Ψηφιακά νομίσματα Κεντρικής Τράπεζας: Θα καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει από την ιδιωτική περιουσία, τις ελεύθερες αγορές και την προσωπική ελευθερία. Αφυπνίσου… Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως τελικά θα καταφέρουν να το εφαρμόσουν σε όλα τα κράτη της δύσης, αλλά αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι ετοιμάζουν το cbdc, ως το αντίπαλο δέος του QFS…Προσπαθώντας με νύχια και δόντια να προλάβουν, μήπως και σώσουν τα άσωστα… Το άρθρο αυτό είναι ενημερωτικού χαρακτήρα και όχι με σκοπό να φοβίσει.. Πρέπει να ξέρουμε τα πάντα για τον εχθρό και να είμαστε προετοιμασμένοι.. Έχουμε πόλεμο… Διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί και μετά έχουμε ιδιαίτερα σημαντικό σχολιασμό…
Εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες ελέγχουν τη δημιουργία, τη διανομή και την ανταλλαγή εικονικού χρήματος, ό,τι απομένει από τις ελεύθερες αγορές θα εξαφανιστεί. Εάν παρακολουθούν κάθε συναλλαγή μεταξύ καταναλωτών και παραγωγών, τότε όλες οι βιομηχανίες θα υποταχθούν στην κεντρική διοίκηση του κράτους. Εάν διεκδικήσουν τη νομική εξουσία να καθορίσουν ποιος μπορεί να αποθηκεύει αξία, πόση αξία μπορεί να αποθηκευτεί προσωπικά και πόσο καιρό θα επιτραπεί να διαρκέσει αυτή η αξία, τότε ό,τι απομένει από ιδιωτική ιδιοκτησία θα πάψει να υφίσταται. Εάν διατηρούν ψηφιακό μονοπώλιο στις μοναδικές νομιμοποιημένες μορφές χρήματος, τότε ενδέχεται να τιμωρούν την προσωπική συμπεριφορά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα ατομικά δικαιώματα.
Πηγή: Gatestone Institute
Από τον JB Shurk
Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το χάσμα Ανατολής-Δύσης συνήθως απεικονιζόταν ως αντιπαράθεση του κομμουνισμού με τον καπιταλισμό. Η Σοβιετική Ένωση, οι δορυφόροι της και οι σύμμαχοί της λειτουργούσαν οικονομίες διοίκησης στις οποίες οι κεντρικές αρχές κατεύθυναν την κατανομή των πόρων, τη γεωργική παραγωγή και τη βιομηχανική παραγωγή του κράτους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Δυτικό Μπλοκ υπερασπίστηκαν τα φιλελεύθερα δημοκρατικά πρότυπα και τις ελεύθερες αγορές. Αυτή η διαίρεση, φυσικά, ήταν πάντα πολύ απλοϊκή. Όχι μόνο οι ΗΠΑ υποστήριξαν τριτοκοσμικές δικτατορίες όταν κάτι τέτοιο θα παρήγαγε στρατηγικά πλεονεκτήματα έναντι της ΕΣΣΔ, αλλά και η οριοθέτηση μεταξύ ελεύθερων και ελεγχόμενων αγορών δεν ήταν ποτέ τόσο ξεκάθαρη.
Όταν οι νέοι μαθητές μαθαίνουν τα βασικά του καπιταλισμού, διδάσκονται για αγορές στις οποίες οι άνθρωποι μπορούν ελεύθερα να διαπραγματεύονται για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών σύμφωνα με τις προσωπικές τους ανάγκες και ενδιαφέροντα. Διδάσκονται ότι η ιδιωτική ιδιοκτησία είναι το σήμα κατατεθέν του καπιταλισμού και η βασική διάκριση που διαχωρίζει αυτό το σύστημα από διάφορα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά οικονομικά συστήματα στα οποία η ιδιοκτησία μοιράζεται ποικιλοτρόπως μεταξύ των ανθρώπων ή ανήκει αποκλειστικά στο κράτος.
Όταν, ωστόσο, οι νέοι μαθητές ωριμάζουν, συνειδητοποιούν ότι σε όλη τη Δύση, η ιδιωτική ιδιοκτησία και οι ελεύθερες αγορές δεν είναι ούτε τόσο ιδιωτικές ούτε ελεύθερες. Η ιδιοκτησία μπορεί καλύτερα να γίνει κατανοητή ως μια δέσμη από ραβδιά δεμένα μεταξύ τους με ένα τόξο. Σε ένα οικονομικό σύστημα στο οποίο ό,τι κατέχετε είναι δικό σας και κανενός άλλου, όλα αυτά τα ραβδιά παραμένουν σφιχτά δεμένα μεταξύ τους. Ωστόσο, όταν οι άλλοι έχουν μια ανεξάρτητη αξίωση για αυτό που “κατέχετε”, τότε ένα προς ένα, αυτά τα μπαστούνια αναιρούνται.
Μπορεί να νομίζετε ότι είστε ιδιοκτήτης του σπιτιού σας αφού έχετε κάνει κάθε πληρωμή, αλλά τι συμβαίνει εάν δεν πληρώσετε τους τοπικούς φόρους ιδιοκτησίας ή αρνηθείτε να χορηγήσετε στην δημοτική κυβέρνηση άδεια για την κατασκευή αποχετευτικού συστήματος κάτω από την κατοικία σας; Σύντομα θα μάθετε ότι οποιοσδήποτε αριθμός διοικητών πόλεων, υπαλλήλων εσόδων, κρατικών ρυθμιστικών αρχών, γραφειοκράτες της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος, επίτροποι δημοσίων υπηρεσιών κοινής ωφελείας, ακόμη και ένα ετερόκλητο πλήρωμα ιδιωτών που αντιτίθενται στον τρόπο με τον οποίο επιλέγετε να χρησιμοποιήσετε την περιουσία σας, όλοι πιστεύουν ότι έχουν ιδιοκτησία μερίδιο σε αυτό που κατέχετε, επίσης.
Στα περισσότερα μέρη στη Δύση, θα είχαν δίκιο. Τα καταστατικά, οι κανονισμοί και οι φορολογικές υποχρεώσεις επιβαρύνουν ό,τι νομίζετε ότι είναι δικό σας, και ακόμη και όταν έχετε ακολουθήσει κάθε νόμο κατά γράμμα και έχετε πληρώσει κάθε τέλος μέχρι το λεπτό, δεν υπάρχει ακόμα καμία εγγύηση ότι οι κυβερνητικοί πράκτορες δεν θα επικαλεστούν αργότερα τους περίφημους νόμους του τομέα σύρετε ό,τι κατέχετε επειδή πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ιδιωτική σας περιουσία πιο γόνιμα για το «δημόσιο καλό» – και, από τότε που η Keloεναντίον New London , ακόμη και για το ιδιωτικό καλό κάποιου άλλου . Τόσο για την ιδιωτική ιδιοκτησία.
Ομοίως, οι ελεύθερες αγορές δεν είναι σχεδόν απαλλαγμένες από κρατική παρέμβαση. Οι ομοσπονδιακοί, πολιτειακοί και τοπικοί νόμοι, κανονισμοί και κανόνες περιορίζουν τις δραστηριότητες κάθε κλάδου. Πριν ξεκινήσει οποιοδήποτε νέο επιχειρηματικό εγχείρημα, ένας επιχειρηματίας πρέπει να εξετάσει μια πληθώρα περιορισμών που επιβάλλονται από το κράτος: Τι είδους προϊόντα μπορούν να αγοραστούν και να πωληθούν; Τι είδους πρώτες ύλες πρέπει να μπαίνουν σε αυτά τα προϊόντα;
Τι είδους κρατικές άδειες πρέπει πρώτα να ληφθούν; Ποιοι τύποι ειδικευμένων υπαλλήλων απαιτούνται για να κάνουν την εργασία; Πόσο καιρό επιτρέπεται σε αυτούς τους εργαζόμενους να είναι στη δουλειά; Ποια πρότυπα ασφάλειας και βιομηχανίας πρέπει να τηρούνται; Ποια μέσα μεταφοράς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά τελικών προϊόντων από τη μια τοποθεσία στην άλλη; Σε ποιους τύπους αποθήκευσης μπορούν να διατηρηθούν αυτά τα προϊόντα;
Ποιοι μεταγενέστεροι πελάτες μπορούν να αγοράσουν νόμιμα αγαθά; Μπορούν αυτά τα αγαθά να περάσουν τα εθνικά σύνορα χωρίς να παραβιάζουν διεθνείς συνθήκες ή περιορισμούς εθνικής ασφάλειας; Η διαπραγμάτευση για ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών δεν είναι καθόλου απλή όταν κανόνες και κανονισμοί διέπουν κάθε μέρος της συναλλαγής στην αγορά και η μη τήρηση αυτών των κανόνων οδηγεί σε πρόστιμα,
Οι νέοι σπουδαστές του καπιταλισμού μαθαίνουν ότι οι αγορές λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, μέσω των οποίων το «αόρατο χέρι» του Adam Smith καθοδηγεί τόσο την παραγωγή όσο και τις τιμές των τελικών προϊόντων. Όταν η ζήτηση για ένα συγκεκριμένο προϊόν είναι υψηλή, η τιμή του θα αυξηθεί. Όταν οι τιμές αυξηθούν, νέοι επιχειρηματίες θα εισέλθουν στην αγορά και θα παράγουν νέες προμήθειες. Όταν αυτοί οι επιχειρηματίες ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, η επιθυμία τους να προσελκύσουν πελάτες δημιουργεί ένα φυσικό κίνητρο για να κατασκευάσουν τα καλύτερα δυνατά προϊόντα με τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους με το χαμηλότερο κόστος. Ο ανταγωνισμός, θεωρητικά, αναγκάζει τις αγορές να απορρίπτουν φυσικά κακά και ακριβά προϊόντα, διατηρώντας παράλληλα χαμηλές τις τιμές των καλύτερων προϊόντων.
Στην πράξη, ωστόσο, οι ώριμοι σπουδαστές του καπιταλισμού κατανοούν ότι οι επιχειρηματίες δεν αναζητούν ποτέ αγορές για ανταγωνισμό αλλά μάλλον προϋποθέσεις για τη διατήρηση του μονοπωλίου. Όπου και όποτε οι παραγωγοί μπορούν να παράγουν και να πωλούν αγαθά χωρίς ανταγωνιστικούς πωλητές, αυτοί καθορίζουν μόνοι τους την ποιότητα και την τιμή του προϊόντος τους. Όταν το προϊόν τους είναι κάτι που πρέπει να έχουν οι καταναλωτές, οι μονοπωλητές ελέγχουν την αγορά.
Ότι είναι πώς φτιάχνονται οι πραγματικές περιουσίες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι οι καπιταλιστές αναζητούν πάντα τρόπους με τους οποίους μπορούν να επωφεληθούν από νόμους και κανονισμούς, εξειδικευμένες γνώσεις, κρατικές συμβάσεις ή άλλους μηχανισμούς αποκλεισμού για να περιορίσουν τους πιθανούς ανταγωνιστές από το να εισέλθουν ποτέ στην αγορά. Δεν υπάρχει τίποτα «αόρατο» σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους οι μεγάλες εταιρείες και οι χρηματοοικονομικοί όμιλοι χρησιμοποιούν τη μόχλευση τους για να αποτρέψουν τις μικρότερες επιχειρήσεις από το να αμφισβητήσουν ποτέ την κυριαρχία τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι περισσότερες αγορές δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εντελώς «ελεύθερες».
Εάν ούτε η ιδιωτική ιδιοκτησία ούτε οι ελεύθερες αγορές υπάρχουν εκτός αφαίρεσης, η άνοδος των εθνικών νομισμάτων – με τα οποία το χρυσό χρήμα αντικαταστάθηκε από τα επιβεβλημένα από την κυβέρνηση, εγγενώς άχρηστα χαρτονομίσματα – απλώς επιδείνωσε το πρόβλημα. Η χρησιμότητα του χρήματος έναντι της παραδοσιακής ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών προέρχεται από τις τρεις κύριες λειτουργίες του παρέχοντας (1) μια λογιστική μονάδα, (2) μια αποθήκη αξίας και (3) ένα μέσο ανταλλαγής.
Όταν υπάρχει υγιές χρήμα στην κοινωνία, οι συναλλαγές στην αγορά είναι εύκολες και το εμπόριο ανθεί. Αντί να προσπαθούν να προσδιορίσουν πόσα κουνέλια μπορεί να αξίζουν μια πλάκα βοείου κρέατος ή μπουσέλ σιταριού ή την τεχνογνωσία δικηγόρου, οι καταναλωτές εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια χρησιμοποιώντας τυπικά νομισματικά εργαλεία που είναι εύκολο να κρατηθούν και να μεταφερθούν και έχουν σταθερή αξία. Αν και τα πάντα, από τα μαργαριτάρια και τα κοχύλια μέχρι τα δόντια και τα κόκαλα έχουν χρησιμοποιηθεί ως μορφές χρημάτων, ο χρυσός παραμένει ο κανόνας του χρυσούχρημάτων σε όλους τους πολιτισμούς για χιλιάδες χρόνια.
Διαθέτοντας σταθερή αξία με την πάροδο του χρόνου λόγω της σχετικής του σπανιότητας και της κοινής αντίληψης των ανθρώπων για την έμφυτη αξία του, ο χρυσός έχει προσφέρει ένα ιδανικό μέσο ανταλλαγής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσα πολλά τυπικά νομίσματα σε όλη την ιστορία και από έθνη και πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο έχουν κοπεί νομίσματα από ακριβείς μετρήσεις αυτού του πολύτιμου μετάλλου.
Αντικαθιστώντας σιγά σιγά τη χρήση χρυσών νομισμάτων με υποχρεωτικά χάρτινα νομίσματα, ωστόσο, τα εθνικά κράτη έχουν εμπλακεί σε λίγη hocus-pocus για να δημιουργήσουν αστεία χρήματα από τον αέρα. Αν και η συγκεκριμένη σειρά των γεγονότων ήταν διαφορετική για διαφορετικά έθνη τον τελευταίο ενάμιση αιώνα, τα σημαντικά βήματα ήταν όλα τα ίδια: Πρώτον , εισάγεται κάποια μορφή χαρτονομίσματος και υποστηρίζεται από την υπόσχεση της κυβέρνησης να πληρώσει τον κάτοχο του καθενός σημειώστε ένα σταθερό ποσό σε χρυσό ή ασήμι. Στη συνέχεια , τίθεται σε ισχύ η εισαγωγή μιας ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας που κατέχει μια de facto μονοπωλιακή εξουσία για την εκτύπωση χαρτονομίσματος σύμφωνα με την καλύτερη κρίση της για τη διατήρηση μιας υγιούς εθνικής οικονομίας. Τελικά, η χρυσή ή ασημένια υποστήριξη αυτών των νομισμάτων χαρτονομίσματος ανακαλείται.
Σε όλη τη Δύση, αυτή η αργή αλλά σταθερή μετάβαση από το χρήμα με έμφυτη αξία σε νομίσματα χωρίς έμφυτη αξία έχει λειτουργήσει σαν μια μακροχρόνια απάτη ενάντια στο κοινό. Οι άνθρωποι ήταν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν χαρτονομίσματα κατά τη διάρκεια δεκαετιών. Η προσφορά και η ζήτηση για χαρτονόμισμα αποσυνδέθηκε από το «αόρατο χέρι» του Adam Smith. Και οι κυβερνητικές εντολές εμπόδισαν τους πολίτες να επιστρέψουν στα καθολικά σταθερά μέσα ανταλλαγής που παρείχαν από καιρό ο χρυσός και το ασήμι. Η Abracadabra , τα δυτικά ταμεία και οι κεντρικές τράπεζες αντικατέστησαν τις ελεύθερες αγορές που εκφράζονται με ασφάλεια σε σταθερές ποσότητες χρυσού με κεντρικά ελεγχόμενες αγορές συναλλάγματος που στρεβλώνουν την αξία οποιουδήποτε ιδιόκτητου.
Αυτή η μάλλον μακιαβελική αλλαγή έχει επιτρέψει στις κυβερνήσεις να ξοδεύουν χρήματα σαν μεθυσμένοι ναυτικοί ακριβώς επειδή οι κεντρικές τράπεζες ακριβώς απέναντι θα εξαγοράσουν το χρέος τους και θα διευκολύνουν την εκτύπωση περισσότερων χρημάτων. Πώς θα μπορούσαν οι πολιτικοί να αντιταχθούν σε μια ρύθμιση που τους επιτρέπει να ξοδεύουν αλόγιστα χωρίς κανονικές συνέπειες στην ελεύθερη αγορά ; Αντίθετα, δεκαετίες εκτύπωσης νομισμάτων έχουν φουσκώσει μόνο τεχνητά τις τιμές των σπιτιών, των μετοχών και άλλων περιουσιακών στοιχείων που εκφράζονται σε αυτά τα χαρτονομίσματα – δίνοντας στους απλούς πολίτες την εσφαλμένη εντύπωση ότι μερικά από αυτά που κατέχουν αποκτούν αξία.
Ωστόσο , εάν ένα σπίτι σήμερα είναι είκοσι φορές πιο ακριβό από ό,τι το 1950, μπορεί απλώς να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το δολάριο ΗΠΑ έχει χάσει. Το 97% της αξίας του από τότε που δημιουργήθηκε η ιδιωτική κεντρική τράπεζα της Federal Reserve το 1913 και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύνδεσαν αργά αλλά σταθερά το νόμισμά τους από την υποστήριξη του χρυσού κατά τη διάρκεια των επόμενων εξήντα ετών. Οι τιμές των κατοικιών έχουν σίγουρα αυξηθεί, αλλά οι όποιες οικονομίες σε δολάρια ΗΠΑ έχουν γίνει καπνός . Τόσο πολύ για την αποθηκευμένη αξία των χρημάτων.
Τώρα με τις κεντρικές τράπεζες να τυπώνουν χρήματα και τις απερίσκεπτες κρατικές δαπάνες που ωθούν τα δυτικά οικονομικά συστήματα στο χείλος του γκρεμού, έχει προταθεί ένα νέο είδος χρηματοοικονομικού hocus-pocus : τα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας (CBDC). Η ιδέα είναι ότι οι καταναλωτές και οι παραγωγοί θα συναλλάσσονται εξ ολοκλήρου σε εικονικά νομίσματα που δεν υπάρχουν φυσικά έξω από τις αποθηκευμένες μνήμες των διασυνδεδεμένων μηχανών. Αν η αντικατάσταση των χρυσών χρημάτων με άχρηστο χαρτί δεν ήταν αρκετά κακή, τώρα το άχρηστο χαρτί θα αντικατασταθεί με τα εφήμερα και τα μηδενικά του κώδικα υπολογιστή. Τι θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει στραβά;
Αφήστε στην άκρη το εύθραυστο χαρτοφυλάκιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποσταθεροποιεί τις παγκόσμιες αγορές σήμερα και την αυτοκτονική τάση των κεντρικών τραπεζών να παίζουν ρώσικη ρουλέτα με οκτώ δισεκατομμύρια ζωές που συνδέονται μέσω της κοινής εξάρτησης από το χρήμα. Αντίθετα, σκεφτείτε τι θα σήμαινε για τη Δύση η μετάβαση στα CBDC. Συνοπτικά, οποιεσδήποτε μακροχρόνιες διακρίσεις του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού θα εξαφανίζονταν .
Εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες ελέγχουν τη δημιουργία, τη διανομή και την ανταλλαγή εικονικού χρήματος , ό,τι απομένει από τις ελεύθερες αγορές θα εξαφανιστεί. Εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες παρακολουθούν κάθε συναλλαγή μεταξύ καταναλωτών και παραγωγών, τότε όλες οι βιομηχανίες θα υποταχθούν στην κεντρική διοίκηση του κράτους.
Εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες διεκδικήσουν τη νομική εξουσία να καθορίσουν ποιος μπορεί να αποθηκεύει αξία, πόση αξία μπορεί να αποθηκευτεί προσωπικά και πόσο καιρό θα επιτραπεί να διαρκέσει αυτή η αξία, τότε ό,τι απομένει από ιδιωτική ιδιοκτησία θα πάψει να υφίσταται. Εάν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν ψηφιακό μονοπώλιο στις μοναδικές νομιμοποιημένες μορφές χρήματος, τότε ενδέχεται να αναδιανέμουν τον πλούτο ή να τιμωρούν την προσωπική συμπεριφορά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα ατομικά δικαιώματα ή τα όρια στον έλεγχό τους.
Τα ίδια συστήματα επιτήρησης και τα ίδια κοινωνικά πιστωτικά σκορ που είναι ήδη διάχυτα στην κομμουνιστική Κίνα θα γίνουν πάντα διάχυτα και σε ολόκληρη την πρώην ελεύθερη Δύση.
Αναμφίβολα, οι προπαγανδιστικές εκστρατείες θα καλύψουν αυτή την καταπιεστική παρακολούθηση στην «πολιτικά ορθή» γλώσσα της Δύσης για την καταπολέμηση του «μίσους» ή του «ρατσισμού» ή της «κλιματικής αλλαγής» ή του επόμενου τρόμου που μοιάζει με COVID, αλλά το σύστημα ελέγχου της Δύσης στους πολίτες της θα δεν διαφέρει από την κινεζική κομμουνιστική εκδοχή: Τα άτομα θα έχουν τον ψηφιακό τους πλούτο κατάσχεση ή αναπλήρωση ανάλογα με το εάν η συμπεριφορά τους είναι σύμφωνη με τους αυστηρούς κανόνες του κράτους.
Οι ελεύθερες αγορές, η ελεύθερη βούληση, η ελευθερία του λόγου, ακόμη και οι ελεύθερες σκέψεις θα ρυθμιστούν το ίδιο εύκολα όπως οι κεντρικές τράπεζες ρυθμίζουν τον ψηφιακό πλούτο κάθε πολίτη . Στην πραγματικότητα, Για πάρα πολύ καιρό οι Δυτικοί παρέμειναν σιωπηλοί, ενώ ο ανταγωνισμός της αγοράς έχει δώσει τη θέση του στο μονοπώλιο που έχει επικυρώσει η κυβέρνηση και η ιδιωτική ιδιοκτησία έχει μετατραπεί σε κάτι πολύ λιγότερο προσωπικό ή ασφαλές.
Το αστείο χρήμα των χάρτινων νομισμάτων έχει καταστρέψει τις οικονομίες των περισσότερων συνηθισμένων Δυτικών, ενώ φουσκώνει τεχνητά τις τιμές των μετοχών και άλλων περιουσιακών στοιχείων ολοένα και περισσότερο πέρα από πολλούς. Τώρα, μια αναμόρφωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μια μετάβαση σε εξουσιοδοτημένα CBDC απειλούν ό,τι απομένει από τις προσωπικές ελευθερίες των Δυτικών.
Προτού εξατμιστούν τα τελευταία απομεινάρια της ιδεολογικής διχοτομίας του Ψυχρού Πολέμου και δεν απομένει τίποτα για να διακρίνει την Ανατολή από τη Δύση, αυτή είναι η ώρα για τους φίλους της ελευθερίας να σταθούν και να μετρηθούν., όσοι εκτιμούν την ελευθερία γνωρίζουν ότι η προσωπική ιδιοκτησία και η απεριόριστη ανταλλαγή αγαθών, υπηρεσιών και ιδεών παραμένουν το θεμέλιο αυτών των ελεύθερων εθνών που αρνούνται να υποδουλωθούν.
ellinikiafipnisis.blogspot.com
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ: Δεν θέλω να υποδείξω ότι τα CBDC είναι ο μοναδικός ή μοναδικός μεγαλύτερος κίνδυνος μας, αλλά αν εφαρμοστούν πλήρως, θα είναι το τελευταίο σημείο θραύσης της ελευθερίας αυτής της χώρας. Ο ψηφιακός έλεγχος κάθε συναλλαγής, η πλήρης επιτήρηση και ο πλήρης έλεγχος της κεντρικής τράπεζας σε όλες τις νομισματικές διαδικασίες, θα απαιτήσουν επίσης παρακολούθηση και ιχνηλάτηση κάθε ατόμου, κάτι που με τη σειρά του θα απαιτήσει κοινωνική βαθμολογία, ταυτότητα και κοινωνικά διαβατήρια. Οποιεσδήποτε και όλες οι συναλλαγές θα ελέγχονται κεντρικά, τα μετρητά θα εξαλειφθούν, έτσι ώστε μόνο οι «επιτρεπόμενες» αγορές, τα ταξίδια και οποιαδήποτε μετακίνηση, χρήση ενέργειας και δικαιώματα εκπομπής άνθρακα θα είναι οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι τεχνοκράτες για το τι είναι και τι δεν ανέχονται τα αφεντικά σου.
Αυτό μπορεί να είναι πολύ μπερδεμένο στους περισσότερους, αλλά όσοι λίγοι έχουν συλλογιστεί τις αληθινές ιδέες της ελευθερίας και έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι μόνοι νόμοι και τα μόνα «δικαιώματα» που υπάρχουν είναι αυτά του ατόμου, έχουν καλύτερη κατανόηση. Επιπλέον, μόνο ο φυσικός νόμος έχει οποιαδήποτε αξία ή συνέπεια, και μόνο ο φυσικός νόμος ισχύει ως ηθικός σκοπός πραγματικής δικαιοσύνης για οποιοδήποτε άτομο ή οποιαδήποτε ομάδα ατόμων. Επομένως, εάν οποιοδήποτε κράτος ή κυβέρνηση δημιουργηθεί και διεκδικήσει οποιαδήποτε εξουσία, και για οποιονδήποτε λόγο, δεν θα πρέπει να κάνει απολύτως τίποτα άλλο από το να προστατεύει το άτομο και τα εγγενή φυσικά του δικαιώματα, γιατί οποιαδήποτε άλλη λειτουργία θα αποκάλυπτε αναγκαστικά ότι κάθε άτομο δεν είναι τίποτα περισσότερο από την περιουσία του κράτους, άρα σκλάβος.
Με άλλα λόγια, Το να συζητάμε αυτές τις έννοιες αυτή τη στιγμή και με αυτόν τον τρόπο φαίνεται απολύτως παράφρονο, καθώς καμία κυβέρνηση που υπήρξε ποτέ δεν επιμένει να προστατεύει μόνο τα φυσικά και εγγενή δικαιώματα του ατόμου, χωρίς να επιτίθεται σε αυτά τα ίδια δικαιώματα. Αυτό που δείχνει ξεκάθαρα λοιπόν, είναι ότι καμία κυβέρνηση και κανένα κράτος ή έθνος δεν έχει κανένα δικαίωμα να υπάρχει σε οποιαδήποτε ελεύθερη κοινωνία. Καμία κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να «φτιάχνει» νόμους, γιατί ο φυσικός νόμος είναι ήδη εμφανής και προφανής.
Τίποτα που επιτάσσει το κράτος δεν πρέπει ποτέ να αποκαλείται νόμος, καθώς κανένα νόμιμο δικαίωμα δεν επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να θεσπίζει νόμο με εξουσία έναντι ενός άλλου. Κανείς δεν μπορεί καν να μετρήσει τους «νόμους» στα βιβλία, ούτε καν θα προσπαθήσει να το κάνει. Υπάρχουν πάνω από 300.000 πολιτειακοί και ομοσπονδιακοί νόμοι περί όπλων μόνο, πόσες λοιπόν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια νόμους διεκδικεί η μία ή η άλλη κυβέρνηση; τοπική, πολιτειακή και ομοσπονδιακή; Η παραφροσύνη αυτού είναι πέρα από κάθε φαντασία για κάθε έξυπνο άτομο.
Όλα όσα συμβαίνουν και έχουν συμβεί, συμπεριλαμβανομένων όλων των επιθετικών πολέμων, της φορολογίας σε κάθε επίπεδο, του πλήθους των νόμων και των αλλαγών νόμων, του τραπεζικού και εταιρικού ελέγχου των οικονομικών και της κυβέρνησης, όλων των κρατικών περιορισμών, της απάτης της 11ης Σεπτεμβρίου και του ψεύτικη πανδημία «covid» σχεδιάστηκαν πολύ νωρίτερα προκειμένου να επιτευχθούν ορισμένες ατζέντες. Όλα είναι μια συνεχής εξέλιξη των γεγονότων που προορίζονται να οδηγήσουν σε μια κατάσταση ολοκληρωτικού ελέγχου, όπου μια άρχουσα τάξη είναι κυρίαρχος όλων. Το αποκορύφωμα αυτής της αποτρόπαιας πλοκής είναι η τεχνοκρατική παγκοσμιοποίηση, όπου οι λίγοι θα κυβερνούν τον κόσμο. Με την ψηφιοποίηση των περισσότερων πτυχών της ζωής, συμπεριλαμβανομένης κάθε νομισματικής συναλλαγής, αυτό θα επιτρέψει ένα πλήρως συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης όπου κάθε άτομο εξαρτάται από το κράτος. Αυτό θα ήταν το κορυφαίο επίτευγμα των παγκοσμιοποιητών..
Το συγκεντρωμένο ψηφιακό χρήμα, η τεχνητή νοημοσύνη, το τσιπ του πληθυσμού, τα διαβατήρια κίνησης και «υγείας», πόλεις 15 λεπτών και άλλα παρόμοια, θα αλλάξουν για πάντα τη δομή της εξουσίας. Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε το εύρος αυτής της πλοκής, και παρόλο που πολλοί περισσότεροι στρέφονται εναντίον αυτών των αλλαγών, το κράτος προχωρά με το σχέδιό του να διαθέσει CBDC παγκοσμίως και η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, η Bank of International Settlements, συζητά και εφαρμόζει ανοιχτά αυτές τις αποτρόπαιες στρατηγικές σε όλο τον κόσμο χωρίς παύση.
Σκεφτείτε τις συνέπειες αυτής της παραφροσύνης ελέγχου. Μόλις η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών αναδιοργανώσει ολόκληρο το κεντρικό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε ένα συνολικό πλέγμα ελέγχου συναλλαγών. μια που επιτρέπει στις κεντρικές τράπεζες να ελέγχουν πλήρως τα πάντα από μια παγκόσμια κεντρική θέση, κάθε ελευθερία εξαφανίζεται αμέσως. Σχεδόν κάθε χώρα στη γη καταναλώνεται πλήρως από το χρέος, αυτό εκ του σχεδιασμού, ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Λόγω αυτού του προγραμματισμένου αποτελέσματος, η εξυγίανση του χρέους σε παγκόσμια κλίμακα θα είναι το μεγαλύτερο οικονομικό πραξικόπημα όλων των εποχών. Αυτή είναι η ατζέντα που επιδιώκει η άρχουσα τάξη, καθώς μόλις γίνει αυτό το πραξικόπημα εξυγίανσης, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα του κόσμου θα λειτουργήσουν ως ένα. όλα ελέγχονται από τις κεντρικές τράπεζες. Τεράστιες μεταβιβάσεις πλούτου γίνονται επιθετικά εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ειδικά τα τελευταία τρία χρόνια.
Σε εκείνο το σημείο, θα ελέγχονται τα ταξίδια έξω από το σπίτι σας, είτε 5 μίλια είτε περισσότερα. Ποια τρόφιμα επιλέγετε να αγοράσετε, ποια προϊόντα θέλετε ή χρειάζεστε, πόσες ψηφιακές πιστώσεις επιτρέπεται να κρατάτε και να χρησιμοποιείτε, πόση ενέργεια θα σας επιτρέπεται κ.λπ., και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Καθώς το γράφω αυτό, η προσπάθεια προς αυτήν την ατζέντα χρηματοοικονομικού και ψηφιακού ελέγχου προχωρά συνεχώς και η ώθηση του CBDC είναι ο βασικός άξονας του μεγάλου πραξικοπήματος επαναφοράς.
Λάβετε υπόψη ότι αυτό το σύντομο δοκίμιο έχει σκοπό μόνο να εξηγήσει με όσο το δυνατόν απλούστερους όρους, την απόλυτη θανάσιμη απειλή του ελέγχου της κεντρικής τράπεζας στα χρηματοπιστωτικά συστήματα και τις οικονομίες. Είναι μια περίπλοκη ατζέντα και επιδιώκεται από πολλές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών, ιδιαίτερα της πιο ισχυρής κεντρικής τράπεζας, της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, συζητούν ανοιχτά και εφαρμόζουν πολιτικές για την ανάληψη όλων των χρηματοπιστωτικών συστημάτων, την ψηφιοποίηση όλων των συναλλαγών και τον έλεγχο κάθε πτυχής της ζωής μας με τεχνοκρατικά μέσα. Αυτό δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας», αυτό είναι γεγονός συνωμοσίας.
Ο έλεγχος των ανθρώπων και των εθνών απαιτεί οι πληθυσμοί να συμμορφώνονται οικειοθελώς και να αποδέχονται αυτόν τον έλεγχο. Χωρίς τη συναίνεση των μαζών στους κρατικούς νόμους, τις εντολές, τα lockdowns, τη φορολογία (εγκληματική κλοπή) και τον νομισματικό έλεγχο, το κράτος παύει να έχει εξουσία. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στα πρόθυρα όχι μόνο εθνικού ελέγχου από τους λίγους, είμαστε στα πρόθυρα διεθνούς ελέγχου από λίγους. Το κεντρικό τραπεζικό σύστημα είναι το κλειδί για αυτή τη σχεδιαζόμενη εξαγορά, επομένως η αντίσταση σε αυτήν την εξαγορά σε κάθε επίπεδο από τις μάζες είναι υποχρεωτική για να επιβιώσει η ελευθερία.
«Οι δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού είχαν έναν μακρόπνοο στόχο, τίποτα λιγότερο από το να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο σύστημα οικονομικού ελέγχου σε χέρια ιδιωτών ικανό να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην οικονομία του κόσμου συνολικά. Αυτό το σύστημα επρόκειτο να ελεγχθεί με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου που ενεργούσαν συντονισμένα, με μυστικές συμφωνίες που συνάπτονταν σε συχνές συναντήσεις και συνέδρια».
Θεωρώ ότι σας έδωσα να κατανοήσετε ακριβώς ποιο είναι το όπλο του εχθρού και με ποιον τρόπο θα το χρησιμοποιήσει, εάν προλάβει βέβαια.. Και τονίζω το εάν προλάβει, γιατί οι εξελίξεις και τα γεγονότα τρέχουν και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς… Οι παγκοσμιοποιητές πιέζονται πάρα πολύ και μέσω αυτής της πίεσης κάνουν πολλά και σοβαρά λάθη.. Από την άλλη μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων είναι πλέον υποψιασμένο, όπως και εσείς οι αναγνώστες που μου κάνετε την τιμή και διαβάζετε τα άρθρα μου…
Ίσως χρειαστεί να πολεμήσουμε στην κυριολεξία λίγο πριν το τέλος της καμπάλ.. Τι λέτε;; Είμαστε έτοιμοι;;;
