ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ… Είμαστε αιώνιες οντότητες, αλλά και πολυεπίπεδες, για να ζήσουμε τις εμπειρίες όλης της δημιουργίας που ήδη εμπεριέχουμε μέσα μας. Δηλαδή, χρειάζεται να αποκτήσουμε εμπειρική γνώση, αυτογνωσία της όλης ύπαρξής μας, ώστε να αποκτήσει περιεχόμενο η συνδημιουργία μας με τον Δημιουργό, καθώς είμαστε τμήμα του Δημιουργού.
Αυτό που λέμε νους, εννοώντας την ατομική υπερσυνειδητότητά μας, είναι τμήμα της υπερσυνειδητότητας του Δημιουργού και, ως τέτοιο, έχει άπειρες δυνατότητες-ικανότητες. Στο 100% της εξέλιξής μας, όλοι είμαστε το ίδιο Ένα και διαθέτουμε άπειρες δυνατότητες-ικανότητες… είμαστε υπερσυνειδητότητες. Αυτές τις ικανότητες-δυνατότητες ήδη τις περιέχουμε μέσα μας, απλώς δεν τις αναγνωρίζουμε ούτε τις χρησιμοποιούμε. Δεν τις αναγνωρίζουμε ή δεν τις χρησιμοποιούμε, επειδή, κατεβαίνοντας εμπειρικά σε επίπεδα δονήσεων ύπαρξης μέσω των μετενσαρκώσεών μας, μπαίνουμε σε άγνοια της πραγματικής μας ύπαρξης. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε αν αντιληφθούμε πως μέσα στη δημιουργία εκδηλώνεται μόνο ό,τι οι συχνότητες δονήσεων συντονίζονται. Έτσι λειτουργεί κάθε παρούσα συνειδητότητά μας για σκοπούς απόκτησης εμπειρικής γνώσης με στόχο την ατομική μας εξέλιξη.
Για να το απλοποιήσουμε λίγο… η ατομική μας υπερσυνειδητότητα εκδηλώνει τον εαυτό της στο επίπεδο κάθε παρούσας ύπαρξής μας, ως παρούσα συνειδητότητα. Αυτό που λέμε συνειδητότητα είναι επίπεδο εκδήλωσης και τμήμα της υπερσυνειδητότητάς μας για κάθε επίπεδο εξέλιξής μας.
Το επίπεδο του «εγώ είμαι» (της οντοποίησης-μορφοποίησής μας) που είναι κοινό σε όλους, είναι επίπεδο συνδημιουργού, υπεράνω διπολικότητας. Εκτός των ορίων της διπολικότητας, είναι το επίπεδο όπου όλα είναι ένα. Η διπολικότητα, η διαχωριστικότητα, η ξεχωριστότητα, που μας χαρακτηρίζουν, αρχίζουν να εμφανίζονται όταν οι δονήσεις πέφτουν. Όσο χαμηλότερες γίνονται οι δονήσεις, τόσο πιο έντονα είναι αυτά τα φαινόμενα. Δηλαδή, το «εγώ είμαι», το Ένα, γίνεται «εγώ», γίνεται «εγωικός εαυτός», ξεχωριστός. Όσο πιο χαμηλές είναι οι δονήσεις, δηλαδή το επίπεδο συνειδητότητας κάποιου, τόσο πιο έντονες και ακραίες γίνονται οι συμπεριφορές, δηλαδή τόσο πιο έντονη είναι η αντίληψη της διπολικότητας, της διαχωριστικότητας, της ξεχωριστότητας, το “service to self” με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα.
Επειδή μέσα στη δημιουργία εκδηλώνεται μόνο ό,τι οι συχνότητες δόνησης συντονίζονται, καταλαβαίνουμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο τις συχνότητες με τις οποίες συντονιζόμαστε. Δηλαδή, λόγω του επιπέδου μας, βρισκόμαστε και ζούμε μέσα στην άγνοια. Ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε ως οντότητες και ζούμε μέσα στις σκιές, δηλαδή στην αντανάκλαση αυτού που πραγματικά είναι-είμαστε. Ζούμε την έντονη διπολικότητα, τη διαχωριστικότητα, τη ξεχωριστότητα, τον εγωικό εαυτό.
Είναι σημαντικό… πρέπει να καταλάβουμε πως εμείς ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΝΟΗΣΗ (αυτήν ήδη την περιέχουμε μέσα μας), αλλά είμαστε ΑΙΩΝΙΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Η διαφορά αυτή στην αντίληψη είναι τεράστια. Χρειάζεται να αφυπνιστούμε, να θυμηθούμε τι και ποιοι είμαστε. ΤΗ ΝΟΗΣΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑ-ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ όσο βγαίνουμε από την άγνοιά μας. Δεν την αποκτούμε γιατί ήδη την εμπεριέχουμε μέσα μας. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ… ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑ-ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ.
Και ξεκαθαρίστε τη διαφορά μεταξύ νου και εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος είναι ένα απαραίτητο προσωρινό υλικό όργανο, γιατί λειτουργεί ως το εκτελεστικό όργανο του νου στο επίπεδο που βρισκόμαστε. Αν πούμε πως στη δημιουργία εκδηλώνεται μόνο ό,τι οι συχνότητες δόνησης συντονίζονται… τότε και ο νους χρειάζεται ένα μέσο μέσω του οποίου να εκφράζει τον εαυτό του στο αντίστοιχο επίπεδο της εξέλιξής μας. Γι’ αυτό ο εγκέφαλος είναι φορτωμένος με όλο το λογισμικό του νου. Οι ζωές μας, ανεξάρτητα αν πιστεύουμε ότι ελέγχονται από τον εγκέφαλό μας λόγω του επιπέδου αντίληψής μας, στην ουσία ελέγχονται από τον νου μας χωρίς να επεμβαίνει, δημιουργώντας μας συνθήκες-συμπτώσεις που χρησιμοποιούμε ή όχι μέσω του εκτελεστικού οργάνου του, τον εγκέφαλο. Το αν αντιληφθούμε ή καταλάβουμε τις συμπτώσεις-συνθήκες, αλλά και πώς θα τις χρησιμοποιήσουμε, είναι διαδικασία εμπειρίας από την οποία εξαρτάται η εξέλιξή μας.Ο νους, με τις άπειρες δυνατότητες-ικανότητές του, χρειάζεται ένα εκτελεστικό όργανο (όσο το χρειάζεται) για να εκφράσει τον εαυτό του στο επίπεδο εξέλιξης της οντότητας.και εδώ βρίσκεται το μυστικό κλειδί για τη στροφή μέσα στον εαυτό μας και την αποκατάσταση της επικοινωνίας με τον ανώτερο εαυτό μας, ώστε να καταλάβουμε τι θέλει να μας πει.
Αυτός είναι ο απλός λόγος που έχουμε προς το παρόν υλικό σώμα (όχημα χαμηλών δονήσεων), που ανταποκρίνεται στο επίπεδο εξέλιξής μας. Δηλαδή, χρειάζεται ένα εκτελεστικό όργανο ώστε να συντονιστεί και να εκφραστεί ο ανώτερος εαυτός μας στις εκάστοτε δονήσεις της εξέλιξής μας. Ούτως ή άλλως, οι ζωές μας ελέγχονται και καθοδηγούνται από τον νου μας, χωρίς να επεμβαίνει άμεσα. Ωστόσο, μας δημιουργεί συνεχώς συμπτώσεις και συνθήκες, που είναι στη δική μας ευχέρεια να καταλάβουμε, να αντιληφθούμε και, χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούλησή μας, να αποφασίσουμε ανάλογα, δημιουργώντας την εκάστοτε πραγματικότητά μας. Εδώ βρίσκεται ένα βασικό κλειδί της εξέλιξής μας: να καταλαβαίνουμε και να αντιλαμβανόμαστε τις συμπτώσεις και τις συνθήκες που μας δημιουργούνται, και να αποφασίζουμε ανάλογα. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται κάποιος να αποστασιοποιείται από τον εαυτό του, ώστε να έχει αντικειμενική ανάλυση των δεδομένων. Διότι ο καθένας αυτό που καταλαβαίνει και αντιλαμβάνεται, το θεωρεί ως την πραγματικότητά του, αν και συχνά δεν είναι η αντικειμενική πραγματικότητα.
Όταν λέμε “νους μας”, εννοούμε την ατομική μας υπερσυνειδητότητα, ως τμήμα της υπερσυνειδητότητας του Δημιουργού, η οποία υπάρχει έξω από τα όρια του χώρου και του χρόνου, έξω από τη διπολικότητα. Σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει άπειρη ικανότητα-δυνατότητα. Αυτά πρέπει να γίνουν κτήμα σας και νοητική, εμπειρική γνώση, ώστε να βγείτε από την άγνοια της παρούσας ζωής σας και να βρείτε την πραγματική σας ύπαρξη.
Ο όρος “συνειδητότητα” γενικά σημαίνει την ικανότητα δράσης-αντίδρασης στην πληροφορία. Και επειδή όλη η δημιουργία, ως κυματική στη φύση της, είναι πληροφορία (κάθε κύμα μεταφέρει όλη την πληροφορία όλης της δημιουργίας) και επειδή όλη η δημιουργία είναι ο Δημιουργός σε κίνηση του εαυτού του, αυτό σημαίνει ότι όλα έχουν ένα δικό τους επίπεδο συνειδητότητας, διότι όλα αντιδρούν στην πληροφορία, η οποία λειτουργεί βάσει των αρχέτυπων δημιουργίας τους ως ιδέες.
Ο όρος “συνειδητότητα” είναι ένας. Όταν λέμε “υποσυνειδητότητα” ή “υπερσυνειδητότητα”, απλώς αναφερόμαστε στο επίπεδο λειτουργίας και ικανότητας λειτουργίας. Και μην ξεχνάτε πως παντού μέσα στη δημιουργία εκδηλώνεται μόνο ό,τι οι συχνότητες δονήσεων συντονίζονται. Λέγοντας “συνειδητότητα”, εννοούμε το επίπεδο συχνότητας δόνησης στο οποίο κάποιος έχει καταφέρει να δονείται και να συντονίζεται. Και πάνω σε αυτό βασίζεται το τι καταλαβαίνει και τι αντιλαμβάνεται.
Δημιουργός – Δημιουργία
Ο Δημιουργός είναι το Μηδέν και το Όλον ταυτόχρονα.
Στη δήλωση αυτή, ο όρος “ταυτόχρονα” είναι ασύμβατος με τη λογική του εγκεφάλου που διαθέτουμε… Πώς μπορεί κάτι να είναι το τίποτε και το όλον ταυτόχρονα; Είναι όμως σημαντικό να συλλάβετε τη φράση. Για να γίνει αυτό αντιληπτό, χρειάζεται κάποιος να ξεφύγει από τη σκέψη του εγκεφάλου και να πάει στη νοητική, να σκεφτεί κβαντικά-κυματικά, και τότε μπορεί να βρει τη λογική εξήγηση.
Φανταστείτε έναν Δημιουργό χωρίς δημιουργία. Ο Δημιουργός από μόνος του, χωρίς δημιουργία, είναι ένα αυθύπαρκτο “Είναι” χωρίς υπόσταση, διότι δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι να το δει, να το αναλύσει και να το κρίνει. Είτε “Είναι”, είτε “Δεν είναι”, είναι (θα ήταν) άνευ σημασίας.
Και τι κάνει για να αποκτήσει υπόσταση το “Είναι”;
Προβάλλει τον εαυτό του, την υπερσυνειδητότητά του, και δημιουργεί τη δημιουργία, που είναι η προβολή της σκέψης του. Δηλαδή, δημιουργεί πραγματικότητα και αποκτά υπόσταση. Η δημιουργία ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ και είναι επίσης ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.
Αυτή η δημιουργία φτιάχτηκε και δούλεψε από την αρχή ολοκληρωμένα (όχι σταδιακά), διότι είναι τόσο άπειρα πολύπλοκη που δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς (σταδιακά). Αλλά είναι ταυτόχρονα και τόσο απλοποιημένη μέσα στην πολυπλοκότητά της, αν κάποιος είναι σε θέση να την αποκωδικοποιήσει. Όλη η πληροφορία για τη δημιουργία είναι φανερά κρυμμένη σε κοινή θέα, αρκεί κάποιος να μπορεί να τη διαβάσει,kαι είναι διαχρονική.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχετε υπόψη σας είναι πως η δημιουργία είναι αυτοδιοικούμενη σε αρμονία, τάξη, ισορροπία, αλληλορύθμιση και αυτορρύθμιση με συστήματα ανατροφοδότησης, χωρίς να επεμβαίνει κανείς, χωρίς να χρειάζεται να επεμβαίνει κανείς.Έτσι αποκτά έννοια και σημασία η ελεύθερη βούληση που μας παρέχεται, για να είναι η δημιουργία σε αρμονία, τάξη, και αυτοδιοίκηση, αλλά και καθένας από εμάς να είναι υπεύθυνος για την ατομική του εξέλιξη μέσω της επιλογής.
Ο Δημιουργός δεν επεμβαίνει στο δημιούργημά του πουθενά (οι θεοί… ναι). Η επέμβαση που νομίζουμε ότι γίνεται είναι μέσα στα πλαίσια της διπολικότητας και έχει άλλη έννοια, δηλαδή είναι συνθήκες-συμπτώσεις για να παιχτούν τα παιχνίδια της διπολικότητας, με σκοπό την εμπειρική γνώση και εξέλιξη. Αλλά ακόμα και εκεί υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες μέσω της ελεύθερης βούλησης. Λέγοντας όλα αυτά, μην ξεχνάτε πως όλα είναι κυματικά πεδία και αλληλεπίδραση κυματικών πεδίων (ως πληροφορία), που προβάλλονται είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω, εξασκώντας την ελεύθερη βούληση είτε προς τη μία κατεύθυνση, είτε προς την άλλη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία πραγματικοτήτων ή την αλλαγή πραγματικοτήτων. Αλλά η δημιουργία πραγματικοτήτων, εμπειρικών πραγματικοτήτων, οδηγεί στην εξέλιξη.
Για μένα, πραγματικότητα ή καλύτερα εκάστοτε πραγματικότητα, είναι η επιλογή της μιας λύσης από τις άπειρες πιθανές λύσεις για κάθε ένα ξεχωριστό πρόβλημα, όποιο κι αν είναι αυτό, μέσα από τα άπειρα προβλήματα. Και είναι αποκλειστική για τη συνειδητότητα, μέσα από τις άπειρες συνειδητότητες με τα άπειρα επίπεδα ικανότητας, που την επέλεξε. Δηλαδή, δεν υπάρχει μία πραγματικότητα. Υπάρχουν άπειρες πραγματικότητες που δημιουργούνται κάθε στιγμή μέσα στη δημιουργία και είναι αποκλειστικές της οποιασδήποτε συνειδητότητας που τις δημιούργησε. Και ποια είναι η λέξη-κλειδί για τη δημιουργία πραγματικότητας; Η λέξη-κλειδί για να γίνει ή να μη γίνει κάτι είναι ο όρος “συνειδητότητα”, η απόφαση μιας οποιασδήποτε συνειδητότητας….και όχι μόνο για να γίνει ή να μη γίνει κάτι, αλλά και για να αλλάξει οποιαδήποτε πραγματικότητα.
Πόσες συνειδητότητες έχουμε και πώς δημιουργούνται;
Συνειδητότητες έχουμε άπειρες, σε άπειρα επίπεδα δονήσεων, και με άπειρους μηχανισμούς λειτουργίας, που είναι ανάλογοι της κάθε μιας ιδέας και του αρχέτυπου λειτουργίας της. Κάθε τι έχει το δικό του επίπεδο ικανότητας δράσης-αντίδρασης στην πληροφορία, και οι μηχανισμοί συνειδητότητας ξεκινούν από την αυτοματοποιημένη ανταπόκριση μέχρι το άπειρο των συνειδητών επιλογών. Όλα εξαρτώνται από το επίπεδο δόνησης και το επίπεδο της πραγματικότητας που δημιουργείται, το οποίο εξαρτάται από το επίπεδο δόνησης της συνειδητότητας που το δημιουργεί, αλλά και από το είδος της συνειδητότητας.
Κάθε μία συνειδητότητα θα δημιουργήσει πραγματικότητα ανάλογα με το επίπεδο δόνησής της και την ικανότητα δόνησής της, δηλαδή το αρχέτυπο λειτουργίας της. Έχουμε άπειρες συνειδητότητες με άπειρες ατομικές εξελίξεις, που βρίσκονται μέσα σε άπειρα διαφορετικά επίπεδα δονήσεων. Έχουμε άπειρες ιδέες με άπειρες ικανότητες συνειδητότητας, οι οποίες είναι ανάλογες με το αρχέτυπό τους, που δημιουργούν άπειρες διαφορετικές πραγματικότητες. Οι άπειρες πραγματικότητες που δημιουργούνται κάθε στιγμή εξαρτώνται από το επίπεδο δόνησης αλλά και από τον τρόπο λειτουργίας της κάθε ιδέας βάσει του αρχέτυπού της.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ. Και αυτή η πραγματικότητα είναι αποκλειστική για τη συνειδητότητα που την επέλεξε, αλλά και η οποία μπορεί να την αλλάξει οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε συνειδητότητα είναι υπεύθυνη για την εκάστοτε πραγματικότητά της.
| Από dr. chris christodoulou |
