Το Project Cumulus & η τραγωδία στο Devon συνδέονται με την τροποποίηση του καιρού.. Μην ανησυχείτε, τέτοια πράγματα συνέβησαν μόνο στο παρελθόν… Η κυβέρνησή σας τώρα σας αγαπάει και δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο στις μέρες μας, σωστά; Όποιος απάντησε σωστά, να το κοιτάξει.. Ίσως κάποτε θα πρέπει να βγουν οι παρωπίδες…
*του Naked Emperor*
Κάθε φορά που μπαίνω στο διαδίκτυο, βλέπω ανθρώπους να δημοσιεύουν φωτογραφίες από ίχνη αεροπλάνων στον ουρανό και να ρωτούν γιατί βλέπουμε τόσα πολλά από αυτά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι ίχνη συμπύκνωσης, ενώ άλλοι λένε ότι είναι ίχνη χημικών.
Ενώ υπάρχουν πολύ πειστικά επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, είναι αδύνατο να εξακριβωθεί η αλήθεια. Ωστόσο, μπορούμε να δούμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν, για να δώσουμε σε μια θεωρία μεγαλύτερη αξιοπιστία.
Σε προηγούμενη ανάρτηση, κοίταξα προηγούμενα, τεκμηριωμένα και αποχαρακτηρισμένα παραδείγματα κυβερνήσεων, οι οποίες μέσω του στρατού, “ψέκαζαν” στην κυριολεξία τους πολίτες τους. Όλα προς το συμφέρον μας φυσικά, μέχρι που να μην είναι…
Σήμερα θα πω μια τραγική ιστορία που συνέβη σε ένα χωριό του Βόρειου Ντέβον, που ονομάζεται Lynmouth, τη δεκαετία του 1950.
Το Lynmouth είναι ένα όμορφο χωριό στην άκρη του Exmoor στην Αγγλία.
Οι ποταμοί West Lyn και East Lyn ρέουν από το χωριό Lynton παραπάνω και εκβάλλουν στη θάλασσα. Εάν επισκεφθείτε ποτέ τα χωριά και δεν σας αρέσει η απότομη βόλτα στον λόφο ανάμεσα στα δύο, μπορείτε να οδηγήσετε με άνεση σε ένα τελεφερίκ που λειτουργεί με νερό και λειτουργεί από το 1890.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, μαζί με μια διεθνή ομάδα επιστημόνων, αποφάσισαν να αρχίσουν να πειραματίζονται με τη χειραγώγηση του καιρού. Το Project Cumulus ξεκίνησε και λειτούργησε μεταξύ 1949 και 1952. Σκοπός του ήταν να πειραματιστεί με διάφορες τεχνικές σποράς νεφών και επομένως να ελέγξει πότε και πού θα βρέψει.
Μεταξύ 4 Αυγούστου και 15 Αυγούστου 1952, πραγματοποιήθηκαν πτήσεις με περαιτέρω πειράματα χειραγώγησης του καιρού. Ωστόσο, το Project Cumulus σταμάτησε απότομα στις 15 Αυγούστου 1952. Κατά σύμπτωση, την ίδια μέρα εκτυλίχθηκε μια τραγωδία στο Lynmouth.
Μέσα σε λίγες ώρες, η μεγαλύτερη πλημμύρα εδώ και 300 χρόνια έπληξε το Lynmouth, καταστρέφοντας εκατοντάδες κτίρια, γέφυρες, αυτοκίνητα και δυστυχώς σκοτώνοντας 35 ανθρώπους. Άλλοι 420 χωρικοί έμειναν άστεγοι. Τα πτώματα που ξεβράστηκαν στη θάλασσα δεν βρέθηκαν ποτέ. Ένα κορίτσι, από το οποίο πήραν συνέντευξη εκείνη την εποχή, έχασε έξι μέλη της οικογένειας και μίλησε για τη μητέρα της, που ταυτοποίησε το άψυχο σώμα της γιαγιάς της.
“Η μαμά την αναγνώρισε από αυτήν την τεράστια κρεατοελιά στην πλάτη της, γιατί δεν είχε κεφάλι, χέρια ή πόδια όταν την βρήκαν”.
90 εκατομμύρια τόνοι νερού μαζί με χιλιάδες τόνους βράχου χτύπησαν το χωριό, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Συνολικά εκείνον τον μήνα, το Βόρειο Ντέβον, όπου βρίσκεται το χωριό, παρουσίασε 250 φορές περισσότερες βροχοπτώσεις από ό,τι ήταν κανονικό για τον Αύγουστο.
Αμέσως μετά, οι εναπομείναντες χωρικοί κάλεσαν για έρευνα και συζήτησαν φήμες για αεροπλάνα που έκαναν κύκλους πάνω από τα κεφάλια τους πριν από τον κατακλυσμό.
Ωστόσο, η κυβέρνηση και το Υπουργείο Άμυνας αρνήθηκαν ότι είχαν πραγματοποιηθεί πειράματα “σποράς νεφών” και η τραγωδία χαρακτηρίστηκε ως γεγονός από το “χέρι του Θεού”. Οποιαδήποτε συζήτηση για χειραγώγηση του καιρού θεωρήθηκε θεωρία συνωμοσίας και ακόμη και μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται ως τέτοια στη Wikipedia.
Αυτό ήταν μέχρι το 2001, όταν το BBC διεξήγαγε έρευνα για τις πλημμύρες και επιβεβαίωσε ότι μυστικά πειράματα προκαλούσαν έντονες βροχοπτώσεις. Πολλά από τα διαβαθμισμένα έγγραφα είχαν χαθεί, αλλά η ομάδα του Document εντόπισε ημερολόγια και προσωπικές μαρτυρίες της RAF.
Ένας πιλότος περιέγραψε πώς, στο πλαίσιο της επιχείρησης Cumulus, ψέκασε αλάτι στον αέρα, προκαλώντας ισχυρή βροχόπτωση 50 μίλια μακριά. Είναι επίσης πιθανό να έχουν πραγματοποιηθεί και άλλες πτήσεις που χρησιμοποίησαν ιωδιούχο άργυρο.
“Η βροχή ήταν η πιο δυνατή εδώ και αρκετά χρόνια – και όλα βγήκαν από έναν ουρανό που έμοιαζε καλοκαιρινός… δεν συγκαλύφθηκε το γεγονός ότι ο σπορέας είχε πει ότι θα έβρεχε και όντως το έκανε”.
“Έπιναν νερό στο όνομα της μετεωρολογίας και μόνο όταν διαβάστηκε το δελτίο ειδήσεων του BBC [για την τραγωδία του Lynmouth] αργότερα, έπεσε σιγή ιχθύος στην εταιρεία”.
Ο Guardian ανέφερε επίσης τα ευρήματα, αν και τώρα κατηγοριοποιεί την ιστορία στην ενότητα της “ανόητης σεζόν”. Παραθέτουν έναν πλοηγό της RAF που είπε:
“Πετάξαμε κατευθείαν επάνω από το σύννεφο, ρίξαμε ξηρό πάγο κάτω στο σύννεφο. Πετάξαμε από κάτω, για να δούμε αν βγήκε βροχή από το σύννεφο. Και έγινε περίπου 30 λεπτά αργότερα και όλοι επευφημήσαμε”.
Το Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο εξέτασε τα ιζήματα του εδάφους στην περιοχή του Lynmouth, για να δει αν υπάρχουν υπολείμματα αργύρου ή ιωδίου. Οι δοκιμές ήταν περιορισμένες, λόγω των περιορισμών που ίσχυαν εξαιτίας του αφθώδους πυρετού και δεν έβγαλε αποτέλεσμα. Ωστόσο, υπολείμματα αργύρου έχουν ανακαλυφθεί στα νερά της λεκάνης απορροής του ποταμού Lyn.
Η έρευνα του BBC μετατράπηκε σε ένα πρόγραμμα του Radio 4 με τίτλο “The Day They Made It Rain“, στο οποίο υποδηλώνουν ότι το Υπουργείο Αεροπορίας και το Υπουργείο Οικονομικών γνώριζαν ότι τα πειράματα προκαλούσαν ζημιές σε πολίτες.
Σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα πρακτικά, το γραφείο πολέμου ενδιαφέρθηκε να αυξήσει τη βροχή και το χιόνι με τεχνητά μέσα για διάφορους λόγους, όπως:
- να βαλτώσει τις κινήσεις του εχθρού
- την αύξηση της ροής του νερού σε ποτάμια και ρέματα, για να εμποδίσει ή να σταματήσει τις εχθρικές διελεύσεις
- τον καθαρισμό της ομίχλης από αεροδρόμια. και
- την έκρηξη ενός ατομικού όπλου σε ένα σύννεφο, για να παραχθεί μια πολύ ευρύτερη περιοχή ραδιενεργής μόλυνσης, από ό,τι σε μια κανονική ατομική έκρηξη.
Αλλά θυμηθείτε, αυτού του είδους τα πειράματα έγιναν μόνο στο παρελθόν… Η κυβέρνησή σας τώρα σας αγαπάει και δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο στις μέρες μας, σωστά; 😉
