ΕΤΣΙ ΜΙΛΟΥΣΕ Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ! Τα λόγια τής θεϊκής λατρείας τού θεϊκού Πυθαγόρα, γήινου γιού τού Μνήσαρχου, στην Δεκάτη Ενθυμούμενη Μετενσάρκωσή του, που κατέβηκε από τα Ουράνια, με την Bουλή των Θεών. Ο Τρόπος Ζωής, όπως εκφράστηκε από τον Πυθαγόρα τον Σοφό και τον Φορέα τού Φωτός.
Αγαπητοί νέοι, Σάς προειδοποιώ στοργικά με θεϊκή γαλήνη, ο φόβος είναι ο πιο θανάσιμος αντίπαλος τής γνώσης και η δεισιδαιμονία είναι η μητέρα του. Ορκίζομαι στον αέρα που αναπνέω, ορκίζομαι στο νερό που πίνω, ποτέ δεν θα υποδεχτώ την επίκριση σ’ αυτό το έργο. Γι’ αυτό, Ακούστε τι θα πω και αν μπορείτε να το δεχτείτε. Γιατί, αν κοιτάτε χωρίς να βλέπετε ή αν ακούτε χωρίς ν’ ακούτε ή καταλαβαίνετε χωρίς να κατανοείτε, ο λόγος μου είναι μάταιος.
Λάβε υπ’ όψιν, Ω Νεόφυτε, αυτήν την Αλήθεια: Τίποτε δεν είναι κρυμμένο που να μην μπορεί να αποκαλυφθεί, αν η καρδιά επιθυμεί και η θέληση επιμένει. Και αν ο ερευνητής είναι ακούραστος και θαρραλέος. Γι’ αυτό ψάξε και θα ανακαλύψεις. Κόπιασε σκληρά γι΄ αυτά τα πράγματα, δούλεψέ τα με επιμέλεια και αγάπησέ τα. Γιατί αυτά θα σε βάλουν στον δρόμο τής θείας Αρετής. Αλλά, πριν αναλάβεις να πλησιάσεις μία αποστολή, αποφάσισε να την εκπληρώσεις. Και να επικαλεστείς την αρωγή τού θεού, για να την εκπληρώσεις.
Αφού μετά θα κατέχεις αυτά, θα γνωρίσεις την σύσταση των αθάνατων θεών και των θνητών ανθρώπων. Και θα μάθεις πως με τον θεϊκό νόμο η φύση είναι σε όλα όμοια. Ο άνθρωπος είναι θνητός με τούς φόβους του κι αθάνατος με τις επιθυμίες του. Ο ανίδεος άνθρωπος φαντάζεται κινδύνους που μπορεί να μην υπάρχουν. Αλλά η γνώση στεφανώνει τον θαρραλέο.
Γίνε Θαρραλέος, Ω, Άνθρωπε! Θείο Έργο Εσύ! Τώρα, εφ’ όσον ο Θεός εμπνέει τα χείλη μου, θ’ ακολουθήσω σεβάσμια, τον εμπνευστή Θεό. Θ’ ανοίξω τούς Δελφούς και τούς ίδιους τούς ουρανούς και θα ελευθερώσω τούς χρησμούς τής θείας σκέψης. Σπουδαία γεγονότα που, ποτέ, δε βγήκαν από τα μυαλά των προηγούμενων ανθρώπων. Θα αποκαλύψω πράγματα που ήταν κρυμμένα για πολύ καιρό.
Είναι απόλαυση να ακολουθείς το έναστρο στερέωμα, και ν’ αφήνεις την γῆ και τις πληκτικές χώρες της, πίσω, για ν’ ανέβεις στα σύννεφα. Να στηρίζεσαι στους γερούς ώμους τού Άτλαντα και να βλέπεις κάτω μακριά τούς ανθρώπους να περιφέρονται άσκοπα, στερημένους από λογική, ανήσυχους και φοβισμένους για τα μελλούμενα.
Φύλαξε τις γνώσεις σου γιατί δεν είναι ωφέλιμο, ούτε σε αυτόν που τού δίνεται αλλά ούτε και σε αυτόν που την δίνει, γιατί είναι ανώφελο και άχρηστο να μεταδίδεις την γνώση ελεύθερα σε αυτούς, που δεν είναι έτοιμοι να την δεχθούν. Μην ρίχνετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί τα λόγια είναι η τροφή τού μυαλού και η αισχρότητα των ανθρώπων τα μετατρέπει σε μια διαστρεβλωμένη έννοια. Οι αμαθείς και οι ανόητοι κοροϊδεύουν εκείνο που δεν μπορούν να καταλάβουν.
Η σοφία είναι η επιστήμη της αντικειμενοποιημένης αλήθειας, γι’ αυτό μεγαλειώδες καθήκον τού ανθρώπου είναι να γνωρίσει τον εαυτό του και τον θεό. Γιατί κανένας άνθρωπος που δεν μπορεί να κυβερνήσει τον εαυτό του δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. Γιατί αυτός που απλά ζει είναι όπως ένα άλλο ανόητο και ασυναίσθητο πλάσμα, αλλά αυτός που γνωρίζει είναι μέσα του θεϊκός.
Ο θεός και ο κόσμος είναι μια ενότητα και το σύμπαν και τα πλάσματά του είναι μια ολότητα. Για να καταλάβεις μέρος από αυτό πρέπει να κατανοήσεις το Όλο. Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις και το Σύμπαν. Aγαπητοί άνδρες, νέοι και γέροντες! Ακούστε με ησυχία και στις καρδιές σας βάλετε βαθιά αυτά μου τα λόγια.
– ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ –
- Διαβάστε επίσης – ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ;;[Η δολοφονία του Καποδίστρια – Ποιοι ήταν οι πραγματικοί αυτουργοί;]
Ελένη Δημητρίου – “Μεγαλειώδης και διδακτικότατη είναι η προτροπή τού Προέδρου τής Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση τού Πολιτισμού, Φραγκίσκου Λιγκόρα, ο οποίος τον Μάρτιο τού 1997, έκανε την παρακάτω δήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: ” Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μάς έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ζωντανέψτε τούς αρχαίους σας τιτάνες τού πνεύματος, κάνετε γνωστόν τον συλλογισμό τους…”.
(Στα πλαίσια των μαθητών του, υπήρχαν τρεις βαθμοί: Ο Νεόφυτος, ο Ακουσματικός και ο Μαθηματικός)
━━━
Πυθαγόρας – Ετυμολογία: Από τα αρχαία Ελληνικά
‘Πυθώ’=αρχαία ονομασία των Δελφών και
‘αγορά’=αγόρευση => ΤΑ ΠΥΘΙΑ ΑΓΟΡΕΥΩΝ
• Ο Υπερβόρειος Άβαρις (ἀ+βάρος=ἀβαρής) ήρθε Πετώντας επάνω σε ένα βέλος(;!) και αφού Δίδαξε τον Πυθαγόρα έφυγε και θεράπευε τις αρρώστιες τού κόσμου! Φεύγοντας, χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος(;!) ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που θα τού συνέβαιναν κατά τις περιπλανήσεις του. Ιππεύοντας αυτό το βέλος, θα μπορούσε να “Διαβεί τα Αδιάβατα”.
• Οι θρύλοι ως προς τη γέννησή του είναι συναρπαστικοί. Σύμφωνα με αυτούς, ο Πυθαγόρας θεωρείται γιός τού Απόλλωνα, που ήταν προστάτης και τής φιλοσοφίας. Μητέρα του ήταν η πανέμορφη Πυθαΐδα και πατέρας του ο Μνήσαρχος (ή Μνήμαρχος), που χάρασσε δακτυλιόλιθους. Όταν ο πατέρας του ήθελε να κάνει ένα επαγγελματικό ταξίδι, πέρασε μαζί με την γυναίκα του από τούς Δελφούς γιά να πάρει χρησμό. Εκεί η Πυθία τού είπε αφενός πως το ταξίδι του θα πάει πολύ καλά και αφετέρου πως η γυναίκα του ήταν έγκυος –και ας μην το γνώριζε ακόμη–, και το παιδί που θα γεννούσε θα έλεγε την Αλήθεια το ίδιο καλά με Πύθιο Μαντείο και ότι θα ωφελούσε την Ανθρωπότητα.
Και όντως, ο Μνήσαρχος έκανε το ταξίδι του στην φοινικική Σιδώνα και πήγε πολύ καλά, ενώ η γυναίκα του γέννησε ένα πάρα πολύ όμορφο αγοράκι. Γιά να ευχαριστήσει τον Απόλλωνα γιά τα δώρα του μετονόμασε την γυναίκα του από Παρθενίδα σε Πυθαΐδα και το αγοράκι το ονόμασε Πυθαγόρα, καθώς είχε προφητευτεί από τον Πύθιο Απόλλωνα. Πράγματι, ήταν γεγονός αδιαμφισβήτητο από τούς Αρχαίους μας ότι η ψυχή τού Πυθαγόρα είχε αποσταλεί από την Ανώτατη Αρχή τού Απόλλωνα, είτε επειδή ήταν συναφής είτε κατ’ άλλον τρόπο συνδεδεμένη με τον θεό.
Η ίδια του η γέννηση και η ποικίλη σοφία τής ψυχής του, το αποδείκνυαν ολοφάνερα. Όταν ο Μνήσαρχος επέστρεψε στην Σάμο με πολλά κέρδη και μεγάλη περιουσία, έχτισε ιερό τού Πύθιου Απόλλωνα και πρόσεξε ιδιαίτερα την ανατροφή τού παιδιού. Επί πλέον, ο θρύλος μιλούσε γιά τον έναν χρυσό μηρό τού Πυθαγόρα, θεωρώντας τον θείο δαίμονα, δλδ ημίθεο.
Ποιητής εκ τής Σάμου είχε γράψει ότι ο Πυθαγόρας ήταν γιός τού Απόλλωνα και αναφέρει τα εξής σχετικά: “Τον Πυθαγόρα, που εγέννησε από τον Απόλλωνα τον φίλο του Διός, η Πυθαΐς, η ομορφότερη μεταξύ των Σαμίων”
Ο Απολλώνιος στο “Περί Πυθαγόρου”, ο Πορφύριος στο “Πυθαγόρου Βίος” και ο Ιάμβλιχος στο “Περί τού Πυθαγορείου βίου” λένε γιά τον Μνήσαρχο ότι ήταν Σάμιος και απόγονος τού Αγκαίου, τού πρώτου αποικιστή τής Σάμου μετά από χρησμό, ο οποίος Αγκαίος, πριν την αποίκιση, κατοικούσε στην Σάμη τής Κεφαλληνίας – εξού και το όνομα Σάμος- και είχε γεννηθεί από τον Δία!
Ο Πυθαγόρας σε κάθε περίπτωση ήταν ένας Απολλώνιος Ανήρ συνδεδεμένος άρρηκτα με τον συγκεκριμένο θεό. Ο Απόλλων είναι ο κατ’ εξοχήν θεός των Συμβόλων και ο πνευματικός Κοσμικός δρόμος τού Πυθαγόρα, περνούσε μέσα απ’ τα Σύμβολα αυτά.
ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, ”ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ, κγ – παρ. 103′‘ : ”Σπουδαιότατος σ’ αυτόν (=Πυθαγόρα) τρόπος διδασκαλίας ήταν δε και αυτός με τα Σύμβολα, γιατί ο χαρακτηριστικός αυτός τρόπος διδασκαλίας εκαλλιεργείτο απ’ όλους σχεδόν τούς Έλληνες επειδή => ήταν παλαιός.”
• ΑΡΑ, ο Πυθαγόρας εδίδασκε τα Σύμβολα. Ένα κλειδί μέσα στον κόσμο τού Πυθαγόρα. Εάν έχουμε το κλειδί μπαίνουμε στα εσωτερικά πεδία τής Γνώσης.
• ΑΡΑ, εάν για τον Πυθαγόρα ο τρόπος ήταν παλαιός μπορούμε να συλλάβουμε πόσο παλαιός ήταν. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι μιλάμε για προ-κατακλυσμιαία Σύμβολα;; Να πηγαίνουν τόσο πίσω στον χρόνο;; Σαφέστατα και Ναι. Την εξέλιξη όμως που έδωσε ο Πυθαγόρας ενδεχομένως να υπήρχε και να ήταν ακόμα πιο εξελιγμένη εκεί (Δλδ στην προ-κατακλυσμιαία εποχή) αλλά δεν έχουμε μαρτυρίες. – Β@τικανούλη;; Γνωρίζεις κάτι περί αυτού;;;
Τα Σύμβολα λειτουργούν μες στην ψυχή μας που εάν καταφέρουμε να τα κατανοήσουμε, τότε δημιουργείται μέσα μας μια 2η ικανότητα η οποία μάς επιτρέπει από το Σύμβολο να περάσουμε στο Αρχέτυπο = στον Ανώτερο Κόσμο!
Η φιλοσοφία τού θεϊκού Πυθαγόρα, βοηθούσε τον Άνθρωπο να εξυψώσει βαθμιαία την Ψυχή και το Νοῦ του, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην πρόοδο τής ίδιας τής Ανθρωπότητας. Παρόλο που η σχολή του δεχόταν και άνδρες και γυναίκες, η διδασκαλία του προοριζόταν για Λίγους, ή όπως εκείνος έλεγε :
– ”Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.”
Δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους. ”Γιατί είναι στην φύση των πραγμάτων το όμοιο να γίνεται κατανοητό από το όμοιο!”
– ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ –
——————━––––––
ΕΛΛΗΝΕΣ, Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ.. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ”
