει στην ιατρική σχολή τώρα. Ποτέ δεν ήθελε να το κάνει αυτό πριν, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί δεν νόμιζε ότι θα ζούσε. Έχει ήδη αλλάξει μαθήματα στο κολέγιο.
Περίπτωση 9
Δωρητής ήταν ένα 3χρονο αγόρι, που έπεσε από παράθυρο διαμερίσματος. Ο λήπτης ήταν ένα αγοράκι 5 ετών, με διαφραγματικό ελάττωμα και μυοκαρδιοπάθεια. Η μητέρα του δότη ανέφερε:
Ήταν παράξενο. Όταν συνάντησα την οικογένεια και τον Ντάριλ [τον λήπτη] στη συνάντηση μεταμόσχευσης, ξέσπασα σε κλάματα. Ανεβήκαμε στο δέντρο δωρεάς, όπου δίνετε ένα σύμβολο που συμβολίζει τον δότη σας. Ήδη έκλαιγα, όταν ο άντρας μου μου είπε να κοιτάξω το τραπέζι που προσπερνούσαμε. Ήταν η [οικογένεια του λήπτη] με τον Ντάριλ να κάθεται εκεί. Το ήξερα αμέσως. Ο Ντάριλ μου χαμογέλασε ακριβώς όπως ο Τίμι [ο γιος της, ο δωρητής]. Αφού μιλούσαμε για ώρες με τους γονείς του Ντάριλ, παρηγορηθήκαμε. Δεν μου φαινόταν καθόλου παράξενο μετά από λίγο. Όταν ακούσαμε ότι ο Daryl είχε σκαρφιστεί το όνομα Timmy και είχε μαντέψει την ηλικία του, αρχίσαμε να κλαίμε. Αλλά ήταν δάκρυα ανακούφισης, γιατί ξέραμε ότι το πνεύμα του Timmy ήταν ζωντανό.
Ο λήπτης ανέφερε:
Έδωσα ένα όνομα στο αγόρι. Είναι νεότερος από εμένα και τον αποκαλώ Timmy. Είναι απλά ένα μικρό παιδί. Είναι μικρός αδερφός, περίπου στα μισά μου χρόνια. Τραυματίστηκε πολύ όταν έπεσε κάτω. Του αρέσουν πολύ οι Power Rangers, νομίζω, όπως σε εμένα παλιά. Δεν μου αρέσουν πια όμως. Μου αρέσει ο Τιμ Άλεν στο “Tool Time”, γι’ αυτό τον ονόμασα Τιμ. Αναρωτιέμαι πού πήγε και η παλιά μου καρδιά. Μου λείπει κάπως. Ήταν σπασμένη, αλλά με φρόντισε για λίγο.
Ο πατέρας του λήπτη ανέφερε:
Ο Ντάριλ δεν ήξερε ποτέ το όνομα του δότη ή την ηλικία του. Ούτε εμείς ξέραμε μέχρι πρόσφατα. Μόλις μάθαμε ότι το αγόρι που πέθανε έπεσε από παράθυρο. Μέχρι τώρα δεν ξέραμε καν την ηλικία του. Ο Ντάριλ είχε δίκιο. Πιθανώς απλώς μια τυχερή εικασία ή κάτι τέτοιο, αλλά το κατάλαβε σωστά. Αυτό που είναι τρομακτικό, όμως, είναι ότι όχι μόνο βρήκε τη σωστή ηλικία και είχε κάποια ιδέα για το πώς πέθανε, αλλά βρήκε και το όνομα σωστά. Το όνομα του αγοριού ήταν Τόμας, αλλά για κάποιο λόγο η άμεση οικογένειά του τον αποκαλούσε “Τιμ”.
Η μητέρα του λήπτη πρόσθεσε:
Θα του πεις το πραγματικό Twilight Zone; Ο Timmy έπεσε, προσπαθώντας να φτάσει σε ένα παιχνίδι Power Ranger που είχε πέσει στην προεξοχή του παραθύρου. Ο Ντάριλ δεν θέλει να αγγίξει άλλο τους Power Rangers του.
Περίπτωση 10
Ο δωρητής ήταν ένας 34χρονος αστυνομικός, που πυροβολήθηκε προσπαθώντας να συλλάβει έναν έμπορο ναρκωτικών. Ο λήπτης ήταν ένας 56χρονος καθηγητής κολεγίου, που είχε διαγνωστεί με αθηροσκλήρωση και ισχαιμική καρδιοπάθεια.
Η σύζυγος του δωρητή ανέφερε:
Όταν γνώρισα τον Ben και την Casey [τον λήπτη και τη σύζυγό του], κόντεψα να καταρρεύσω. Πρώτον, ήταν ένα αξιοσημείωτο συναίσθημα να βλέπω τον άντρα με την καρδιά του συζύγου μου στο στήθος του. Νομίζω ότι θα μπορούσα σχεδόν να δω τον Carl [τον σύζυγό της, τον δότη] στα μάτια του Ben. Όταν ρώτησα πώς ένιωθε ο Μπεν, νομίζω ότι προσπαθούσα πραγματικά να ρωτήσω τον Καρλ πώς ήταν. Δεν θα τους το έλεγα αυτό, αλλά θα ήθελα να μπορούσα να είχα αγγίξει το στήθος του Μπεν και να μιλήσω στην καρδιά του συζύγου μου. Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, όμως, είναι όταν η Κέισι είπε αυθόρμητα ότι η μόνη πραγματική παρενέργεια της επέμβασης του Μπεν ήταν λάμψεις φωτός στο πρόσωπό του. Έτσι ακριβώς πέθανε ο Καρλ. Το κάθαρμα τον πυροβόλησε ακριβώς στο πρόσωπο. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να έχει δει, είναι μια τρομερή λάμψη. Δεν έπιασαν ποτέ τον τύπο, αλλά νομίζουν ότι ξέρουν ποιος είναι. Έχω δει το σχέδιο του προσώπου του. Ο τύπος έχει μακριά μαλλιά, βαθιά μάτια, γένια και αυτό το πραγματικά ήρεμο βλέμμα. Μοιάζει με μερικές από τις εικόνες του Ιησού.
Ο λήπτης ανέφερε:
Αν υποσχεθείς ότι δεν θα πεις σε κανέναν το όνομά μου, θα σου πω αυτό που δεν έχω πει σε κανέναν από τους γιατρούς μου. Μόνο η γυναίκα μου ξέρει. Ήξερα μόνο ότι ο δωρητής μου ήταν ένας 34χρονος, υγιέστατος άντρας. Λίγες εβδομάδες αφότου πήρα την καρδιά μου, άρχισα να έχω όνειρα. Θα έβλεπα μια λάμψη φωτός ακριβώς στο πρόσωπό μου και το πρόσωπό μου γίνεται αληθινά, πραγματικά ζεστό. Στην πραγματικότητα καίγεται. Λίγο πριν από εκείνη τη στιγμή, θα έβλεπα τον Ιησού. Έκτοτε έχω αυτά τα όνειρα και τώρα αφηρημάδες: Ιησούς και μετά μια λάμψη. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω ότι είναι κάτι διαφορετικό, εκτός από το να νιώθω πραγματικά καλά για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Η σύζυγος του λήπτη ανέφερε:
Χαίρομαι πολύ, πολύ που τον ρώτησες για τη μεταμόσχευση. Περισσότερο ενοχλείται από ό,τι θα σου πει για αυτά τα φλας. Λέει ότι βλέπει τον Ιησού και μετά μια λάμψη. Είπε στους γιατρούς για τις λάμψεις, αλλά όχι για τον Ιησού. Είπαν ότι είναι πιθανώς μια παρενέργεια των φαρμάκων, αλλά, Θεέ μου, ευχόμαστε να σταματήσουν.
Εάν η συστημική μνήμη είναι πραγματική, θα μπορούσε να αλλάξει την κατανόησή μας για το πώς λειτουργούν το σώμα και το μυαλό. Θα μπορούσε επίσης να έχει επιπτώσεις στις διαδικασίες δωρεάς οργάνων και μεταμόσχευσης. Είμαστε πραγματικά μόνο το νευρικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα ή θα μπορούσαν τα όργανά μας να έχουν αναμνήσεις, που επηρεάζουν το ποιοι είμαστε;
