Η… καραντίνα ρίχνει ασήκωτα βάρη στα παιδιά. Μέσα στο κυκεώνα της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η πανδημία του Covid-19 και στο κυνήγι της υγειονομικής προστασίας του γενικού πληθυσμού δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στις παρελκόμενες «απώλειες» που προέκυψαν από την δραματική αλλαγή της καθημερινότητας μας.
Οι αλλαγές αυτές προκάλεσαν στρεβλώσεις που πρόλαβαν να εγκατασταθούν στο σώμα καθώς τα περιοριστικά μέτρα και το πάγωμα πολλών αθλητικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων δεν κράτησε μια εβδομάδα, αλλά πέντε μήνες. Ότι κρατά πάνω από δύο μήνες γίνεται συνήθεια και μια ελληνική μελέτη ακολουθεί την μόδα των προγνωστικών μοντέλων που χρησιμοποιούν οι καθηγητές περιβαλλοντικής μηχανικής Δημοσθένης Σαρηγιάννης και αναλυτικής Χημείας Νίκος Θωμαϊδης, για να αποτυπώσει τα αποτελέσματα των lockdown στο μυοσκελετικό σύστημα.
Αλγόριθμοι
Έτσι λοιπόν, όπως ο καθηγητής Δημοσθένης Σαρηγιάννης τοποθετεί τις συγκεντρώσεις του ιιικού φορτίου του κορονοϊού στα λύματα σε αλγόριθμους για να προβλέψει την εξέλιξη της επιδημιολογικής καμπύλης, κατά τον ίδιο τρόπο ο επικεφαλής της έρευνας φυσικοθεραπευτής Τάσος Τερζόπουλος χρησιμοποιεί παραμέτρους που δείχνουν την μεταβολή στον τρόπο ζωής για να προβλέψει πόσο θα επηρεαστεί το μυοσκελετικό σύστημα τα προσεχή χρόνια και τι προβλήματα θα βγάλουμε μακροπρόθεσμα.
Όπως εξηγεί ο Τάσος Τερζόπουλος, φυσικοθεραπευτής και ειδικευμένος στην ολιστική τεχνική Bowtech:
«Οι αλλαγές που επιβλήθηκαν εξ ανάγκης -για την πρόληψη της διασποράς της Covid- μένουν στην αφάνεια καθώς όλη η προσπάθεια επικεντρώνεται στην πρόοδο των εμβολιασμών και τη στήριξη του συστήματος υγείας. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα θα αποτελέσουν τις παράπλευρες απώλειες της υγείας του μυοσκελετικού συστήματος ιδιαίτερα των παιδιών που θα πληρώσουν το τίμημα του περιορισμού της κίνησης ως ενήλικες τα προσεχή χρόνια».
Εξηγώντας πως προκύπτει το αποτέλεσμα, ο φυσικοθεραπευτής θυμίζει πως η ζωή μας είναι συνδεδεμένη με τα μαθηματικά. Ακόμα και η ποιότητα της υγείας μας ορίζεται από εξισώσεις, όπως ορίζονται τα προγνωστικά μοντέλα για την πορεία της covid. Εν προκειμένω, η εξίσωση της μυοσκελετικής υγείας περιλαμβάνει 3 παράγοντες που έχουν διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό στον παιδικό πληθυσμό.
Αυτοί οι τρεις παράγοντες είναι οι ώρες που το παιδί κινείται-παίζει, οι ώρες που κάθεται και οι ώρες που κάνει αθλητικές δραστηριότητες. Αν φ είναι ο πρώτος παράγοντας, x ο δεύτερος και ψ ο τρίτος, είναι προφανές ότι η εξίσωση έχει διαταραχθεί.
Γιατί με τον περιορισμό της κυκλοφορίας και το κλείσιμο των σχολείων συνέβησαν οι εξής μεταβολές:
Ο παράγοντας φ (κίνηση-παιχνίδι) μειώθηκε κατά 50%, ο παράγοντας χ (οι ώρες που κάθεται) διπλασιάστηκε ή 3πλασιάστηκε και ο παράγοντας φ (ο αθλητισμός) μηδενίστηκε. Είναι λοιπόν εμφανές ότι η «εξίσωση» έχει αλλάξει λύση.
Αν στον αλγόριθμο προσθέσουμε το γεγονός ότι η σπονδυλική στήλη έχει μνήμη και κρατάει αυτή την αλλαγή, δηλαδή αναπαράγει στους ενήλικες την λανθασμένη εξίσωση (που ισοδυναμεί με μια παθολογική στάση σώματος) προκύπτει ότι η αύξηση της καθιστικής ζωής (τηλεκπαίδευση και ψηφιακή ψυχαγωγία) θα είναι καθοριστικές για το πόσο γρήγορα θα αρχίσουν να εμφανίζουν μυοσκελετικές παθήσεις ως ενήλικες.
«Ο αλγόριθμος δείχνει πως τα παιδιά που είναι σήμερα 8-15 ετών θα εμφανίσουν εκφυλιστικά προβλήματα της σπονδυλικής στήλης που σήμερα εμφανίζουν ενήλικες 40-45 ετών, κατά μία 20ετια νωρίτερα, δηλαδή στις ηλικίες από 20-25 ετών. Συνεπώς το τίμημα θα είναι βαρύ και για την ποιότητα της υγείας του πληθυσμού αλλά και για την οικονομία της χώρας αν υπολογιστεί ότι η πρώτη και πιο συχνή αιτία που κάποιος παίρνει αναρρωτική άδεια από την δουλειά του είναι τα μυοσκελετικά προβλήματα και ιδιαίτερα της οσφυϊκής μοίρας δηλαδή οσφυαλγία, δισκοκήλες, ισχιαλγία.
Στις ΗΠΑ έχει υπολογιστεί ότι οι μυοσκελετικές παθήσεις αποτελούν μεγάλο βαρίδι για το Σύστημα Υγείας, ένα βαρίδι που κοστίζει στην οικονομία κάποια δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι το κόστος της «εξίσωσης» που δεν βγαίνει για την σπονδυλική στήλη, έχει μεγάλη επίπτωση στην προσωπική υγεία του καθενός αλλά και στις Δαπάνες Υγείας του κράτους» όπως εξηγεί ο κ. Τερζόπουλος.
Ατομική ευθύνη
Η ερώτηση που προκύπτει εύλογα είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς σήμερα για να μειώσουμε αυτό το κόστος, μια και ζούμε στην εποχή της ατομικής ευθύνης. Και βέβαια, απαντά ο ειδικός.
«Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν τη σπονδυλική στήλη σταθερούς. Αυτό μεταφράζεται στο να κάνουμε μικρά αλλά σημαντικά πράγματα που όταν γίνουν τρόπος ζωής θα έχουν ευεργετική επίδραση στο μυοσκελετικό σύστημα» λέει ο κ. Τερζόπουλος και δίνει μερικές συμβουλές για τα παιδιά και τους γονείς.
- Μάθετε τα παιδιά να σηκώνονται από την καρέκλα, όπως όταν είναι στο σχολείο. Πρέπει να κρατάνε κινητικά αλλά και νοητικά την ροή του σχολείου.
- Κάντε ένα περίπατο με τα παιδιά σας το πρωί ή μετά το πέρας των μαθημάτων 20-30 λεπτά ακόμα και 10-15 λεπτά αν δεν υπάρχει χρόνος για το μισάωρο.
- Κάντε μετά τον περίπατο 5-10 λεπτά ασκήσεις και διατάσεις. Απλά πράγματα που όλοι γνωρίζουν χωρίς να χρειάζεται να είναι γυμναστές.
- Κάντε τουλάχιστον μια-δύο φορές την εβδομάδα κάποια δραστηριότητα όπως ποδήλατο, ποδόσφαιρο σε κάποια πλατεία-αλάνα πεζοπορία μαζί με τα παιδιά σας.
Dr Ηλίας Πέτρου. Ο φυσικοθεραπευτής που άλλαξε την ελληνική κοινωνία και δολοφονήθηκε
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ενδέχεται να μην αντιπροσωπεύουν τις επίσημες απόψεις του ιστολογίου μας.. Το nikolaosanaximandros , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους.
