Η φαρμακοβιομηχανία εξαπατά τους γιατρούς, ενώ αποτυγχάνει τελείως να συνεισφέρει σημαντικά στη θεραπεία χρόνιων ασθενειών…
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μία από τις δύο μόνο χώρες που εξακολουθούν να επιτρέπουν στις φαρμακευτικές εταιρείες να συμμετέχουν στη διαφήμιση νέων φαρμάκων απευθείας στον καταναλωτή . Το 2020, αυτό το πρόγραμμα ανήλθε σε 6,58 δισεκατομμύρια δολάρια – χρήματα που θα μπορούσαν να δαπανηθούν για την πραγματική ιατρική έρευνα. Με τη διαφήμιση απευθείας στον καταναλωτή, οι καταναλωτές ενθαρρύνονται να καλύψουν ένα θέμα και να αντιμετωπίσουν μια σειρά από νέα προβλήματα υγείας, ενώ τους λένε να «ρωτήσουν τον γιατρό τους εάν αυτό το φάρμακο είναι κατάλληλο για αυτούς».
Η Big Pharma έχει επίσης αναπτύξει ένα περίπλοκο σύστημα δωροδοκίας για να χειραγωγήσει τους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα να συνταγογραφούν νέα φάρμακα. Αυτά τα συστήματα δεν περιλαμβάνουν αντικειμενική ανταλλαγή πληροφοριών. συνεπάγονται τη διασκέδαση των γιατρών , το οποίο περιλαμβάνει γενναιόδωρες οικονομικές μίζες και εγγυημένες συμφωνίες έκδοσης και ομιλίας.
Δυστυχώς, μεγάλο μέρος της δυτικής ιατρικής έχει μετατραπεί σε έναν συνεχή κύκλο παρενεργειών, ανεπιθύμητων αντιδράσεων και στην πλήρη εγκατάλειψη των πραγματικών φυτοθρεπτικών συστατικών και των φαρμακευτικών ενώσεων που υποστηρίζουν το αίμα, τις ορμόνες, τα συστήματα και τα όργανα του σώματος.
Η μακροπρόθεσμη κάλυψη των συμπτωμάτων είναι πιο επικερδής από την κατανόηση και την αντιστροφή των βασικών θεμάτων υγείας
Το 1977, ο Δρ. Βέρνον Κόλεμον έγραψε ένα σημαντικό βιβλίο σχετικά με αυτό το θέμα που ονομάζεται Paper Doctors . Σε ένα κεφάλαιο , συζητά τη φαρμακευτική έρευνα και την αδυναμία της φαρμακευτικής βιομηχανίας να αναπτύξει σημαντικές προόδους για την ιατρική σε μια εικοσαετία. Μερικές από τις πιο σημαντικές ιατρικές εξελίξεις έγιναν πριν από τη δεκαετία του 1950.
Φάρμακα όπως τα στεροειδή, η ινσουλίνη και η πενικιλίνη έχουν βοηθήσει αμέτρητους ανθρώπους. Ωστόσο, τα περισσότερα φάρμακα που δημιουργήθηκαν από τότε έχουν προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα έχουν λύσει. Ακόμη και με τεράστιες επενδύσεις στην έρευνα φαρμάκων και με τις τεχνολογικές προόδους που επέτρεψαν τη μαζική σύνθεση χημικών ενώσεων λιθανθρακόπισσας, μεγάλο μέρος της φαρμακευτικής έρευνας έχει επικεντρωθεί απλώς στην κάλυψη των συμπτωμάτων, αντί να φτάσει στη βασική αιτία της νόσου.
Τα τελευταία εξήντα χρόνια, οι φαρμακευτικές εταιρείες άρχισαν να εστιάζουν την έρευνά τους στην ανάπτυξη προϊόντων που έχουν δυνατότητες για υψηλές πωλήσεις, ενώ στοχεύουν σε συνθήκες που απαιτούν μακροχρόνια θεραπεία.
Τα νέα φάρμακα είναι συχνά απλώς νέες παραλλαγές παλαιών φαρμάκων, που οδηγούν σε ατελείωτους τρόπους για να επωφεληθείτε από τις βασικές συνταγές. Αυτές οι νέες παραλλαγές δεν φαίνεται να λύνουν ποτέ το βασικό πρόβλημα για τους περισσότερους ανθρώπους και γίνονται δεκανίκια μακροπρόθεσμα.
Υπάρχουν ατελείωτες παραλλαγές αντιόξινων, ηρεμιστικών, υπνωτικών χαπιών και αντικαταθλιπτικών, για παράδειγμα. Ακόμη και το 1975, οι γιατροί μπορούσαν να επιλέξουν από 57 διαφορετικές μάρκες αντιόξινων, αλλά η μόνη διαφορά ήταν το όνομα του προϊόντος και η τιμή.
Ακόμη και με κέρδη ρεκόρ, η Big Pharma αποτυγχάνει να θεραπεύσει χρόνιες ασθένειες
Βασικά, τα τελευταία εξήντα χρόνια, οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν χειραγωγήσει την επιστημονική διαδικασία , δίνοντας προτεραιότητα στο κέρδος έναντι των ανθρώπων. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αμερική πάσχει από το μεγαλύτερο επίπεδο χρόνιων ασθενειών από οποιοδήποτε άλλο έθνος στον κόσμο.
Το 1950, μόνο το έξι τοις εκατό των Αμερικανών έπασχε από μια σημαντική χρόνια ασθένεια. Σήμερα, το 60 τοις εκατό του πληθυσμού πάσχει από χρόνια νοσήματα. Το κόστος της θεραπείας αυτών των χρόνιων ασθενειών είναι περίπου το 90 τοις εκατό των 4,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που δαπανώνται ετησίως για την υγειονομική περίθαλψη . Περίπου το 93 τοις εκατό του κόστους του Medicare και το 85 τοις εκατό του κόστους του Medicaid αφορά χρόνιες ασθένειες.
Ακόμη και με χιλιάδες φάρμακα στην αγορά και τα κέρδη ρεκόρ, η Big Pharma δεν παρέχει τις λύσεις . Αυτό έχει γίνει ένα ανήθικο και μη βιώσιμο παράδοξο. Αυτές οι εταιρείες κερδίζουν χρήματα χωρίς σημαντικές καινοτομίες στην ιατρική και την ανθρώπινη θεραπεία. Αυτές οι εταιρείες λένε ψέματα και δωροδοκούν τον δρόμο τους προς την κορυφή — έναν ανταγωνισμό αποτυχίας και διαρκών χρόνιων ασθενειών — όλα αυτά ενώ παίρνουν ολόκληρη τη χώρα μαζί τους σε μια οικονομική κατάρρευση.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής διαφωνούν για το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και ποιος πρέπει να πληρώσει για αυτό, αλλά δεν γίνεται συζήτηση για το γιατί κοστίζει τόσο πολύ, καμία προσπάθεια, καμία συζήτηση για το πώς να μειωθούν τα τοξικά, δόλια φάρμακα και το σύστημα δωροδοκίας και εξαπάτησης που μαστίζει το σύστημα υγείας μας.
Πότε θα δώσουμε κίνητρα σε μια ηθική και ηθική επιδίωξη για τη θεραπεία της χρόνιας νόσου; Πότε θα δώσουμε κίνητρα για την ανάπτυξη φαρμάκων που λειτουργούν ολιστικά με το σώμα; Πότε θα παρέχουμε στα φαρμακεία τα εκχυλίσματα φυτικής προέλευσης που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ανθρώπων εδώ και αιώνες — πολύ πριν από αυτή τη σύγχρονη διαφθορά της επιστήμης;
nikolaosanaximandros.gr – home
