14.8 C
Αθήνα
Παρασκευή, 8 Νοεμβρίου 2024, 22:22
ΑΠΟΨΕΙΣΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιατί η Δημοκρατία έχει τόση δύναμη παραμονής

Γιατί η Δημοκρατία έχει τόση δύναμη παραμονής.. Όπως έχει συχνά  επισημανθεί , η «κυβέρνηση της πλειοψηφίας» με την πολιτική έννοια  δεν υφίσταται  με τον τρόπο που παρουσιάζεται από τους κυρίαρχους θεσμούς των δυτικών λεγόμενων «δημοκρατιών». Η αντίσταση του δυτικού κοινού στην κριτική της «δημοκρατίας» είναι, επομένως, αξιοσημείωτη.

Η παραμονή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στη Δύση μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: Πρώτον, η δημοκρατία θεωρείται ευρέως αλλά χωρίς κριτική ως ένα προοδευτικό και διαφωτισμένο πολιτικό σύστημα που αντικατέστησε τις μοναρχίες, που συνήθως παρουσιάζονται ως οπισθοδρομικές και κατασταλτικές. Δεύτερον, παρά τη δυσκολία της «κυβέρνησης της πλειοψηφίας», η δημοκρατία μπορεί να παίξει έναν ρόλο διοχέτευσης της κοινής γνώμης σε μια πολιτικοποιημένη κοινωνία. Αυτά τα δύο σημεία εξηγούνται παρακάτω.

Η δημοκρατία ως αμφισβητήσιμη βελτίωση της μοναρχίας

Η κυρίαρχη ιστορία είναι αυτή που βλέπει τη δημοκρατία ως ηθική βελτίωση έναντι της μοναρχίας. Οι κυβερνήσεις σήμερα λαμβάνουν τη νομιμότητά τους από τη «βούληση του λαού» και όχι πλέον από το θείο δικαίωμα των βασιλιάδων. Ωστόσο, αυτή είναι μια εν πολλοίς καρικατούρα και αντιπραγματική άποψη, κυρίως επειδή οι εκλογές και οι εκλογικές πρακτικές δεν είναι συγκεκριμένες για «φιλελεύθερες δημοκρατίες». μερικά  ήταν σε χρήση  πολύ πριν εισαχθεί η πολιτική εκπροσώπηση.

Η συχνά διαφημιζόμενη «βούληση του λαού» είναι η πιο πρόσφατη «πολιτική φόρμουλα», για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Ιταλού ιστορικού Gaetano Mosca, επιτρέποντας στην «οργανωμένη μειονότητα» να δικαιολογήσει την κυριαρχία της σε μια «ανοργάνωτη και αδιάφορη πλειοψηφία» στην κοσμική εποχή. των ατομικών δικαιωμάτων. Από αυτή την άποψη, δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και μοναρχίας.

Όπως συνόψισε ο James Burnham στο  The Machiavellians  (1943):

Η ύπαρξη μιας μειοψηφικής άρχουσας τάξης είναι, πρέπει να τονιστεί, ένα οικουμενικό χαρακτηριστικό όλων των οργανωμένων κοινωνιών για τις οποίες έχουμε στοιχεία. Ισχύει ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι κοινωνικές και πολιτικές μορφές – είτε η κοινωνία είναι φεουδαρχική είτε καπιταλιστική είτε σκλάβη ή κολεκτιβιστική, μοναρχική ή ολιγαρχική ή δημοκρατική, ανεξάρτητα από τα συντάγματα και τους νόμους, ανεξάρτητα από τα επαγγέλματα και τις πεποιθήσεις.

Αν και είναι συνηθισμένο σήμερα να συγκρίνουμε θετικά τη δημοκρατία με τη μοναρχία, αυτό γίνεται προβληματικό όταν το κριτήριο είναι η ελευθερία. Η οικονομική και πολιτική ελευθερία δεν είναι προφανής συνέπεια του δικαιώματος ψήφου, όπως θα έπρεπε να είναι σαφές στη Δύση σήμερα. Η ελευθερία σχετίζεται με την προστασία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και πρέπει να θεωρείται αντιστρόφως συσχετισμένη με το μέγεθος και τη δύναμη του κράτους.

Παρά τα ελαττώματα της μοναρχίας, ειδικά στην ύστερη απολυταρχική έκφρασή της, ως πολιτικό σύστημα που συνέδεε την εξουσία με την ιδιωτική ιδιοκτησία γης, είχε μια φυσική τάση να  προστατεύει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας. Με τον καιρό, ιδίως στη δημοκρατική εποχή, ο δημόσιος τομέας έχει αυξηθεί σε βάρος της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Όχι τυχαία, η ανάπτυξη του σύγχρονου ρυθμιστικού  κράτους , που χρηματοδοτήθηκε από μια έκρηξη εκτύπωσης χρήματος και φορολογίας, ξεκίνησε καθώς οι κοινωνίες έγιναν δημοκρατικές.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες, οι διαφορές μεταξύ των πολιτικών κομμάτων έχουν μειωθεί με την κεντρομόλο έλξη του πολιτικού κέντρου. Το εκλογικό σώμα συχνά ψηφίζει προγράμματα που ελάχιστα γνωρίζει και τα οποία αργότερα δύσκολα υλοποιούνται. Η εκλογική νοθεία είναι  ευρέως διαδεδομένη . Πολύ συχνά, οι προεκλογικές υποσχέσεις έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματική πολιτική. Ο Rousseau μπορεί να υπερέβαλε ελαφρώς όταν έγραψε στο  The Social Contract  (1762) για τον βρετανικό κοινοβουλευτισμό, ότι μεταξύ των εκλογών «το άτομο είναι σκλάβος, δεν είναι τίποτα».

Αυτή η πραγματικότητα αρχίζει να προσκρούει σε ορισμένους στη Δύση, όπως μπορεί να σημειωθεί από τις αυξανόμενες πολιτικές εντάσεις. Αλλά η  ψευδαίσθηση  είναι γενικά τόσο ισχυρή, κυρίως μεταξύ των καλά μορφωμένων, που οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνονται, όπως στα «Τα Καινούργια Ρούχα του Αυτοκράτορα», συνένοχοι στη δική τους εξαπάτηση σχετικά με τη δημοκρατία.

Η δημοκρατία ως αγωγός κοινής γνώμης

Η σημασία της κοινής γνώμης για την πολιτική εξουσία αναγνωρίστηκε από τον Θωμά Ακινάτη τον 13ο αιώνα και στη συνέχεια εκφράστηκε με σαφήνεια από τον Etienne de la Boétie στο  Discourse on Voluntary Servitude  (1549). Ο Ντέιβιντ Χιουμ  σημείωσε  (1777) ότι, «Είναι…με βάση τη γνώμη μόνο ότι ιδρύεται η κυβέρνηση. και αυτό το αξίωμα επεκτείνεται στις πιο δεσποτικές και πιο στρατιωτικές κυβερνήσεις, καθώς και στις πιο ελεύθερες και δημοφιλέστερες».

Οι δημοκρατίες λαμβάνουν επομένως υπόψη την κοινή γνώμη, αλλά όχι τόσο λόγω του «δημοκρατικού» χαρακτήρα τους, αλλά επειδή είναι υποχρεωμένες να το κάνουν. Αλλά δεδομένου ότι οι δημοκρατικοί άρχοντες αντλούν τη νομιμότητά τους από τη «βούληση του λαού», η διαχείριση της κοινής γνώμης είναι αναμφισβήτητα ακόμη πιο σημαντική στα «αντιπροσωπευτικά» πολιτικά συστήματα παρά στα αυταρχικά καθεστώτα, όπως  σημείωσε ο Noam Chomsky . Ως αποτέλεσμα, τα δημοκρατικά κράτη θα μπουν φυσικά στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν προπαγάνδα, παραπληροφόρηση και λογοκρισία, προκειμένου να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν τη συναίνεση του λαού, όπως ο Aldous Huxley  αναγνώρισε προληπτικά .

Μια ισχυρή και ανεξάρτητη τέταρτη εξουσία είναι προφανώς κρίσιμη. Όπως σημείωσε ο Γερμανός νομικός θεωρητικός Carl Schmitt, η «συζήτηση» και το «ανοιχτό» είναι προϋποθέσεις για να μην διολισθήσει μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία προς τον αυταρχισμό. Εξήγησε  ότι  ,

Στη συζήτηση ανήκουν κοινές πεποιθήσεις ως προϋποθέσεις, η προθυμία να πειστείς, η ανεξαρτησία των κομματικών δεσμών, η ελευθερία από ιδιοτελή συμφέροντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα θα θεωρούσαν μια τέτοια αδιαφορία ως ελάχιστα δυνατή. Αλλά και αυτός ο σκεπτικισμός ανήκει στην κρίση του κοινοβουλευτισμού.

Πράγματι, μια δημοκρατία που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις, δηλαδή μια δημοκρατία που επιτρέπει τέτοιες συνθήκες διαφάνειας στην κοινωνία, είναι «μόλις εφικτή» γιατί αναπόφευκτα τείνει να γίνει θύμα της δικής της δημοκρατικής επιτυχίας. Η κυρίαρχη μειονότητα, πιεσμένη από τον αναπόφευκτο πολιτικό έλεγχο και την υγιή κριτική που επιτρέπουν αυτές οι συνθήκες, θα προσπαθούσε να υπονομεύσει αυτές ακριβώς τις συνθήκες «συζήτησης» και «ανοιχτότητας» που αρχικά βοήθησαν στη νομιμοποίηση της διακυβέρνησής της. Οι επιχειρούμενοι περιορισμοί και ο έλεγχος του περιεχομένου της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν παραδείγματα αυτού σήμερα.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τα αυταρχικά καθεστώτα, η δημοκρατική διαδικασία μπορεί να επιτρέψει στην πλειοψηφία να εγκρίνει δημόσια ή να επιβραβεύει διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις εντός της κυρίαρχης μειονότητας, λειτουργώντας ως αγωγός για την κοινή γνώμη. Όπως εξήγησε ο Mosca: «η εκλογική λειτουργία είναι ένα μέσο με το οποίο ορισμένες πολιτικές δυνάμεις ελέγχουν και περιορίζουν τη δράση άλλων όταν ασκείται σε καλές κοινωνικές συνθήκες». Αυτές οι «καλές κοινωνικές συνθήκες» σίγουρα περιλαμβάνουν τα παραπάνω κριτήρια του Carl Schmitt.

Ο Λούντβιχ φον Μίζες  αναγνώρισε επίσης αυτή την «κοινωνική λειτουργία» της δημοκρατίας, «αυτή τη μορφή πολιτικής συγκρότησης που καθιστά δυνατή την προσαρμογή της κυβέρνησης στις επιθυμίες των κυβερνώμενων χωρίς βίαιους αγώνες». Ιδιαίτερα στην πολιτικοποιημένη Δύση, με τα άκρως παρεμβατικά κράτη της, η δημοκρατική διαδικασία μπορεί, όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες, να λειτουργήσει ως βαλβίδα για την εκκρεμή πολιτική δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας.

Όταν οι κοινωνικές συνθήκες είναι δυσμενείς για να έχει μεγάλο αποτέλεσμα αυτή η διαδικασία, τότε η δημοκρατία ως πολιτικό σύστημα αρχίζει να αμφισβητείται και επέρχεται πολιτική κρίση. Αυτό είναι αναμφισβήτητα αυτό που συμβαίνει στη Δύση σήμερα, καθώς οι εκλογές δύσκολα φέρνουν πολιτική αλλαγή και η δυτική οικονομική παγκοσμιοποίηση ολιγαρχία προσπαθεί να  ενισχύσει τον έλεγχο  της διεθνούς πολιτικής ατζέντας.

Παρά τις αδυναμίες της δημοκρατίας, έχει ωστόσο σημαντική παραμονή στη Δύση για τους παραπάνω λόγους. Καθώς αυτή η διατηρούμενη δύναμη φαίνεται να διαβρώνεται επί του παρόντος, είναι τόσο σημαντικό όσο ποτέ άλλοτε να υπενθυμίσουμε στο κοινό τις αρχές και τα οφέλη της ελευθερίας.

nikolaosanaximandros.gr

Επισκεφτείτε το κανάλι μου στο youtube αν ψάχνετε πραγματικά να βρείτε την αλήθεια… Η Ενημέρωση που δεν θα ακούσετε ποτέ από τα κυρίαρχα ΜΜΕ… Υποστηρίξτε αυτόν τον αγώνα με την εγγραφή, τα κόσμια σχόλια και τα λάικ σας…

Advertisement

Σχετικές αναρτήσεις

ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ

Άρχισε η διάλυση τους

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ

Οι πρώτες κωλοτούμπες άρχισαν μετά την εκλογή του Τραμπ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ