Το άγνωστο ταξίδι της ψυχής: μία αέναη ενέργεια… Η «επιστήμη» , φορώντας πεισματικά τις παρωπίδες του «ορθολογισμού» , αδυνατεί να δώσει απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα που αφορούν την ψυχή..
γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ: Το παρόν πόνημα αποτελεί προϊόν προσωπικής έρευνας αλλά και μελέτη έρευνας ξένων ερευνητών του μεταφυσικού. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να ληφθεί ως προσωπική – υποκειμενική άποψη και θέση, που δεν διεκδικεί το θέσφατο της Αλήθειας.
Στους αιώνες της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα ερώτημα που δεν μπορεί να βρει μια οριστική και κοινά αποδεκτή απάντηση είναι το θέμα της ψυχής. Όλες οι θεωρίες έχουν δημιουργηθεί κάτω από ένα θρησκευτικό πρίσμα, καθώς όλες οι θρησκείες – συμπεριλαμβανομένων και των αιρέσεων – έχουν πάρει θέση σε αυτό το ερώτημα, θεωρώντας η κάθε μία τη δική της άποψη ως αληθινή και μη επιδεχόμενη αντιρρήσεων. Ποια θεωρία όμως είναι η ορθή; Μήπως όλες έχουν ένα ψήγμα Αλήθειας; Μήπως όλες κάνουν λάθος;
Οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου μας, γνωρίζετε ότι μεταξύ άλλων είμαι και ερευνητής (και όχι μόνο) μεταφυσικών φαινομένων. Αυτό σημαίνει ότι έχω αφιερώσει πάνω από 30 χρόνια στην έρευνα και τη μελέτη μεταφυσικών φαινομένων, προσπαθώντας να τα ερμηνεύσω και να τα κατανοήσω εις τρόπον ώστε να είμαι σε θέση να εξάγω συμπεράσματα για όντα και καταστάσεις που οι «ορθολογιστές» απορρίπτουν και που οι υπόλοιποι θεωρούν «τρομακτικά» ή «ανεξήγητα» .
Πρόκειται για μια επίπονη προσπάθεια που συνδυάζει πολλά πράγματα ταυτόχρονα και έχει ως επίκεντρο τη βιωματική εμπειρία. Πρόκειται για ένα πεδίο που αναζητά απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, όπως το τι είναι ψυχή, πώς λειτουργεί, τι είναι θάνατος, αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, αν ζούμε μόνο μία φορά, αν υπάρχει κόλαση και παράδεισος, τι συμβαίνει μετά το θάνατο κοκ.
Αυτό στο οποίο συμφωνούν όλοι ανεξαιρέτως, είναι ότι μόνο ένας νεκρός μπορεί να μας δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ακόμη και κάποιοι που για κάποιον λόγο πέθαναν και μετά επανήλθαν (νεκροφάνεια, χειρουργείο κλπ) έχουν να μας προσφέρουν αντικρουόμενες αφηγήσεις για το πώς βίωσαν το θάνατό τους, με μία εξαίρεση: όλοι μιλούν για έξοδο από το σώμα τους. Κι αφού αυτό είναι κοινό σε όλες τις περιπτώσεις, το δεχόμαστε ως θέσφατο και θα το εξηγήσουμε στην εξέλιξη του πονήματος αυτού.
Τι είναι ο άνθρωπος;
Για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την διαδικασία έρευνας στο θέμα της ψυχής, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με κάτι χειροπιαστό ή έστω με κάτι οικείο που μπορούμε να κατανοήσουμε. Και τι πιο οικείο από τον ίδιο τον άνθρωπο, αφού έτσι κι αλλιώς, αυτόν αφορά το ερώτημα. Η απάντηση στο «τι είναι ο άνθρωπος» , εξαρτάται από τον ποιον θα ρωτήσουμε. Ένας «επιστήμονας» θα μας πει ότι είναι ένα μάτσο χημικά στοιχεία. Ένας πιστός, θα μας πει ότι είναι ένα δημιούργημα του Θεού.
Ωστόσο, αν πάρω όλα τα χημικά στοιχεία που αποτελούν το ανθρώπινο σώμα στην απόλυτη αναλογία τους και τα δώσω στον «επιστήμονα» να τα συνδυάσει ώστε να μου φτιάξει έναν άνθρωπο, το μόνο που θα πάρω θα είναι… ένα μάτσο από χημικά στοιχεία και τίποτα περισσότερο. Από την άλλη, η φράση «δημιούργημα του Θεού» , απαντάει χωρίς να απαντήσει, αφού μόνο σε μία από τις πολλές ερωτήσεις θα πάρω απάντηση, κι αυτή είναι η «σε τι συνίσταται ο άνθρωπος», όπου η απάντηση είναι «ψυχή και σώμα» .
Για τον «επιστημονικό» κόσμο, η ψυχή ευτελίζεται λαμβάνοντας την έννοια της «συμπεριφοράς» . Αυτό το βλέπουμε ξεκάθαρα σε έναν ιατρικό κλάδο που λαμβάνει διάφορα ονόματα: ψυχολογία, ψυχιατρική και κλινική ψυχολογία. Στην πραγματικότητα όμως, οι εκπρόσωποι αυτού του «επιστημονικού» κλάδου είναι συμπεριφοριολόγοι. Δηλαδή εξετάζουν και μελετούν τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Όχι την ψυχή του. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι ευτελίζουν την ψυχή, την υποβαθμίζουν στα όρια της συμπεριφοράς και εκμαυλίζουν εσκεμμένα το νόημά της.
Στην άλλη πλευρά, τη θρησκευτική, η απάντηση «ψυχή και σώμα» , μας δίνει μία ακαθόριστη εικόνα του σε τι συνίσταται ο άνθρωπος. Το σώμα έχει να κάνει ξεκάθαρα με το υλικό κομμάτι που απαντάται κι από την «επιστήμη» : ένα μάτσο χημικά στοιχεία. Αυτό το λύσαμε, αφού δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί σε αυτό. Η ψυχή όμως παραμένει ο «άγνωστος Χ» της πρωτοβάθμιας εξίσωσης: άνθρωπος = σώμα + ψυχή => ψυχή = άνθρωπος – σώμα. (φαντάζομαι πως όλοι ξέρουμε μια απλή πρωτοβάθμια εξίσωση, οπότε δε χρειάζεται να εξηγήσω την αλλαγή του προσήμου)
Όπως καταλαβαίνουμε, η ψυχή είναι εκείνο που απομένει όταν ο άνθρωπος χάσει το σώμα του. Δηλαδή όταν πεθάνει. Άρα, η ψυχή είναι αθάνατη. Ωραία! Ποιος όμως ο λόγος να υπάρχει; Σε τι εξυπηρετεί;
Τι είναι η ψυχή;
Αυτό που η σύγχρονη «επιστήμη» αρνείται ν’ αποδεχτεί, είναι η ύπαρξη του Θεού / Δημιουργού των πάντων. Γι’ αυτήν όλα προκλήθηκαν… «τυχαία» από δύο σωματίδια που συγκρούστηκαν μεταξύ τους στο αχανές διάστημα και δημιούργησαν μία έκρηξη (Big Bang) η οποία ξεκίνησε τα πάντα. Η θεωρία αυτή «σκοντάφτει» όμως σε τρεις απλές ερωτήσεις: α) αν αυτά τα σωματίδια δημιούργησαν το Σύμπαν, τότε πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα σωματίδια; β) πώς γίνεται δύο νανοσωματίδια να δημιούργησαν τόση ύλη απείρως μεγαλύτερη από αυτά; και γ) πώς και γιατί αυτά τα νανοσωματίδια έτρεχαν ανεξέλεγκτα στο αχανές διάστημα;
Και φυσικά, κανένας «επιστήμονας» δεν έχει ακόμη καταφέρει να δώσει πειστικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ακόμη και το «επίσημο» πείραμα στο περιβόητο Cern για τη δημιουργία του «σωματιδίου του Θεού» εστέφη από απόλυτη αποτυχία. Κι αν σε απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον κι απόλυτα περιορισμένο χώρο σε σχέση με το συμπαντικό κενό δεν έχουν καταφέρει να κάνουν τα δύο νανοσωματίδια να συγκρουστούν μεταξύ τους, διερωτάται κάνεις εύλογα πώς στην ευχή αυτά τα νανοσωματίδια κατάφεραν να συγκρουστούν μεταξύ τους στο αχανές διάστημα…
Αφού λοιπόν η «επιστήμη» κατάφερε να μας πείσει ότι δεν ξέρει τι της γίνεται, μας μένει η θρησκευτική απάντηση, η οποία όμως στερείται ερμηνευτικής αναλύσεως. Μία ανάλυση που θα προσπαθήσω να παρουσιάσω αμέσως.
Για να δώσουμε μία ερμηνεία της ψυχής, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το βασικό ερώτημα: αφού λοιπόν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, τότε σε τι συνίσταται ο Θεός;
Σε αυτό το ερώτημα, θα κάνουμε μία οικτρή παραδοχή: Κανείς δεν ξέρει πώς εμφανίστηκε από το πουθενά ο Θεός. Η ορθόδοξη πίστη, τον αναφέρει ως «Αυθύπαρκτο» και «Άχρονο» .
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΝΑΛΏΣΙΜΟΙ… ΕΊΝΑΙ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΨΥΧΈΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΊΝΟΥΝ ΠΟΤΈ ΔΙΚΟΊ ΣΑΣ..
