Τρία ψυχολογικά πειράματα και δύο Σύνδρομα που εξηγούν γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι συμμορφώνονται με την Τυραννία. Σε αυτό το άρθρο, θα δώσω έμφαση σε 5 πειράματα και σύνδρομα που ρίχνουν φως στο πώς οι άνθρωποι καταλήγουν να συμμορφώνονται, να προσαρμόζονται στον παραλογισμό και να υπακούουν στην εξουσία, ακόμη και αν αυτή είναι αντίθετη με τον προσωπικό τους ηθικό κώδικα και τις αρχές τους.
γράφει η Makia Freeman
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Οι ενορχηστρωτές της απάτης, ψευτοπανδημίας COVID κατανοούν πολύ καλά την ανθρώπινη ψυχολογία και έχουν καταφέρει να χακάρουν ή να εκμεταλλευτούν έξυπνα ψυχολογικές αδυναμίες των μαζών για να προκαλέσουν συμμόρφωση και υπακοή.
Πρέπει να έχουμε επίγνωση αυτών των τάσεων μέσα μας, καθώς προσπαθούμε να παραμείνουμε κυρίαρχα και ελεύθερα άτομα.
Κατανοώντας την Παράλογη Συμπεριφορά της COVID που μοιάζει με Έκσταση
1. Τα πειράματα συμμόρφωσης του Asch
Η πίεση των συνομηλίκων δεν είναι μόνο κάτι με το οποίο έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα παιδιά ή οι έφηβοι. Η επιθυμία να ανήκουμε είναι μια βαθιά ριζωμένη ανθρώπινη τάση. Τα πειράματα συμμόρφωσης Asch, που διεξήχθησαν το 1951, ήταν μια σειρά πειραμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι θα προσάρμοζαν τη συμπεριφορά τους με βάση την ανάγκη να ενταχθούν και να μην ξεχωρίζουν.
Ο Solomon Asch είπε στους συμμετέχοντες ότι επρόκειτο για ένα πείραμα σχετικά με την οπτική αντίληψη. Αρχικά τους έβαλε να απαντήσουν μόνοι τους σε μια απλή ερώτηση όπου συνέκριναν το μήκος 3 διαφορετικών γραμμών στα δεξιά με εκείνη στα αριστερά και να απαντήσουν ποια γραμμή στα δεξιά ήταν πιο κοντά σε μήκος με εκείνη στα αριστερά. Το 99% των ανθρώπων απάντησε σωστά.
Στη συνέχεια, έβαλε τον συμμετέχοντα σε ένα δωμάτιο με άλλους, όπου κάποιοι από τους άλλους ήταν στην πραγματικότητα συνεργάτες του πειραματιστή. Οι ομόδοξοι έδιναν κατά καιρούς σκόπιμα τη λάθος απάντηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επηρεαστεί ο συμμετέχων ώστε να δώσει τη λάθος απάντηση, αρνούμενος τα ίδια του τα μάτια ή τις αισθήσεις, προκειμένου να συμμορφωθεί με την ομάδα.
Ο Asch διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι συμμορφώνονταν με την ομάδα στο 37% των περιπτώσεων, αλλά για διαφορετικούς λόγους: άλλοι επειδή πίστευαν ότι πρέπει να κάνουν λάθος (όταν τόσοι άλλοι ή «η ομάδα» έχει διαφορετική απάντηση) και άλλοι επειδή ήθελαν να αποφύγουν τη δυσφορία του να ξεχωρίζουν. Ο Asch ανακάλυψε επίσης ότι όταν έδινε στον συμμετέχοντα έναν συνεργάτη (δηλαδή έναν άλλο συμμετέχοντα που συμμετείχε ταυτόχρονα), τότε η συμμόρφωση έπεφτε από το 37% στο 5%.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε μια εξαίρεση του πειράματος εδώ:
Ακολουθεί ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα:
«Μερικές φορές ακολουθούμε την ομάδα επειδή αυτά που λένε μας πείθουν ότι έχουν δίκιο. Αυτό ονομάζεται πληροφοριακή συμμόρφωση. Μερικές φορές συμμορφωνόμαστε επειδή φοβόμαστε ότι η ομάδα θα μας αποδοκιμάσει αν παρεκκλίνουμε. Αυτό ονομάζεται κανονιστική συμμόρφωση … Η παραλλαγή της εταιρικής σχέσης δείχνει ότι μεγάλο μέρος της δύναμης της ομάδας δεν προερχόταν απλώς από τους αριθμούς της, αλλά από την ομοφωνία της αντιπολίτευσης. Όταν αυτή η ομοφωνία διαρρηχθεί, η δύναμη της ομάδας μειώνεται σημαντικά».
2. Τα πειράματα Milgram
Το πείραμα Milgram, που διεξήχθη το 1961 και επαναλήφθηκε πολλές φορές, δείχνει ότι οι απλοί άνθρωποι μπορούν να εξαπατηθούν ώστε να ακολουθήσουν εντολές και να διαπράξουν φρικτές πράξεις, αν πιστέψουν ότι οι εντολές προέρχονται από μια νόμιμη αρχή.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι γενικά το 50-65% των ανθρώπων θα υπάκουαν στην εξουσία ακόμη και αν αυτή ερχόταν σε σύγκρουση με την ηθική και τη συνείδησή τους.
Το πείραμα στήθηκε λέγοντας στους εθελοντές ότι θα βοηθούσαν στην έρευνα για να δουν πόσο καλά μαθαίνουν οι άνθρωποι μέσω της τιμωρίας. Έπρεπε να διαβάσουν ερωτήσεις σε κάποιον που βρισκόταν σε ένα άλλο δωμάτιο, και αν το άτομο αυτό απαντούσε λανθασμένα, έπρεπε να του χορηγήσουν ένα ηλεκτροσόκ, κάθε φορά με αυξανόμενη τάση.
Καθώς το πείραμα προχωρούσε, μπορούσαν να ακούσουν τις κραυγές πόνου μετά την επιβολή της τιμωρίας και τους έκαναν να πιστέψουν ότι οι ίδιοι το προκαλούσαν (αν και δεν το έκαναν- το άτομο στο άλλο δωμάτιο ήταν ένας συνεργάτης του πειράματος).
Παρόλο που ορισμένοι από τους εθελοντές ένιωθαν σαφώς άβολα και αντιδρούσαν, ο υπεύθυνος του πειράματος, ο οποίος φορούσε λευκή ποδιά και συστηνόταν ως επιστήμονας, έλεγε απλώς πράγματα όπως «το πείραμα απαιτεί να συνεχίσετε» – και πολλοί συνέχισαν μέχρι την υψηλότερη τάση του ηλεκτροσόκ.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα τμήμα του πειράματος εδώ:
Τα παρακάτω τα αφηγείται ο ίδιος ο Stanley Milgram:
«Τα αποτελέσματα, όπως τα παρατήρησα στο εργαστήριο, είναι ανησυχητικά. Αναδεικνύουν την πιθανότητα ότι η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να υπολογίζει κανείς ότι θα προστατεύσει τους ανθρώπους από τη βαρβαρότητα και την απάνθρωπη μεταχείριση υπό την καθοδήγηση κακόβουλων αρχών. Ένα σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων κάνει ό,τι του λένε να κάνει, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της πράξης και χωρίς περιορισμούς της συνείδησης, εφόσον αντιλαμβάνεται ότι η εντολή προέρχεται από μια νόμιμη αρχή.
Αν σε αυτή τη μελέτη, ένας ανώνυμος πειραματιστής μπόρεσε με επιτυχία να διατάξει ενήλικες να καθυποτάξουν έναν 50χρονο άνδρα και να του επιβάλουν επώδυνα ηλεκτροσόκ παρά τις διαμαρτυρίες του, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς τι μπορεί να διατάξει η κυβέρνηση, με την κατά πολύ μεγαλύτερη εξουσία και το κύρος της, στους υπηκόους της».
3. Το πείραμα της φυλακής του Stanford
Το Πείραμα των Φυλακών του Stanford διεξήχθη το 1971 και έχει έναν ιστότοπο αφιερωμένο σε αυτό εδώ. Οι εθελοντές φοιτητές ενημερώθηκαν ότι θα υιοθετούσαν τους ρόλους του δεσμοφύλακα και του κρατούμενου, συμμετέχοντας σε ένα πείραμα για τη μελέτη των ψυχολογικών επιπτώσεων της ζωής στη φυλακή.
Οι πειραματιστές δημιούργησαν μια προσομοίωση φυλακής και σημείωσαν προσεκτικά τις επιπτώσεις της στη συμπεριφορά όλων όσων βρίσκονταν εντός των τειχών της. Συγκλονιστικά και πολύ γρήγορα, όσοι έπαιζαν το ρόλο του δεσμοφύλακα έπεφταν σε σαδισμό και όσοι έπαιζαν το ρόλο του φυλακισμένου έπεφταν σε κατάθλιψη.
Επρόκειτο για εθελοντές αγνώστους που δεν είχαν καμία προηγούμενη σχέση ή σύνδεση μεταξύ τους. Το πείραμα σταμάτησε μετά από 6 ημέρες για λόγους δεοντολογίας και ανησυχίας για την ψυχική, συναισθηματική και σωματική υγεία των συμμετεχόντων:
«Με δεμένα τα μάτια και σε κατάσταση ήπιου σοκ για την αιφνιδιαστική σύλληψή τους από την αστυνομία της πόλης, οι κρατούμενοι μας μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο και οδηγήθηκαν στη «φυλακή της κομητείας του Stanford» για περαιτέρω επεξεργασία. Στη συνέχεια, οι κρατούμενοι εισήλθαν στη φυλακή μας ένας-ένας και τους υποδέχθηκε ο διευθυντής, ο οποίος τους μετέφερε τη σοβαρότητα του αδικήματός τους και τη νέα τους ιδιότητα ως κρατουμένων.
«Κάθε κρατούμενος ερευνήθηκε συστηματικά και γδύθηκε εντελώς. Στη συνέχεια απολυμάνθηκε με ένα σπρέι … Στους φύλακες δεν δόθηκε καμία ειδική εκπαίδευση για το πώς να είναι φύλακες. Αντίθετα, ήταν ελεύθεροι, εντός ορίων, να κάνουν ό,τι θεωρούσαν απαραίτητο για να διατηρήσουν τον νόμο και την τάξη στη φυλακή και να αποσπάσουν τον σεβασμό των κρατουμένων … Την πέμπτη νύχτα, κάποιοι γονείς που με επισκέφθηκαν μου ζήτησαν να επικοινωνήσω με έναν δικηγόρο προκειμένου να βγάλουν τον γιο τους από τη φυλακή.
«Είπαν ότι ένας καθολικός ιερέας είχε τηλεφωνήσει για να τους πει ότι θα έπρεπε να βρουν δικηγόρο ή δημόσιο συνήγορο αν ήθελαν να βγάλουν με εγγύηση τον γιο τους! Κάλεσα τον δικηγόρο όπως μου ζητήθηκε, και ήρθε την επόμενη μέρα για να πάρει συνέντευξη από τους κρατούμενους με ένα τυπικό σύνολο νομικών ερωτήσεων, παρόλο που και αυτός ήξερε ότι επρόκειτο απλώς για ένα πείραμα.
«Σε αυτό το σημείο κατέστη σαφές ότι έπρεπε να τερματίσουμε τη μελέτη. Είχαμε δημιουργήσει μια συντριπτικά ισχυρή κατάσταση – μια κατάσταση στην οποία οι κρατούμενοι αποσύρονταν και συμπεριφέρονταν με παθολογικούς τρόπους και στην οποία ορισμένοι από τους φύλακες συμπεριφέρονταν σαδιστικά. Ακόμη και οι «καλοί» φύλακες αισθάνονταν ανήμποροι να παρέμβουν … Τερμάτισα τη μελέτη πρόωρα για δύο λόγους.
«Πρώτον, είχαμε μάθει από τις βιντεοκασέτες ότι οι φύλακες κλιμάκωναν την κακοποίηση των κρατουμένων στη μέση της νύχτας, όταν νόμιζαν ότι δεν τους παρακολουθούσε κανένας ερευνητής και ότι το πείραμα ήταν «κλειστό». Η πλήξη τους είχε οδηγήσει σε όλο και πιο πορνογραφική και εξευτελιστική κακοποίηση των κρατουμένων.
«Δεύτερον, η Christina Maslach, μια πρόσφατη διδάκτωρ του Στάνφορντ που είχε έρθει για να διεξάγει συνεντεύξεις με τους φύλακες και τους κρατούμενους, διαμαρτυρήθηκε έντονα όταν είδε τους κρατουμένους μας να παρελαύνουν σε μια τουαλέτα που έτρεχε, με σακούλες πάνω από τα κεφάλια τους, τα πόδια αλυσοδεμένα μεταξύ τους, τα χέρια ο ένας στους ώμους του άλλου. Γεμάτη οργή, είπε: «Είναι τρομερό αυτό που κάνετε σε αυτά τα αγόρια!». Από τους 50 ή περισσότερους ξένους που είχαν δει τη φυλακή μας, ήταν η μόνη που αμφισβήτησε ποτέ την ηθική της».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε την ταινία εδώ.
Αυτά τα δύο παρακάτω είναι σύνδρομα, όχι πειράματα, αλλά εξηγούν περαιτέρω την ανθρώπινη συμπεριφορά.
4. Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης
Ο όρος σύνδρομο της Στοκχόλμης χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τα μέσα ενημέρωσης το 1973, όταν 4 όμηροι πιάστηκαν κατά τη διάρκεια ληστείας τράπεζας στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Οι όμηροι υπερασπίστηκαν τους απαγωγείς τους μετά την απελευθέρωσή τους και δεν δέχονταν να καταθέσουν εναντίον τους στο δικαστήριο. Είχαν αναπτύξει μια σχέση και μια συγγένεια με τους απαγωγείς τους.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης ορίζεται έτσι ως μια κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι αναπτύσσουν ψυχολογικό δεσμό με τους απαγωγείς τους κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας.
Η Wikipedia παραθέτει την έρευνα αυτή από το βιβλίο Stockholm Syndrome του C. S. Sundaram, το οποίο απαριθμεί 4 βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης:
- Η ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων από τον όμηρο προς τον απαγωγέα
- Καμία προηγούμενη σχέση μεταξύ ομήρου και απαγωγέα
- Άρνηση των ομήρων να συνεργαστούν με τις αστυνομικές δυνάμεις και άλλες κυβερνητικές αρχές
- Πίστη του ομήρου στην ανθρωπιά του απαγωγέα, παύοντας να τον αντιλαμβάνεται ως απειλή, όταν το θύμα έχει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο.
Ακόμα και πριν από την εμφάνιση της απάτης COVID, πιστεύω ότι ο κόσμος υπέφερε από το κοινωνικό σύνδρομο της Στοκχόλμης, δηλαδή μια διαταραχή σε ολόκληρη την κοινωνία, όπου οι πολίτες συμπαθούσαν και υπερασπίζονταν τους πολιτικούς τους ηγέτες που τους εκμεταλλεύονταν ενεργά.
5. Το Σύνδρομο Μινχάουζεν μέσω Πληρεξουσίου
Το σύνδρομο Μινχάουζεν περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1951 και αφορούσε μια ομάδα ασθενών που επινοούσαν ιστορίες για τις υποτιθέμενες ασθένειές τους και έπειθαν τους γιατρούς να τους κάνουν περιττές χειρουργικές επεμβάσεις. Η θεωρία είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί το έκαναν ασυνείδητα επειδή αποζητούσαν προσοχή ή φροντίδα.
Το σύνδρομο Μινχάουζεν μέσω πληρεξουσίου είναι μια παραλλαγή, αλλά περιέχει μια βασική διαφορά. Πρόκειται για μια ειδική μορφή παιδικής κακοποίησης που περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1977 και περιγράφει καταστάσεις στις οποίες οι γονείς ή οι φροντιστές, σχεδόν πάντα η μητέρα, επινοούν ιστορίες ασθένειας για τα παιδιά τους και προσπαθούν να τεκμηριώσουν τις ιστορίες αυτές κατασκευάζοντας σωματικά συμπτώματα και σημεία.
Συνήθως, οι οικογένειες ή οι φροντιστές φέρνουν το παιδί στο νοσοκομείο με συμπτώματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα μέσω φυσιολογικών τρόπων και τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται μόνο όταν το παιδί είναι με τους γονείς.
Τα υποκείμενα μοτίβα
Τώρα που γνωρίζετε για αυτά τα 5 πειράματα και σύνδρομα, μπορείτε να δείτε πώς ταιριάζουν με την πανδημία COVID και πώς εξηγούν τουλάχιστον εν μέρει όλη τη συμπεριφορά του παροξυσμού COVID ;
Σκεφτείτε όλη τη συμμόρφωση που έχει συμβεί, καθώς οι άνθρωποι σε πολλά μέρη εξακολουθούν να φορούν πειθήνια τις μάσκες τους, να λαμβάνουν το ψεύτικο εμβόλιο τους και να τιμωρούν όσους δεν ακολουθούν όλους τους γελοίους, παράνομους και παράλογους κανόνες του COVID.
Σκεφτείτε όλους εκείνους που επηρεάστηκαν για να κάνουν το εμβόλιο της θρόμβωσης για να συμμορφωθούν με τις προσδοκίες του συζύγου, του συντρόφου, της οικογένειας ή των φίλων τους.
Σκεφτείτε όλη την τυφλή υπακοή και την έλλειψη κριτικής σκέψης που συνέβη, καθώς παραπλανητές με λευκή ρόμπα, όπως ο Dr. Anthony Fraud-ci, έδιναν οδηγίες στις μάζες να «ακολουθήσουν την επιστήμη» και ότι αν δεν τον πιστεύατε, θα πηγαίνατε ενάντια στην ίδια την επιστήμη.
Σκεφτείτε όλες τις βαριές και σαδιστικές βιαιοπραγίες που εξαπέλυσαν οι κοινωνιοπαθείς αστυνομικοί, ειδικά σε μέρη όπως η Αυστραλία, σε όσους τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, να κυκλοφορήσουν χωρίς μάσκα ή απλώς να βγουν έξω από το σπίτι τους για λίγες ώρες.
Σκεφτείτε πώς αυτοί οι μπάτσοι (που είχαν την τάση) απολάμβαναν την ευκαιρία να γίνουν δεσμοφύλακες, ενώ οι υπόλοιποι πολίτες υποβιβάστηκαν στην ιδιότητα του φυλακισμένου.
Σκεφτείτε όλη την υποστήριξη και τους επαίνους που έλαβαν οι ηγέτες, είτε πολιτικοί είτε επιστημονικοί, τους τελευταίους 20 και πλέον μήνες, ενώ συμμετείχαν ενεργά στην παραβίαση θεμελιωδών και εγγενών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στο εμπόριο, στα ταξίδια και στην ανεμπόδιστη αναπνοή, για να μην αναφέρουμε τα δικαιώματα της ιατρικής ελευθερίας και της σωματικής αυτονομίας.
Τέλος, σκεφτείτε την ψυχοπαθητική φύση του κράτους, το οποίο εφηύρε έναν ιό, μια πανδημία και μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης προκειμένου να μετατρέψει τους πολίτες σε ασθενείς που πρέπει να «φροντιστούν», ακόμη και όταν η πλειοψηφία δεν ήθελε ποτέ αυτή τη φροντίδα και ακόμη και όταν αυτή η «φροντίδα» είναι στην πραγματικότητα σοβαρή βλάβη.
Τελικές σκέψεις
Από πολλές απόψεις, η Επιχείρηση Coronavirus είναι μια ψυχολογική επιχείρηση. Είναι η Μεγάλη ψυχολογική επιχείρηση.
Λειτουργεί αξιοποιώντας τον φόβο για να προκαλέσει συμμόρφωση, υπακοή, υπακοή και τυφλή εμπιστοσύνη στην εξουσία. Λειτουργεί, όπως είπαν ο Huxley και ο Orwell με διαφορετικούς τρόπους, προσπαθώντας να σας κάνει να αγαπήσετε την υποτέλειά σας και να αγαπήσετε τον απαγωγέα-χρήστη σας. Λειτουργεί επιχειρώντας να σας κάνει να αμφιβάλλετε για τη λογική σας και την ικανότητά σας να αξιολογείτε την κατάσταση της υγείας σας.
Αν και είναι ζωτικής σημασίας να εκθέσουμε τις πολυάριθμες ιατρικές και επιστημονικές πλάνες της επίσημης αφήγησης του COVID (και είναι πολλές), όπως εγώ και άλλοι κάνουμε επιμελώς από την αρχή, είναι, θα έλεγα, ακόμη πιο κρίσιμο να κατανοήσουμε την ισχυρή ψυχολογική χειραγώγηση που έχει λάβει χώρα. Πρέπει να το κάνουμε αυτό για να απελευθερωθούμε από την προπαγάνδα της ύπνωσης του COVID και να διεκδικήσουμε την κυριαρχία μας.
Διαβάστε επίσης – Το Ενεργειακό Πλέγμα Και Ο Πόλεμος Για Την Κατοχή Του .
Πηγή άρθρου: humans are free
Πηγή μεταφρασμένου κειμένου: telegra.ph
Το άρθρο το βρήκαμε στο kanenazori.com
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ενδέχεται να μην αντιπροσωπεύουν τις επίσημες απόψεις του ιστολογίου μας.. Το nikolaosanaximandros , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους.
