ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Ο ΠΑΝΟΥΡΓΟΣ ΕΛΛΗΝ ΗΡΩΣ ΟΔΥΣΣΕΥΣ . Η ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΓΝΩΣΗΣ, ΕΡΩΤΑ, ΗΘΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΩΝ .. ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!!!
Ο Ικμάλιος, σπουδαίος επιπλοποιός τής Ιθάκης, αναφέρεται από τον Όμηρο ονομαστικά (Οδύσσεια, Τ, 55-59) ως ο τεχνίτης που κατασκεύασε το ανάκλιντρο που έφερε υποπόδιο και συνόδευε το ξακουστό κρεβάτι τής Πηνελόπης και τού Οδυσσέα:
”Πλάι στην φωτιά τής έβαλαν ανάκλιντρο για να καθίσει, με φίλντισι κι ασήμι δουλεμένο· που κάποτε ο Ικμάλιος το είχε μαστορέψει, προσδένοντας με τέχνη κι ένα σκαμνί υποπόδιο, στρωμένο με παχιά προβιά κι εκάθονταν μονάχα εκείνη.”
Η Ομηρική Οδύσσεια σε φέρνει σε επαφή με τον ίδιο τον χρόνο, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.. μα συνάμα και τον καταργεί. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι κάτι πολύ σπουδαίο θέλει να σε πληροφορήσει και να σε διδάξει. Ότι κάτι μέσα σου πρέπει να αποτυπώσεις και σ΄ αυτήν την ενσάρκωση. Ότι δεν είναι ένα τυχαίο κείμενο. Είναι αυτοΐαση, είναι θεραπεία αλλά και ενθύμηση, χάρτης ψυχής.. αρχετυπικός.
Το Ομηρικό έπος είναι ένα ταξίδι, αρμενίζουμε στον έσω εαυτό μας, αναζητάμε ό,τι θεϊκό στα τρίσβαθα τής ψυχής μας και μάς καλεί να λύσουμε τα σκοινιά που μάς δένουν με την περιορισμένη αντίληψη τού θνητού εαυτού μας, να ανοιχτούμε στις απέραντες μέσα μας Ποσειδώνιες θάλασσες, αναζητώντας κάτι πολύτιμο: Τον αληθινό εαυτό μας αλλά και την αλήθεια τού εαυτού μας! Γι’ αυτό και είναι το απόλυτο ταξίδι τής Αυτογνωσίας ΑΛΛΑ και το Πεπρωμένο τού Ελληνισμού!
– Ποιός είναι ο Οδυσσέας;;
– Είναι ο κάθε θεϊκός Άνθρωπος.
Σαν πλάνητες όπως αυτός, περιπλανόμαστε από εμπειρία σε εμπειρία, γευόμαστε τούς γλυκούς καρπούς των Λωτοφάγων, ξεχνιόμαστε από το τραγούδι των Σειρήνων, συντριβόμαστε ανάμεσα στην Σκύλλα και την Χάρυβδη, λαχταρώντας πάντα την επιστροφή μας στην Επουράνια Μακαριότητα και στην Πηνελόπη-Ψυχή μας. Η Οδύσσεια είναι το τραγούδι τού νόστου, η λαχτάρα και ο πόνος μας γιά τον γυρισμό στην Πηγή μας
Κάθε φορά που ανοίγουμε το θείο κείμενο τού Ομήρου, φῶς ξεπροβάλλει από τις σελίδες. Μυρωδιές και ήχοι, γεύση αρμύρας, θρόισμα πανιών που φουσκώνουν στον άνεμο, παφλασμούς κυμάτων, τρίξιμο τού θαλασσοδαρμένου σκαριού, εκκωφαντικός κρότος από τον τρομερό κεραυνό τού Διός, σφύριγμα βέλους στον αέρα, βροντερό γέλιο τού ήρωα και ο βαθύς στεναγμός τής ατελείωτης βασανιστικής νοσταλγίας του.
Ένα ταξίδι ψυχής που το τέλος του, λυτρώνει.
––––––––––––––––––––––––
ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ Σ’ ΕΝΑΝ ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΧΘΟΝΙΟΥΣ ΤΙΤΑΝΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ. ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑ ΗΘΙΚΟΣ ΑΓΕΡΩΧΟΣ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΣ, ΠΥΞΙΔΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Κάθε νύχτα τ’ άστρα έγερναν στην αγκαλιά της. Την συντρόφευαν, την παρηγορούσαν και με λόγους γλυκύς χάιδευαν την προσμονή της. Κάθε ανατολή ξυπνούσε με την αίσθηση ότι Αυτός όλο το βράδυ ήταν στο πλάι της Και κάθε δειλινό υφαίνοντας λαχταρούσε την ώρα που θα γείρει στην κλίνη τής συζυγικής κάμαράς τους για να τον συναντήσει στα όνειρά της. Για να τον δει .. έστω για μια στιγμή ..
Η Πηνελόπη είναι αφοσιωμένη, είναι πιστή μα όχι εύπιστη. Γνωρίζει πως μετά από 20 έτη απουσίας δεν θα είναι εύκολο να αναγνωρίσει τον Οδυσσέα. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί ξανά ένα τέχνασμα ώστε να διαπιστώσει την αληθινή του ταυτότητα, το τέχνασμα τού κρεβατιού: δίνει εντολή να μεταφέρουν τo κρεβάτι τού ”ζητιάνου” Οδυσσέως, ώστε αυτός να κοιμηθεί πιό άνετα.
Ο Οδυσσέας πέφτει στην παγίδα της, θυμώνει και διαμαρτύρεται:
– Το κρεβάτι αυτό, δεν μπορεί να μετακινηθεί γιατί είναι φτιαγμένο πάνω στους κλώνους μιάς ζωντανής ελιάς. Ο ίδιος το είχε φτιάξει. Ποιος λοιπόν έκοψε την ελιά ώστε πιά να μπορεί να μετακινηθεί;;; Κανείς. Η Πηνελόπη τον δοκίμασε. Αυτό είναι το μυστικό που γνωρίζουν μόνο οι δυό τους. Το κρεβάτι αυτό είναι ΑΚΛΟΝΗΤΟ. Όπως η ίδια η Πηνελόπη, όπως ο έρωτάς τους, όπως και ο γάμος τους.
––––––––––––––––––––––––––
ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΥΦΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΑΙ ΔΙΑ.ΦΥΛΑΞΕ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΙΕΡΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ …. ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΟΝΟ ΤΗΛΕΜΑΧΟ! !!
Τα Ομηρικά Έπη είναι πέρα και πάνω από οποιονδήποτε δογματισμό. Ανοίγουν πολύ το μυαλό τού Ανθρώπου για να παραδοθεί άνευ όρων σε μια θρησκευτική εμμονή τού νου. Τον κάνουν να μπορεί να σκεφτεί και αυτό καμία εξουσία, δεν το επιθυμεί. Άνθρωποι, θεοί, νύμφες, θεές, τέρατα, Κύκλωπες, ήρωες, πολεμιστές .. είναι Αρχετυπικές μορφές, φτιαγμένες από την βαθύχρονη Μνήμη τού Έλληνα χρονοταξιδευτή, είναι δένδρα με ρίζες γερές. Είναι το δένδρο που πάνω του ο Οδυσσέας στήριξε, έφτιαξε το κρεβάτι τους, το λέχος, με τα χέρια του, όπως ο θεϊκός Όμηρος μάς εξιστορεί.
Δεν μπορούν να καταστραφούν τα ΑΡΧΕΤΥΠΑ αυτά! Είναι φτιαγμένα από λογική, από έμπνευση, από έκλαμπρη ομορφιά, από γνώση και είναι δέντρα γερά από Μνήμη Φωτιά. Είναι το όνειρο τής Πηνελόπης που ο Οδυσσέας σαν Αετός πραγματοποιεί με την εντολή τού Διός. Είναι ο Αετός που προσπαθεί να ανέβει .. από την λησμονιά! Ο άλλος μας Εαυτός, ο Ανώτερος, να αναδυθεί σε ένωση και ολοκλήρωση, ολότητα αρμονική με την σιωπηλή φωνή του να μάς καθοδηγεί και είναι η υπόσχεση των θεών μέσω τού Ποιητή. Για την Ελλάδα και για μιά σύγχρονη κοινωνία εύμορφων Ανθρώπων, με γνώση, σοφία και αρετή!
Οι Έλληνες είμαστε οι αιώνιοι βασιλείς τής Ιθάκης όπου εκπροσωπούμε την ΓΝΩΣΗ, το ΦΩΣ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να καταστρέψει ένα δένδρο όταν οι ρίζες του είναι βυθισμένες και νοτισμένες απ’ ουρανόθεν θεϊκές αρχές!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Ένα βλέμμα που έχει βουτήξει στην Άβυσσο και έχει επιστρέψει με τρόπαια κεραυνού.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ: Μία απόρθητη ανέγγιχτη ψυχή που έχει κολυμπήσει στα δάκρυα τής προσμονής και τούς δίνει μορφή υφαίνοντας υπό σκιάν, το σάβανο των μνηστήρων.
ΑYTA TA ΔΥΟ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ….ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!
Πλησίασε πολύ κοντά της με το τόξο και τα βέλη του. Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και το βλέμμα του είχε λάμψη φωτιάς και μιά φλόγα χόρευε όταν τής ψιθύρισε με τα πτερόεντα λόγια του. Θέλω να μείνεις κοντά μου για πάντα Πηνελόπη έως την αιωνιότητα και μία ημέρα. Μα πάνω απ’ όλα θέλω να με θυμηθείς.
Εγώ είμαι Εσύ! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ που κάποτε ήμασταν ΕΜΕΙΣ οι ΔΥΟ. Άνοιξε τα μάτια της. Το φῶς τού φεγγαριού είχε τρυπώσει από τ’ ανοιχτό παράθυρο και στο προσκέφαλό της ήταν αφημένο ένα κοχύλι. αναρωτήθηκε αν ήταν όνειρο όταν ξύπνησε …. από την πρώτη αχτίνα τού ήλιου που μπήκε στα μάτια της από μιά σχισμή τού χρόνου .. αρχίζοντας να ξημερώνει … όμως σαν η πρωιγενής εφάνη ροδοδάκτυλη Αυγή ..’
ΞΗΜΕΡΩΣΕ …. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΛΗΝ! Α Κ Λ Ο Ν Η Τ Ο Σ.. Και αυτός ποτέ …
• ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ
• ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ
• ΔΕΝ ΗΤΤΑΤΑΙ
• ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ!
Διαβάστε επίσης – ΑΠΟΛΛΩΝ – ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΔΥΟ ΗΛΙΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ
