ΘΕΛΩ!……ΜΠΟΡΩ! .. Μήνυμα – κατάθεση ψυχής, προς όλους τους Έλ – ληνες αδελφούς μου, ό,τι κι αν πρεσβεύουν, όπου κι αν βρίσκονται. Το κείμενο που ακολουθεί μου ήρθε μέσω μέιλ και αξίζει να το διαβάσετε…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΣΕΑΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Αγαπητά μου αδέλφια, με πικρία θα αναφερθώ στα συναισθήματα απογοήτευσης, θλίψεως και οργής, που με πλημμυρίζουν όταν αναλογίζομαι την θλιβερή – υποτιμητική κατρακύλα μας! Εμείς οι άλλοτε περήφανοι και ανυπότακτοι Έλληνες, που ζούσαμε με Ιδανικά – και δεν δεχόμαστε ποτέ ¨λουρί¨ στο ¨σβέρκο¨, να καταντήσουμε τώρα, να ζούμε με δανεικά και υποταγμένοι – όνειδος των προγόνων μας.
Και αυτό γιατί, με την ευκολοπιστία και την επιπολαιότητα που μας χαρακτηρίζει, το 1974 (μη λαμβάνοντας υπόψιν το γνωστό ¨μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί… μοιράζαν δώρα οι οχτροί¨ – τραγούδι του Γ. Σκούρτη και μουσική του αείμνηστου Γιάννη Μαρκόπουλου), τρέξαμε θάλασσα λαού με κεριά αναμμένα στο αεροδρόμιο, για να υποδεχτούμε τους δημοκρατικούς πολιτικούς ¨μεσσίες – σωτήρες¨ μας, και… Με ζήτω και γεια, χορούς και τραγούδια να γιορτάσουμε την επιστροφή τους!
Και το 1981 που μας υποσχέθηκαν μια πολύ μεγάλη αλλαγή, για μια Ελλάδα νέα – αποκεντρωμένη και ανεξάρτητη που να ανήκει στους Έλληνες… εμείς τους πιστέψαμε…. Και – αφού είχαν ήδη καεί από περίεργες φωτιές τα μεγαλύτερα Ελληνικά πολυκαταστήματα στο κέντρο της Αθήνας – ξεκίνησαν την μεγάλη αλλαγή, αρχίζοντας πρώτα με τα κομματικά τους όργανα – συνδικαλιστές, να ξεσηκώνουν τους εργαζόμενους να πετάνε πέτρες και να φωνάζουν να κλείσουν οι Ελληνικές Βιομηχανίες, γιατί λέει…. τα αφεντικά έπιναν το αίμα του εργάτη… Και έκλεισαν.
Και τότε, με δανεικά χρήματα άρχισαν και μας μοιράζαν τα ¨δώρα,¨ που άλλοι διορισμένοι στο υπέρ διογκωμένο δημόσιο, και άλλοι με ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις, δάνεια και ¨θαλασσοδάνεια¨, χωρίς – οι περισσότεροι – παραγωγικό έργο και δημιουργία, ¨τρώγοντας το τυράκι¨ από την φάκα της ψευδοευημερίας, απερίσκεπτα τα παίρναμε, και στις ταβέρνες με παρέες, και στις διακοπές τρώγαμε πίναμε και γελούσαμε, και στα μπουζούκια – όχι όλοι – σπάζοντας πιάτα και πετώντας λουλούδια, χορεύαμε και γλεντούσαμε… μέχρι που κάποιοι ξέφυγαν και ακούσαμε και το ευτράπελο… ξέρης ποιος είμαι εγώ ρε.
Και αυτοί…. τρίβοντας τα χέρια τους από χαρά, επίσης γελούσαν και γλεντούσαν… σαρκάζοντας για τον εκφυλισμό και την διαφθορά μας που επεδίωξαν και πέτυχαν, για να μας φέρουν το λογαριασμό και να μας τα πάρουν όλα πίσω… με την αντικατάσταση της – ακόμα – ισχυρή δραχμούλας μας με ένα… χαρτί χωρίς αντίκρισμα που… μας το χρέωσαν χρυσό…. αρπάζοντας και τον Ελληνικό χρυσό – σε ¨τιμή¨ ευκαιρίας -, και το χρηματιστήριο – που αδίστακτα και ξεδιάντροπα, μας τα διαφήμιζαν ως ευκαιρία για πλούτο -…. Και εμείς ξετρελαμένοι – μεθυσμένοι από την ραστώνη του χωρίς κόπο – εύκολου χρήματος, – χωρίς και πάλι να δούμε το τυράκι- τους πιστέψαμε, και…. νάμαστε ξανά μες στην παγίδα.
Και τα πήραν όλα, και…. δεν έφυγαν… έμειναν. Και αφού μας ξεζούμισαν οικονομικά έκλεισαν και οι εναπομείνασες μικρομεσαίες επιχειρήσεις μας, και τότε, καταχρεωμένοι όπως ήμασταν, μας έφεραν τα ¨κοράκια¨ με τα μνημόνια – ¨μνημόσυνα¨ – και νέα δάνεια για να μας ξανά σώσουν… και ¨κουρεύοντας¨ τους τραπεζικούς λογαριασμούς, καθώς και τους μισθούς και συντάξεις σε επίπεδα πείνας, στην κυριολεξία μας φτωχοποίησαν, κι έτσι….
Ζαλισμένοι από τα κατά ριπάς – απανωτά χτυπήματα, εύκολα και χωρίς αντιδράσεις, επίσημα πλέον παρέδωσαν την Εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας, και ξεπούλησαν σε τιμή ευκαιρίας τα πάντα, και μας υποδούλωσαν έως γενεά Τετάρτη.
Και δεν σταμάτησαν εκεί…. Αλλά, την στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα – επιστήμονες, έχουν πάρει τα ¨ιμάτιά¨ τους και έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν εργασία, με περίσσιο θράσος διασύροντάς μας μέχρι και εκτός των συνόρων της Πατρίδα μας – λέγοντας ότι κυβερνούν μια διεφθαρμένη κοινωνία τεμπέληδων –, καλούν και υποδέχονται – προφανώς για την αντικατάστασή μας – με ανοιχτές αγκάλες και στοργή τους λαθροεποίκους – ¨επενδυτές¨-, που παράνομα και ανεξέλεγκτα εισβάλουν ως κύριοι στην χώρα μας, και με τα δικά μας χρήματα, επιδοτούμενοι, απολαμβάνουν δικαιώματα και ελευθερίες….
Ανύπαρκτα για εμάς, και για τα αμέτρητα αδέλφια μας που από το σοκ της φτωχοποίησης, και τις αφόρητες πιέσεις των Τραπεζών, δεκάδες χιλιάδες να έχουν αυτοκτονήσει, καθώς και αμέτρητοι άλλοι άστεγοι, όπως και παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, ζητιανεύοντας να κοιμούνται και να πεθαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους, καθώς και μικρά παιδάκια στα σχολεία να πεινάνε και να λιποθυμούν …. Χωρίς την ανάλογη αγάπη και φροντίδα, της ¨Δημοκρατικής¨ ¨αντιρατσιστικής¨ Πολιτείας τους.
Και με την ψήφιση αντισυνταγματικών Νόμων και αποφάσεων, (ως συνεπείς δημοκράταροι) επιβάλλουν και την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και την στέρηση της επίφασην Ελευθερίας μας, καθώς και την νομιμοποίηση κάθε είδους ανωμαλίας και κιναιδισμού, προβάλλοντάς τα ως κάτι φυσιολογικό, σε μια εμφανή προσπάθεια να παρασύρουν την ανέκαθεν υπέροχη νεολαία μας, στην μετάλλαξη και την διαφθορά, καταστρέφοντας και τον θεσμό της οικογένειας που είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας μας.
Και το τραγικότερο;!! Αρνούνται να δημιουργήσουν τις ανάλογες προϋποθέσεις, και να υποστηρίξουν οικονομικά τους άξιους νέους μας για να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια, όταν ο υπαρκτός κίνδυνος από την υπογεννητικότητα είναι εμφανής και ελλοχεύει, στο πολύ προσεχές μέλλον να γίνουμε θλιβερή μειονότητα στην Ιερή Γη των φωτεινών προγόνων μας, μέχρι και την τελική εξαφάνιση του γένους μας:
Που είναι και ο πρώτιστος λόγος αυτού του μηνύματός μου, για να μην επαληθευτεί αυτό το πρωτοφανές στην Ιστορία μας επαχθές τραγικό γεγονός από την αδιαφορία μας που θα επιφέρει την Νέμεσις, και η Ιστορία θα μας αναφέρει ως τους χειρότερους Εφιάλτες, και θα μας φθίνει στον Αιώνα τον άπαντα.
Και δεύτερον, ένα μήνυμα αισιοδοξίας, αγάπης και αλληλεγγύης σε εκείνα τα αδέλφια μας, που βασανίζονται και υποφέρουν από το φοβερό – γνώριμο σε μένα – συναίσθημα της απογοήτευσης, που μη γνωρίζοντας πώς να το αντιμετωπίσουν βρίσκονται σε κατάθλιψη, σε μια προσπάθεια μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες που αποκόμισα, να τους δώσω το κουράγιο και να τους εμψυχώσω, λέγοντάς τους ότι, όλα για κάποιον λόγο γίνονται, και ουδέν κακόν αμιγές καλού…. Κρούοντας και τον κώδωνα του κινδύνου της επιτακτικής ανάγκης για την…. Τώρα ή ποτέ- ενότητά μας.
— Είμαι ο Γιώργος Περσέας Καββαδίας, ένας άνθρωπος απλός, μαχητής της ζωής σαν και εσάς, που έως και σήμερα, δεν εγκατέλειψα ποτέ το πεδίο της μάχης. Πρώην βιοτέχνης της επώνυμης ελληνικής βιοτεχνίας ΦΑΡΕΤΡΑ, που ξεκίνησε το έτος 1986 – σε μια όμορφη γειτονιά των Βριλησσίων – έως το 2010, που ήταν και η ¨χαριστική βολή¨ για τον αφανισμό και των μικρομεσαίων Ελληνικών επιχειρήσεών μας.
Και έκτοτε…. Εξακολουθώ αλεξί – κακος όπως ανέκαθεν να μάχομαι για την αποκατάσταση του δικαίου, ως εκλεγμένος εκπρόσωπος εκατοντάδων αδικημένων οικογενειών, θύματα των διαπλεκόμενων ¨παιδιών¨ της (αντ) αλλαγής και της (αντί) προόδου, μέσα στον απάνθρωπο ¨Λαβύρινθο¨ των δασικών υπηρεσιών, με τους ¨μινώταυρους¨- ¨προστάτες¨ των δασών (¨τρομάρα τους¨)….
Άλλο ένα ανεκδιήγητο – ακατανόμαστο ¨τέρας¨, δημιούργημα – μετά τον… θάνατο του Οραματιστή – Έλληνα, Αντώνη Τρίτση – των ¨εκσυγχρονιστών¨ ¨εθνοσωτήρων¨ μας για μία Ελλάδα νέα… Ως άλλη μια δικλείδα ασφαλείας για την αποτροπή κάθε σκέψης και ιδέας, προκειμένου την δημιουργία επιχειρήσεων που θα είχαν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξή μας, ούτως ώστε – σύμφωνα και με την ομιλία του περιβόητου μέγα μισέλληνα Henry Kissinger το 1994 σε τελετή βράβευσής του – να μην μπορέσουμε ποτέ να διακριθούμε και να κυριαρχήσουμε στην περιοχή, γιατί είμαστε εμπόδιο στα σχέδια των ανθελλήνων αφεντικών τους.
— Γεννήθηκα στην παλαιά Ομηρική Ιθάκη – Λευκάδα – κοντά στην χοιροσπηλιά του Οδυσσέα –, προστάτης πολύτεκνης οικογένειας σε μία πάρα πολύ δύσκολη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή ολέθρια εποχή – φτώχειας και πείνας, που η ανάγκη και το καθήκον με οδήγησαν στα οκτώ μου χρόνια να επωμισθώ ευθύνες ασύμβατες με την ηλικία μου, και στα έντεκα, εγκαταλείψαμε το ήσυχο και πανέμορφο χωριό μας με προορισμό την Αθήνα…
Εποχή που, οι σε αμφισβήτηση σήμερα αρχέγονες πατροπαράδοτες – πανανθρώπινες αρετές και αξίες των προγόνων μας που προσδιορίζουν τον Άνθρωπο, ήταν ακόμα υπαρκτές, και μας ενέπνεαν την καθημερινή μας επιβίωση.
Ως εκ τούτου, οραματιζόμενος – ενωμένοι ένα λαμπρό μέλλον για όλους μας, για την άμεση συντήρηση και επιβίωσή μας αναγκάστηκα να εργαστώ σε πολλές και διάφορες – έως και ασύμβατες και με την διάπλασή μου – εργασίες, και παράλληλα να ασχοληθώ και με το μικροεμπόριο.
Μετά τα δεκαπέντε μου χρόνια, μπαρκάρισα σε ποντοπόρα επιβατηγά και κρουαζιερόπλοια, που για περίπου μία δεκαετία εργάστηκα σε θέσεις που είχα άμεση επαφή και σχέσεις φιλίας, με ανθρώπους από παντού όλων των επιπέδων και κατηγοριών, ξεχωριστές προσωπικότητες, με θετική ενέργεια, απλοί και καλόκαρδοι, που παρά την διαφορετικότητά τους, οικονομική, πνευματική, τόπο καταγωγής – πατρίδα και νοοτροπίες, κυριαρχούσε η ευγένεια, η αμοιβαία αναγνώριση, η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη, που υπήρξαν διάχυτα από όλους στο πρόσωπό μου.
Εν συνεχεία, στα εικοσιπέντε μου χρόνια, συνειδητοποιώντας ότι ήταν πια καιρός να δημιουργήσω και την δική μου οικογένεια, αποφάσισα και εγκαταστάθηκα στην όμορφη μακρινή Αυστραλία που την αισθάνθηκα ως δεύτερή μου πατρίδα, και για περίπου δεκαπέντε χρόνια, δημιουργώντας νέες σχέσεις και φιλίες με επίσης εξαίρετους ανθρώπους και συνεργάτες, μεταξύ άλλων – εργάστηκα με επιτυχία και ως ελεύθερος επαγγελματίας στην κατασκευή ποιοτικών ενδυμάτων, και Jean παντελονιών.
Έως ότου, – αγαθός και απονήρευτος – ξαφνικά κάποιο απρόσμενο ατυχές συναισθηματικό γεγονός μου ¨σκότωσε¨ το όνειρο και έγινε η αιτία να γευτώ την πίκρα της απογοήτευσης που δηλητηριάζει την ψυχή με τα γνωστά οδυνηρά αποτελέσματα, ενδυναμώνοντάς μου το συναίσθημα της νοσταλγίας – που η επιστροφή μου στην Ελλάδα που αγαπώ κατέστη αναγκαία…. ανατρέποντας στην πιο σημαντική στιγμή, την με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξη – και με τεράστιες προοπτικές, επαγγελματική μου σταδιοδρομία… αλλάζοντας ριζικά και την έως τότε, κοσμοπολίτικη ροή της ζωής μου.
— Στην πατρίδα μας, έχοντας να αντιμετωπίσω και να ξεπεράσω το ισχυρό ψυχολογικό σοκ που είχα υποστεί, παρατήρησα τους ανθρώπους να αλλάζουν, να απομακρύνονται από τις πανάρχαιες – πατροπαράδοτες αρχές και αξίες που χαρακτήριζαν πάντοτε την Ελληνική φυλή, να ρέπουν προς τον υλισμό, και να επικρατεί μια πρωτοφανής, και αδικαιολόγητη (για έναν λαό που ο σύμπαν Κόσμος μιλά την γλώσσα του) ξενομανία…. Τότε, η συνείδησή μου, αντιδρώντας μου έλεγε ότι έπρεπε – έστω και με τις μικρές μου δυνάμεις – να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Ανήσυχος, δυνατός, περήφανος και δημιουργικός, παρατηρώντας και τα διαφημιστικά μηνύματα των πολυεθνικών εταιρειών και τους περίεργους συμβολισμούς τους, και αντιλαμβανόμενος ότι όλα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία, – ωσάν κάποια εσωτερική δύναμη να με οδηγούσε – σκέφτηκα να αντιδράσω μέσα από την δημιουργία μιας πρωτότυπης, ελληνοπρεπούς – οικογενειακής – επιχείρησης, που εκτός από τον οικονομικό σκοπό, θα είχε και ιδεολογικό υπόβαθρο τον Ελληνισμό που λατρεύω.
Έτσι, – έχοντας και την βάσιμη πεποίθηση ότι η επιτυχία μου στο μέλλον θα γίνει πρότυπο μίμησης και για άλλα αδέλφια μας Έλληνες επιχειρηματίες – με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξελικτικής δημιουργίας και προσφοράς στην σκέψη μου, πρωτοπόρος σε μια τότε ακατάλληλη εποχή για τέτοιες επιλογές, ξεχώρισα την έως τότε ξεχασμένη και άγνωστη – έκτος από λίγους – μυθική ονομασία Φ Α Ρ Ε Τ Ρ Α! ….. «Με το διαφημιστικό μήνυμα λόγω τιμής, που από τις πρώτες διαφημιστικές αφίσες μας – σε χρώμα μαύρο και άσπρο -, έγιναν πασίγνωστα και εμπνεύστηκαν τα γνωστά μηνύματα , έχω ή έχουμε πολλά «όπλα» στην Φαρέτρα μας κ.τ.λ., καθώς και ο στίχος , με άδεια Φαρέτρα πολεμάω τον Χειμώνα, όπως και τρείς εκπομπές στην τηλεόραση… Μαύρο… Άσπρο… Λόγω τιμής….. κι άλλα πολλά..»
Και με στόχο την αφύπνιση, με Αρχαίο-ελληνοπρεπή μορφή στην διακόσμηση του περιβάλλοντος της βιοτεχνίας μου, και του χώρου πωλήσεων (πρατήριο) για το κοινό, που διατηρώντας και τμήμα πωλήσεων και δωρεάν βιβλίων αρχαίων Ελλήνων παν επιστημόνων φιλοσόφων ερευνητών, προβάλλοντας στα διαφημιστικά μου μηνύματα την σημαία μας, αρχαιοελληνικά σύμβολα και παραστάσεις, που διεγείρουν το ενθυμητικό μέρος του εγκεφάλου και μας ταξιδεύουν έως και την μυθολογία – ιστορία.
Και με την στήριξη και βοήθεια της άξιας και δυναμικής συζύγου μου και των δύο υπέροχων κοριτσιών μας, πιστεύοντας και οραματιζόμενοι την επανελλήνισή μας, με πίστη και αφοσίωση στον σκοπό μας – παρά τις ανάποδες δελεαστικές προτάσεις που μου έγιναν –, όλα αυτά τα χρόνια, με υπομονή επιμονή και σκληρή εργασία, προσπαθήσαμε και προσφέραμε ό,τι περισσότερο μπορούσαμε, προσελκύοντας ως πελάτες αυτούς που απευθυνόμασταν – συνειδητοποιημένους ανθρώπους, που οι περισσότεροι ήταν οικογένειες από όλη την Ελλάδα – ακόμα και από το εξωτερικό.
{Μεταξύ αυτών και πάρα πολλοί επιστήμονες, και άλλοι ερευνητές της αποσιωπημένης αρχαιοελληνικής γραμματείας, που – διψασμένοι να μάθουμε… Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα περίεργα στην χώρα μας – αφειδώς μας πρόσφεραν τις γνώσεις τους για το ανεξάντλητο μεγαλείο της – πηγή φωτός και σοφίας – Θεϊκό πυρ, που μεταλαμπάδευσε στους ανθρώπους ο Έλλην Προμηθεύς, που οικοδόμησε και στηρίζει τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Καθώς και για τον αέναο Συμπαντικό πόλεμο του σκότους κατά του φωτός, που – κωδικοποιημένα και αλληγορικά – αναφέρετε στην Μυθολογία – Ιστορία, στις Επικές μάχες των Ηρώων με τις δυνάμεις του σκότους, και τον Προμηθέα δεσμώτη με αλυσίδες στον βράχο του Καυκάσου… το όρνιο να του τρώει το συκώτι – που διαρκώς αναπλάθεται, συμβολίζοντας την σταύρωση και την ανάσταση του φωτός – Ελληνισμού.
Και επίσης, για την διαχρονική συνέχεια αυτού του πολέμου, που το αιμοβόρο σκότος με τις υποχθόνιες δαιμονικές δυνάμεις του, αθέατες πίσω στην σκιά της ύλης, υποκινούσαν όλους τους γνωστούς Ιστορικούς αιματηρούς πολέμους κατά των Ελλήνων, για να σβήσουν το υπέρλαμπρο φως του Ελληνικού – Συμπαντικού πολιτισμού…. που εφόσον αυτοί ενωμένοι ήταν αδύνατον να τους νικήσουν, τους έσπειραν την διχόνοια – το γνωστό υπέρ όπλο τους – που ακολούθησε ο εμφύλιος κι έτσι κατάφεραν να τους καταστρέψουν.
Και τότε… με ¨βιτρίνα¨ το φως δημιούργησαν τις θρησκείες της ¨αγάπης¨…. και έκαψαν βιβλία – και εξαφάνισαν από εμάς την γνώση, και με αβυσσαλέο μίσος κατέστρεψαν όλα τα ενεργειακά – θεραπευτικά αριστουργήματα του φωτός. Και με ποταμούς αίμα πάρα πολλών εκατομμυρίων Ελλήνων – και όλων των Φωτεινών Ανθρώπων – που δεν υποτάσσονταν στην νέα τάξη τους, απαγορεύοντας με ποινή θανάτου – με τα πιο φρικτά βασανιστήρια – έως και την κοπή της γλώσσας – ακόμα και την λέξη Έλληνας, για εκατοντάδες χρόνια επέβαλαν τον, γνωστό σκοτεινό μεσαίωνα με τις κοινωνικές τάξης των αρχόντων και των εξαθλιωμένων – αναλφάβητων δούλων….
Έως ότου: Μετά τα γνωστά γεγονότα το έτος 1453, ήρθε εξ ανατολών η γνώση και η αφύπνιση στην Ευρώπη, με φυσικό επόμενο την αναγέννηση, που οι δυνάμεις του σκότους άλλαξαν ¨μορφή¨, και – με το σύνθημα, Ισότητα Ελευθερία Αδελφοσύνη – μας¨ σέρβιραν¨ την μόδα με τις νέες μοντέρνες ιδεολογίες περί κομμουνισμού αθεΐας και απατρίας.
Και μας χώρισαν σε προοδευτικούς και καθυστερημένους – κι όλα τα γνωστά αντί, για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις φανατισμού και μίσους, προκειμένου να υποκινήσουν τις γνωστές – με επίσης ποταμούς αίμα – επαναστάσεις και πολέμους – καθώς και τον εμφύλιο σπαραγμό μας, για να προετοιμάσουν το ¨έδαφος¨ και να μας οδηγήσουν σε μία νέα… νέα τάξη – έναν ακόμα χειρότερο σκοτεινό μεσαίωνα – πρωτοφανή στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Γι’αυτό, φρόντισαν από καιρό – με γοητεύτηκες λέξης – να μας πλασάρουν ως μόδα όλες αυτές τις νέες ¨μοντέρνες¨- τάχα – ¨προοδευτικές¨ ιδέες, και να αλώσουν και αλλοιώσουν ό,τι είναι φυσικό – Θεϊκό δοσμένο από τον δημιουργό μας, έως και τις ψυχές και τον νου των ανθρώπων, για να μας παρασύρουν (ευτυχώς όχι όλους) στην σημερινή έκπτωτη πορεία προς έναν άθεο υλιστικό – και άψυχο κόσμο.
Ούτως ώστε: Όταν, θα βγουν από το σκοτάδι, και θα εμφανιστούν σε μια παγκόσμια δικτατορία, για να επιβάλουν την κρυφή – σκοτεινή ατζέντα 2030, για τον μετ’ ανθρωπισμό και τον αποπληθυσμό – που ονειρεύονται, με την κατάργηση κάθε αρετής και αξίας που προσδιορίζουν την ανθρώπινη οντότητα, και να μετατρέψουν τον πλανήτη μας σε μια φρικτή κοινωνία ψηφιοποιημένων ¨μοντέρνων¨ υπ’ ανθρώπων, να αποδεχτούμε τα σχέδιά τους ως κάτι φυσιολογικό.
Έσχατες μέρες…. που ο παππού μας Ησίοδος – 3000 π.χ – στο βιβλίο του Έργα και Ημέρες, αναφέροντας τα πέντε γένη των ανθρώπων, περιγράφει για το δικό μας.. που είναι και το τελευταίο… το σιδηρούν γένος, την ολισθηρή πορεία του με τα σημερινά εκφυλιστικά φαινόμενα, και μας ¨προειδοποιεί¨ ότι θα είναι και το τέλος αυτού του γένους… καθώς αυτό θα καταστραφεί και θα αντικατασταθεί με ένα άλλο νέο… Χρυσό γένος:
Όταν αστρονομικά, θα ολοκληρωθεί ο ζωδιακός κύκλος του μεγάλου ενιαυτού, και ο πλανήτης μας μετά από δυο χιλιετίες στην σκοτεινή περίοδο του Ιχθύ, θα αποχωρήσει και θα μεταβεί προς την φωτεινή εποχή του Υδροχόου, που εν όψει της Κοσμογονικής αλλαγής από το σκοτάδι στο φως, την τελευταία επική σύγκρουση πρόκειται να την βιώσουμε με ημέρες Αποκάλυψης… Ζοφερές μέρες κρίσεως, που ο καθένας θα κριθεί συμφώνα με τον δρόμο που έχει διαλέξει.}
Γνώσεις και πληροφορίες συνταρακτικές, απίστευτες για εκείνη την εποχή, (και άλλες πολλές) που βοήθησαν στην περεταίρω αφύπνισή μας, και ¨όπλιζαν¨ διαρκώς την Φαρέτρα μας, να τις τοξεύουμε με τα βέλη της στον στόχο μας, διαδίδοντάς τες και σε πλήθος άλλα αδέλφια μας, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τους για έρευνα και την δική τους αφύπνιση.
Όλοι, λάτρεις της Φαρέτρας, και της μοναδικής και ασυναγώνιστης ποιότητας της ραφής των Jean παντελονιών μας – και τα συναφή ενδύματα με αυτά -, που εμείς σεβόμενοι την προτίμησή τους και την υποστήριξη στην προσπάθειά μας, την αγάπη τους, καθώς και τον μόχθο τους, με επιμέλεια και φροντίδα κατασκευάζαμε, περνώντας και το μήνυμα ότι… Εμείς, «ένας Λαός κυρίων» που ανέκαθεν δημιουργούσαμε αριστουργήματα, όταν Θέλουμε…. Μπορούμε.!
Παράλληλα ασχολήθηκα με πάθος και με τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες που πάντα αγαπούσα, και καθώς από την αρχή της εφηβείας μου περί ψυχής αναζήτηση, γνώριζα ότι…όταν θέλω μπορώ να πετύχω τα πάντα, κι έτσι απελευθερωμένος από τις αρνητικές σκέψεις που μας καθιστούν δεσμώτες, μπόρεσα να ξεπεράσω κάθε δεδομένο, και να το αποδείξω στην πράξη.
— Η ζωή μου στον πηγαιμό για την Ιθάκη, ένας δύσκολος και διαρκής αγώνας, περιπετειώδης, μια μικρή Οδύσσεια γεμάτη πολλές……. και γλυκές εμπειρίες, λογιών λογιών «μυρωδικά» κατά τον Αλεξανδρινό ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη….
Όμως, οι αντίξοες συνθήκες, και πάνω από όλα, η αναπάντεχη – καιρός εν αιθρία – πίκρα της απογοήτευσης, ενώ με οδηγούσαν σε επικίνδυνο ψυχικό μαρασμό τις αντιμετώπισα με αφοσίωση στο ιδεώδες και στην γνώση, την δύναμη του νου και της αναπνοής, την άσκηση, και την εσωτερική μου ενέργεια…. που όλοι από την φύση μας είμαστε
προικισμένοι…. Κάτι όμως που οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς δεν το γνωρίζουν, με αποτέλεσμα σε ανάλογες περιπτώσεις να αισθάνονται και να παραμένουν δυστυχισμένοι.
Είμαι αθλητής, εκπαιδευτής παραδοσιακών πολεμικών τεχνών, φυσιολάτρης – ζωόφιλος, και δια βίου μάθησης φοιτητής στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής. Οι αγαπημένες μου ενασχολήσεις είναι το χειμερινό κολύμπι, η ορειβασία, το περπάτημα, η ποιοτική μουσική, η καλή παρέα και η ενδελεχής αναζήτηση της γνώσης.
Δεν αποδέχομαι και δεν ακολουθώ, αρχηγούς – σωτήρες, ομάδες, Ιδεολογίες και κόμματα, Θρησκείες και δόγματα, και γενικώς ανθρώπινα κατασκευάσματα που διχάζουν και παράγουν μίση, πολέμους και καταστροφές…..
Λατρεύω μία και μοναδική ¨αόρατη¨ υπέρτατη Αρχή – Θεό Τριαδικό δημιουργό, που με μαθηματική Νομοτέλεια δημιούργησε το Όλον, και μέσω του αιθέρα και της αρμονίας, ενώνει, διέπει, και ρυθμίζει τα πάντα..…. Κι έτσι, είμαι ελεύθερος, να αγαπώ την πατρίδα μου και όλες τις πατρίδες του κόσμου, καθώς και τους καλούς και φωτισμένους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις όπου και αν βρίσκονται.
Όμως, η ασέβεια στις ανθρώπινες σχέσεις, και στην μητέρα μας, την φύση, που ισοδυναμεί με Ύβρις προς το Θείον και κατ’ επέκταση στην ύπαρξή μας, καθώς και οι δογματικές και άλλες προκαταλήψεις – με ανόητες αντιπαραθέσεις, έχουν ως αποτέλεσμα τη διαταραχή αυτής της αρμονίας, με λυπηρό επακόλουθο για τον άνθρωπο την μοναξιά, την απελπισία και την κατάθλιψη.
Ο δρόμος φίλοι μου, για να αποκατασταθεί η αρμονία και να ξανά βιώσουμε την εσωτερική γαλήνη και την ευδαιμονία – βάλσαμο για την ψυχή -, απαλλαγμένοι από όλα αυτά που μας χωρίζουν, είναι ο σεβασμός… ο αυτοσεβασμός, και η κατανόηση του εαυτού μας μέσω της αυτογνωσίας….
Ούτως ώστε να εντοπίσουμε το δικό μας λάθος και με ειλικρίνεια να το αποδεχτούμε, καθώς η μη αποδοχή του είναι η ρίζα του κακού που εκκολάπτει τον εγωισμό, την ζήλια και το μίσος – που δηλητηριάζουν την ψυχή -, με επακόλουθο την διχόνοια που μας διασπά, μας αποδυναμώνει και μας καταστρέφει «η διχόνοια η δολερή» το δεινό της Ελληνικής φυλής, όπως αναφέρει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο εις την Ελευθερία που αποτελεί και τον Εθνικό μας ύμνο.
—Ανάγκη είναι συνεπώς…. Αδέλφια μου, τώρα που ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι εν εξελίξει, και η ύπαρξή μας ως Έλληνες, αλλά και ως ανθρώπινες οντότητες, είναι κάτι περισσότερο από πασιφανές ότι απειλείται, χρέος και καθήκον έναντι στα παιδιά μας – όλα τα παιδιά – είναι όσο ποτέ, να αποβάλουμε από μέσα μας το άθλιο εγώ, που με δόλωμα την ύλη και την ψεύτικη ευημερία, από έναν Λαό μεγαλόψυχο, ανυπότακτο με προσωπικότητα, που κυριαρχούσε το πνεύμα, το φιλότιμο, και η υπερηφάνεια, που το κορυφαίο ιδανικό μας ήταν ανέκαθεν η Ελευθερία – καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή.
Ύπουλα μας μετάλλαξαν, σε ψοφοδεής μικρόψυχους εγωιστές, και κατευθυνόμενους μαζάνθρωπους – σκιά του εαυτού μας – και να το βάλουμε στην άκρη, για να απελευθερωθούμε από το κακό. Και με κατανόηση και δικαιοσύνη, ξανά αδελφωμένοι, οπλίζοντας την ΦΑΡΕΤΡΑ μας με αγάπη, ενθυμούμενοι τον χαμένο εαυτό μας, περήφανοι – όπως και όλοι οι άλλοι λαοί – για την ξεχωριστή καταγωγή μας, ενωμένοι μαζί σαν μια γροθιά – ανίκητοι…
Εν ενόψει και της Κοσμογονικής αλλαγής στην νέα φωτεινή εποχή – της ανάστασης του Ελληνισμού, της δικαιοσύνης, της αγάπης και της ευημερίας που ανατέλλει, να δώσουμε τα χέρια και να ενωθούμε, για να πάρουμε την θέση που μας ανήκει, και – ωσάν ο φοίνικας από τις στάχτες του – αναγεννημένοι, – να δημιουργήσουμε και πάλι, θαυμαστά – πνευματικά έργα και αριστουργήματα μοναδικά, που θα ωφελήσουν ξανά, και όλη την ανθρωπότητα.
Το Θέλουμε;………… Μπορούμε!
