Παγκόσμια Δικτατορία Υγείας του ΠΟΥ: Η αλήθεια που δεν πρέπει να γνωρίζετε! Ένας οργανισμός που δουλεύει ένα σχέδιο για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπου η δημοκρατία, η εθνική κυριαρχία και η προσωπική ελευθερία θυσιάζονται στο βωμό της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει με αυτήν την πραγματικότητα πριν να είναι πολύ αργά. Η ώρα για δράση είναι τώρα.
To gazetteller αναφέρει: Στον απόηχο της πανδημίας του COVID-19, μια σκιά απλώνεται στον κόσμο, μια σκιά που απειλεί τον ίδιο τον ιστό της δημοκρατίας και την εθνική κυριαρχία. Αυτή η σκιά δεν είναι ιός, ούτε φυσική καταστροφή. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα προσεκτικά κατασκευασμένο έγγραφο, μια προτεινόμενη συνθήκη «πανδημίας» υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Τι σημαίνει όμως αυτό για τον κόσμο όπως τον ξέρουμε;
Ας ξεφλουδίσουμε τα στρώματα αυτής της φαινομενικά αβλαβούς πρότασης και ας αποκαλύψουμε τη σκοτεινή πραγματικότητα που κρύβεται από κάτω. Ο ΠΟΥ, ένας οργανισμός που κάποτε έπαιζε τον ρόλο ενός καλοήθους συντονιστή παγκόσμιας υγείας, είναι τώρα έτοιμος να μετατραπεί σε μια πραγματική παγκόσμια δικτατορία υγείας.
Από το 2001, οι προετοιμασίες για αυτήν τη συνθήκη έχουν ξεκινήσει, αλλά μόνο μετά την πανδημία COVID-19 ήρθαν στο φως οι πραγματικές επιπτώσεις της. Η συνθήκη, όχι απλώς μια κατευθυντήρια γραμμή για την παγκόσμια υγεία, φαίνεται να είναι ένας δούρειος ίππος για μια σεισμική αλλαγή στη δυναμική της ισχύος.
Ο μετασχηματισμός του ΠΟΥ ξεκίνησε το 2005 με την αναθεώρηση των Διεθνών Κανονισμών Υγείας. Αυτή η κομβική στιγμή σηματοδότησε μια απομάκρυνση από τον παραδοσιακό της ρόλο, εκτοξεύοντας την οργάνωση σε μια θέση άνευ προηγουμένου ισχύος. Ο ΠΟΥ είχε πλέον την εξουσία να κηρύσσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία και να υπαγορεύει απαντήσεις, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού, της καραντίνας, της απομόνωσης, της θεραπείας με φάρμακα και του εντοπισμού επαφών.
Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Η προτεινόμενη συνθήκη «πανδημίας», σε συνδυασμό με τροποποιήσεις στους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας, απειλεί να εδραιώσει την εξουσία του ΠΟΥ στα κράτη μέλη του. Ρήτρες που κάποτε ήταν μη δεσμευτικές αναδιατυπώνονται, καθιστώντας τις ουσιαστικά υποχρεωτικές. Αυτό δεν είναι απλώς μια αλλαγή ισχύος. είναι αρπαγή εξουσίας.
Οι επιπτώσεις είναι βαθιές και εκτεταμένες. Τα εθνικά κοινοβούλια, από τη στιγμή που τα προπύργια της δημοκρατίας και της λήψης αποφάσεων, θα μπορούσαν να βρεθούν στο περιθώριο, η ικανότητά τους να λαμβάνουν αποφάσεις για την υγειονομική περίθαλψη προς το συμφέρον των πολιτών τους υπονομεύεται σοβαρά. Διακυβεύεται η κυριαρχία των εθνών.
Αλλά οι φιλοδοξίες του ΠΟΥ δεν σταματούν στην υγειονομική περίθαλψη. Η συνθήκη εισάγει την έννοια της «Infodemic Management», ένας όρος που φαίνεται ακίνδυνα να στοχεύει στην καταπολέμηση της παραπληροφόρησης. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει μια πιο απαίσια πρόθεση. Η συνθήκη στοχεύει να ελέγξει τη ροή πληροφοριών, να καταπνίξει τη διάδοση των προσεγγίσεων φυσικής υγείας που βασίζονται στην επιστήμη και να φιμώσει τις επικριτικές φωνές κατά των πειραματικών εμβολίων.
Ο όρος «infodemic» είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός. Υποδηλώνει ότι η ύπαρξη «υπερβολικών πληροφοριών» οδηγεί σε σύγχυση και δυσπιστία στις υγειονομικές αρχές. Δεν είναι όμως η ελεύθερη ροή πληροφοριών ο ακρογωνιαίος λίθος μιας υγιούς δημοκρατίας; Από πότε η γνώση έγινε απειλή;
Η εμβέλεια της συνθήκης επεκτείνεται ακόμη περισσότερο, περιλαμβάνοντας μια «προσέγγιση μιας υγείας» που επιτρέπει στον ΠΟΥ να λαμβάνει αποφάσεις σε θέματα που σχετίζονται με τα ζώα, τα οικοσυστήματα και το περιβάλλον. Αναφέρεται ακόμη και στην ανάληψη δράσης για την κλιματική αλλαγή. Αυτή η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής είναι άνευ προηγουμένου και εγείρει το φάντασμα του ΠΟΥ να κηρύσσει περιβαλλοντικές ή κλιματικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, οδηγώντας δυνητικά σε παγκόσμιο lockdown.
Οι στενοί δεσμοί του ΠΟΥ με τον Μπιλ Γκέιτς και τη φαρμακοβιομηχανία, μαζί με τη σημαντική χρηματοδότηση που λαμβάνει από αυτούς, απλώς προσθέτουν στην ανησυχία. Αυτό δεν αφορά μόνο την υγεία. αφορά τον έλεγχο, την επιρροή και τα κατεστημένα συμφέροντα.
Ο χειρισμός της πανδημίας COVID-19 από τον ΠΟΥ ήταν μια αποκάλυψη, εκθέτοντας την ευαισθησία του οργανισμού στα εταιρικά συμφέροντα. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι: Μπορεί σε έναν τέτοιο οργανισμό να ανατεθεί το μνημειώδες έργο της λήψης αποφάσεων για την παγκόσμια υγεία;
Ως πολίτες του κόσμου, είναι καθήκον μας να αμφισβητούμε, να ελέγχουμε και να απαιτούμε διαφάνεια. Η κυριαρχία των εθνών και η ελευθερία των ατόμων διακυβεύονται. Πρέπει να παροτρύνουμε τους νομοθέτες μας να αντισταθούν σε αυτήν την αρπαγή εξουσίας. Η συνθήκη του ΠΟΥ δεν είναι απλώς ένα έγγραφο. είναι μια δήλωση προθέσεων, μια δήλωση που θα μπορούσε να επαναπροσδιορίσει την παγκόσμια τάξη.
Συμπερασματικά, η προτεινόμενη συνθήκη «πανδημίας» του ΠΟΥ είναι κάτι περισσότερο από μια απλή πρωτοβουλία για την υγεία. Είναι ένα σχέδιο για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπου η δημοκρατία, η εθνική κυριαρχία και η προσωπική ελευθερία θυσιάζονται στο βωμό της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει με αυτήν την πραγματικότητα πριν να είναι πολύ αργά. Η ώρα για δράση είναι τώρα.
