Οι αμερικανικές ελίτ αρχίζουν να παραδέχονται ότι ο κόσμος επαναστατεί εναντίον των ΗΠΑ και η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν άλλον παρά μόνο τον εαυτό της… Ένας πρώην αξιωματούχος του Λευκού Οίκου αναγνώρισε την πραγματικότητα της αυξανόμενης αντίστασης στον ιμπεριαλισμό της χώρας.. (σ.σ. έχουμε πει πολλάκις ότι το κυριότερο πλάνο του σχεδίου είναι να μπορέσει να δει ένα μεγάλο ποσοστό της ανθρωπότητας την αλήθεια.. Και αυτό γίνεται στις μέρες μας.. Είτε μέσω δηλώσεων, είτε μέσω αποκαλύψεων, είτε μέσω της αφόρητης πίεσης που εξασκείται στους λαούς κυρίως της δύσης, ο κόσμος βλέπει.. Αναγκάζεται να δει)…
γράφει ο Ο Daniel Kovalik
Καθηγητής Διεθνών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και συγγραφέας του βιβλίου «Nicaragua: A History of US Intervention & Resistance.»
Σε μια ενδιαφέρουσα πρόσφατη ομιλία της στο Ταλίν της Εσθονίας, η πρώην αξιωματούχος του Λευκού Οίκου Φιόνα Χιλ έδειξε ότι τουλάχιστον κάποιος στην Ουάσιγκτον έχει αρκετή αυτογνωσία για να δει τι συμβαίνει στον κόσμο.
Η Χιλ αναγνώρισε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει πυροδοτήσει μια παγκόσμια «εξέγερση δι’ αντιπροσώπων», με επικεφαλής τη Ρωσία, κατά της αμερικανικής ηγεμονίας. Αυτό είναι απολύτως αληθές, όπως πολλοί από εμάς μπορούσαν να δουν από την αρχή της στρατιωτικής επίθεσης της Μόσχας, την άνοιξη του περασμένου έτους. Αλλά αυτή η ανταπόδοση έχει έρθει από καιρό, και οι ΗΠΑ την έφεραν πάνω τους με τις δικές τους πράξεις.
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να επισημανθεί ότι η Σοβιετική Ένωση, η πρόγονος της σύγχρονης Ρωσίας, ηγήθηκε μιας εξέγερσης κατά της αμερικανικής ηγεμονίας σε μεγάλο μέρος της ιστορίας της. Ειδικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η υποστήριξη της Μόσχας ήταν κρίσιμη για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου που προσπαθούσαν να ανατρέψουν αιώνες δυτικής αποικιοκρατίας στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία. Οι ΗΠΑ ανέλαβαν να υπερασπιστούν δυναμικά αυτό το αποικιακό σύστημα.
Πράγματι, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στην πραγματικότητα ένας γιγάντιος πόλεμος δι’ αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης για την αποικιοκρατία, με τις ΗΠΑ να αγωνίζονται για τη διατήρηση αυτού του συστήματος και τη Σοβιετική Ένωση να αγωνίζεται για την κατάλυσή του. Μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού συνεχίζει να είναι ευγνώμων για τη βοήθεια που έλαβε από τους Σοβιετικούς στο να σπάσει τις αποικιοκρατικές αλυσίδες του.
Η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνώρισε πρόσφατα όλα αυτά στη δήλωση εξωτερικής πολιτικής της 31ης Μαρτίου 2023, στην οποία δήλωσε ότι τα κύρια επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης στην εξωτερική πολιτική ήταν η ήττα του ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο ρόλος της στην επιτυχή αποαποικιοποίηση του κόσμου. Η σημερινή Ρωσία δηλώνει ότι, ως «νόμιμη διάδοχος» της ΕΣΣΔ, συνεχίζει να επιδιώκει αυτούς τους στόχους. Είναι παρατήρησή μου, αφού μόλις επέστρεψα από τη Ρωσία και τους εορτασμούς της 9ης Μαΐου για την Ημέρα της Νίκης, ότι ο ρωσικός λαός συνεχίζει να εκτιμά αυτά τα επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης, με την κόκκινη σημαία με το σφυρί και το δρεπάνι να είναι πανταχού παρούσα σε κάθε πόλη που επισκέφθηκα από την Αγία Πετρούπολη μέχρι τη Γιάλτα.
Εν τω μεταξύ, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ το 1989 και την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, οι ΗΠΑ βρήκαν την ευκαιρία να επαναβεβαιώσουν τη δυτική κυριαρχία στον κόσμο σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτα. Ενώ οι ΗΠΑ αναφέρονταν στον στόχο τους ως Pax Americana, οι μέθοδοί τους είχαν ελάχιστη σχέση με την ειρήνη και τα πάντα με τον πόλεμο.
Έτσι, η Ουάσινγκτον δεν έχασε χρόνο με τις εισβολές και τις επιθέσεις σε άλλες χώρες, από τον Παναμά (1989), στο Ιράκ (1990), τη Σερβία (1999), το Αφγανιστάν (2001), το Ιράκ ξανά (2003) και τη Λιβύη (2011). Σε αυτό δεν υπολογίζονται καν οι μικρότερες εισβολές και οι πολλοί πόλεμοι δι’ αντιπροσώπων και τρομοκρατίας που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπως στη Συρία, αρχής γενομένης από το 2011, και στην Ουκρανία με το πραξικόπημα που βοήθησαν να υποκινηθεί το 2014.
Η Ρωσία και ο υπόλοιπος κόσμος, ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την ανώτερη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, κάθισαν σε μεγάλο βαθμό με σταυρωμένα τα χέρια και το δέχτηκαν. Αλλά ο θυμός και η αγανάκτηση μεγάλωσαν, γιατί κανένας από αυτούς τους πολέμους δεν ήταν αναγκαίος ή δίκαιος. Ήταν πόλεμοι επιλογής, τους οποίους οι ΗΠΑ διεξήγαγαν για να προστατεύσουν αυτό που θεωρούσαν ως οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, ενώ παράλληλα έντυναν τις ενέργειές τους ως «ανθρωπιστικές». Κατά κανόνα ισχυρίζονταν ότι οι επεμβάσεις αυτές ήταν αναγκαίες για την προστασία του πληθυσμού της χώρας-στόχου από ένα «καταπιεστικό», «βάναυσο» ή «δικτατορικό» καθεστώς. Ενώ οι Αμερικανοί πίστευαν σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιες δικαιολογίες, ο υπόλοιπος κόσμος έβγαζε γκριμάτσες για τον προφανή παραλογισμό.
Το 2015, η ρωσική αρκούδα άρχισε να ξυπνά για άλλη μια φορά, επεμβαίνοντας στη Συρία για να αποκρούσει τον κτηνώδη τρομοκρατικό πόλεμο εναντίον της χώρας αυτής, τον οποίο οι ΗΠΑ υποκίνησαν και υποστήριξαν ενεργά.
Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να ισχυριστούν ότι όλος ο κόσμος είναι μαζί τους αντιτιθέμενος στις ενέργειες της Ρωσίας, στην Ουκρανία, αυτό απλά δεν είναι αλήθεια και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι το γνωρίζουν. Ο «κόσμος» υποστηρίζει τις ΗΠΑ μόνο αν εξαιρέσει κανείς τη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική. Αυτές οι περιοχές, όπου κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη, δεν υποστήριζαν και δεν υποστηρίζουν τους Αμερικανούς.
Πολλές χώρες σε αυτές τις περιοχές έχουν κουραστεί από τις ΗΠΑ που επεμβαίνουν στην αυλή τους κατά βούληση με τη μορφή επιθετικών πολέμων, πραξικοπημάτων και υποστήριξης ένοπλων ανταρτών και χάρηκαν που είδαν ότι κάποιος – συγκεκριμένα η Ρωσία – επιτέλους αντεπιτίθεται. Εν τω μεταξύ, ακόμη και η Σαουδική Αραβία, μακροχρόνια σύμμαχος και συν-συνωμότης των ΗΠΑ στις αυτοκρατορικές τους μηχανορραφίες, έσπασε τις γραμμές της με τις ΗΠΑ αρνούμενη να ενισχύσει τις προμήθειες πετρελαίου. Επιπλέον, έχει αρχίσει να συνεργάζεται με το Ιράν, αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί την ανάμειξη της Ουάσινγκτον.
Η αμερικανική κυβέρνηση προσποιείται ότι δεν το βλέπει αυτό, και μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού πραγματικά δεν το βλέπει, αποδεικνύοντας τη διάχυση της προπαγάνδας και την ικανότητά της να πνίγει και να συσκοτίζει την πραγματικότητα. Αυτό φέρνει και πάλι στο νου την ομιλία του θεατρικού συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ για το Νόμπελ του 2005, στην οποία επέπληξε το αμερικανικό imperium, το οποίο «υποστήριξε και σε πολλές περιπτώσεις γέννησε κάθε δεξιά στρατιωτική δικτατορία στον κόσμο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου», οδηγώντας σε «εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους».
Αλλά χάρη στη δύναμη της προπαγάνδας, «αυτό δεν συνέβη ποτέ», είπε ο Πίντερ. «Ακόμα και όταν συνέβαινε, δεν συνέβαινε. Η Αμερική άσκησε μια αρκετά κλινική χειραγώγηση της εξουσίας παγκοσμίως, ενώ μεταμφιέστηκε ως δύναμη για το παγκόσμιο καλό», κάτι που ο Πίντερ περιγράφει ως μια «εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης».
Είναι καιρός ο αμερικανικός λαός να αφυπνιστεί για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η χώρα του και για το γεγονός ότι ο υπόλοιπος κόσμος τα γνωρίζει οδυνηρά και εξεγείρεται αναλόγως. Αφού το αναγνωρίσουν αυτό, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν επιτέλους να αρχίσουν να καθιστούν την κυβέρνησή τους υπεύθυνη για τις πράξεις της και να απαιτήσουν να σταματήσει να ανταγωνίζεται τον κόσμο μέσω της απρόκλητης βίας και, αντίθετα, να προσπαθήσει να συνεργαστεί με άλλα έθνη ως ισότιμα στην αντιμετώπιση των πιεστικών προβλημάτων του κόσμου, όπως η φτώχεια, η ασθένεια και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Είναι η μόνη πορεία δράσης που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
RT OP-ED
