Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΘΕΙ.. Έχουμε σήμερα μια Ευρώπη που υποτιμά το μέγεθος της πολιτικής μετατόπισης που έχει συμβεί στις ΗΠΑ. Δώδεκα άφρονες ευρωπαίοι ηγέτες αυτοί της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Δανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, της Φινλανδίας, της Σουηδίας, της Τσεχίας και της Ρουμανίας, καθώς και ο υπ ατμόν Καναδός πρωθυπουργός, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και ο Ζελένσκι, μαζευτήκαν στο Lancaster House του κεντρικού Λονδίνου για να συζητήσουν όπως αναφέρουν το θέμα: «Διασφαλίζοντας το μέλλον μας».
Όλοι τους, δηλαδή και οι δεκαπέντε, θεωρούν ότι η πολιτική μετατόπιση των ΗΠΑ είναι παράλογη και οφείλεται στην ιδιορρυθμία του Τραμπ. Δυστυχώς για αυτούς παράλογη είναι η προσδοκία τους ότι η Ρωσία θα ηττηθεί και το ΝΑΤΟ θα κερδίσει τον πόλεμο, με όπλα των ΗΠΑ, και φέρετρα των Ουκρανών.
Ως πολιτικό ον έχω κατανοήσει ότι η εκλογή Τραμπ έφερε μια πολύ πιο ρεαλιστική οπτική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η πολιτική των ΗΠΑ όπως αποκρυσταλλώνεται με τον Τραμπ και ανεξάρτητα από το στυλ με το οποίο εκφράζεται, είναι μια επανατοποθέτηση των προτεραιοτήτων της αμερικανικής υπερδύναμης. Η πολιτική της προηγούμενης ηγεσίας των ΗΠΑ και της νυν ηγεσίας της Ε.Ε. οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την ανθρωπότητα σε ολοκαύτωμα και όχι σε συμβιβασμό με την πραγματικότητα.
Και αυτή η πολιτική αποκαθηλώθηκε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Η αποκαθήλωσή της ήταν άλλωστε και επιλογή πολλών κέντρων εξουσίας μέσα στις ΗΠΑ που έβλεπαν ότι η πολεμοχαρής πολιτική Μπάιντεν οδηγούσε σε πλήρες αδιέξοδο. Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι μια ισχυρή μερίδα της αμερικανικής άρχουσας τάξης επέλεξε να τοποθετηθεί πιο έξυπνα και πιο ρεαλιστικά στον νέο παγκόσμιο συσχετισμό, δια μέσου Τραμπ. Είναι βλακώδες να νομίζει κανείς ότι η πολιτική μιας υπερδύναμης βασίζεται απλώς στα προσωπικά χαρακτηριστικά του ηγέτη της και δεν εκφράζει βαθύτερα συμφέροντα και στρατηγικές.
Όσοι θεωρούν ότι η νέα αμερικανική πολιτική οφείλεται στις ιδιορρυθμίες του Τραμπ ψάχνουν απλώς να καλύψουν την οικτρή αποτυχία στις εκτιμήσεις και στην στρατηγική τους. Όσο και αν η φιλελεύθερη ελίτ της Ευρώπης εμφανίζει τον Τραμπ ως την επιτομή της παλαβομάρας, η αλήθεια είναι ότι ο Αμερικανός πρόεδρος εκφράζει την αναδιατύπωση προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων της Ουάσινγκτον. Σε αυτή τη στροφή, ο Ζελένσκι δεν είναι παρά μια τρίχα στο ζυμάρι που θα πεταχτεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και η Ε.Ε. θα επανέλθει στα πραγματικά της κιλά, αντιλαμβανόμενη ότι το ειδικό της βάρος είναι κατά πολύ μειωμένο από αυτό που φαντασιώνονταν ο Μακρόν, ο Σολτς, και η Κάγια Κάλλας.
Η Ουκρανία βγαίνει από αυτόν τον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό της Δύσης, έχοντας χάσει σημαντικά εδάφη, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, με διαλυμένες υποδομές και τον πλούτο της υποθηκευμένο στη Δύση. Μαθαίνει με πικρό τρόπο τι σημαίνει να είσαι ο αυτοφωράκιας μιας πολιτικής χωρίς αρχές, χωρίς στρατηγική και χωρίς πιθανότητες επιτυχίας. Και αυτό το πικρό μάθημα αφορά και εμάς. Η ελληνική κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή υιοθέτησε την πιο ακραία αντιρωσική στάση, νομίζοντας ότι θα γίνει αρεστή στα υπερατλαντικά αφεντικά της και θα αποκομίσει κέρδη.
Σήμερα, είναι ξεκρέμαστη και αμήχανη, καταλαβαίνοντας ότι με το να δηλώνει κανείς σε όλους τους τόνους “δεδομένος” σύμμαχος, απεμπολεί κάθε δυνατότητα αυτόνομης και αξιοπρεπούς παρουσίας στη διεθνή σκηνή. Η σύσκεψη των ηγετών της Ε.Ε. στην οποία κλήθηκε μέχρι και ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών, αλλά από την οποία απουσίαζε η Ελλάδα, είναι ένδειξη της υποβάθμισης της χώρας. Υποβάθμιση που οφείλεται αποκλειστικά στο διαχρονικό και διακομματικό φανατισμό με τον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις δηλώνουν βασάλοι δηλαδή υποτελείς των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Τέλος, όσοι αποθεώνουν τον χρήσιμο ηλίθιο Ζελένσκι, ο οποίος, παρέλαβε χώρα, και παραδίδει κατεχόμενες ζώνες από Ρωσία, ΗΠΑ, Πολωνία κλπ, καλό θα είναι να σταματήσουν να εκτίθενται περισσότερο. Ο Ουκρανός πρόεδρος ξέρει ότι όποιος υπογράψει μια τέτοια ειρήνη δεν θα ζήσει για να χαρεί τα εκατομμύρια που τσέπωσε από το πάρτυ της διαφθοράς. Το να παραστήσει τον ανυποχώρητο σε μια ηρωϊκή έξοδο και να καταφύγει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να ζήσει ζωή χαρισάμενη με τα κλεψιμέικα της προεδρίας του δεν τον καθιστά ήρωα. Τον καθιστά αχρείο.
