Ότι είχαμε μάθει μέχρι τώρα θα πρέπει να το ξεχάσουμε, ειδικά επάνω στο ποιος κυριαρχεί και επιβάλει τα συμφέροντα του στον πλανήτη μας. Οι ΗΠΑ χάνουν την παντοδυναμία τους στον πλανήτη και προσπαθούν να το διαχειριστούν με άκομψο θα λέγαμε τρόπο που εκθέτει την ίδια την αδυναμία τους στα μάτια του κόσμου. Τι σημαίνει αυτό; Πως δηλαδή το διαχειρίζονται; Οι ΗΠΑ ψεύδονται ασταμάτητα (αφού η αλήθεια δεν είναι με το μέρος τους) ενώ προσποιούνται ότι είναι ακόμα επικίνδυνες διαπράττοντας απρόβλεπτες πράξεις μαζικής δολοφονίας (μικρής κλίμακας, τις οποίες μπορεί να είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιήσει ατιμώρητα).
Νικόλαος Αναξίμανδρος: Συγγραφέας- ερευνητής. Ακολουθείστε με στα social media
Του Ντμίτρι Όλοφ
Είναι δύσκολη δουλειά να είσαι παγκόσμιος ηγεμόνας και η μόνη υπερδύναμη του κόσμου. Πρέπει να κρατήσεις ολόκληρο τον πλανήτη σε σειρά. Κάθε χώρα πρέπει να διδαχθεί τη θέση της και να παραμείνει εκεί, με τη βία αν χρειαστεί. Και μάλιστα μια ή δύο χώρες πρέπει να κατακτηθούν ή να καταστραφούν, μόνο και μόνο για να διδάξουν στους άλλους ένα μάθημα.
Επιπλέον, πρέπει να ανακατεύεστε αδυσώπητα στην πολιτική άλλων χωρών, νοθεύοντας εκλογές, ώστε μόνο φιλικοί προς τις ΗΠΑ υποψήφιοι να μπορούν να κερδίσουν, να διευθύνετε επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος και να οργανώνετε έγχρωμες επαναστάσεις. Σταματήστε να το κάνετε αυτό και ορισμένες χώρες θα αρχίσουν να σας αγνοούν. Και τότε οι υπόλοιποι θα καταλάβουν γρήγορα ότι χάνετε τον έλεγχο και θα ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους ενώ σας αγνοούν.
Εξακολουθούν να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου, που ελέγχουν ολόκληρο τον πλανήτη, ή έχει ήδη έρθει και παρέλθει αυτή η στιγμή στην ιστορία;
Ακούμε συνεχώς πώς η κατάσταση γίνεται τρομερή: οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Υπάρχει ταυτόχρονα και εμπορικός πόλεμος σε εξέλιξη με την Κίνα. Η Βόρεια Κορέα παραμένει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα και μια αμηχανία.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά το «πολύ κοντά» σημαίνει στην πραγματικότητα κάτι; Είναι πολύ πιθανό να στέκεστε για ώρες με τα δάχτυλα των ποδιών σας να κρέμονται πάνω από την άκρη ενός γκρεμού και να μην πηδάτε ποτέ. Η αυτοκτονία είναι μια μεγάλη απόφαση: μεγάλη ακόμη και για έναν άνθρωπο, πολύ μάλλον για μια μεγάλη χώρα.
Την 1η Μαρτίου 2018 ο πρόεδρος Πούτιν αποκάλυψε τα νέα οπλικά συστήματα της Ρωσίας έναντι των οποίων οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ανυπεράσπιστες και θα παραμείνουν έτσι για το άμεσο μέλλον. Προηγουμένως, το σχέδιο ήταν να περικυκλωθεί η Ρωσία με στρατιωτικές βάσεις και μπαταρίες πυραύλων και στη συνέχεια το ΝΑΤΟ να εξαπολύσει ένα προληπτικό πρώτο χτύπημα, καταστρέφοντας την ικανότητά της να ανταποκριθεί και αναγκάζοντάς την να συνθηκολογήσει.
Αυτό το σχέδιο έχει πλέον αποτύχει οριστικά και μια επίθεση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στη Ρωσία είναι για άλλη μια φορά βέβαιο ότι θα είναι πράξη αυτοκτονίας. Το χειρότερο από αυτό, ακόμη και περιορισμένες στρατιωτικές αντιπαραθέσεις είναι πλέον ως επί το πλείστον αδιανόητες επειδή η Ρωσία μπορεί τώρα να προκαλέσει απαράδεκτη ζημιά στις δυνάμεις των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ από ασφαλή απόσταση και χωρίς να θέσει σε κίνδυνο κανένα από τα δικά της περιουσιακά στοιχεία. Εάν η Ρωσία δεν επιτεθεί και οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ δεν μπορούν να επιτεθούν, τότε πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος;
Τα νέα οπλικά συστήματα κατέστησαν δυνατό να αρχίσουν κάποια κράτη να αγνοούν τις ΗΠΑ. Είναι ακόμα σημαντικό να διατηρηθεί μια αξιόπιστη στρατιωτική στάση, αλλά πολιτικά οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον τον έλεγχο, ούτε και οι παγκόσμιοι θεσμοί στους οποίους έχει στηριχθεί. Αντίθετα, αυτό που βλέπουμε είναι η επανεμφάνιση εθνικών κρατών, ακόμη και αυτοκρατοριών.
Το πολιτικό μέλλον της Συρίας αποφασίζεται από τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, χωρίς καμία απολύτως χρήσιμη συμβολή από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε πως, ενώ η Ρωσία και το Ιράν ανήκουν σε δικές τους κατηγορίες όσον αφορά τις ΗΠΑ, η Τουρκία υπήρξε σύμμαχος των ΗΠΑ και η δεύτερη μεγαλύτερη ένοπλη δύναμη στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί πλέον να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς είναι ενδεικτικό.
Εκτός από τον παράξενο και ταραχώδη εικοστό αιώνα, κατά τον οποίο οι ΗΠΑ άστραψαν για λίγο στην παγκόσμια σκηνή, αυτές οι τρεις χώρες είχαν διαφορετικά ονόματα, τα οποία κατέληγαν σε «αυτοκρατορία»: Ρωσική Αυτοκρατορία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Περσική Αυτοκρατορία. Από αυτές τις τρεις, η Ρωσική και η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν κληρονόμοι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της οποίας το ανατολικό μισό, με την πρωτεύουσά της την Κωνσταντινούπολη, συνέχισε για αιώνες αφού η Ρώμη είχε μετατραπεί σε ερείπιο και μια σκοτεινή εποχή είχε επικρατήσει στην Ευρώπη.
Αφού η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων και το Ισλάμ κατέλαβε την περιοχή, το κέντρο του Ορθόδοξου Χριστιανισμού μετανάστευσε βόρεια στη Μόσχα. Τώρα προσθέστε την Κίνα, ή την Κινεζική Αυτοκρατορία, αν θέλετε, η οποία είναι πλέον ευθυγραμμισμένη με τη Ρωσία, και συμπληρώστε την εικόνα: όλες οι μεγαλύτερες και πιο αρχαίες ευρασιατικές αυτοκρατορίες επέστρεψαν και μιλούν και συνεργάζονται, και ενώ ένα “πάρτι” έχει ξεκινήσει η άλλη πλευρά του πλανήτη δεν είναι καν καλεσμένη.
Δεδομένης αυτής της κατάστασης, τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ; Έχει τρεις επιλογές. Το πρώτο είναι να ξεκινήσει ένας μεγάλος πόλεμος, με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει σε εθνικό επίπεδο (παίρνοντας παράλληλα μαζί της και άλλες χώρες). Όμως Δεν έχει την πολιτική βούληση να λάβει αυτή την απόφαση, αν και θα μπορούσε να οδηγηθεί σε μεγάλο πόλεμο κατά λάθος.
Η δεύτερη επιλογή είναι βασικά να αναδιπλωθεί: να σταματήσει να προσπαθεί να προβάλει ως η μεγαλύτερη δύναμη σε όλο τον κόσμο, να υποχωρήσει στα δικά της σύνορα και να γλείψει τις πληγές της. Της λείπει όμως η πολιτική βούληση να το κάνει και αυτό. Το μόνο που μένει στη σφαίρα των δυνατοτήτων είναι να προσποιείται ότι όλα είναι ακόμα καλά για όσο το δυνατόν περισσότερο.
Προτείνουμε: Με Την Θηλειά Να Σφίγγει Κάθε Μέρα Περισσότερο Γύρω Από Το Λαιμό Της Καμπάλ
Αλλά πώς είναι δυνατόν να προσποιείται ότι όλα είναι ακόμα καλά, παρόλο που όλα καταρρέουν; Η απάντηση είναι να αρχίσετε να παραποιείτε τα πραγματικά δεδομένα. Εάν οι ΗΠΑ καταφέρουν να πείσουν αρκετούς ανθρώπους, στο εσωτερικό και σε όλο τον κόσμο, ότι είναι ακόμα επικίνδυνες, τότε θα μπορέσουν να κρύψουν την αυξανόμενη αδυναμία τους για λίγο ακόμη.
Μπορεί να μην είναι πλέον σε θέση να επιτύχει κανέναν από τους στόχους της, αλλά εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ικανή για μαζικές δολοφονίες, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα από τους βομβαρδισμούς του αμερικανικού «συνασπισμού» στη Μοσούλη και τη Ράκα, οι οποίες τώρα είναι ερειπωμένες. Παρόμοιες απρόβλεπτες πράξεις μαζικής δολοφονίας έχουν διαπραχθεί εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, στην Υεμένη και στο Donbass της Ουκρανίας.
Αλλά ακόμη και οι ευκαιρίες για διάπραξη αλόγιστων μαζικών δολοφονιών ατιμώρητων παρουσιάζονται τώρα όλο και λιγότερες, αναγκάζοντας τις ΗΠΑ να καταφεύγουν σε περισσότερες “μπουτίκ” πράξεις βίας. Για να δικαιολογήσουν αυτές τις πράξεις, οι ΗΠΑ (και μεγάλο μέρος της Ευρώπης) απομονώνονται από τον υπόλοιπο κόσμο χρησιμοποιώντας έναν περίτεχνα κατασκευασμένο τοίχο πλήρους ανοησίας.
Ένα αγαπημένο τροπάριο έχει να κάνει με τα ονειρεμένα χημικά όπλα ως τον κύριο φόβο. Ρίξτε μια ματιά στην πρόσφατη ισραηλινή επίθεση με πυραύλους στη Συρία. Δικαιολογήθηκε η χρήση προφανώς πλαστών βίντεο που παρήχθησαν από τους White Helmets – μια ομάδα γνωστή για τη διοργάνωση ψεύτικων τρομοκρατικών γεγονότων.
Σε αυτό το σημείο, δεν τους νοιάζει καν πόσο ψεύτικο φαίνεται το προϊόν τους: αυτή τη φορά, δεν μπήκαν στον κόπο να επεξεργαστούν το clapper (χρησιμοποιείται για τον συγχρονισμό του βίντεο με τον ήχο). Το σκηνικό ήταν προφανώς ένα σκηνικό ταινίας, αλλά οι αξίες παραγωγής μάλλον έλειπαν. Αντίθετα, είχαμε ηθοποιούς, μερικούς που φορούσαν λευκά κράνη, αλλά χωρίς κανένα απολύτως προστατευτικό εξοπλισμό, που έριχναν κουβάδες νερό πάνω από παιδιά που έτρεμαν. Πώς υποτίθεται ότι αυτό βγάζει νόημα;
Και στη συνέχεια σημειώστε ότι οι πύραυλοι (πέντε που καταρρίφθηκαν από τους Σύρους, με μόνο τρεις να περάσουν) προήλθαν από το Ισραήλ. Γιατί το Ισραήλ; Επειδή οι Ρώσοι είχαν προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι γνώριζαν ότι η ψεύτικη πρόκληση με χημικά όπλα οργανωνόταν ως πρόσχημα για να εξαπολύσουν επίθεση με ρουκέτα, και ότι επρόκειτο να πυροβολήσουν όχι μόνο τους πυραύλους αλλά και αυτούς που τους εκτοξεύουν.
Ως εκ τούτου, οι Αμερικανοί αποφάσισαν ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να εξαπολύσουν την επίθεση από πλοία του πολεμικού ναυτικού, και αντ’ αυτού ζήτησαν από τους Ισραηλινούς να κάνουν την τιμή να ρίξουν μερικούς πυραύλους σε μια απομακρυσμένη αεροπορική βάση στη Συρία, πιστεύοντας σωστά ότι οι Ρώσοι δεν θα αντεπιτεθούν αμέσως. Το Ισραήλ, δέχτηκε με την προϋπόθεση όμως και γνωρίζοντας ότι δεν θα υπήρχαν Ρώσοι σε αυτήν την αεροπορική βάση κατά την επίθεσή τους. Αυτό είναι, από τη μια πλευρά, αρκετά αξιολύπητο, αλλά από την άλλη δείχνει ότι οι Αμερικανοί εξακολουθούν να είναι ικανοί για μια μικρή λογική σκέψη.
Αυτή, λοιπόν, είναι η περίεργη περίοδος της ιστορίας που διανύουμε. Οι ΗΠΑ ψεύδονται ασταμάτητα (αφού η αλήθεια δεν είναι με το μέρος τους) ενώ προσποιούνται ότι είναι ακόμα επικίνδυνες διαπράττοντας απρόβλεπτες πράξεις μαζικής δολοφονίας (μικρής κλίμακας, τις οποίες μπορεί να είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιήσει ατιμώρητα).
Εν τω μεταξύ, τόσο η εθνική αυτοκτονία (μέσω πολέμου μεγάλης κλίμακας) όσο και η απόφαση να κλείσει ολόκληρο το αυτοκρατορικό σχέδιο παραμένουν πολιτικά αδύνατες. Το πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει αυτή η παράξενη, ασταθής περίοδος δολοφονικής ανοησίας δεν είναι γνωστό – ο καθένας μπορεί να κάνει τις σκέψεις του επάνω σε αυτό – αλλά προφανώς δεν μπορεί να συνεχιστεί για αιώνες.
πηγή του άρθρου veteranstoday
μετάφραση Νικόλαος Αναξίμανδρος
Διαβάστε: Δεν έχουμε δει ακόμα τα σύγχρονα όπλα της Ρωσίας
“ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ” ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Ένα εγχειρίδιο αφύπνισης… ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΈΚΠΤΩΣΗ… Εάν ενδιαφέρεσαι για την απόκτηση του, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του mail nikolaosgeor@gmail.com
