Εκεί που ξεκινούν και τελειώνουν όλες οι συνωμοσίες: Το τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα από κοπανιστό αέρα… Η πραγματικότητα του τραπεζικού συστήματος. Μια ανάλυση που έρχεται από την Αγγλία αλλά να είστε σίγουροι ότι ισχύει παντού, κυρίως όσον αφορά τις χώρες που το τραπεζικό τους σύστημα παραμένει εγκλωβισμένο στο FIAT MONEY.. Εδώ θα πρέπει να θυμίσω ότι πάνω από το 60% του πληθυσμού του πλανήτη ανήκει στις χώρες που είτε έχουν ενταχθεί στους Brics, είτε έχουν κάνει αίτηση για να ενταχθούν.. Το ψεύτικο χρήμα και το Swift τελειώνουν κάτω από την πίεση του νόμου του χρυσού!!!
*του Naked Emperor*
Το τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα από κοπανιστό αέρα… Η πραγματικότητα του τραπεζικού συστήματος.
Σήμερα, το ΔΝΤ υποβάθμισε την πρόβλεψη ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου για το 2023 περισσότερο από κάθε άλλη χώρα των G7. Πολλοί τίτλοι στα ΜΜΕ αναφέρουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα υποφέρει περισσότερο από τη Ρωσία που έχει πληγεί από κυρώσεις. Αποπληξία!
Γιατί αυτό; Τα lockdown, ο δανεισμός και οι πολιτικές είναι σημαντικοί παράγοντες, αλλά το ίδιο ισχύει και για την υπερβολική εξάρτηση του Ηνωμένου Βασιλείου στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για το πόσο σπουδαίο είναι το City του Λονδίνου και πόσο πλούτο φέρνει στη χώρα, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Το να μάθω πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα και από πού προέρχονται τα χρήματα μου άνοιξε τα μάτια. Έψαξα κατάλληλα τη μηχανική όλων αυτών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Οικονομικού Κραχ του 2007/2008. Αναρωτήθηκα γιατί δεν μου είχαν διδαχτεί ποτέ αυτά τα πράγματα στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο. Ακόμα χειρότερα, γιατί το 99% των εργαζομένων στο City δεν καταλάβαινε το σύστημα στο οποίο συμμετείχαν!;
Στην παρακάτω συνέντευξη (βίντεο), ο καθηγητής Richard Werner κάνει εξαιρετική δουλειά στο να εξηγεί τι συμβαίνει στο τραπεζικό σύστημα, γιατί είναι καταστροφικό και τι πρέπει να αλλάξει. Τα θέματα που καλύπτονται περιλαμβάνουν:
- Τι είναι πραγματικά οι καταθέσεις;
- Τι είναι πραγματικά τα δάνεια;
- Πώς δημιουργούνται χρήματα από… κοπανιστό αέρα;
- Πώς αυτό δημιουργεί φούσκες περιουσιακών στοιχείων και πληθωρισμό και
- Ποιοι κανονισμοί απαιτούνται για να σταματήσει αυτό.
Έχω συνοψίσει τα κύρια σημεία του παρακάτω και το βίντεο βρίσκεται στο κάτω μέρος της σελίδας.
Το ιδιωτικό χρέος στο Ηνωμένο Βασίλειο (ως ποσοστό του ΑΕΠ) δεν ξεπέρασε ποτέ το 50% και παρέμεινε σχετικά σταθερό, έως ότου η Θάτσερ ανέλαβε την εξουσία το 1979. Στη συνέχεια αυξήθηκε σχεδόν στο 200% πριν από τη Μεγάλη Χρηματοπιστωτική Κρίση το 2008.
Το ΑΕΠ υπολογίζεται αθροίζοντας τις δραστηριότητες προστιθέμενης αξίας. Αυτό είναι το πρόβλημα με τον χρηματοπιστωτικό τομέα – ποια είναι η προστιθέμενη αξία; Είναι τόσο δύσκολο να υπολογιστεί η προστιθέμενη αξία από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ώστε να δημιουργηθεί μια φανταστική αξία και να προστεθεί στο ΑΕΠ. Η δυσκολία στον υπολογισμό του αριθμού αυτού οφείλεται στο ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει προστιθέμενη αξία, μόνο εξαγόμενη αξία και έτσι στην πραγματικότητα, θα πρέπει να αφαιρείται από το ΑΕΠ.
Τα σχολικά βιβλία δείχνουν τις τράπεζες ως χρηματοοικονομικούς μεσάζοντες, ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι πληρώνουμε υψηλό τίμημα για αυτές τις υπηρεσίες. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εργάζονται στον τραπεζικό τομέα κερδίζουν πολύ υψηλούς μισθούς, για κάτι που θα έπρεπε να είναι απλώς μια ενδιάμεση υπηρεσία.
Υπάρχει ένα διαρθρωτικό πρόβλημα, ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τη συγκέντρωση του τραπεζικού τομέα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, πέντε τράπεζες αντιπροσωπεύουν το 90% των καταθέσεων, το οποίο είναι ένα από τα πιο συγκεντρωμένα τραπεζικά συστήματα στον κόσμο. Στη Γερμανία, το ποσοστό αυτό είναι 12% και το 70% των καταθέσεων καλύπτεται από 1.500 μικρές, τοπικές, μη κερδοσκοπικές τράπεζες.
Όταν οι εταιρείες γίνονται πολύ μεγάλες, λαμβάνονται πάρα πολλές αποφάσεις χωρίς ευθύνη και με τους πειρασμούς της εξουσίας. Οι μεγάλες τράπεζες επικεντρώνονται σε μεγάλους πελάτες και μεγάλες συμφωνίες, ώστε να μπορούν να λαμβάνουν μεγάλα μπόνους. Αυτό που χρειάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η αποκέντρωση και η δημιουργία μικρών, κοινοτικών τραπεζών, που μπορούν να λογοδοτήσουν.
Για να παράγεις κάτι, χρειάζεσαι χρηματοδότηση και έτσι οι τράπεζες έχουν ρόλο στην οικονομία, αλλά το ευρύ κοινό πρέπει να καταλάβει ότι οι τράπεζες δεν είναι στην πραγματικότητα απλώς μεσάζοντες.
Στην πραγματικότητα, οι τράπεζες είναι οι δημιουργοί της προσφοράς χρήματος. Δημιουργούν χρήματα από κοπανιστό αέρα, από το τίποτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τις τράπεζες ως ιδρύματα που λαμβάνουν καταθέσεις και δανείζουν χρήματα, αλλά η νομική πραγματικότητα είναι ότι αυτό είναι ψευδές. Η κατάθεση δεν είναι υπόσχεση και δεν κρατείται. Νομικά, όταν βάζεις χρήματα στην τράπεζα, δεν είναι κατάθεση, αλλά απλά δάνειο στην τράπεζα. Οι τράπεζες δανείζονται από εσάς το ευρύ κοινό.
Ούτε οι τράπεζες δανείζουν χρήματα. Αντίθετα αγοράζουν ασφαλιστικούς τίτλους. Εάν υπογράψετε μια σύμβαση δανείου ή υποθήκης με την τράπεζα, εκδίδετε ασφαλιστικό τίτλο, δηλαδή ένα γραμμάτιο υπόσχεσης και η τράπεζα το αγοράζει.
Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζουν οι τράπεζες στο κοινό.
Έτσι, η τράπεζα αγοράζει το γραμμάτιό σας, αλλά πώς παίρνετε τα χρήματά σας; Δεν μεταφέρονται χρήματα, αντίθετα θα βρείτε το ζητούμενο ποσό στον λογαριασμό σας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, όπως προαναφέρθηκε, αυτό που όλοι σκεφτόμαστε ως καταθέσεις είναι στην πραγματικότητα το αρχείο του χρέους των τραπεζών προς το κοινό. Επομένως, το αρχείο του τι σας χρωστάει η τράπεζα, είναι το μόνο που παίρνετε όταν λαμβάνετε ένα δάνειο από αυτήν.
Έτσι δημιουργούν οι τράπεζες την προσφορά χρήματος. Το 97% της προσφοράς χρήματος δημιουργείται από το τίποτα, όταν δανείζουν, επειδή δημιουργούν πλασματικές καταθέσεις των πελατών. Πώς το κάνουν αυτό; Απλώς επαναπροσδιορίζουν το γραμμάτιο που έχουν αγοράσει από εσάς (το δάνειό σας) ως κατάθεση πελάτη, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν έχει καταθέσει χρήματα.
Εφευρίσκοντας αυτές τις απαιτήσεις για τον εαυτό τους (τις εικονικές καταθέσεις), οι τράπεζες δημιουργούν την προσφορά χρήματος. Αυτό μπορεί να είναι θετικό για την οικονομία, εφόσον η δημιουργία χρήματος συνάδει με νέα αγαθά και υπηρεσίες ή την εφαρμογή νέων τεχνολογιών. Αυτό προσθέτει αξία στην οικονομία και χρηματοδοτείται από αυτή τη δημιουργία χρήματος. Σημαίνει επίσης ότι δεν υπάρχει πληθωρισμός, τα δάνεια μπορούν να εξυπηρετηθούν και να αποπληρωθούν, έχετε σταθερή οικονομία και χαμηλή ανισότητα.
Σε χώρες που έχουν τράπεζες που δανείζουν κυρίως για παραγωγικούς σκοπούς (Γερμανία ή Ανατολική Ασία για παράδειγμα), ο πληθωρισμός και η ανισότητα είναι σημαντικά χαμηλότερα και η πραγματική οικονομία αναπτύσσεται.
Εάν οι τράπεζες δημιουργούν πίστωση για κατανάλωση, ξαφνικά δημιουργούνται περισσότερα χρήματα και περισσότερη ζήτηση για αγαθά, αλλά παραμένει το ίδιο ποσό αγαθών και υπηρεσιών. Αυτό δημιουργεί πληθωρισμό.
Ακόμη χειρότερα είναι εάν η δημιουργία χρημάτων αναλαμβάνεται για χρηματοοικονομικές συναλλαγές (πχ. συναλλαγές περιουσιακών στοιχείων ή αγορά δικαιωμάτων ιδιοκτησίας). Όπως και πριν, δημιουργείτε νέα χρήματα, αλλά όχι νέα αγαθά ή υπηρεσίες. Αντίθετα, δίνετε σε κάποιον νέα αγοραστική δύναμη σε σχέση με υπάρχοντα περιουσιακά στοιχεία. Το αποτέλεσμα είναι ο πληθωρισμός και η ανισότητα των τιμών των περιουσιακών στοιχείων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτός ο μη παραγωγικός δανεισμός κυριαρχεί.
Ο καθηγητής Werner πιστεύει ότι ολόκληρη η προσέγγιση του κεφαλαίου της Βασιλείας δεν λειτουργεί, επειδή βασίζεται στην ιδέα ότι οι τράπεζες είναι απλώς χρηματοπιστωτικοί ενδιάμεσοι. Δεν είναι, είναι δημιουργοί χρημάτων όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Απαιτείται τραπεζική ρύθμιση που να αναγνωρίζει την πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ο μόνος κανονισμός που λειτούργησε ποτέ για να αποτρέψει τις φούσκες περιουσιακών στοιχείων και τις κρίσεις, είναι η καθοδήγηση για τις τραπεζικές πιστώσεις. Ένα παράδειγμα αυτού θα ήταν η απλή απαγόρευση των τραπεζικών πιστώσεων για χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Οι κερδοσκόποι μπορούν ακόμα να κερδοσκοπήσουν, χρησιμοποιώντας δικά τους χρήματα ή δανεισμένα χρήματα, αλλά όχι χρήματα που δημιουργούνται από τον αέρα.
Το να επιτρέπεται η δημιουργία χρημάτων για χρηματοοικονομικές συναλλαγές, δημιουργεί φούσκες περιουσιακών στοιχείων και κύκλους άνθησης-καταστροφής, για τους οποίους εμείς οι φορολογούμενοι, καταλήγουμε να πληρώνουμε. Αυτό μπορεί επίσης να επιτευχθεί με την ύπαρξη ενός τραπεζικού συστήματος, στο οποίο κυριαρχούν μικρές, κοινοτικές τράπεζες, όπως στη Γερμανία.
Ο καθηγητής μιλάει επίσης για τον θύλακα εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, που είναι γνωστός ως Σίτι του Λονδίνου (όπου ακόμη και ο μονάρχης πρέπει να ζητήσει άδεια για να εισέλθει). Εξηγεί γιατί η πόλη δεν θα μπορούσε να είναι μέρος της ΕΕ, επειδή δεν έχει δημοκρατικές εκλογές, καθώς οι τράπεζες έχουν τη δύναμη ψήφου.
Διαβάστε επίσης – Τέλος η Δύση: Δολάριο, ομόλογα και μετοχές θα έχουν μηδενική αξία – Το μέλλον ανήκει στην Ασία που διαθέτει χρυσό και πετρέλαιο
