Η Τουρκία πίσω από την άρνηση του Πακιστάν να εγκαταλείψει το Ιράν! Τουρκο-πακιστανικό Σκακιστικό Παιχνίδι στην Περσική Σκακιέρα! Η πρόσκληση–έκπληξη του Αρχηγού των δυνάμεων του Πακιστάν, στρατηγού Ασίμ Μουνίρ, στις ΗΠΑ, συνοδεύτηκε από τον επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών ISI, στρατηγό Ασίμ Μαλίκ. Η Ουάσιγκτον προσπάθησε να αποσπάσει τη δέσμευση του Ισλαμαμπάντ: να εγκαταλείψει το Ιράν και να ανέβει εναντίον του. Παρ’ όλα αυτά, το Πακιστάν αντιστέκεται ‒και εδώ μπαίνει η Τουρκία.
Σύντομο σχόλιο από τον Πύρινο Λόγιο
Η άρνηση του Πακιστάν να εγκαταλείψει το Ιράν, παρά τις γενναιόδωρες προσφορές Τραμπ για οικονομική ενίσχυση, δείχνει ότι στην παρούσα φάση, οι πραγματικοί γεωπολιτικοί δεσμοί του Πακιστάν είναι βαθύτεροι και ιδεολογικά φορτισμένοι. Το Πακιστάν αντιλαμβάνεται –σωστά– ότι μια αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, με εγκαθίδρυση φιλοδυτικής κυβέρνησης, δεν θα σημαίνει απλώς την ανατροπή ενός εχθρού των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Θα είναι η αρχή μιας γεωστρατηγικής αλυσίδας που θα απειλήσει την ίδια του την ύπαρξη.
Κλειδί λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεστε, σε όλο αυτό το γεωστρατηγικό “παίγνιο” είναι η Τουρκία. Η Άγκυρα, στενός στρατηγικός εταίρος του Πακιστάν, έχει συμφέροντα που εφάπτονται και τέμνονται με εκείνα του Ισλαμαμπάντ. Η ύπαρξη ενός ισχυρού, αντιαμερικανικού και αντιισραηλινού Ιράν, εάν αυτό υπάρξει ποτέ, λειτουργεί ως ανάχωμα στη δημιουργία ανεξάρτητου Ιρανικού Κουρδιστάν – ενός σεναρίου εφιαλτικού για την Τουρκία. Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι μια ενδεχόμενη φιλοδυτική κυβέρνηση στην Τεχεράνη, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, θα θελήσει να επανασχεδιάσει τα σύνορα. Κι ο πρώτος υποψήφιος είναι οι Κούρδοι – το πιο ισχυρό δημογραφικό και εδαφικό αγκάθι στην τουρκική πολιτική.
Αν ανακηρυχθεί ανεξάρτητο Κουρδιστάν στο Ιράν, ο Ερντογάν γνωρίζει πως θα ακολουθήσει αμέσως μετά η διάλυση του υφιστάμενου status quo και στο δικό της νοτιοανατολικό μέτωπο. Και το ντόμινο δεν θα σταματήσει.
Η Κίνα στη Σκιά και ο IMEC στο Στόχαστρο
Η Κίνα, αιώνιος σιωπηλός στρατηγικός σχεδιαστής, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει. Η ύπαρξη ενός Ιράν που αντιστέκεται στη Δύση εξυπηρετεί απόλυτα τα κινεζικά συμφέροντα.
Πρώτον, επειδή εξασφαλίζει ανεμπόδιστη πρόσβαση της Κίνας στους ενεργειακούς πόρους του Ιράν.
Δεύτερον, επειδή το Ιράν είναι κρίσιμος κρίκος του κινεζικού σχεδίου “Δρόμος του Μεταξιού” ή αλλιώς Belt and Road Initiative (BRI).
Αντιθέτως, η δημιουργία του IMEC (India–Middle East–Europe Corridor), που ευνοεί Ινδία-Ισραήλ-Κύπρο- Ελλάδα και προωθεί τη σύνδεση Ευρώπης–Ινδίας παρακάμπτοντας το Ιράν, την Κίνα και φυσικά την Τουρκία, θεωρείται από το Πεκίνο γεωοικονομικός εφιάλτης.
Το Πακιστάν, το οποίο βρίσκεται ήδη «εκτός IMEC» λόγω της ινδο-μουσουλαμνικής του αρχιτεκτονικής, δεν έχει κανέναν λόγο να συνεργήσει στη δημιουργία του. Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να παρεμποδίζει την εφαρμογή του – και το κάνει, μέσω της στήριξης στο Ιράν.
Το Πακιστάν ως κρίκος σε έναν βρώμικο Άξονα
Το Πακιστάν σήμερα παίζει διπλό παιχνίδι. Συνεργάζεται με τη Βόρεια Κορέα, συναλλάσσεται με την Κίνα, στηρίζει το Ιράν με όπλα, τεχνογνωσία και επιμελητειακή υποστήριξη, όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι πληροφορίες για επισκευή των ιρανικών ραντάρ με πακιστανική βοήθεια και κινεζικά ανταλλακτικά εν μέσω ισραηλινών επιθέσεων, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν casus belli για την Ουάσινγκτον και την Ιερουσαλήμ.
Ποια είναι η απάντηση των ΗΠΑ και του Τράμπ; Προσπάθεια εξαγοράς!
Προσέγγιση δηλαδή με «δείπνο για τρεις» στον Λευκό Οίκο, με πέταγμα στο τραπέζι εκτός από τα εδέσματα, και πολλές “δεσμίδες” πετροδολλάρια. Η Ιστορία όμως από την άλλη πλευρά, διδάσκει πως όταν το χρήμα δεν επαρκεί, ακολουθεί το ξίφος.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η Αμερική…πιάστηκε αδιάβαστη. Θα έπρεπε από πολύ πρίν την επίθεση των Ισραηλινών, να έχει “καπαρώσει” πρώτα το Πακιστάν ή τουλάχιστον να διαπραγματευτεί μαζί του, όπως είχε κάνει και ο Ρόνταλντ Ρήγκαν με τους μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν και το Πακιστάν (το Πακιστάν είχε παίξει τον ρόλο του…μεσάζοντα στον δρόμο για τον εξοπλισμό των μουτζαχεντίν ενάντια στη σοβιετική εισβολή του 1982) με αποτέλεσμα την πλήρη επικράτηση των μουτζαχεντίν και την έκων-άκων αποχώρηση των σοβιετικών από το Αφγανιστάν.
Σήμερα όμως, τα πράγματα είναι …αλλιώς. Ο εχθρός δεν ειναι πλέον η Ρωσία, αλλά η Κίνα! Και ο δικός της “δρόμος του μεταξιού”, είναι υπαρξιακό ζήτημα για το Πεκίνο. Επομένως, θα κάνει τα πάντα – κυριολεκτικά – για να ακυρώσει τον IMEC και στην γεωπολιτική αυτή σύγκρουση, το Πακιστάν και η Τουρκία είναι τα πιο κατάλληλα “εργαλεία”.
Πόσο ακριβό μπορεί να είναι το τίμημα της τουρκικής υποκρισίας
Η Τουρκία, καλυπτόμενη πίσω από το Ιράν και το Πακιστάν, συνεχίζει να υπονομεύει τις δυτικές πρωτοβουλίες με τρόπο υποχθόνιο.
Υποστηρίζει μεν το ΝΑΤΟ, απολαμβάνει τα οφέλη του, αλλά στην πράξη εργάζεται ενάντια στην αμερικανική στρατηγική στη Μέση Ανατολή. Το «βρώμικο παιχνίδι» της Άγκυρας μέσα από τον άξονα Ιράν–Πακιστάν–Κίνα–Τουρκία–Κατάρ–Χαμάς–Μουσουλμανική Αδελφότητα–Αζερμπαϊτζάν–Ναγκόρνο Καραμπάχ–Ουκρανία–Λιβύη–Κόσοβο–Σουδάν–Σομαλία–Δυτική Θράκη–Ξάνθη–Ροδόπη–Βόρεια Συρία–Ιράκ–Κυπριακή ΑΟΖ–Αιγαίο, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της ανοχής.
Η συντριβή του Ιράν, όταν και αν αυτή συμβεί, δεν θα αφήσει ανέγγιχτη την Άγκυρα. Όταν ανοίξει η Κουρδική πύλη, η Τουρκία θα πληρώσει το τίμημα για όλα τα παιχνίδια που έπαιξε – και εξακολουθεί να παίζει – στις πλάτες των άλλων.
Ακόμη κι αν αλλάξει το καθεστώς στη Τουρκία και έρθουν στα πράγματα οι Κεμαλιστές, ακόμη και τότε, η Τουρκία θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Το Ισραήλ ουδέποτε θα ξεχάσει τον υπόγειο ρόλο της (ακόμη και τώρα που μιλάμε, ο Ερντογάν βρίζει το Ισραήλ με τα χειρότερα λόγια και ενθαρρύνει τους εθνικιστές να προβαίνουν σε απειλές τύπου “Θα μπούμε στην Ιερουσαλήμ ως νικητές των σιωνιστών” και άλλα τέτοια…δραματικά) και θα κάνει τα αδύνατα – δυνατά για να εξαλειφθεί ο τουρκικός επεκτατισμός.
Οι προφητείες όμως, τις οποίες ήδη ζούμε σε μορφή…ειδήσεων πλέον, έχουν άλλη …άποψη. Ότι τελικά, η Ρωσία θα αναλάβει τη “βρώμικη δουλειά” της εξάλειψης των Τούρκων από τον χάρτη της περιοχής, προστατεύοντας τα συμφέροντα της.
Επειδή όμως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το πώς θα λάβει χώρα αυτή η εντελώς ανάποδη γεωπολιτική εξέλιξη (άλλως τε όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού), προς το παρον μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε πως η Τουρκία, απλά βρίσκεται σε πανικό.
Ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα (εγώ προσωπικά δεν βλέπω στον ορίζοντα πυρηνική σύγκρουση, αλλά μόνο με συμβατικά πανίσχυρα όπλα), αποκλείεται ο άξονας ΗΠΑ-Ισραήλ να επιτρέψει περαιτέρω άπλωμα στο…ξάπλωμα των Τούρκων. Και ειδικά το Ισραήλ, που έχει ήδη δηλώσει δια στόματος Νετανιάχου τόσο στον Τράμπ, όσο και στο εβραϊκό λόμπι που τον στηρίζει πως μετά το Ιράν, ο άλλος υπαρξιακός κίνδυνος είναι η Τουρκία.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ο δρόμος για τη Πόλη, ανοίγει όλο και περισσότερο κι ας με επικρίνουν οι διάφοροι “καλοθελητές” μέσω των email που μου στέλνουν κάθε τρείς και λίγο. Κι εγώ απλά τους αγνοώ, μιας και μιλάνε αντ’ εμού τα ίδια τα γεγονότα.
