Επιγενετική και η αυτοίαση. Η νέα επιστήμη της επιγενετικής υπόσχεται ότι κάθε άτομο στον πλανήτη έχει την ευκαιρία να γίνει αυτό που πραγματικά είναι, με ασύλληπτη δύναμη και την ικανότητα να λειτουργεί από, και να αναζητά, τις υψηλότερες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας του σώματός μας, του πολιτισμού και της ζωής μας.
BRUCE LIPTON, PHD
Επιγενετική
Συγγραφέας του βιβλίου The Biology of Belief: Unleashing the Power of
Consciousness, Matter, and Miracles
Μη φοβάστε τη ζωή. Πιστέψτε ότι η ζωή αξίζει να τη ζήσετε και η πίστη σας θα σας βοηθήσει να δημιουργήσετε το γεγονός.
ΟΥΙΛΙΑΜ ΤΖΕΪΜΣ
Ο Δρ. Bruce Lipton είναι ένας σκληραγωγημένος επιστήμονας. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην κατανόηση της ανθρώπινης βιολογίας και συμπεριφοράς. Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο Charlottesville και στη συνέχεια συνέχισε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, όπου ήταν αναπληρωτής καθηγητής ανατομίας.
Με το παραδοσιακό του ιστορικό, γιατί κάποιοι τον βλέπουν ως αμφιλεγόμενο; Γιατί παραιτήθηκε από το να διδάσκει φοιτητές ιατρικής και ξεπέρασε την καριέρα που λίγοι είχαν διανύσει; Με απλά λόγια, ο Δρ Λίπτον ανακάλυψε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ούτε είναι αυτά που δίδασκε στην ιατρική σχολή ή αυτά που μας είπαν να πιστεύουμε.
«Η υγεία μας δεν ελέγχεται από τη γενετική», μου είπε με τον χαρακτηριστικά αισιόδοξο και ενθουσιασμένο τρόπο του. «Η συμβατική ιατρική λειτουργεί από μια αρχαϊκή άποψη ότι ελέγχουμε τα γονίδια. Αυτό παρεξηγεί τη φύση του πώς λειτουργεί η βιολογία».
Οι επαγγελματίες του ιατρικού τομέα από όλο τον κόσμο μπορεί να κουλουριάζουν τα χείλη τους και να γρυλίζουν, αλλά η έρευνα του Δρ. Lipton —και τα εμπειρικά στοιχεία των συναδέλφων τους— προσπαθούν και επιβάλλουν αυτό το ζήτημα αρκετά, ώστε οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών των ιατρικών σχολών να είναι σε εξέλιξη.
Αλλά ας καθίσουμε σε μια ευλογημένα αντιεπιστημονική εξήγηση της λογικής επέκτασης του μυαλού του Lipton και αυτού που είναι γνωστό ως επιγενετική, «η μελέτη των κληρονομικών αλλαγών στον φαινότυπο (εμφάνιση) ή στην έκφραση γονιδίων που προκαλούνται από μηχανισμούς διαφορετικούς από τις αλλαγές στο υποκείμενο Αλληλουχία DNA.”
«Η ιατρική κάνει θαύματα», είπε, «αλλά περιορίζεται στο τραύμα.
Το πρωτόκολλο AMA είναι να θεωρούμε το φυσικό μας σώμα σαν μια μηχανή, με τον ίδιο τρόπο που ένας μηχανικός αυτοκινήτων αντιμετωπίζει ένα αυτοκίνητο. Όταν σπάσουν τα εξαρτήματα, τα αντικαθιστάτε —μεταμόσχευση, συνθετικές αρθρώσεις κ.λπ.— και αυτά είναι ιατρικά θαύματα.
«Το πρόβλημα είναι ότι ενώ κατανοούν ότι ο μηχανισμός δεν λειτουργεί, κατηγορούν το όχημα για αυτό που πήγε στραβά. Πιστεύουν ότι το όχημα, σε αυτή την περίπτωση το σώμα μας, ελέγχεται από γονίδια.
“Αλλά μάντεψε τι? Δεν λαμβάνουν υπόψη ότι υπάρχει πραγματικά οδηγός σε αυτό το αυτοκίνητο. Η νέα επιστήμη, η επιγενετική, αποκαλύπτει ότι τα οχήματα —ή τα γονίδια— δεν ευθύνονται για τη διάσπαση. Είναι ο οδηγός».
Στην ουσία, αν δεν ξέρεις να οδηγείς, θα μπερδέψεις το όχημα. Στην απλούστερη μετάφραση, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ο τρόπος ζωής είναι το κλειδί για τη φροντίδα του εαυτού μας. Σκεφτείτε καλά, τρώτε καλά και ασκηθείτε και το σώμα σας δεν θα καταρρεύσει και δεν θα χρειαστεί νέα μέρη.
Ο Δρ. Λίπτον αναφέρεται στο έργο του Δρ Ντιν Όρνις. «Ο Δρ. Ο Ornish έχει λάβει συμβατικούς καρδιαγγειακούς ασθενείς, τους παρείχε σημαντικές γνώσεις για τον τρόπο ζωής (καλύτερη διατροφή, τεχνικές μείωσης του στρες κ.λπ.) και χωρίς φάρμακα, η καρδιαγγειακή νόσος επιλύθηκε. Ο Ornish ανέφερε ότι αν είχε τα ίδια αποτελέσματα με ένα φάρμακο, κάθε γιατρός θα το συνταγογραφούσε».
Τι γίνεται με τον καρκίνο;
Αυτό είναι καλό και περίεργο για άτομα με καρδιακές παθήσεις, διαβήτη ή παχυσαρκία, αλλά τι γίνεται με τον καρκίνο; Ακόμη και οι πιο αυστηρές αλλαγές στον τρόπο ζωής δεν θεραπεύουν τον καρκίνο σε όλους. Τι γίνεται με τις γενετικές προδιαθέσεις για την εμφάνιση της νόσου;
«Παλιά πιστεύαμε ότι ένα μεταλλαγμένο γονίδιο προκαλεί καρκίνο», παραδέχτηκε ο Lipton, «αλλά με την επιγενετική, όλα αυτά άλλαξαν».
Στη συνέχεια εξήγησε πώς η έρευνά του αποκάλυψε την επιστήμη της επιγενετικής. «Τοποθέτησα ένα βλαστοκύτταρο σε ένα δοχείο καλλιέργειας και αυτό διασπόταν κάθε δέκα ώρες. Μετά από δύο εβδομάδες, υπήρχαν χιλιάδες κύτταρα στο πιάτο και ήταν όλα γενετικά πανομοιότυπα, αφού προέρχονταν από το ίδιο γονικό κύτταρο. Χώρισα τον κυτταρικό πληθυσμό και τα τοποθέτησα σε τρία διαφορετικά δισκία καλλιέργειας.
«Στη συνέχεια, χειροποίησα το μέσο καλλιέργειας – το κυτταρικό ισοδύναμο του περιβάλλοντος – σε κάθε πιάτο. Σε ένα πιάτο τα κύτταρα έγιναν κόκκαλο, σε άλλο μυς και στο τελευταίο πιάτο λίπος. Αυτό έδειξε ότι τα γονίδια δεν καθόριζαν τη μοίρα των κυττάρων επειδή όλα είχαν τα ίδια ακριβώς γονίδια. Το περιβάλλον καθόρισε τη μοίρα των κυττάρων, όχι το γενετικό πρότυπο. Έτσι, εάν τα κύτταρα βρίσκονται σε ένα υγιές περιβάλλον, είναι υγιή. Αν βρίσκονται σε ανθυγιεινό περιβάλλον, αρρωσταίνουν».
Ο Δρ. Λίπτον το πήγε ένα βήμα παραπέρα, το οποίο μας επαναφέρει στο ζήτημα του καρκίνου. «Ιδού η σύνδεση: Με πενήντα τρισεκατομμύρια κύτταρα στο σώμα σας, το ανθρώπινο σώμα είναι το ισοδύναμο ενός πιάτου Petri που καλύπτεται με δέρμα. Η μετακίνηση του σώματός σας από το ένα περιβάλλον στο άλλο αλλάζει τη σύνθεση του «πολιτιστικού μέσου», του αίματος. Η χημεία του μέσου καλλιέργειας του σώματος καθορίζει τη φύση του περιβάλλοντος του κυττάρου μέσα σας. Η χημεία του αίματος επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις χημικές ουσίες που εκπέμπονται από τον εγκέφαλό σας. Η χημεία του εγκεφάλου προσαρμόζει τη σύνθεση του αίματος με βάση τις αντιλήψεις σας για τη ζωή. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι η αντίληψή σας για οποιοδήποτε δεδομένο πράγμα, σε κάθε δεδομένη στιγμή, μπορεί να επηρεάσει τη χημεία του εγκεφάλου, η οποία, με τη σειρά της, επηρεάζει το περιβάλλον όπου κατοικούν τα κύτταρα σας και ελέγχει τη μοίρα τους.
Με άλλα λόγια, Αυτό απηχεί, από άκρως επιστημονική άποψη, αυτό που οι διαισθητικοί και πνευματικοί θεραπευτές υποστήριζαν εδώ και χρόνια: το μυαλό σας μπορεί και συμβάλλει τόσο στην αιτία όσο και στη θεραπεία σε ό,τι σας ταλαιπωρεί—συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου.
Εκτός από το μυαλό, δύο άλλοι παράγοντες επηρεάζουν τη μοίρα των κυττάρων, σύμφωνα με τον Δρ Λίπτον: οι τοξίνες και το τραύμα. Και οι τρεις παράγοντες έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση καρκίνου.
Με αυτό το σύνολο γνώσεων έρχονται πολλά υποσχόμενα νέα.
Σύμφωνα με τον Δρ Λίπτον, η γονιδιακή δραστηριότητα μπορεί να αλλάζει σε καθημερινή βάση. Εάν η αντίληψη στο μυαλό σας αντανακλάται στη χημεία του σώματός σας και εάν το νευρικό σας σύστημα διαβάζει και ερμηνεύει το περιβάλλον και στη συνέχεια ελέγχει τη χημεία του αίματος, τότε μπορείτε κυριολεκτικά να αλλάξετε τη μοίρα των κυττάρων σας αλλάζοντας τις σκέψεις σας. Στην πραγματικότητα, η έρευνα του Dr. Lipton δείχνει ότι αλλάζοντας την αντίληψή σας, το μυαλό σας μπορεί να αλλάξει τη δραστηριότητα των γονιδίων σας και να δημιουργήσει πάνω από τριάντα χιλιάδες παραλλαγές προϊόντων από κάθε γονίδιο. Δίνει περισσότερες λεπτομέρειες λέγοντας ότι τα γονιδιακά προγράμματα περιέχονται στον πυρήνα του κυττάρου και μπορείτε να ξαναγράψετε αυτά τα γενετικά προγράμματα αλλάζοντας τη χημεία του αίματός σας.
Με τα πιο απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε αν θέλουμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο. «Η λειτουργία του μυαλού είναι να δημιουργεί συνοχή μεταξύ των πεποιθήσεών μας και της πραγματικότητας που βιώνουμε», είπε ο Δρ Λίπτον.
«Αυτό σημαίνει ότι το μυαλό σας θα προσαρμόσει τη βιολογία και τη συμπεριφορά του σώματος ώστε να ταιριάζει με τις πεποιθήσεις σας. Εάν σας έχουν πει ότι θα πεθάνετε σε έξι μήνες και το μυαλό σας το πιστεύει, πιθανότατα θα πεθάνετε σε έξι μήνες. Αυτό ονομάζεται φαινόμενο nocebo, το αποτέλεσμα μιας αρνητικής σκέψης, η οποία είναι το αντίθετο από το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου, όπου η θεραπεία μεσολαβείται από μια θετική σκέψη».
Αυτή η δυναμική παραπέμπει σε ένα σύστημα τριών μερών: υπάρχει το μέρος σας που ορκίζεται ότι δεν θέλει να πεθάνει (το συνειδητό μυαλό), που κατακλύζεται από το μέρος που πιστεύει ότι θα το κάνετε (η πρόγνωση του γιατρού με τη μεσολάβηση του υποσυνείδητου μυαλού), το οποίο στη συνέχεια ξεκινά τη χημική αντίδραση (με τη μεσολάβηση της χημείας του εγκεφάλου) για να βεβαιωθεί ότι το σώμα συμμορφώνεται με την κυρίαρχη πεποίθηση. (Η νευροεπιστήμη έχει αναγνωρίσει ότι το υποσυνείδητο ελέγχει το 95 τοις εκατό της ζωής μας.)
Τώρα τι γίνεται με το μέρος που δεν θέλει να πεθάνει – το συνειδητό μυαλό; Δεν επηρεάζει και τη χημεία του σώματος; Ο Δρ Λίπτον είπε ότι έχει να κάνει με το πώς έχει προγραμματιστεί το υποσυνείδητο μυαλό, το οποίο περιέχει τις βαθύτερες πεποιθήσεις μας. Αυτές οι πεποιθήσεις είναι που τελικά έδωσαν την αποφασιστική ψήφο.
«Είναι μια περίπλοκη κατάσταση», είπε ο Δρ Λίπτον. Οι άνθρωποι έχουν προγραμματιστεί να πιστεύουν ότι είναι θύματα και ότι δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Είμαστε προγραμματισμένοι από την αρχή με τις πεποιθήσεις της μητέρας και του πατέρα μας. Έτσι, για παράδειγμα, όταν αρρωστήσαμε, μας είπαν οι γονείς μας ότι έπρεπε να πάμε στο γιατρό γιατί ο γιατρός είναι η αρχή για την υγεία μας.
Όλοι λάβαμε το μήνυμα σε όλη την παιδική ηλικία ότι οι γιατροί ήταν η αρχή για την υγεία και ότι ήμασταν θύματα σωματικών δυνάμεων πέρα από την ικανότητά μας να ελέγξουμε. Το αστείο, ωστόσο, είναι ότι οι άνθρωποι συχνά βελτιώνονται ενώ πηγαίνουν στον γιατρό. Τότε είναι που ξεκινά η έμφυτη ικανότητα για αυτοθεραπεία, ένα άλλο παράδειγμα του φαινομένου εικονικού φαρμάκου.
«Οι Ιησουίτες έλεγαν: «Δώσε μου ένα παιδί μέχρι την ηλικία των έξι ή επτά, και θα είναι με την εκκλησία για το υπόλοιπο της ζωής του». Ήξεραν ότι το υποσυνείδητο μυαλό μας είναι προγραμματισμένο μέσα από τις εμπειρίες που έχουμε στα πρώτα έξι χρόνια της ζωής μας.
«Δεδομένου ότι τα υποσυνείδητα προγράμματα λειτουργούν εκτός του εύρους της συνείδησης, δεν βιώνουμε τον εαυτό μας να παίζει αυτές τις συμπεριφορές. Ως εκ τούτου, δεν βλέπουμε καν τον εαυτό μας να σαμποτάρει τη ζωή μας και ως εκ τούτου δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη ζωή που ζούμε. Βλέπουμε τους εαυτούς μας ως θύματα δυνάμεων εκτός του ελέγχου μας. Είναι δύσκολο να κατέχουμε αυτό που κάναμε όλη μας τη ζωή. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως θύματα και πιστεύουμε ότι τα γονίδια έχουν τον έλεγχο».
Καταλαβαίνω πώς η ανάκτηση της δύναμής μας μπορεί να μας βοηθήσει να θεραπευθούμε—ότι αυτό είναι, στην πραγματικότητα, απαραίτητο για να θεραπευθούμε αληθινά. Ωστόσο, πάρα πολλοί θετικοί στοχαστές γνωρίζουν ότι το να κάνουν καλές σκέψεις – και να απαγγέλλουν επιβεβαιώσεις για ώρες – δεν φέρνουν πάντα τα αποτελέσματα που υπόσχονται τα βιβλία.
Ο Δρ Λίπτον δεν υποστήριξε αυτό το σημείο, επειδή οι θετικές σκέψεις προέρχονται από το συνειδητό μυαλό, ενώ οι αντιφατικές αρνητικές σκέψεις συνήθως προγραμματίζονται στο πιο ισχυρό υποσυνείδητο μυαλό.
«Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν επίγνωση των συνειδητών πεποιθήσεων και συμπεριφορών τους, αλλά όχι των υποσυνείδητων πεποιθήσεων και συμπεριφορών. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καν ότι το υποσυνείδητο μυαλό τους παίζει, όταν το γεγονός είναι ότι το υποσυνείδητο μυαλό είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από το συνειδητό μυαλό και ότι λειτουργούμε το 95 έως 99 τοις εκατό της ζωής μας από υποσυνείδητα προγράμματα.
«Οι υποσυνείδητες πεποιθήσεις σας λειτουργούν είτε υπέρ σας είτε εναντίον σας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ελέγχετε τη ζωή σας, επειδή το υποσυνείδητό σας αντικαθιστά κάθε συνειδητό έλεγχο. Έτσι, όταν προσπαθείτε να θεραπευθείτε από ένα συνειδητό επίπεδο – αναφέροντας επιβεβαιώσεις και λέγοντας στον εαυτό σας ότι είστε υγιείς – μπορεί να υπάρχει ένα αόρατο υποσυνείδητο πρόγραμμα που σας σαμποτάρει».
Η δύναμη του υποσυνείδητου νου αποκαλύπτεται κομψά σε ανθρώπους που εκφράζουν πολλαπλές προσωπικότητες. Ενώ καταλαμβάνει τη νοοτροπία μιας προσωπικότητας, το άτομο μπορεί να είναι σοβαρά αλλεργικό στις φράουλες. Στη συνέχεια, βιώνοντας τη νοοτροπία μιας άλλης προσωπικότητας, αυτός ή αυτή τα τρώει χωρίς συνέπειες.
Παρόλο που η επιρροή του υποσυνείδητός μας είναι ενδιαφέρουσα, εκ πρώτης όψεως, αυτό δεν είναι σπουδαία νέα για όσους από εμάς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να θεραπευτούμε με το συνειδητό μυαλό μας. Εάν η υγεία καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από υποσυνείδητες πεποιθήσεις που δεν γνωρίζω καν, τότε επιστρέφω αμέσως στον αρχικό προγραμματισμό: Είμαι θύμα χωρίς έλεγχο!
Ο Δρ. Λίπτον συνέχισε: «Έλεγα: Είσαι προσωπικά υπεύθυνος για τα πάντα στη ζωή σου», αλλά οι άνθρωποι με κοιτούσαν σαν να τους είχα χαστουκίσει. Τώρα λέω,
«Μόλις αντιληφθείτε το γεγονός ότι αόρατα προγράμματα από το υποσυνείδητο τρέχουν τη ζωή σας, τότε είστε υπεύθυνοι για αυτό».
«Το να αποκτήσεις επίγνωση σημαίνει να έχεις πρόσβαση στα προγράμματα συμπεριφοράς στο ασυνείδητο μυαλό σου, έτσι ώστε να μπορείς να αλλάξεις τις υποκείμενες περιοριστικές ή αυτοσαμποταριστικές σκέψεις που δεν σε εξυπηρετούν. Είναι εύκολο να καταλάβεις τη φύση των υποσυνείδητων προγραμμάτων σου. Απλώς ρίξτε μια ματιά στον χαρακτήρα της ζωής σας. Είναι μια εκτύπωση των υποσυνείδητων προγραμμάτων σας. Τα πράγματα με τα οποία αντιμετωπίζετε προβλήματα είναι εξαιτίας αυτού του προγραμματισμού.”
Ο Δρ Λίπτον είπε ότι για να απαλλαγείτε από τον προγραμματισμό, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσετε ότι υπάρχει το υποσυνείδητό σας. Πρέπει να αποδεχτείτε ότι η εκδήλωση περιορισμών ή ασθένειας οφείλεται σε αυτό που συμβαίνει στο πεδίο των αόρατων υποσυνείδητων προγραμμάτων. (Αν και αναγνωρίζει επίσης ότι περίπου το 3 έως 5 τοις εκατό των ασθενειών οφείλεται σε «γεννητικές ανωμαλίες»—αλλαγή του γενετικού κώδικα που συνέβη πριν από τη γέννηση.)
Αυτό είναι το δύσκολο μέρος, γιατί, φυσικά, λες στον εαυτό σου, “Δεν θα το δημιουργούσα αυτό!” Οποιοσδήποτε έχει περάσει από ασθένειες όπως ο καρκίνος, απορρίπτει αυτή την ιδέα, γιατί δεν θα δημιουργούσαμε την κατάσταση συνειδητά. Ο Δρ Λίπτον, ωστόσο, μας προτρέπει να σκεφτούμε ότι το υποσυνείδητο μυαλό εκτελούσε προγράμματα που πιθανότατα προκάλεσαν τον καρκίνο. Λέει ότι προτού μπορέσουμε να ξεκινήσουμε το έργο της πραγματικής θεραπείας, πρέπει πρώτα να αφήσουμε τις ενοχές και την αυτοκατηγορία. Άλλωστε και σε τελική ανάλυση, μας κατέβασαν περιοριστικά προγράμματα συμπεριφοράς στην παιδική μας ηλικία χωρίς τη συνειδητή μας επίγνωση.
«Μπορείς να ανανεώσεις τον εαυτό σου», είπε. «Εάν μια ασθένεια όπως ο καρκίνος έχει προχωρήσει σε προχωρημένο στάδιο, τότε μπορεί να κάνετε έναν ή δύο γύρους χημειοθεραπείας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να επαναπρογραμματίσετε το μυαλό σας και να αναγνωρίσετε τη συμμετοχή σας στην ασθένεια. Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι συμμετέχετε στο ξετύλιγμα της ζωής σας. Τότε μπορείτε να μπείτε στο υποσυνείδητό σας πρόγραμμα και να μάθετε πού βρίσκονται τα προβλήματα».
Η έρευνα του Δρ Λίπτον υποδηλώνει ότι το υποσυνείδητο είναι χτισμένο στη συνήθεια. Μαθαίνει από τα μοτίβα και την επανάληψη των μοτίβων. Με την πρόσβαση σε αυτό το αόρατο πεδίο, μπορείτε να ξαναγράψετε αυτές τις συνήθειες. Το ερώτημα των εκατομμυρίων δολαρίων είναι πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Σύμφωνα με τον Δρ Λίπτον, μπορούμε να το κάνουμε αυτό με πολλούς τρόπους. «Μέσω διεργασιών όπως η ύπνωση, οι υποσυνείδητες κασέτες, η θρησκευτική χρήση επιβεβαιώσεων, η βουδιστική ενσυνειδητότητα ή μια σειρά τρόπων επαναπρογραμματισμού που συλλογικά αναφέρονται ως ενεργειακή ψυχολογία, όπως PSYCH-K, Συναισθηματική Αυτοδιαχείριση (ESM), Απευαισθητοποίηση κινήσεων των ματιών και Η επανεπεξεργασία (EMDR) και οι Τεχνικές Συναισθηματικής Ελευθερίας (EFT), μεταξύ πολλών άλλων νέων τεχνικών, μπορούμε να ξαναγράψουμε εκείνα τα καταστροφικά προγράμματα που καταλαμβάνουν το υποσυνείδητό μας.”
Ο πυρήνας της υπόθεσης του Dr. Lipton είναι ότι με την επανασύνδεση των υποσυνείδητων σκέψεων που επηρεάζουν αρνητικά τα κύτταρά μας, έχουμε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να θεραπευθούμε. Η απουσία αυτού του είδους εργασίας θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί ο καρκίνος υποτροπιάζει, ακόμη και μετά από σκληρή θεραπεία και χρόνια ύφεσης.
Η επιστήμη, είπε ο Δρ Λίπτον, είναι ενσωματωμένη στην πλατφόρμα της επιγενετικής, παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιατρικής την αγνοεί. Δεδομένων των βαθιών προεκτάσεων της έρευνάς του και των στοιχείων που έχει δει που αποδεικνύουν την αξία της, φαίνεται απίστευτο ότι ο ιατρικός κόσμος την απορρίπτει. Αλλά αυτό είναι το θέμα. οι ιατροί δεν θέλουν να το πιστέψουν.
«Το ποσό των χρημάτων που έχετε επενδύσει σε ένα σύστημα πεποιθήσεων (“Οι γιατροί έχουν την εξουσία, με κυβερνούν τα γονίδιά μου, τα φάρμακα είναι η μόνη θεραπεία”) καθορίζει πόσο πρόθυμοι είστε να το αλλάξετε. Οι οικονομικές επενδύσεις που έχουμε κάνει στην ιατρική -και ειδικά στα φάρμακα- είναι πολύ υψηλές ώστε να κάνουν μια αλλαγή. Δεν θέλουν αλλαγή, όσο καλό κι αν μπορεί να κάνει.
«Τα ιατρικά ιδρύματα λειτουργούν με τον φόβο. Τα στοιχεία χρηματοδότησης και ρύθμισης γνωρίζουν ότι μέσα στον καθένα μας είναι η δύναμη να θεραπεύουμε. Για παράδειγμα, είναι αποδεδειγμένο γεγονός ότι το ένα τρίτο όλων των θεραπειών οφείλεται στο φαινόμενο εικονικού φαρμάκου, το οποίο ελέγχεται από το μυαλό, αλλά οι εταιρείες που σχετίζονται με την ιατρική και που βασίζονται στο κέρδος δεν θέλουν να το γνωρίζουμε αυτό.
Είναι ενδιαφέρον ότι περισσότερο από το 85 τοις εκατό των γιατρών δεν ανήκουν καν στην επαγγελματική ένωση χάραξης πολιτικής που ονομάζεται Αμερικανική Ιατρική Ένωση. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από το 10 τοις εκατό της ιατρικής κοινότητας των ΗΠΑ ελέγχουν το αποτέλεσμα ολόκληρου του ιατρικού επαγγέλματος. Καθορίζουν τυπικές πρακτικές, αλλά ελέγχονται από επενδυτές. Και ο FDA έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στη φαρμακευτική επιχείρηση.»
Είναι περίεργο να αναλογιστεί κανείς εάν μια ολόκληρη βιομηχανία μπορεί να έχει υποσυνείδητο μυαλό. Στην ιδανική περίπτωση, οι άνθρωποι πηγαίνουν στην ιατρική επειδή θέλουν να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, το ίδιο το σύστημα στο οποίο εργάζονται μπορεί να εμποδίσει αυτές τις καλές προθέσεις, καθώς μπορούν να αντλήσουν μόνο από μια πολύ περιορισμένη δεξαμενή πόρων (εγκεκριμένων από την FDA), ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα ευρύ φάσμα βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων. Εάν υπάρχει μια δολιοφθορά στο υποσυνείδητο μυαλό της βιομηχανίας φαρμάκων, αναρωτιέμαι τι θα ήταν και πώς θα μπορούσε να εκδηλωθεί.
Η πολιτική δυναμική δεν είναι κάτι καινούργιο στον κόσμο της ιατρικής, όπως περιέγραψε ο Δρ Λίπτον: «Το 1925, οι φυσικοί ανακάλυψαν ότι τα πάντα στο σύμπαν βασίζονται στην ενέργεια – και όχι στην ύλη. Όλα όσα οι φυσικοί πίστευαν ότι γνώριζαν έπρεπε να αναθεωρηθούν. Με άλλα λόγια, η συνείδηση είναι πρωταρχική στη δημιουργία του κόσμου. Από την πίστη στο ίδιο το μηχάνημα έφτασαν σε αυτό που λειτουργεί το μηχάνημα, αλλά δεν μπορούσαν ακόμη να το δείξουν στον κόσμο. Ήταν πολύ ριζοσπαστική ιδέα για να την αποδεχτεί το κοινό. Ως εκ τούτου, συμφώνησαν αυθαίρετα να περιορίσουν τις αρχές της κβαντικής φυσικής στο βασίλειο των ατόμων και να μην τις φέρουν στη σφαίρα των ανθρώπων, των κοινωνιών ή των κοινοτήτων».
Δεδομένης της πολιτικής της ιατρικής, ρώτησα τον Δρ Λίπτον πού διασταυρώνονται στην πραγματικότητα η επιστήμη και η πνευματικότητα. «Κβαντική φυσική», απάντησε με σιγουριά. «Ο ορισμός του πνεύματος είναι «μια αόρατη κινούμενη δύναμη που επηρεάζει τη ζωή ή την ύλη». Ο Αϊνστάιν είπε, «Το Πεδίο είναι ο μοναδικός κυβερνητικός παράγοντας του σωματιδίου». Σύμφωνα με τους φυσικούς, το Πεδίο ορίζεται ως ακριβώς το ίδιο πράγμα: «μια αόρατη κινούμενη δύναμη που επηρεάζει τη ζωή ή την ύλη». Όπως αποδεικνύεται, το Πεδίο και το πνεύμα είναι το ίδιο. Ο παρατηρητής δημιουργεί την πραγματικότητα».
Αφού παρατήρησε τη δική του πραγματικότητα και παραδέχτηκε τις δυσκολίες στην προσωπική του ζωή, ο Δρ. Λίπτον συνέχισε να ανανεώνει τα δικά του υποσυνείδητα προγράμματα. Αν και μιλούσε ως επιστήμονας, το πάθος του πηγάζει από προσωπική εμπειρία. «Ζούσα μια ζωή ανοησίας. Πήγαινα και έφευγα εμπιστευόμενος αυτά τα πράγματα – όλα αυτά που τώρα κατάλαβα ως αληθινά.
Όντας δάσκαλος, έπρεπε να το μάθω, αλλά είχα σοβαρές αμφιβολίες. Πέρασα μερικές πολύ δύσκολες στιγμές στην αρχή. Τότε, όταν χρειαζόμουν κάτι, και ζητούσα από τον Θεό (το Πεδίο) να μου το δώσει, κάτι έβγαινε μπροστά. Έλεγα «Δείξε μου κάτι» και το σύμπαν θα μου έδειχνε. Τελικά, έπρεπε να το κατέχω. Τώρα, δεν ξέρω τι θα φέρει το μέλλον, αλλά ξέρω ότι η ανοησία δεν λειτουργεί. Τώρα ζω σε μια υπέροχη πραγματικότητα.
«Υπάρχει μια δύναμη που κινείται μέσα μας, μια βιολογική επιταγή για να επιβιώσουμε και να αποφύγουμε τον θάνατο. Είναι ενσωματωμένο. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει το ζήτημα της εξαφάνισής μας και κανείς μας δεν θέλει να πεθάνει».
Τι είναι αυτό στο υποσυνείδητο μυαλό του ατόμου -ή του συνόλου- που μας οδηγεί στο χείλος της καταστροφής; Μόνο μπαίνοντας στον κόσμο του προγραμματισμού του υποσυνείδητου θα το μάθουμε. «Ζούσα σε έναν αυτοεπιβεβλημένο κόσμο που έμοιαζε με το καθαρτήριο», θυμάται ο Δρ Λίπτον με ήσυχη φωνή. «Σκέφτηκα, “Τι στο διάολο είναι λάθος με αυτόν τον κόσμο;” Τώρα περπατώ στον παράδεισο. Αναγνώρισα ποιος πραγματικά είμαι και έχω ξαναγράψει τα περιοριστικά προγράμματα που με αποδυνάμωσαν».
Η νέα επιστήμη της επιγενετικής υπόσχεται ότι κάθε άτομο στον πλανήτη έχει την ευκαιρία να γίνει αυτό που πραγματικά είναι, με ασύλληπτη δύναμη και την ικανότητα να λειτουργεί από, και να αναζητά, τις υψηλότερες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας του σώματός μας, του πολιτισμού και της ζωής μας σε ειρήνη.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ
Μεταδοτικότητα και λοίμωξη. Το παραμύθι που μας έχουν πουλήσει.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ενδέχεται να μην αντιπροσωπεύουν τις επίσημες απόψεις του ιστολογίου μας.. Το nikolaosanaximandros , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους.
