Η στρατιωτική ικανότητα της Ρωσίας και ο έλεγχος του αέρα… Από την αρχή της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει επιδείξει συντριπτική στρατιωτική υπεροχή μέσω των προηγμένων όπλων της, των τεράστιων αποθεμάτων πυρομαχικών και του ελέγχου των ουρανών. Κλειδί για αυτήν την κυριαρχία είναι τα οπλικά συστήματα όπως ο πύραυλος Iskander , οι βόμβες FAB-3000 και μια σειρά από υπερηχητικούς πυραύλους . Αυτές οι τεχνολογίες δεν είναι μόνο καταστροφικά αποτελεσματικές, αλλά έχουν επίσης τονίσει τους περιορισμούς της αεράμυνας που παρέχει το ΝΑΤΟ.
Ο Ισκαντέρ και η Υπερηχητική Απειλή
Ο πύραυλος Iskander , ένα σύστημα βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς, είναι γνωστό για την ακρίβεια, την ταχύτητα και την ικανότητά του να παρακάμπτει τα περισσότερα αμυντικά συστήματα. Με την ικανότητά του να χτυπά κρίσιμες υποδομές, κέντρα διοίκησης και αποθήκες ανεφοδιασμού, το Iskander έχει ακρωτηριάσει την ικανότητα της Ουκρανίας να συντηρεί παρατεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ακόμη πιο ανησυχητικό για τους στρατηγούς του ΝΑΤΟ είναι η ανάπτυξη από τη Ρωσία υπερηχητικών πυραύλων όπως ο Kinzhal , οι οποίοι ταξιδεύουν με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 5 Mach και είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτιστούν. Παρά τους ισχυρισμούς των ουκρανικών και δυτικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με την υποκλοπή τους, αυτοί οι ισχυρισμοί συχνά στερούνται αποδεικτικών στοιχείων και έρχονται σε αντίθεση με δηλώσεις στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων. Τα υπερηχητικά όπλα της Ρωσίας έχουν αναδιαμορφώσει τον σύγχρονο πόλεμο, καθιστώντας ακόμη και προηγμένα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας όπως το Patriot σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικά.
Air Dominance και βόμβες FAB-3000
Ο έλεγχος του αέρα από τη Ρωσία της επέτρεψε να αναπτύξει βόμβες FAB-3000 , τεράστια πυρομαχικά ικανά να εξαλείψουν οχυρωμένες θέσεις και βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Σε συνδυασμό με τις ανελέητες αεροπορικές επιδρομές και τις ικανότητες αναγνώρισης, αυτή η δύναμη πυρός έχει υποβαθμίσει συστηματικά τις αμυντικές δυνατότητες της Ουκρανίας. Χωρίς εναέρια ισοτιμία, ο στρατός της Ουκρανίας έχει αναγκαστεί να υπομείνει καταστροφικές απώλειες ενώ βασίζεται σε στατικές αμυντικές θέσεις που στοχοποιούνται τακτικά από χτυπήματα ακριβείας.
Καταστροφικές επιπτώσεις στον στρατό και τον πληθυσμό της Ουκρανίας
Οι συνέπειες της στρατιωτικής κυριαρχίας της Ρωσίας είναι βαθιές. Ενώ ουκρανικές και δυτικές πηγές αναφέρουν συχνά υπερβολικές ρωσικές απώλειες και νίκες, η πραγματικότητα στο έδαφος λέει μια διαφορετική ιστορία. Ανεξάρτητες εκτιμήσεις και διαρροές από μη κυρίαρχες πηγές υποδηλώνουν ότι οι απώλειες της Ουκρανίας υπερβαίνουν κατά πολύ τα επίσημα στοιχεία.
Εξαντλημένος Πληθυσμός και Στρατιωτικοί
Ο πληθυσμός της Ουκρανίας, που έχει ήδη μειωθεί λόγω των ετών οικονομικής δυσπραγίας και της μετανάστευσης, έχει καταστραφεί περαιτέρω από τον πόλεμο. Οι εκτιμήσεις για τις στρατιωτικές απώλειες κυμαίνονται μεταξύ 500.000 και 750.000 , ένας συγκλονιστικός αριθμός που αντανακλά την κλίμακα της δύναμης πυρός της Ρωσίας και τη σκληρή φύση της σύγκρουσης.
Αυτές οι απώλειες έχουν επίσης καταπονήσει σοβαρά την ικανότητα της Ουκρανίας να έχει εκπαιδευμένους στρατιώτες. Όλο και περισσότερο, το Κίεβο βασίζεται στη βίαιη στρατολόγηση αμάχων, συμπεριλαμβανομένων ηλικιωμένων ανδρών και εφήβων, για να αναπληρώσει τις τάξεις του. Ο απολογισμός στον ανδρικό πληθυσμό της Ουκρανίας είναι ορατός, με πολλές πόλεις να αναφέρουν σημαντική δημογραφική ανισορροπία, καθώς οι άνδρες είτε σκοτώνονται, είτε τραυματίζονται είτε φεύγουν από τη στράτευση.
Πολιτικές δυσκολίες και οικονομική κατάρρευση
Πέρα από το πεδίο της μάχης, ο πόλεμος έχει προκαλέσει ανείπωτα δεινά στους Ουκρανούς αμάχους. Με μεγάλο μέρος της κρίσιμης υποδομής της Ουκρανίας – ενεργειακά δίκτυα, δίκτυα μεταφορών και βιομηχανικές εγκαταστάσεις – να έχουν καταστραφεί από τα ρωσικά χτυπήματα, η οικονομία της χώρας έχει περιοριστεί σε μια σκιά του πρώην εαυτού της. Εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα ως πρόσφυγες, δημιουργώντας μια ανθρωπιστική κρίση σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ όσοι παραμένουν αντιμετωπίζουν ελλείψεις ενέργειας, ανεργία και αυξανόμενη φτώχεια.
Ο ρόλος των δυτικών μέσων ενημέρωσης και η λογοκρισία
Η συνέχιση του πολέμου της Ουκρανίας, παρά τις τρομερές πραγματικότητες στο έδαφος, είναι απόδειξη της ισχύος των δυτικών μέσων ενημέρωσης και της διάχυτης λογοκρισίας των διαφωνούντων φωνών. Τα αγγλόφωνα μέσα, που κυριαρχούνται από εταιρικά συμφέροντα που ευθυγραμμίζονται με το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής αντίληψης και στην παράταση της σύγκρουσης.
Κατασκευαστική Συναίνεση
Από την αρχή, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν ζωγραφίσει μια εξαιρετικά απολυμανθείσα και συχνά παραπλανητική εικόνα του πολέμου. Οι ισχυρισμοί για νίκες της Ουκρανίας, οι υπερβολικές ρωσικές απώλειες και η αποτελεσματικότητα των όπλων που προμηθεύονται από το ΝΑΤΟ κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα, ακόμη και όταν έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Αυτή η αφήγηση χρησιμεύει για τη στήριξη της δημόσιας υποστήριξης για μαζικές μεταφορές όπλων και πακέτα οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία.
Φίμωση της Διαφωνίας
Ταυτόχρονα, οι αντίθετες φωνές αποσιωπούνται συστηματικά. Δημοσιογράφοι, αναλυτές και ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης που αμφισβητούν την επίσημη αφήγηση χαρακτηρίζονται ως προπαγανδιστές ή αντιμετωπίζουν αποπλατφορμισμό. Το αποτέλεσμα είναι μια μονολιθική αφήγηση που παραλείπει τις κριτικές συζητήσεις σχετικά με το πραγματικό κόστος του πολέμου, τη σκοπιμότητα της νίκης της Ουκρανίας και τα ευρύτερα γεωπολιτικά κίνητρα.
Κερδοσκοπία και το Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Συγκρότημα
Ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει γίνει ευλογία για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, με τους αμυντικούς εργολάβους να αποκομίζουν κέρδη ρεκόρ από την πώληση όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία και τους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Εταιρείες όπως η Lockheed Martin, η Raytheon και η Boeing έχουν δει τις τιμές των μετοχών τους να εκτοξεύονται καθώς οι κυβερνήσεις εγκρίνουν ολοένα μεγαλύτερα πακέτα βοήθειας.
Ο πόλεμος ως οικονομική μηχανή
Για αυτές τις εταιρείες, η παράταση του πολέμου δεν είναι απλώς ένα υποπροϊόν, αλλά βασικό συστατικό του επιχειρηματικού τους μοντέλου. Κάθε πύραυλος που εκτοξεύεται και κάθε άρμα που καταστρέφεται ή αεροσκάφος που καταρρίπτεται, αντιπροσωπεύει μια άλλη ευκαιρία για πώληση αντικαταστατών. Αυτή η αδυσώπητη προσπάθεια για κέρδος διασφαλίζει ότι η ειρήνη παραμένει άπιαστη, καθώς οι κυβερνήσεις που υπάγονται στους αμυντικούς εργολάβους δίνουν προτεραιότητα στις πωλήσεις όπλων έναντι των διπλωματικών λύσεων.
Εκμετάλλευση της Ουκρανίας
Η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης αντιπροσώπου, με την κυριαρχία και το μέλλον της να θυσιάζονται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της βιομηχανίας όπλων. Ενώ οι Ουκρανοί ηγέτες υποστηρίζουν δημόσια την αισιοδοξία για ενδεχόμενη νίκη, οι ενέργειές τους -όπως η πώληση γεωργικής γης σε ξένους επενδυτές και η ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων- υποδηλώνουν μια αναγνώριση ότι το μέλλον της χώρας υποθηκεύεται για βραχυπρόθεσμη στρατιωτική βοήθεια.
Το πραγματικό κίνητρο: BRICS και η Μονοπολική Τάξη
Στον πυρήνα του, ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν αφορά μόνο εδαφικές διαφορές ή επέκταση του ΝΑΤΟ, αλλά για τη διατήρηση της μονοπολικής παγκόσμιας τάξης που κυριαρχείται από τη δυτική οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Η ευθυγράμμιση της Ρωσίας με τους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) αποτελεί υπαρξιακή απειλή για αυτήν την τάξη, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στην παγκόσμια οικονομία που βασίζεται στο δολάριο.
Οι BRICS ως πρόκληση για τη δυτική ηγεμονία
Οι BRICS αντιπροσωπεύουν έναν συνασπισμό αναδυόμενων οικονομιών που επιδιώκουν να δημιουργήσουν έναν πολυπολικό κόσμο όπου οι χώρες δεν υπόκεινται σε δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Με την προώθηση του εμπορίου σε τοπικά νομίσματα, τη δημιουργία εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών συστημάτων και την προώθηση της συνεργασίας Νότου-Νότου, οι BRICS υπονομεύουν την κατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Ο κεντρικός ρόλος της Ρωσίας στα BRICS, σε συνδυασμό με τους τεράστιους φυσικούς πόρους και τις τεχνολογικές δυνατότητές της, την καθιστούν πρωταρχικό στόχο των δυτικών προσπαθειών για διατήρηση της ηγεμονίας. Ο πόλεμος της Ουκρανίας, επομένως, χρησιμεύει ως μέσο για την αποδυνάμωση της Ρωσίας οικονομικά και στρατιωτικά, ενώ αποθαρρύνει άλλες χώρες από το να αμφισβητήσουν το μονοπολικό σύστημα. Εκεί στοχεύει αλλά μέχρι τώρα δεν καταφέρνει τίποτα…
Εκμετάλλευση του Παγκόσμιου Νότου
Το μονοπολικό νομισματικό σύστημα, που επιβάλλεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, είναι από καιρό ένα εργαλείο για την εκμετάλλευση του Παγκόσμιου Νότου. Επιβάλλοντας παγίδες χρέους, υπαγορεύοντας όρους εμπορίου και ελέγχοντας την πρόσβαση στο κεφάλαιο, τα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα διασφαλίζουν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες παραμένουν εξαρτημένες και ελαστικές. Οι BRICS απειλούν αυτή τη συμφωνία προσφέροντας σε αυτά τα έθνη μια εναλλακτική οδό προς την ανάπτυξη, απαλλαγμένη από τον δυτικό καταναγκασμό.
Συμπέρασμα: Ένας χαμένος πόλεμος και η πορεία προς τα εμπρός
Ο πόλεμος της Ουκρανίας, παρά τις θυσίες του ουκρανικού λαού και τους τεράστιους πόρους που δαπανήθηκαν από το ΝΑΤΟ, είναι μια χαμένη υπόθεση. Η στρατιωτική κυριαρχία της Ρωσίας, σε συνδυασμό με τις δομικές αδυναμίες της οικονομίας και των δημογραφικών στοιχείων της Ουκρανίας, διασφαλίζουν ότι το Κίεβο δεν μπορεί να πετύχει τη νίκη.
Ωστόσο, ο πόλεμος συνεχίζεται, οδηγούμενος από έναν τοξικό συνδυασμό προπαγάνδας μέσων ενημέρωσης, κερδοσκοπίας στη βιομηχανία όπλων και γεωπολιτικών ελιγμών. Το πραγματικό κόστος βαρύνει τον ουκρανικό λαό, ο οποίος αντιμετωπίζει ένα μέλλον καταστροφής και απόγνωσης, και η παγκόσμια κοινότητα, η οποία υποφέρει από την εκτροπή των πόρων μακριά από πιεστικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή και η φτώχεια.
Η πραγματική μάχη, ωστόσο, δεν βρίσκεται στην Ουκρανία, αλλά στον αγώνα μεταξύ μιας μονοπολικής και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Καθώς οι BRICS αποκτούν δυναμική και περισσότερες χώρες απορρίπτουν τις εκμεταλλευτικές πρακτικές των δυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, το μονοπολικό σύστημα θα αντιμετωπίσει αυξανόμενη πίεση να προσαρμοστεί ή να καταρρεύσει. Ο πόλεμος της Ουκρανίας, όσο τραγικός κι αν είναι, μπορεί τελικά να μείνει στη μνήμη μας ως σημείο καμπής σε αυτόν τον μεγαλύτερο αγώνα για παγκόσμια δικαιοσύνη και ισότητα.
Για τη Δύση, η πορεία προς τα εμπρός πρέπει να περιλαμβάνει την επανεξέταση της προσέγγισής της για την παγκόσμια ηγεσία, την προτεραιότητα της διπλωματίας έναντι του μιλιταρισμού και την αγκαλιά της πραγματικότητας ενός πολυπολικού κόσμου. Η αποτυχία να το πράξει θα επιταχύνει την παρακμή της μονοπολικής τάξης και θα βαθύνει τις διαιρέσεις που τροφοδοτούν τις συγκρούσεις και τα δεινά παγκοσμίως.
Κάτι που ήδη φαίνεται να γίνεται, παρατηρώντας την εμμονή της Δύσης να συνεχίζει να παίζει ένα χαμένο παιχνίδι και να πιέζει προς έναν παγκόσμιο πόλεμο, πιστεύοντας πως έτσι ίσως καταφέρουν κάποια ερπετά να την γλυτώσουν… Δεν θα το καταφέρουν όμως, γιατί βρίσκονται σε πανικό και φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού πως δεν έχουν σωστή κρίση σε ότι αποφασίζουν και πράττουν…
Και τώρα που οι Ρώσοι -μέσω του υπερόπλου Oreshnik- απέδειξαν πως δεν δύναται να πιεστούν να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά, έχουν κάνει τους δυτικούς να τρέχουν και να μη φτάνουν… Τους ακύρωσαν το πυρηνικό δόγμα με συνοπτικές διαδικασίες…
